Η πανδημία καλπάζει, τα νοσοκομεία στενάζουν, ασθενείς δεν βρίσκουν Εντατικές. Κάθε έλεγχος τείνει να χαθεί. Η Επιτροπή των επιστημόνων είναι διχασμένη και αυτό δεν κρύβεται πια. Εισηγήσεις της δεν εισακούγονται από την κυβέρνηση ή υιοθετούνται όταν και όπως την βολεύει, με αποτέλεσμα να έχει χάσει σε κύρος και αποτελεσματικότητα. Ηδη κάποιοι επιστήμονες έπαψαν να μιλάνε δημοσίως, άλλοι φλυαρούν καθημερινά και όλοι μαζί συμβάλλουν στη σύγχυση που έχει επέλθει στην κοινή γνώμη.
Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα πληθαίνουν τα φαινόμενα ανυπακοής και παραβίασης των απαγορευτικών μέτρων και η Αστυνομία τρέχει πότε σε πλατείες και πότε σε σπίτια, για να διαλύσει συγκεντρώσεις και να συλλάβει τους απείθαρχους. Δυστυχώς, η κατάληξη αυτή ήταν αναμενόμενη. Όχι μόνο διότι υπάρχουν αυτοί που αρνούνται, λόγω άγνοιας ή βλακείας, ότι υπάρχει ο ιός. Ούτε διότι υπάρχουν ασυνείδητοι. Τέτοιοι πάντα θα υπάρχουν.
Αναρωτήθηκαν, όμως, όσοι εξανίστανται για τέτοια φαινόμενα τι παραδείγματα παίρνουν όλοι αυτοί που το έχουν ρίξει στην «αμφισβήτηση»; Τι βλέπουν γύρω τους; Μήπως βλέπουν ταγούς από τη μια να δίνουν συμβουλές κουνώντας το δάχτυλο και από την άλλη, με το παράδειγμά τους, να στέλνουν το σήμα «εμείς κάνουμε ό,τι θέλουμε»;
Τα παραδείγματα είναι πολλά και γνωστά και η επανάληψή τους παρέλκει. Όμως, όσοι νομίζουν ότι αυτές οι, μεμονωμένες πλην εμβληματικές, παραβατικές συμπεριφορές, δεν παίζουν καταλυτικό ρόλο στη συμπεριφορά των πολιτών απλώς υποκρίνονται.
Για παράδειγμα, όταν έχει προηγηθεί το γεύμα της Ικαρίας με συμμετοχή του πρωθυπουργού και άλλων 50 επώνυμων παραγόντων, γιατί δεν θα βρεθούν 10, 20 ή και 50 απλοί πολίτες να μαζευτούν σε σπίτια ή και κέντρα και να το ρίξουν έξω; Αν δεν κολλάει στην Ικαρία, γιατί να πιστέψουν ότι θα κολλήσουν αυτοί; Η εκ των υστέρων αναγνώριση των λαθών, υπό την πίεση των εικόνων και της κριτικής, δεν αλλάζει πολλά πράγματα: το σήμα του «έλα μωρέ και τι έγινε;» έχει δοθεί.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι, ενώ έχουν συμβεί αυτά, ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να συμβαίνουν εξοργιστικά πράγματα. Όπως ότι υπουργοί διαφημίζουν ότι παρανόμησαν, για να γίνουν νονοί και να ψηφοθηρήσουν σαν καλοί χριστιανοί. Τι να πεις με αυτά που συμβαίνουν; «Εύγε» στον καλό χριστιανό Αδωνι. Και διπλό «εύγε» στον- κατά τα άλλα κέρβερο- Χαρδαλιά, που εξέδωσε(άκουσον άκουσον)…ειδική άδεια για να γίνει η βάφτιση. Και άντε να δεχτούμε ότι υπήρχαν «σοβαροί λόγοι» για να γίνει η βάφτιση. Ποιος «σοβαρός λόγος» επέβαλε στο νονό να διαφημίσει ο ίδιος την εξαίρεση;
Περιττές οι απορίες. Το έχει πει πολύ καλά ο Αμερικανός καθηγητής Νόαμ Τσόμσκι: «Υποκριτές είναι εκείνοι που επιβάλλουν στους άλλους κανόνες, τους οποίους αρνούνται οι ίδιοι να δεχτούν για τον εαυτό τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου