Σαν σήμερα εκτελέστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το γαρίφαλο
«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Γι’ αυτό το σκοπό αν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας». Νίκος Μπελογιάννης
Ήταν 30 του Μάρτη 1952, ώρα 3 μετά τα μεσάνυχτα. Το κελί του Νίκου Μπελογιάννη στις φυλακές Καλλιθέας ανοιχτό. Ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλης διαβάζει την απόφαση να τον οδηγήσουν μαζί με τους συγκρατούμενούς του Νίκο Καλούμενο, Ηλία Αργυριάδη και Δημήτρη Μπάτση στην εκτέλεση. Ο Μπελογιάννης ακούει ήρεμος την καταδίκη του σε θάνατο. Αποχαιρετά τους συγκρατούμενούς του. Ήταν 37 χρόνων.
Στο «συνήθη τόπο των εκτελέσεων», στο Γουδί, το απόσπασμα παρατάσσεται με τα όπλα «επί σκοπόν». Σκοτάδι. Οι αρχιδήμιοι στρέφουν τους προβολείς των αυτοκινήτων στα πρόσωπα των μελλοθανάτων. Ο Μπελογιάννης αρνείται να του δέσουν τα μάτια. Ζητωκραυγάζει για το ΚΚΕ. Ώρα 4 και 12 λεπτά. Ακούγονται οι δολοφονικές ομοβροντίες. Το έγκλημα της κυβέρνησης Πλαστήρα ολοκληρώνεται.
Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 του Δεκέμβρη 1915. Ανέπτυξε πολιτική δράση όντας μαθητής Γυμνασίου ακόμα, ενώ εντάχθηκε στο ΚΚΕ το 1934. Τον Ιούλη του 1934 διώχτηκε από το πανεπιστήμιο για την επαναστατική του δράση. Το 1935 εκλέχθηκε Γραμματέας της ΚΟ Αμαλιάδας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια ως φαντάρος στην Πάτρα διετέλεσε Γραμματέας της ΚΟ στο στρατό.
Τον Μάη του 1938 πιάστηκε από τη μεταξική δικτατορία και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση και 2 χρόνια εξορία. Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε στη φυλακή, ενώ ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες κομμουνιστές που η κυβέρνηση παρέδωσε στις δυνάμεις κατοχής.
Τον Σεπτέμβρη του 1943, όντας άρρωστος και κρατούμενος στο «Σωτηρία» κατόρθωσε να αποδράσει και να ενταχθεί στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, αναλαμβάνοντας Α’ Γραμματέας της ΚΟ Πάτρας και στη συνέχεια οργανωτής του Γραφείου Περιοχής στη Νότια Πελοπόννησο.
Τον Δεκέμβρη του 1946 εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό (Πελοποννήσου), το 1947 στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ στον τομέα Διαφώτισης και κατόπιν υποδιοικητής της Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ. Στη συνέχεια έγινε Πολιτικός Επίτροπος της 102 Ταξιαρχίας και κατόπιν της 10ης και 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ.
Το 1950 έχοντας περάσει στις Λαϊκές Δημοκρατίες εκλέχτηκε αναπληρωματικό και λίγο καιρό αργότερα τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα στις 7/6/1950 με κομματική αποστολή (την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων), συνελήφθη στις 20/12/1950 μαζί με άλλους συντρόφους του και στις 19/10/1951 παραπέμφθηκε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών με βάση τον ΑΝ 509/1947. Στην απολογία του τόνισε ανάμεσα σε άλλα: «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».
Στις 15/2/1952, δικάστηκε για δεύτερη φορά με τον μεταξικό νόμο ΑΝ 375/1936. Με την πίεση των Αμερικανών, με επικεφαλής τον πρεσβευτή Πιουριφόι, σκηνοθετήθηκε η δεύτερη δίκη με την κατηγορία της «κατασκοπίας». Ο Μπελογιάννης έπρεπε να πεθάνει, ο λαός να τρομάξει, το ΚΚΕ να εξαφανιστεί.
Μ’ ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι και οπλισμένος με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια του λαϊκού αγωνιστή, ο Νίκος Μπελογιάννης μετέτρεψε τη δίκη του σε βήμα καταγγελίας κατά των διωκτών του. Στην απολογία του είχε πει: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Γι’ αυτό το σκοπό αν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας»…
Ήταν 30 του Μάρτη 1952, ώρα 3 μετά τα μεσάνυχτα. Το κελί του Νίκου Μπελογιάννη στις φυλακές Καλλιθέας ανοιχτό. Ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλης διαβάζει την απόφαση να τον οδηγήσουν μαζί με τους συγκρατούμενούς του Νίκο Καλούμενο, Ηλία Αργυριάδη και Δημήτρη Μπάτση στην εκτέλεση. Ο Μπελογιάννης ακούει ήρεμος την καταδίκη του σε θάνατο. Αποχαιρετά τους συγκρατούμενούς του. Ήταν 37 χρόνων.
Στο «συνήθη τόπο των εκτελέσεων», στο Γουδί, το απόσπασμα παρατάσσεται με τα όπλα «επί σκοπόν». Σκοτάδι. Οι αρχιδήμιοι στρέφουν τους προβολείς των αυτοκινήτων στα πρόσωπα των μελλοθανάτων. Ο Μπελογιάννης αρνείται να του δέσουν τα μάτια. Ζητωκραυγάζει για το ΚΚΕ. Ώρα 4 και 12 λεπτά. Ακούγονται οι δολοφονικές ομοβροντίες. Το έγκλημα της κυβέρνησης Πλαστήρα ολοκληρώνεται.
Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 του Δεκέμβρη 1915. Ανέπτυξε πολιτική δράση όντας μαθητής Γυμνασίου ακόμα, ενώ εντάχθηκε στο ΚΚΕ το 1934. Τον Ιούλη του 1934 διώχτηκε από το πανεπιστήμιο για την επαναστατική του δράση. Το 1935 εκλέχθηκε Γραμματέας της ΚΟ Αμαλιάδας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια ως φαντάρος στην Πάτρα διετέλεσε Γραμματέας της ΚΟ στο στρατό.
Τον Μάη του 1938 πιάστηκε από τη μεταξική δικτατορία και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση και 2 χρόνια εξορία. Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε στη φυλακή, ενώ ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες κομμουνιστές που η κυβέρνηση παρέδωσε στις δυνάμεις κατοχής.
Τον Σεπτέμβρη του 1943, όντας άρρωστος και κρατούμενος στο «Σωτηρία» κατόρθωσε να αποδράσει και να ενταχθεί στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, αναλαμβάνοντας Α’ Γραμματέας της ΚΟ Πάτρας και στη συνέχεια οργανωτής του Γραφείου Περιοχής στη Νότια Πελοπόννησο.
Τον Δεκέμβρη του 1946 εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό (Πελοποννήσου), το 1947 στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ στον τομέα Διαφώτισης και κατόπιν υποδιοικητής της Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ. Στη συνέχεια έγινε Πολιτικός Επίτροπος της 102 Ταξιαρχίας και κατόπιν της 10ης και 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ.
Το 1950 έχοντας περάσει στις Λαϊκές Δημοκρατίες εκλέχτηκε αναπληρωματικό και λίγο καιρό αργότερα τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα στις 7/6/1950 με κομματική αποστολή (την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων), συνελήφθη στις 20/12/1950 μαζί με άλλους συντρόφους του και στις 19/10/1951 παραπέμφθηκε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών με βάση τον ΑΝ 509/1947. Στην απολογία του τόνισε ανάμεσα σε άλλα: «Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».
Στις 15/2/1952, δικάστηκε για δεύτερη φορά με τον μεταξικό νόμο ΑΝ 375/1936. Με την πίεση των Αμερικανών, με επικεφαλής τον πρεσβευτή Πιουριφόι, σκηνοθετήθηκε η δεύτερη δίκη με την κατηγορία της «κατασκοπίας». Ο Μπελογιάννης έπρεπε να πεθάνει, ο λαός να τρομάξει, το ΚΚΕ να εξαφανιστεί.
Μ’ ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι και οπλισμένος με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια του λαϊκού αγωνιστή, ο Νίκος Μπελογιάννης μετέτρεψε τη δίκη του σε βήμα καταγγελίας κατά των διωκτών του. Στην απολογία του είχε πει: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Γι’ αυτό το σκοπό αν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας»…
«Ο Μπελογιάννης ζει μεσ’την καρδιά μας.
Ο Μπελογιάννης ζει παν στις κορφές.
Ο Μπελογιάννης ζει κι ειναι κοντά μας
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.…»
Η κανονική εκτέλεση ΜΕ ΟΛΟΥΣ τους στίχους...χωρίς τις "περικοπές" των άλλων εκδόσεων...
Πηγή:katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου