Οι απόψεις που έχει αλλά και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε δεν επιτρέπουν στο κυβερνητικό σχήμα να «χαλαρώσει» νομοθετικά. Ούτε να δημιουργήσει συνθήκες συναινετικής αντιμετώπισης της πανδημίας
Το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το Μέρα 25, έχουν εδώ και πολλούς μήνες, προειδοποιήσει: Δεν γίνεται «αιχμηρά» νομοσχέδια, τα οποία προκαλούν αντιδράσεις, να νομοθετούνται εν μέσω πανδημίας.
Το ζήτημα έγινε ξανά επίκαιρο, μετά την έκκληση του Αλέξη Τσίπρα για νομοθετικό μορατόριουμ αφού ο Covid 19 βρίσκεται σε εμφανέστατη έκρηξη. Αν πιστέψουμε μάλιστα (και γιατί να μην το κάνουμε; Μέσα πέφτει) τον Δ.Σαρρηγιάννη του ΑΠΘ τα πράγματα θα είναι έτσι για πολύ καιρό.
Πώς μεταφράζει όμως αυτό το αίτημα η κυβέρνηση; Σύμφωνα με την Αριστοτελία Πελώνη η αντίληψη που έχει το Μέγαρο Μαξίμου είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά από την κυβέρνηση «να μην προχωρά νομοθετήματα τα οποία, ενδεχομένως, τον ενοχλούν, προκειμένου ο ίδιος, σε αντάλλαγμα, να σταματήσει να βγάζει κόσμο στους δρόμους, να υποκινεί πορείες και διαδηλώσεις».
Μια αντίληψη που φαίνεται να εκνεύρισε χθες στην Βουλή τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του …ΚΚΕ. Ο Θανάσης Παφίλης σχολίασε την κυβερνητική γραμμή απορώντας: «Γιατί δίνετε παράσημα στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει. Άμα έχει μπόι ο ΣΥΡΙΖΑ, ας καλέσει αύριο μία συγκέντρωση!«Τρεις κι ο κούκος» θα πάνε».
Ανεξαρτητα από τις οργανωτικές δυνατότητες κοινωνικής κινητοποίησης των δύο αυτών κομμάτων ένα είναι βέβαιο: Κανένας πολιτικός φορέας δεν μπορεί να υποκαταστήσει, τεχνητά, την κοινωνική αντίδραση. Μπορεί ίσως να οργανώσει μία-δύο πορείες ή συγκεντρώσεις. Όχι όμως επί μήνες να διατηρεί την ελληνική κοινωνία σε αναβρασμό.
Δυστυχώς για την Νέα Δημοκρατία αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο των κυβερνήσεων. Κυρίως όταν οι πολιτικές που ασκούν δεν είναι συμβατές με το κοινό αίσθημα και τις κοινωνικές ανάγκες.
Πόσο μάλλον αν συνοδεύονται με χειρισμούς αντιμετώπισης μιας παγκόσμιας πανδημίας, που εκ των πραγμάτων δεν είναι επιτυχείς. Εκτός αν υπάρχει κάποιος στην κυβέρνηση που μπορεί να μιλά για «επιτυχία» με 3.500 κρούσματα κι 600 δια-σωληνωμένους. (Πιθανά υπάρχει, αλλά -καλύτερα για τον ίδιο και το κόμμα του- να μην το πει δημόσια).
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι πιο ειλικρινής. Όπως κάνουν, κάποια, από τα στελέχη της: Ο Θ.Σκυλακάκης και ο Κ.Χατζηδάκης. Αυτοί τουλάχιστον παραδέχονται πώς επιδιώκουν να προωθήσουν το ταχύτερο δυνατόν αντιδημοφιλείς αλλαγές. Ώστε να μετασχηματίσουν την οικονομία στην κατεύθυνση που επιθυμούν. Πιστεύοντας ότι μόνον έτσι θα έχουν ανάπτυξη (συγκεκριμένης κατεύθυνσης) μετά την λήξη της πανδημίας.
Η αντίληψη αυτή φαίνεται όμως να έχει πλέον αποκτήσει και «θεσμικό χαρακτήρα». Βλέπετε στο τελευταίο Eurogroup μπορεί να δόθηκε παράταση για τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και το 2022. Όμως η Ελλάδα ανέλαβε την δέσμευση να προωθήσει με ταχύτερους ρυθμούς «διαρθρωτικές αλλαγές».
Αυτό εξηγεί πολύ καλύτερα το γιατί η κυβέρνηση προσποιείται πως δεν …καταλαβαίνει αυτό που της ζητά, ως αυτονόητο, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπολίτευση.
Δεν γίνεται -βλέπετε- να κάνει νομοθετικό μορατόριουμ και να αναζητήσει κοινωνικές συναινέσεις. Όχι όταν έχει αποφασίσει μέσα στο επόμενο τρίμηνο να «περάσει» το εργασιακό νομοσχέδιο που καταργεί το 8ωρο, το νέο ασφαλιστικό και ποιος ξέρει τι άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου