Με τις πυρκαγιές, κυβερνητικοί και φίλα προσκείμενοι δημοσιολόγοι, που ονειρεύονται να γίνουν πολιτικοί, ύψωναν επιτιμητικά το φρύδι της αλαζονείας και μάς κατσάδιαζαν, λέγοντας ότι «θέλει ο καθένας μας ένα πυροσβεστικό στην πόρτα του». Τώρα, με τη χιονοθύελλα, υψώνουν επιτιμητικά το δάχτυλο της οίησής τους και πάλι μάς κατσαδιάζουν. Λέγοντας ότι «θέλει ο καθένας μας ένα εκχιονιστικό στην πόρτα του».
Το είπε καθαρά και ξάστερα και ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος, που συμμετείχε στις κρίσιμες συσκέψεις ως οιονεί πρωθυπουργός, αφού ο κ. Μητσοτάκης έκρινε ότι η προαναγγελθείσα χιονοκαταιγίδα δεν ήταν επιπέδου Μαξίμου και δεν φρόντισε να συντονίσει τους κατ’ εξακολούθησιν και καθ’ έξιν ασυντόνιστους. «Επιτελικό κράτος», αποσαφήνισε ο υπουργός, αφού πρώτα οχυρώθηκε πίσω από το αποδεδειγμένο ψεύδος περί λαθεμένης ενημέρωσης από τους μετεωρολόγους, «δεν σημαίνει ότι ο Σκέρτσος βγαίνει να κάνει τη διαχείριση της Τροχαίας ή ότι βγαίνω εγώ να εκχιονίσω». Οχι βέβαια. Επιτελικό κράτος σημαίνει να αναθέτει η Τροχαία σε ντελιβερά τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στη Μαραθώνος.
Οχι, ούτε πυροσβεστικό στην πόρτα μας απαιτούμε ούτε εκχιονιστικό. Και προς Θεού. Δεν έχουμε την αξίωση να έρθει ο κ. Σκέρτσος ν’ ανοίξει τον δρόμο μας, φτυαρίζοντας για να περάσει η αφεντιά μας – άλλωστε, πόσοι καλοκάγαθοι άνθρωποι θα του εμπιστεύονταν μια τέτοια σοβαρή δουλειά. Πιστεύουμε, όμως, αφελώς ότι το δόγμα περί ατομικής ευθύνης δεν αφορά μόνο «όλους τους άλλους», τους αρχόμενους, τους κυβερνώμενους, τους «αγαπητούς συμπολίτες» τέλος πάντων. Περιλαμβάνει και όσους ασκούν εξουσία – υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους. Οι περισσότεροί τους, παγερά ασυγκίνητοι για τα προβλήματα των ψηφοφόρων τους, περιμένουν ν’ αναλάβει ο ήλιος τη δουλειά τους. Να λιώσει τα χιόνια, να γίνουν βατοί οι αδιάβατοι δρόμοι.
Ιδιαίτερα στον Δήμο Αθηναίων, βλέπεις στους φισκαρισμένους κάδους, σε δρόμους-παγοδρόμια, το σλόγκαν «Βρέξει – χιονίσει, η Αθήνα θα καθαρίσει», αγανακτείς, αλλά σχεδόν αμέσως λογοκρίνεις τον θυμό σου και ηρεμείς. Γιατί σκέφτεσαι πως είναι πολυτέλεια η αγανάκτηση με ανθρώπους που πιστεύουν πως η Αθήνα ισούται με την Πανεπιστημίου. Πολυτέλεια αυτοκαταστροφική είναι και ο θυμός για δηλώσεις σαν αυτή του κυβερνητικού εκπροσώπου: «Σας είπα, η Μαραθώνος και η Κατεχάκη δεν είναι δρόμοι που ανήκουν στην ευθύνη του κράτους». Εδώ ακόμα και η χλεύη μοιάζει περιττή.
Το είπε καθαρά και ξάστερα και ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος, που συμμετείχε στις κρίσιμες συσκέψεις ως οιονεί πρωθυπουργός, αφού ο κ. Μητσοτάκης έκρινε ότι η προαναγγελθείσα χιονοκαταιγίδα δεν ήταν επιπέδου Μαξίμου και δεν φρόντισε να συντονίσει τους κατ’ εξακολούθησιν και καθ’ έξιν ασυντόνιστους. «Επιτελικό κράτος», αποσαφήνισε ο υπουργός, αφού πρώτα οχυρώθηκε πίσω από το αποδεδειγμένο ψεύδος περί λαθεμένης ενημέρωσης από τους μετεωρολόγους, «δεν σημαίνει ότι ο Σκέρτσος βγαίνει να κάνει τη διαχείριση της Τροχαίας ή ότι βγαίνω εγώ να εκχιονίσω». Οχι βέβαια. Επιτελικό κράτος σημαίνει να αναθέτει η Τροχαία σε ντελιβερά τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στη Μαραθώνος.
Οχι, ούτε πυροσβεστικό στην πόρτα μας απαιτούμε ούτε εκχιονιστικό. Και προς Θεού. Δεν έχουμε την αξίωση να έρθει ο κ. Σκέρτσος ν’ ανοίξει τον δρόμο μας, φτυαρίζοντας για να περάσει η αφεντιά μας – άλλωστε, πόσοι καλοκάγαθοι άνθρωποι θα του εμπιστεύονταν μια τέτοια σοβαρή δουλειά. Πιστεύουμε, όμως, αφελώς ότι το δόγμα περί ατομικής ευθύνης δεν αφορά μόνο «όλους τους άλλους», τους αρχόμενους, τους κυβερνώμενους, τους «αγαπητούς συμπολίτες» τέλος πάντων. Περιλαμβάνει και όσους ασκούν εξουσία – υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους. Οι περισσότεροί τους, παγερά ασυγκίνητοι για τα προβλήματα των ψηφοφόρων τους, περιμένουν ν’ αναλάβει ο ήλιος τη δουλειά τους. Να λιώσει τα χιόνια, να γίνουν βατοί οι αδιάβατοι δρόμοι.
Ιδιαίτερα στον Δήμο Αθηναίων, βλέπεις στους φισκαρισμένους κάδους, σε δρόμους-παγοδρόμια, το σλόγκαν «Βρέξει – χιονίσει, η Αθήνα θα καθαρίσει», αγανακτείς, αλλά σχεδόν αμέσως λογοκρίνεις τον θυμό σου και ηρεμείς. Γιατί σκέφτεσαι πως είναι πολυτέλεια η αγανάκτηση με ανθρώπους που πιστεύουν πως η Αθήνα ισούται με την Πανεπιστημίου. Πολυτέλεια αυτοκαταστροφική είναι και ο θυμός για δηλώσεις σαν αυτή του κυβερνητικού εκπροσώπου: «Σας είπα, η Μαραθώνος και η Κατεχάκη δεν είναι δρόμοι που ανήκουν στην ευθύνη του κράτους». Εδώ ακόμα και η χλεύη μοιάζει περιττή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου