Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ
Οι αντιδράσεις στον κατάφωρα αντισυνταγματικό νόμο που νομιμοποίησε την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων σε μια χώρα που την ίδια ώρα που επιτρέπει τη λειτουργία ιδιωτικών υποχρηματοδοτεί, υποστελεχώνει και συρρικνώνει τα υψηλού επιπέδου δημόσια πανεπιστήμιά της, ενοχλούν σφόδρα την κυβέρνηση.
Η αποκάλυψη του αντικοινωνικού χαρακτήρα της αντιδραστικής «μεταρρύθμισης», η οποία ως στρατηγικό στόχο έχει μια ταξική κοινωνία που θα αναπαράγει και θα διευρύνει τις ανισότητες, μια κοινωνία δηλαδή στην οποία πρόσβαση στα αγαθά της ανώτατης εκπαίδευσης και μέσω αυτής και στα αγαθά της ανάπτυξης και της ευημερίας θα έχουν μόνο οι πλούσιοι, κόστισε στην κυβέρνηση πολιτικά. Και αυτό φαίνεται καθαρά στις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την ψήφιση του νόμου.
Η ανάδειξη του αντιεκπαιδευτικού χαρακτήρα της αντισυνταγματικής «μεταρρύθμισης», η οποία ξεκίνησε ως προσπάθεια να χαρακτηριστούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ως δήθεν «ελεύθερα» και η οποία κατέληξε με την κυβέρνηση στρυμωγμένη στο ριγκ της πολιτικής αντιπαράθεσης να προσπαθεί να αποδείξει ότι δήθεν προσπαθεί για το καλό του δημόσιου πανεπιστημίου, αποκάλυψε τις πραγματικές προθέσεις της.
Που δεν είναι άλλες από την υποβάθμιση και τη συρρίκνωση των δημόσιων πανεπιστημίων, προκειμένου να σταλεί πελατεία στα ιδιωτικά και να εξυπηρετηθούν έτσι τα κερδοσκοπικά σχέδια των συμφερόντων που στηρίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η αποδόμηση, ακόμη, του αφηγήματος με το οποίο προσπάθησαν να στηρίξουν την ανάγκη νομιμοποίησης των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ότι δήθεν θα επιστρέψουν μέσω αυτών οι φοιτητές που σπουδάζουν στο εξωτερικό, τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκοψε την πρόσβαση σε 20.000 νέους ετησίως από τα δημόσια πανεπιστήμια, για να τους στείλει πελατεία στα ιδιωτικά κολέγια και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, κόστισε στην απώλεια της αξιοπιστίας της κυβέρνησης, ως δήθεν ρεαλίστριας και ειλικρινούς.
Όπως και η αποκάλυψη της αλήθειας, ότι στην Ευρώπη τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι μικρά και ποιοτικά υποβαθμισμένα και γι’ αυτό δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν την προτίμηση του 5%, το πολύ, του συνολικού φοιτητικού πληθυσμού, αποδόμησε το κυβερνητικό επιχείρημα, ότι δήθεν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ιδρύονται για να αναβαθμίσουν τα δημόσια, μέσω του ανταγωνισμού.
Και τέλος, η αποδόμηση του επικοινωνιακού αφηγήματος ότι δήθεν περιμένουν την ψήφιση του νόμου μεγάλα και εμβληματικά πανεπιστήμια του εξωτερικού για να έρθουν και να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, τη στιγμή που αυτό δεν συνέβη σε καμία από τις πολυπληθέστερες από εμάς χώρες της Ευρώπης, κόστισε στην κυβέρνηση την απώλεια και της αξιοπιστίας της ως κυβέρνησης αποτελεσματικής και επιχειρησιακής.
Οι αντιδράσεις που εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλη την Ελλάδα σκοπό έχουν όχι να πολεμήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπως η προπαγάνδα προσπάθησε να διαδώσει, αλλά αντίθετα, να υπερασπιστούν τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση που με σκοπιμότητα συρρικνώνεται και απαξιώνεται, χάριν των οικονομικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω από την ίδρυση ιδιωτικών εκπαιδευτικών δομών.
Η κυβέρνηση φοβάται τις φοιτητικές και πανεπιστημιακές αντιδράσεις και όχι αδικαιολόγητα. Καθώς το επικοινωνιακό οικοδόμημα που η προπαγάνδα έκτισε συστηματικά και προσεκτικά όλον αυτόν τον καιρό, ότι δήθεν τα πανεπιστήμια είναι κέντρα ανομίας που χρειάζονται ειδικές δυνάμεις πανεπιστημιακής αστυνομίας, καταρρίφθηκε μαζί με την απόσυρση της παγκοσμίως πρωτότυπης επινόησης των ΟΠΠΙ, ως άνευ αντικειμένου.
Κατά τα άλλα, στην Ελλάδα που δεν υπάρχουν κρατικά αλλά δημόσια πανεπιστήμια, τα ιδιωτικά αποκαλούνται… μη κρατικά.
Όπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που ιδρύουν επιχειρηματικοί όμιλοι και funds, σε παγκόσμια πρώτη θα είναι μη κερδοσκοπικά, παρά τη ρητή διάταξη του νόμου που προβλέπει επένδυση των κερδών από αυτά.
Και ακόμη, στη χώρα που κατατάσσεται τελευταία στην Ευρώπη ως προς τη δημόσια χρηματοδότηση και τη στελέχωση της Παιδείας, αντί η αναβάθμιση των πανεπιστημίων να έρθει δια της χρηματοδότησης και της στελέχωσής τους στο ύψος των ευρωπαϊκών δεδομένων, θα έρθει μέσω της ίδρυσης… ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Και βεβαίως οι φοιτητικές αντιδράσεις είναι πράξεις παράνομες και δεν συνιστούν εκδήλωση πολιτικής αντίδρασης του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην υποβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης.
Τέλος το καλύτερο. Οι φοιτητικές αντιδράσεις είναι ικανές να προκαλέσουν μέχρι και… πυρηνικό όλεθρο στη Θεσσαλονίκη, εξ αιτίας της ύπαρξης ενός πειραματικού ομοιώματος πυρηνικού αντιδραστήρα που υπάρχει εδώ και δεκαετίες για εκπαιδευτικούς λόγους στα υπόγεια της Σχολής Θετικών Επιστημών.
Ένα ομοίωμα πυρηνικού αντιδραστήρα για το οποίο ουδείς ανησύχησε όταν γίνονταν σεισμοί 7 Ρίχτερ στην περιοχή, αλλά για το οποίο υπήρξε κόκκινος συναγερμός όταν οι φοιτητές αντέδρασαν στο νόμο που βάζει τη σφραγίδα της υποβάθμισης των δημόσιων πανεπιστημίων, χάριν της ίδρυσης ιδιωτικών.
Ένα φιάσκο της κυβερνητικής προπαγάνδας, στην προσπάθειά της να υποστηρίξει την εκδικητική, προκλητική, ετεροχρονισμένη, αφού η εισβολή αστυνομικών δυνάμεων έγινε σε μέρα και ώρα που το πανεπιστήμιο δεν λειτουργούσε, όσο και βίαιη αστυνομική επέμβαση εντός του ΑΠΘ, που κόστισε σε 49 φοιτήτριες και φοιτητές την άδικη παραπομπή τους στη δικαιοσύνη.
Ακριβώς όπως για το δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο συνέβη μετά από συνεχείς αλλά μάταιες οχλήσεις προς την πολιτική ηγεσία, σχετικά με τα τεράστια κενά στην ασφάλεια των σιδηροδρόμων, δεν ευθύνεται καθόλου ο τότε υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής, ούτε κανένας άλλος κυβερνητικός, αλλά αποκλειστικά και μόνον ο… σταθμάρχης Λάρισας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου