Αρης Πορτοσάλτε: «Αυτό που βάζουν την κοινωνία και μαζεύει υπογραφές είναι γελοιότητες. Είναι γελοιότητες πραγματικά».
Αυτά είπε για την αξιοπρεπέστατη κ. Καρυστιανού που με πρωτοβουλία της μαζεύτηκαν 1,3 εκατ. υπογραφές για να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών. Το αυτονόητο...
Αυτός ο, ας τον πούμε, δημοσιογράφος έχει κατακτήσει το δικαίωμα να λέει ό,τι απρέπεια του κατέβει για να υποστηρίξει την κυβέρνησή του. Και υπάρχουν, φαίνεται, πολλά άτομα που τον παρακολουθούν!!! Εχει ακροατήριο μεγάλο. Εδώ είναι το πρόβλημα: στην κοινωνία. Αν μέρος της κοινωνίας έχει αυτή την αισθητική και αρέσκεται σε αυτού του είδους την ευτελή φρασεολογία, τότε μπορούμε να πούμε ότι η εκτράχυνση των πολιτικών ηθών που επέβαλε ο Μητσ με τους κονδυλοφόρους του, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, καθορίζει πια τη δημόσια σφαίρα. Δυστυχώς υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Οπως η ποιότητα των αντιπαραθέσεων στη Βουλή και η εκλογή βουλευτών όπως ο Αδωνις και όχι μόνο. Οπως επίσης η, όπως γουστάρω, διαχείριση του δημόσιου χρήματος, η ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών και η παράκαμψη του Συντάγματος και των νόμων που η ίδια η κυβέρνηση ψηφίζει.
Ολα αυτά μου θυμίζουν τον γείτονα, που ενώ τον έχεις εξυπηρετήσει επανειλημμένως σου κόβει τα κλήματα, σου μιλά προσβλητικά και ειρωνικά και προσπαθεί να σου ξεράνει την ελιά (όλα αυτά είναι γεγονότα). Πώς μπορείς να τον αντιμετωπίσεις; Δεν μπορείς. Μόνο αν κατέβεις στο δικό του φρικτό επίπεδο. Αλλά τότε γίνεσαι της ίδιας ποιότητας με αυτόν. Απαράδεκτο. Ετσι και τώρα: ποια αξιοπρεπής πολιτική δύναμη μπορεί να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά, με επιχειρήματα και στοιχεία, σε αυτή την καθεστωτική και αυθαίρετη συμπεριφορά της πολιτικής εξουσίας; Και πολύ περισσότερο που το δημόσιο χρήμα διανέμεται ασύστολα προς την οικονομική ελίτ που ελέγχει ΜΜΕ και ΠΑΕ; Απλά δεν μπορεί. Μόνο μια κοινωνική αντιπολίτευση που θα εκφραστεί με μια ηθική, και όχι μόνο, εξέγερση ίσως μπορέσει να βάλει τέλος στον κατήφορο της ανήθικης και αυθαίρετης εξουσίας.
-------------------------------------
Ο Ολύμπιος Δαφέρμος κατάγεται από την Αξό Ρεθύμνου. Είναι μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος μηχανικός του ΕΜΠ και διδάκτωρ Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Για τη δράση του αυτή διώχτηκε από το στρατιωτικό καθεστώς. Εργάστηκε στη βιομηχανία, στην Τεχνική Εκπαίδευση και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Aπό τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορούν τα βιβλία του Εντός Εκτός (2022) & Μιλώ στα παιδιά μου για τη χούντα και το Πολυτεχνείο (2023). Του ιδίου : Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνηµα 1972-1973 - έρευνα (Θεµέλιο 1992 και Γαβριηλίδης 2009 συµπληρωµένο µε ονόµατα και επίµετρο, µε τίτλο «Φοιτητές και δικτατορία 1972-1973». Νέα 5η έκδοση από την Εταιρεία Σύγχρονης Ιστορίας 2021), Όψεις της τεχνικής εκπαίδευσης – άρθρα, 1994, ∆ραπετεύσεις – ποίηση (Γαβριηλίδης 1997), Μαθητεία β’ – ποίηση (Γαβριηλίδης 1998), Το δέντρο – ποίηση (Γαβριηλίδης 1999), Εργασία και εκπαίδευση – δοκίµιο (Μεταίχµιο 1999), Όνειρο ήταν… Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνηµα και το Πολυτεχνείο µε το βλέµµα των πρωτεργατών, σε συνεργασία µε τον Βαγγέλη Αγγελή, µελέτη – επιµέλεια (Οδυσσέας 2003), Το σχολείο κοιτάζει προς τα πίσω – δοκίµιο (Γαβριηλίδης 2009), Από την ελπίδα στην απόγνωση 1973-2013 – δοκίµιο (Γαβριηλίδης 2013), Τα ριζά – ιστοριούλες (Γαβριηλίδης 2015), Γαλλικός Μάης και αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνηµα – δοκίµιο (Εταιρεία Σύγχρονης Ιστορίας 2020).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου