Αν κάνεις αναζήτηση στο διαδίκτυο γράφοντας τη λέξη «δημοκρατία», αρχικά θα «βγει» η ιστοσελίδα της ομώνυμης εφημερίδας, μετά η «Νέα Δημοκρατία» και μετά το λήμμα στη Wikipedia... Τρίτη και καταϊδρωμένη η έννοια. Αν ωστόσο είχαμε πραγματική δημοκρατία, θα... περίμενε κάποιος πρώτα πρώτα να βγαίνει ο Επιτάφιος λόγος του Περικλή.
Ωστόσο, τα δεδομένα είναι αυτά προσώρας και αυτά θα αποδεχτούμε... ως τρίτη και καταϊδρωμένη θα «δούμε» την έννοια δημοκρατία, που δεν είναι παρά κάτι απλό: είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Είτε άμεση είτε αντιπροσωπευτική (όπως είναι το πολίτευμα της Ελλάδας) αυτό ακριβώς είναι η δημοκρατία.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια δημοκρατίας, μετά την πτώση της χούντας, η οποία εντελώς τυχαία συνέπεσε με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την ανικανότητα της Ελλάδας των δικτατόρων να την αποτρέψει. Η Κύπρος διχοτομήθηκε, η χούντα έπεσε και ήρθε ο Καραμανλής, δαφνοστεφανωμένος, να εγκαινιάσει μία νέα περίοδο... αυτή της Νέας Δημοκρατίας. Με ελάχιστα χρόνια ή στιγμές που κάτι πήγε να αλλάξει ή και που άλλαξε, η πλειονότητα αυτών των χρόνων ανήκει δικαιωματικά στη Ν.Δ.
Και αυτή την επέτειο γιορτάζουμε. Αυτή τη δημοκρατία επιτρέψαμε να εδραιωθεί (και το επέτρεψε και η Αριστερά και πολλοί εκπρόσωποί της όλα αυτά τα χρόνια), αυτή τη Νέα Δημοκρατία θέλουμε, αυτήν ψηφίζουμε, αυτήν ξαναψηφίζουμε, αυτήν ξαναματαψηφίζουμε.
Δεν μ’ ενδιαφέρει αν μας αξίζει κάτι τέτοιο ή όχι. Ούτε οδηγούμαι προς τον μηδενισμό – τον σιχαίνομαι. Δεν ταιριάζει με τα ρούχα μου. Ωστόσο, είναι απολύτως απαραίτητο να αναγνωρίσουμε το τι συμβαίνει. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά παραχόντρυνε η μπάκα μας και δεν κρύβεται πια πίσω από το δάχτυλό μας...
Ωστόσο, τα δεδομένα είναι αυτά προσώρας και αυτά θα αποδεχτούμε... ως τρίτη και καταϊδρωμένη θα «δούμε» την έννοια δημοκρατία, που δεν είναι παρά κάτι απλό: είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Είτε άμεση είτε αντιπροσωπευτική (όπως είναι το πολίτευμα της Ελλάδας) αυτό ακριβώς είναι η δημοκρατία.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια δημοκρατίας, μετά την πτώση της χούντας, η οποία εντελώς τυχαία συνέπεσε με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την ανικανότητα της Ελλάδας των δικτατόρων να την αποτρέψει. Η Κύπρος διχοτομήθηκε, η χούντα έπεσε και ήρθε ο Καραμανλής, δαφνοστεφανωμένος, να εγκαινιάσει μία νέα περίοδο... αυτή της Νέας Δημοκρατίας. Με ελάχιστα χρόνια ή στιγμές που κάτι πήγε να αλλάξει ή και που άλλαξε, η πλειονότητα αυτών των χρόνων ανήκει δικαιωματικά στη Ν.Δ.
Και αυτή την επέτειο γιορτάζουμε. Αυτή τη δημοκρατία επιτρέψαμε να εδραιωθεί (και το επέτρεψε και η Αριστερά και πολλοί εκπρόσωποί της όλα αυτά τα χρόνια), αυτή τη Νέα Δημοκρατία θέλουμε, αυτήν ψηφίζουμε, αυτήν ξαναψηφίζουμε, αυτήν ξαναματαψηφίζουμε.
Δεν μ’ ενδιαφέρει αν μας αξίζει κάτι τέτοιο ή όχι. Ούτε οδηγούμαι προς τον μηδενισμό – τον σιχαίνομαι. Δεν ταιριάζει με τα ρούχα μου. Ωστόσο, είναι απολύτως απαραίτητο να αναγνωρίσουμε το τι συμβαίνει. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά παραχόντρυνε η μπάκα μας και δεν κρύβεται πια πίσω από το δάχτυλό μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου