Όταν κοιτάει κάποιος μπροστά του και βλέπει μόνο “No future”, τότε θα πάρει κι άλλους μαζί του στον βυθό. Και, ως συνήθως, θα την πληρώσουν οι άσχετοι και όχι όσοι του έδωσαν μια κλωτσιά να πάει στον πάτο…
Πριν από κάτι δεκαετίες, αριθμό δε λέω, είμαι σινεμά με το φίλο μου το Γιώργη. Φανατικοί των απέθαντων και οι δύο, παρακολουθούμε με αγωνία το έπος «Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα». Μακράν η καλύτερη απόδοση στα ελληνικά ξένου τίτλου, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι δείχνει κάποια στιγμή στο πανί τους ήρωες της ταινίας έξω από ένα κοιμητήριο, μαυρίλα, έρεβος, πολύ σπούκι φάση, περιμένεις από στιγμή σε στιγμή να σκάσουν μύτη τα παλικάρια που ορέγονται σάρκα. Και γυρνάει ο Γιώργης και μου λέει:
«Ρε μαλάκα Χρήστο, δες τι γράφει στην πόρτα του νεκροταφείου»!
Κι έγραφε με σπρέι “No future”, μετάφραση νομίζω δε χρειάζεται, ακόμη και όσοι ή όσες τέλειωσαν κάποτε Στρατηγάκη το καταλαβαίνουν.
Ο ορισμός του «διπλής» κυρία μου, θα έλεγε ένας από τους σημερινούς πιτσιρικάδες, αλλά και πάλι δεν είναι εδώ το ζήτημα το φλέγον. Το πρόβλημα το μεγάλο είναι αυτά τα απεχθή και σιχαμένα που συνέβησαν το περασμένο Σάββατο στην Αριστοτέλους. Μια μικρή περίληψη από το Newpost:
«Υπενθυμίζεται ότι η άνευ προηγουμένου ομαδική επίθεση σε δύο non binary άτομα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το βράδυ του Σαββάτου είχε σαν αποτέλεσμα μέχρι και την επέμβαση της Αστυνομίας και την σύλληψη 21 ατόμων. Όπως κατήγγειλαν τα θύματα (21 ετών και τα δύο), μεγάλη ομάδα ατόμων τούς επιτέθηκε λεκτικά και τους πέταξε μπουκάλια, με τους ίδιους να βρίσκουν “καταφύγιο” σε παρακείμενο κατάστημα εστίασης για να προστατευθούν».
Και ύστερα ήρθαν οι πανελλήνιες αντιδράσεις, ύστερα ήρθε η συγκέντρωση συμπαράστασης την Κυριακή, ύστερα ήρθε το πέσιμο στον Κασσελάκη, ύστερα ήρθε η ενδεκάτη εντολή:
Κοιτάξου στον καθρέφτη, κοιτάξου στον καθρέφτη τώρα!
Και κοιταχτήκαμε και, όπως γίνεται πάντοτε σε αυτόν τον τόπο, άρχισαν ο ένας μετά απ’ τον άλλο και η μία μετά την άλλη να καταθέτουν μαγικές λύσεις για να λυθεί ή έστω να περιοριστεί το πρόβλημα της αδιανόητης νεανικής καφρίλας:
- Κάποιος ζήτησε ακόμη περισσότερη αστυνόμευση και γκλομπ στο ψαχνό ατάκα κι επί τόπου. Κούρεμα γλόμπος δεν είδα κάπου, αλλά είμαι σίγουρος ότι προτάθηκε κι αυτό.
- Κάποιος άλλος δήλωσε ότι πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθούν τα θρησκευτικά στα σχολεία και να αντικατασταθούν από τις ανθρωπιστικές επιστήμες, οπότε και θα πάμε μπροστά.
- Ένας τρίτος ήθελε αυτά ακριβώς τα θρησκευτικά να αποκτήσουν στην παιδεία τον κεντρικό ρόλο που είχαν κάποτε και τον απώλεσαν λόγω αριστερής ηγεμονίας.
Και σκέφτομαι εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό, ότι ο Χουντίνι πέθανε, ο Μέρλιν μας άφησε χρόνους και όσο για τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου. Θα μπορούσα, ωστόσο, να σημειώσω ότι το βίαιο πέρασμα από την κοινωνία των δύο τρίτων στην κοινωνία του ενός τρίτου που λαμβάνει χώρα υπό την παρούσα κυβέρνηση (στην κοινωνία των δύο τρίτων από το παλιό καλό all inclusive, περάσαμε επί ΓΑΠ και συγκυβέρνησης…), μπορεί από τη μία να γεννάει επενδυτικές ευκαιρίες στα πάσης φύσεως φαντς και τα βαριά πορτοφόλια, αλλά από την άλλη εκτρέφει κάθε είδους λούμπεν τέρατα.
Δίχως αξιοπρέπεια, δίχως κουλτούρα, δίχως μπέσα, δίχως κανένα έλεος για τους αδύναμους και απόκληρους και παράξενους αυτού του ντουνιά. Λυπούμαι πολύ, αλλά όταν κοιτάει κάποιος μπροστά του και βλέπει μόνο “No future”, τότε θα πάρει κι άλλους μαζί του στον βυθό. Και, ως συνήθως, θα την πληρώσουν οι άσχετοι και όχι όσοι του έδωσαν μια κλωτσιά να πάει στον πάτο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου