Δεν χρειάζονται σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, ούτε καταγγελίες προσώπων που έχουν αδικηθεί για το αυτονόητο συμπέρασμα: η απονομή Δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι προβληματική και το αποδεικνύουν πρωτίστως με τη συμπεριφορά τους όσοι την εκπροσωπούν σε ανώτατο επίπεδο...
Επίσης η επιτηδευμένη αδυναμία απονομής της Δικαιοσύνης, δεν αποτελεί μόνο λόγο επικράτησης της αδικίας , αλλά αποτελεί πρόβλημα νόθευσης και αχρήστευσης της Δημοκρατίας. Όταν δεν λειτουργεί η Δικαιοσύνη, η Δημοκρατία έχει πρόβλημα. Η εξουσία δεν ελέγχεται, η διαφθορά αναπαράγεται σε υψηλό επίπεδο και το έγκλημα κανονικοποιείται.
Το μεσημέρι της Τετάρτης, η δημοσιοποίηση της πρότασης που έκανε η Εισαγγελέας Μαρία Ελένη Νικολού, για την αθώωση του Μίχου, βασικού κατηγορούμενου στην υπόθεση με τη 12χρονη στον Κολωνό, δημιούργησε ένα κύμα οργής στα social media.
H εισαγγελέας φέρεται να ζήτησε να κηρυχθεί αθώος ο Μίχος λόγω αμφιβολιών για βιασμό της 12χρονης, για μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού με αποκόμιση πορνικών εσόδων. Δηλαδή είχε σεξουαλική επαφή με τη 12χρονη αλλά αυτό έγινε συναινετικά; Παραδέχεται η Εισαγγγελέας ότι υφίσταται συναινετική πράξη με παιδί 12 ετών; Δεν υπήρχε χρήση βίας από κάποιον που σύμφωνα με καταθέσεις επιδείκνυε και όπλο;
Οποία σύμπτωση όμως και πάλι. Ένας κατηγορούμενος για ειδεχθή εγκλήματα, ο οποίος έχει γνωριμίες και φωτογραφίσεις με δεκάδες πολιτικούς, υπουργούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, εμφανίζεται αθώος σε εισαγγελική πρόταση, από Εισαγγελέα μάλιστα που υπηρέτησε στην Εισαγγελία Ανηλίκων.
Φαντάζομαι ότι και πάλι θα ειπωθούν τα γνωστά, ότι αυτή είναι η κρίση της Εισαγγελέως, ότι ακόμη και αν φαίνεται να έχει γίνει έγκλημα δεν δένει νομικά η υπόθεση και όλα αυτά τα νομοευέλικτα που χρησιμοποιούνται ευνοηθούν τελικώς αυτοί που θα έπρεπε να είναι φυλακή.
Η μη απονομή Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, δεν είναι θέμα λανθασμένης κρίσης Εισαγγελέα ή Δικαστή, αλλά λειτουργίας με συγκεκριμένα κριτήρια. Ακόμη και όταν βγαίνουν στην επιφάνεια στοιχεία για προκλητική και άδικη συμπεριφορά παραγόντων της Δικαιοσύνης, εξαπολύεται ένα πογκρόμ ενάντια σε όποιον διατυπώσει κρίση ή ζητήσει τιμωρία. Το μπούλινγκ και οι επιθέσεις είναι συνήθης τακτική που χρησιμοποιείται για να μην θίξει κανένας τα άγια των αγίων της Δικαιοσύνης.
Στις ανακοινώσεις των Ενώσεων Δικαστών και Εισαγγελέων , κάθε δικαστής και Εισαγγελέας, είναι καλός και κάνει τη δουλειά του. Πού κρύβονται αλήθεια ή έστω λίγοι διεφθαρμένοι;
Κάθε κρίση τρίτου για Εισαγγελική ή Δικαστική κρίση, έχει προενοχοποιηθεί ως παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.
Λίγες ώρες μετά την αγόρευση της Εισαγγελέως στην υπόθεση Μίχου, η Ευρωπαία Εισαγγελέας, Λάουρα Κοβέση, σε συνέντευξή της στον τηλεοπτικό σταθμό Star, μίλησε για προσπάθεια παρεμπόδισης της έρευνας για την υπόθεση των Τεμπών. Η κυρία Κοβέση δεν εννοούσε μόνο το νόμο περί ευθύνης Υπουργούν που παρεμποδίζει την απόδοση Δικαιοσύνης. Η υπόθεση για την οποία έχει ασκήσει διώξεις η Ευρωπαία Εισαγγελέας, είχε κλείσει από τον τότε Οικονομικό Εισαγγελέα Χρ. Μπαρδάκη και η Κοβέση την ξανάνοιξε.
Στον Άρειο Πάγο, συγκλήθηκε Ολομέλεια, για να αποφασίσει (αν και δεν υπήρχε νομικός λόγος) ότι το καταδικαστικό για την Ελλάδα ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που αφορούσε την παραβίαση του Κράτους Δικαίου δεν είναι βάσιμο. Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, συνέστησε στη μάνα που έχασε το παιδί της στα Τέμπη και απαιτούσε Δικαιοσύνη, να προσφύγει στην Εκκλησία.
Είναι εμφανές πλέον στην καθημερινότητα ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη Δικαιοσύνη. Η λειτουργία της αποτελεί σοβαρό λόγο αλλοίωσης της Δημοκρατίας.
Τα κόμματα και οι δικηγορικοί σύλλογοι έχουν ευθύνη να πάρουν πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της Δικαιοσύνης, αντί να αναμασούν εγκληματικές κοινοτοπίες περί “εμπιστοσύνης” απέναντί της.
Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός, ότι όλες οι μεγάλες υποθέσεις πολιτικού ενδιαφέροντος , τόσο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών όσο και σε αυτή του Οικονομικού Εγκλήματος, χρεώνονται για έρευνα στους ίδιους Εισαγγελείς. Γιατί άραγε; Δεν υπάρχουν άλλοι άξιοι Εισαγγελείς ή οι συγκεκριμένοι έχουν την αρεστή μεθοδολογία και μάλλον και κρίση;
Όταν φτάνουμε στο σημείο, ο Μίχος να γίνεται σφραγίδα για τον τρόπο απόδοσης της Δικαιοσύνης, έχουμε φτάσει πάτο. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να κάνει αυτοκάθαρση γιατί ελέγχεται πολιτικά και η κάθαρση είναι προφανές ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης που την ελέγχει. Η Δικαιοσύνη απονέμεται όπως ορίζει το Σύνταγμα, όταν υπάρχει Εισαγγελέας και για τον Εισαγγελέα ακόμη. Τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα θεωρείται αδιανόητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου