58 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα η κυβέρνηση στελεχώνεται από θαυμαστές του Παπαδόπουλου
Η μαύρη επέτειος της δικτατορίας, 58 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, βρίσκει τη χώρα μας με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος στελεχώνει το επιτελικό του κράτος με ποικίλους απολογητές του χουντικού καθεστώτος. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Λίγους μήνες μετά την εκλογή του στη θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, καθώς προσπαθούσε να αντικρούσει στη Βουλή τη θέση του Νίκου Βούτση για τους αντιδικτατορικούς αγώνες της Αριστεράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε προκαλέσει γέλιο, λέγοντας τα ακόλουθα:
«Εγώ ήμουν πολιτικός κρατούμενος έξι μηνών από τη χούντα και έζησα τα πρώτα… [Γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ] Γιατί γελάτε, κύριοι; Γιατί γελάτε, κύριοι; Γιατί γελάτε; Και πέρασα τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής μου στην εξορία» (Βουλή των Ελλήνων, Συνεδρίαση Ολομέλειας, 21.7.2016).
Η αλήθεια είναι ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης γι’ αυτή τη διατύπωση. Πρόκειται για φράση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και περιλαμβάνεται στην πρώτη του δήλωση στο Λονδίνο, μετά τη διαφυγή του στο εξωτερικό το 1968. Τότε είχε μιλήσει για τον «μικρότερο κρατούμενο της γης», αναφερόμενος στον γιο του Κυριάκο, ηλικίας τότε πέντε μηνών (Θανάσης Διαμαντόπουλος, «Κώστας Μητσοτάκης, Πολιτική Βιογραφία», τ. Β΄, 1961-1974, εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα [1989], σ. 317).
Μόνο που τώρα που μεγάλωσε αυτός ο «μικρότερος κρατούμενος» της χούντας έχει επιλέξει να συγκεντρώσει γύρω του στελέχη που απέκτησαν, διατηρούν ή διεκδικούν άμεση σχέση με το δικτατορικό καθεστώς. Έχουμε και λέμε:
Οι οπαδοί της χούντας
Υπάρχουν πρώτα πρώτα τα στελέχη που αναδείχθηκαν σε ακροδεξιά πολιτικά σχήματα, και στη συνέχεια εντάχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία χωρίς να αποκηρύξουν την ταύτισή τους με τη δικτατορία. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Μάκης Βορίδης υπήρξε κατά σειρά αρχηγός της Νεολαίας ΕΠΕΝ του δικτάτορα Παπαδόπουλου (διαδεχόμενος σ’ αυτή τη θέση τον Νίκο Μιχαλολιάκο), ιδρυτής του Ελληνικού Μετώπου και, τέλος, στέλεχος του ΛΑΟΣ. Στην ίδια κατηγορία και ο Άδωνης Γεωργιάδης στον οποίο ανέθεσε καθήκοντα «γραμματέα» του κόμματος ο αρχηγός του φιλοχουντικού ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης. Ο κ. Γεωργιάδης έγινε γνωστός στο ακροδεξιό ακροατήριο ως τηλεπωλητής φιλοχουντικών βιβλίων, με πιο χαρακτηριστικά τα πονήματα του διαβόητου «θεωρητικού» της χούντας Γεωργίου Γεωργαλά. Τα ίδια και ο τρίτος της παρέας Θάνος Πλεύρης, ο οποίος εμφανίζεται τώρα να διαφωνεί με τις θέσεις του πατέρα του, αλλά η αλήθεια είναι ότι τόσο η αρχική εκλογή του όσο και η πολιτική του διαδρομή ταυτίζεται απολύτως με τους δυο προαναφερθέντες ομόφρονες συναγωνιστές του. Εξάλλου ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, γραμματέας επί δικτατορίας του αρχιχουντικού Λαδά, ήταν αυτός που έφερε κοντά τα τρία στελέχη του ΛΑΟΣ. Γι’ αυτό και τα ακραία αντισημιτικά και φιλοχουντικά πονήματά του διαφημίζονταν τόσο θερμά από τον κ. Γεωργιάδη, ο οποίος δήλωνε ότι «πολύ σπουδαίος Έλληνας και μεγάλος πατριώτης» είναι ο Δημήτριος Δημόπουλος, ο οποίος στην πραγματικότητα υπήρξε συνιδρυτής της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης «Κόμμα 4ης Αυγούστου», μαζί με τον Κ. Πλεύρη, ενώ επί χούντας διορίστηκε δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων (1969-71) και στη συνέχεια γ.γ. του υπουργείου Γεωργίας (1972-73). Στη μεταπολίτευση εντάχθηκε στην ΕΠΕΝ του δικτάτορα Παπαδόπουλου και στη συνέχεια στο Π.Γ. του Ελληνικού Μετώπου του Μάκη Βορίδη. Τάχτηκε κι αυτός υπέρ της συγχώνευσης του Μετώπου στο ΛΑΟΣ. Οι απόψεις του ήταν καθαρά εθνικοσοσιαλιστικές, ενώ στα βιβλία του συνήθιζε να εκθειάζει τον φυλετισμό και να τσιτάρει Χίτλερ και Ρόζενμπεργκ. Όπως κι ο Πλεύρης θεωρούσε απαράδεκτη τη δημοκρατία και υποστήριζε ότι «για ένα λαόν, όπως ο ελληνικός, όπου το κλασικώτερον φυλετικόν μειονέκτημα είναι η έλλειψις ομαδικού πνεύματος, εν είναι το ενδεικνυόμενον πολίτευμα, το συγκεντρωτικόν ολοκληρωτικόν» («Η Νέα Τάξις», σ. 98).
Οι θαυμαστές της χούντας
Η σχέση, πάντως, του πρωθυπουργού με την 21η Απριλίου δεν περιορίζεται στη διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας προς το ΛΑΟΣ. Στενοί προσωπικοί σύμβουλοί του δηλώνουν δημόσια επαίνους προς το καθεστώς της δικτατορίας, χωρίς αυτό να ενοχλεί τον κ. Μητσοτάκη. Αντίθετα μάλιστα από ό,τι θα περίμενε κανείς, αυτοί οι σύμβουλοι είναι πιο ακραίοι από τους αντίστοιχους του κ. Αντώνη Σαμαρά. Μπορεί, λ.χ. ο πρώην αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας να είχε αναθέσει στον Παναγιώτη Μπαλτάκο τη βρομοδουλειά της συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή, αλλά ο βασικός του σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης δεν μπορεί να αποκηρύξει το αντιδικτατορικό του παρελθόν. Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης νιώθει μεγάλη άνεση να διατηρεί στενούς δεσμούς με ανθρώπους όπως ο βιομήχανος Κωνσταντίνος Λούλης, ο ταμίας του Ιδρύματος Μητσοτάκη, ο οποίος εκδίδει και διακινεί βιβλίο υμνητικό για τον δικτάτορα Παπαδόπουλο προκαλώντας ανοιχτά τις αξίες της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Και μπορεί ο Λούλης να αποπέμφθηκε από τη θέση του γενικού γραμματέα Τουρισμού για άλλους λόγους (επειδή αποκαλύφθηκε ότι δεν διαθέτει τα νόμιμα προσόντα), αλλά στη συνέχεια τοποθετήθηκε ως «άμισθος» σύμβουλος στο ίδιο υπουργείο.
Οι απολογητές της χούντας
Υπάρχουν, τέλος, και εκείνοι που αποφεύγουν ακόμα την ευθεία ταύτιση με το δικτατορικό καθεστώς, αλλά δεν διστάζουν να το επαινούν. Σε συνέντευξή του ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να αναφερθεί μόνο σε έναν άνθρωπο τον οποίο συμβουλεύεται, τον καθηγητή του Yale Στάθη Καλύβα. Αλλά ο κ. Καλύβας, γνωστός για τη συμβολή του στην αναθεώρηση της ιστορίας του δωσιλογισμού και του Εμφυλίου, είναι εκείνος που είχε προκαλέσει το 2017 με την επιχείρηση εξωραϊσμού της χούντας. Ο κ. Καλύβας έγραφε ότι «μολονότι προερχόμενοι από τους κόλπους της σκληροπυρηνικής Δεξιάς, οι πραξικοπηματίες συνέβαλαν τελικά στον πλήρη εκδημοκρατισμό της Δεξιάς και διά μέσου αυτής και της χώρας». Και τέσσερα χρόνια αργότερα συνέκρινε το οργανωμένο και κεντρικά σχεδιασμένο προδικτατορικό παρακράτος της Δεξιάς που οδήγησε στη χούντα με κάποιο ανύπαρκτο «μεταπολιτευτικό παρακράτος», το οποίο αναφερόταν φυσικά στο ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά («Καθημερινή», 7.3.2021).
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε χρίσει προσωπικό του μυστικοσύμβουλο τον Ελληνοαμερικανό δημοσιογράφο Νίκολας Γκέιτζ και τον κληροδότησε στον γιο του. Ο Γκέιτζ είχε εκδώσει έναν οδηγό της Ελλάδας υμνητικό για τη δικτατορία, με βασικό επιχείρημα ότι η χούντα έσωσε τη χώρα από τον κομμουνισμό και γι’ αυτό την υποστηρίζει ο λαός. «Προτιμώ να ’χω τη χούντα για εκατό χρόνια παρά να ξανάρθουν αυτά τα καθάρματα για μία μέρα μόνο», είναι τα λόγια μιας γυναίκας σε ελληνικό χωριό τα οποία μεταφέρει ο Γκέιτζ («Portrait of Greece», American Heritage Press, 1971, σ. 97). Και συμπληρώνει με τα λόγια ενός εφοπλιστή για τα βασανιστήρια: «Υπό ελληνικές συνθήκες φέρονται απέναντι σε τέτοια άτομα σαν να βρίσκονταν σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Θυμήσου, αυτοί οι άνθρωποι είναι ο σκληρός πυρήνας του κομμουνιστικού κόμματος. Είναι αυτοί που έβγαζαν τα μάτια του κόσμου στον Εμφύλιο» (σ. 105).
Το μυστικό του Κυριάκου
Αν θέλει κανείς να αναζητήσει το πώς συνδέεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα στελέχη του ΛΑΟΣ που υμνούσαν τη δικτατορία ή και με τους σημερινούς στενούς του συνεργάτες που εξωραΐζουν το πραξικόπημα, δεν θα δυσκολευτεί να διαπιστώσει ότι στον πυρήνα αυτής της φαινομενικά παράδοξης σύμπλευσης βρίσκεται η φανατική προσκόλληση στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό.
Αντίθετα από τη σύγχρονη Ακροδεξιά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που στηρίχτηκε σε φιλολαϊκές εξαγγελίες, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη ήταν το πρώτο κόμμα που ζήτησε να εφαρμοστούν ακραία οικονομικά μέτρα στήριξης των μεγαλοβιομηχάνων και των τραπεζών, με την κατάργηση της φορολογίας των επιχειρήσεων, τη νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος, τη θεσμοποίηση της παραοικονομίας, το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών, τη θεοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων, τη δημιουργία «παραδείσου» επενδυτών (βλ. Ιός, «Το οικονομικό πρόγραμμα Ν.Δ.-ΛΑΟΣ», 26.4.2009).
Είναι γνωστό ότι η ομάδα των βουλευτών του ΛΑΟΣ που προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία το 2012 επικαλέστηκε ως λόγο την πίστη της στα μνημόνια. Ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη εφαρμογή των ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων έγινε από «τα παιδιά του Σικάγου» στη δικτατορία της Χιλής. Και βέβαια το «ξέπλυμα» των νοσταλγών της δικτατορίας επισφραγίστηκε με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην τρικομματική κυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο το 2011. Ο Γ. Καρατζαφέρης είχε εισηγηθεί αυτή τη σύμπλευση ενάμιση χρόνο νωρίτερα.
Ας μην παραξενευόμαστε λοιπόν για το γιορτινό κλίμα που επικρατεί σήμερα στο επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη. Και μη φανταστείτε ότι είναι απλώς πασχαλιάτικο.
Υ.Γ.: Στην εικόνα, η διαφήμιση από τον “Σκάι” της ανάδειξης του δικτάτορα Παπαδόπουλου μεταξύ των «100 Μεγάλων Ελλήνων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου