Ο Ντάνυ δεν είναι πια κόκκινος

.....γιατί ήταν ποτέ; (λέμε εμείς)

Ακούω να μιλάνε διαρκώς για τον "κόκκινο" Ντανυ και δεν ξερω τι να πω.

Φτανει το όποιο παρελθόν του καθενός για να δικαιολογεί όσα άκυρα λεει και κανει στο παρόν; Φυσικά όχι. Και ειδικα στην περίπτωση του Ντανιέλ κον Μπεντίντ που δεν είναι ουτε καν ροζ πια ο Μαης του '68 δεν φανταζει απλά μακρινό παρελθόν αλλά μυθολογία. Προφανως δεν πρόκειται καθόλου για τον ίδιο άνθρωπο.

Είπε πολλά προχθες στη συνέντευξη τύπου. Αυτό που εμεινε όμως ήταν το εντελώς χοντρό "Λενε για 1300 ευρω μισθό. Μα αυτό είναι ηλίθιο!"

Αν το δεις από τη μεριά του εργοδότη βεβαια πράγματι 1300 ευρώ ειναι πολλά. Ειδικα τωρα σε συνθηκες κρίσης είναι "υπερβολικά πολλά". Αν το δεις από τη μεριά του εργαζόμενου όμως; Τι καλύπτουν 1300 ευρώ για έναν άνθρωπο που ζει μόνος π.χ.; Ενα ενοίκιο, κάποιους λογαριασμούς, φόρους, βασικα έξοδα δηλ. κι από κει και πέρα 2 ρεζερβουάρ πανάκριβης βενζίνης και τα έξοδα του ακριβού σουπερμαρκετ συν λίγα στοιχειώδη ψώνια. Για έξοδο ή καφέδες ας μην το συζητάμε. Αν βεβαια σε ενδιαφερει μόνο το δίκιο του επιχειρηματία τότε ο Ντανυ είναι λίγο πορτοκαλί. Για τον εργαζόμενο όμως έιναι εντελώς άχρωμος εως και βαθυ μπλε. Ενας τέως κόκινος, ή κατι τέτοιο, όμως αυτη την οπτικη έπρεπε να έχει και να αναρωτιέται. Με πόσα μπορεί να ζήσει ένας εργαζόμενος;

Ενας λογαριασμός που δεν βγαίνει

Το ερωτημα είναι βεβαια πως γινεται αυτο που ειναι εντελως στοιχειώδες για τον εργαζόμενο να πετάει εκτός προυπολογισμού τον επιχειρηματία και το ανάποδο.
Η απάντηση ειναι απλή. Λεγεται καπιταλισμός σε κρίση που δεν μπορεί να θρεψει όσους ζουν στον πλανήτη του. Οταν το τεράστιο κομματι του πλουτου αποσύρεται από την αγορά, δεν πληρώνει φόρους ανάλογα με τη δυνατότητα που έχει και παρκαρεται σε λογαριασμούς offshore, αρπάζεται δηλαδή από μια ελάχιστη μειοψηφία και παραμένει εκτός κύκλου μετά πως μπορεί κανείς να περιμένει οτι οι υπόλοιποι θα βρουν άκρη με τη διαχείριση των όσων έμειναν, τη διαχείριση της φτώχειας δηλαδή.
Ειναι δυνατόν για παράδειγμα το 1% του πληθυσμού να κατέχει το 40% του πλούτου και η οικονομία να λειτουργεί; Ειναι εντελώς αδύνατον. Σ'αυτο το σημείο βγαίνουν απλά τα μαχαίρια εκατέρωθεν και στο τέλος χάνουν όλοι.
Η λύση εδω είναι μια. Ανατροπή και πέρασμα σε νεο συστημα παραγωγικων σχέσεων. Κι αυτό γιατί στο βαθμό που η εξουσία, βρίσκεται στα χέρια των πονηρών πλουσίων που δεν πληρώνουν, δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς οτι θα λειτουργήσει εναντίον τους και θα τους υποχρεώσει να το κάνουν κι από λύκοι να γίνουν δίκαια αρνάκια.
Αλλα αυτα είναι σκέψεις που ο κάποτε κόκκινος Ντανυ -στα λόγια πάντα μη φανταστείτε και καμια επανάσταση- τις έχει σπρώξει τόσο μακρια που πλέον δεν του λένε τίποτα.
Αν θυμηθει κανείς τους πύρινους λόγους του Ντανυ στο Στρασβούργο για τους Ελληνες που υποφέρουν πάντως θα ξύνει το κεφαλι από αμηχανία. Και μαζί μας και εναντίον μας γίνεται;

                                                                                                           edoketora.blogspot.com