Ευκαιρία

Μπαίνοντας στη νέα προεκλογική περίοδο, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει αέρα στα πανιά του και οι υπόλοιποι είναι ακόμα δεμένοι στο λιμάνι. Αυτή η κατάσταση –αν δεν υπάρξει κάποιο συγκλονιστικό απρόοπτο μέχρι τις εκλογές-, είναι μη αναστρέψιμη.

Η Νέα Δημοκρατία θα κινηθεί προς τις κάλπες, θέτοντας στους πολίτες το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Υποτίθεται πως η Νέα Δημοκρατία είναι το ευρώ και ο ΣΥΡΙΖΑ η δραχμή.

Αυτό θα ήταν πραγματικό δίλημμα, αν η πολιτική που έχει υποστηρίξει τα τελευταία χρόνια η Νέα Δημοκρατία μαζί με το ΠΑΣΟΚ, ήταν βέβαιο πως θα διατηρούσε τη χώρα στο ευρώ. Αυτό δεν συμβαίνει – συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες –όχι μόνο νέοι- αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Για να βρουν τα ευρώ τους…

Επίσης, θα ήταν δίλημμα, αν την επόμενη ημέρα των εκλογών τα ευρώ επέστρεφαν στις τσέπες των Ελλήνων ή αν την επόμενη ημέρα επέστρεφαν οι δραχμές. Ούτε αυτό θα συμβεί.

Από την άλλη, το ευρώ και η δραχμή είναι νομίσματα – τίποτε παραπάνω. Άρα, έχουν σημασία για σένα, αν τα έχεις σε αφθονία. Αν δεν τα έχεις, δεν έχουν καμία σημασία. Και οι πολίτες που δεν έχουν τα ευρώ που χρειάζονται –για να ζήσουν αξιοπρεπώς- πληθαίνουν καθημερινά, ενώ, παράλληλα, βλέπουν τα ευρώ τους όλο και να λιγοστεύουν.

Το όραμα μιας κοινωνίας δεν μπορεί να είναι ένα νόμισμα. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε –για την ώρα- να είναι κάτι παραπάνω από ένα κοινό νόμισμα.

Και μπορεί σε ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας να υπάρχει ένα δέος για την Ευρώπη αλλά –από την άλλη- ξέρουμε κιόλας πως η Ευρώπη δεν ήταν τίποτε άλλο από μια γκόμενα του Δία που την γλέντησε, την βαρέθηκε και την πέταξε. Άρα, μπορούμε να μιμηθούμε τον αρχαίο θεό μας και να το κάνουμε κι εμείς.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει πως το Μνημόνιο δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αυτό, αυτομάτως, τους στέλνει μακριά από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αφού είναι τα δυο κόμματα που όχι μόνο ψήφισαν και στήριξαν το Μνημόνιο αλλά οδήγησαν –κυβερνώντας και παίρνοντας δάνεια επί δεκαετίες- τη χώρα στο Μνημόνιο.

Από τη στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών είναι κατά του Μνημονίου, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να έχουν καμία τύχη.

Έγραψα πριν από λίγες ημέρες («Ποιος μπορεί;») πως, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί –ως πρωθυπουργός της χώρας- να διαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου και την αξιοπρεπή παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Αν δεν μπορεί ο Τσίπρας, δεν μπορεί κανείς. Αυτό οι Έλληνες το καταλαβαίνουν – έστω και υποσυνείδητα.

Ουσιαστικά, οι Έλληνες «σπρώχνονται» από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους άφησαν άλλη επιλογή.

Η απουσία Δικαιοσύνης –με την ατιμωρησία να έχει φτάσει στον ουρανό-, η ανεργία, η οργή για την αστυνομική βία, τα διεφθαρμένα ΜΜΕ που στηρίζουν λυσσαλέα τον δικομματισμό και επιτίθενται διαρκώς στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα κάποιοι από τους παράγοντες που οδηγούν στην αλλαγή εξουσίας και την κάνουν απαραίτητη στα μάτια των πολιτών.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την ευημερία;

Άγνωστο. Ποτέ δεν είσαι πραγματικά έτοιμος για τίποτα. Ποτέ δεν είσαι έτοιμος να εργαστείς, ποτέ δεν είσαι έτοιμος να γίνεις γονιός, ποτέ δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις. Τα κάνεις όλα, όμως.

Η ελληνική κοινωνία δεν επιθυμεί τις αλλαγές. Θα προτιμούσε να μην αλλάζει ποτέ τίποτα –αν και τις ωραίες αλλαγές, τις επικροτεί εκ των υστέρων.

Βέβαια, όταν δεν κάνεις τις αλλαγές στην ώρα τους, αναγκάζεσαι να τις κάνεις όλες μαζί σε πολύ σύντομο διάστημα, με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας καταλαβαίνει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, κάνει τη δυνατότητα αλλαγών πολύ πιο εύκολη.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καταλάβουν πως οι αλλαγές θα γίνουν. Είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες στις εκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να δείξουν ποιους δεν θέλουν. Μένει στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αυτός που θέλουν. Η ευκαιρία είναι μεγάλη. Μεγάλη είναι και η παγίδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει τη δική του πρόταση για τη χώρα και να μην αφεθεί στο λαϊκισμό που εξέθρεψαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.

Οι Έλληνες –για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια- είναι με τα αυτιά ανοιχτά, έτοιμοι να ακούσουν και έτοιμοι για όλα. Η συγκυρία είναι εξαιρετικά ευνοϊκή.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να τους πει αυτά που, ίσως, νομίζει ότι θέλει να ακούσουν. Πρέπει να πει την αλήθεια. Όλη. Τώρα.

(Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, έγραψα ένα κείμενο που βλέπω ότι έσπασε το ρεκόρ αναγνωσιμότητας: «Ο Αλέξης Τσίπρας και η ελπίδα»).

pitsirikos.net