Το φωτομοντάζ αποκάλυψε το όργιο δημοσιογραφικής προπαγάνδας για τη Συρία!

Η μεγαλύτερη εφημερίδα της Αυστρίας αλλοίωσε φωτογραφία σε ρεπορτάζ για τη Συρία.
Έκθετη είναι η εφημερίδα Die Kronen Zeitung, η οποία, όπως αποκαλύφθηκε, στην προσπάθεια της να δραματοποιήσει τα γεγονότα στη Συρία, και να παρουσιάσει φωτορεπορτάζ από τις μάχες στο Χαλέπι, προχώρησε σε ένα απίστευτο φωτομοντάζ.
Εμφάνισε τη φωτογραφία ενός ζευγαριού με το παιδί τους να προσπαθεί να ξεφύγει από το βομβαρδισμένο Χαλέπι.
Μόνο που στην πραγματικότητα το ζευγάρι εκινείτο μεν στο Χαλέπι, αλλά η πόλη ήταν στη θέση της, δίχως χαλάσματα και βομβαρδισμένα τοπία.
Οι υπεύθυνοι του… τμήματος φωτομοντάζ και πλαστογραφίας της Die Kronen Zeitung πήραν τη φωτογραφία του ζευγαριού από το Χαλέπι, και την τοποθέτησαν μέσα σε μια κατεστραμμένη γειτονιά της πόλης Χομς!
Τώρα οι υπεύθυνοι της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Αυστρίας, καλούνται να εξηγήσουν πως πέτυχαν το ακατόρθωτο: Να βομβαρδίσουν το Χαλέπι από τη Βιέννη με δημοσιογραφικές οβίδες..

e-parembasis.blogspot.gr

27 Ιουλίου 1948: γεννιέται ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της ροκ μουσικής

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος (27 Ιουλίου 1948 - 6 Δεκεμβρίου 1990) ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της Ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής.

Πρώτα Χρόνια
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανιψιός της Έλλης Αλεξίου. Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα . Ξεκίνησε την καριέρα του το 1970 από τη Θεσσαλονίκη όπου γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη και δημιούργησαν το συγκρότημα-ντουέτο "Δάμων και Φιντίας". Κυκλοφορούν το 7" «Το ξέσπασμα/Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν με δύο κομμάτια στο δίσκο «Ζωντανοί στο Κύτταρο». Στο Κύτταρο γνωρίζονται με τους Θανάση Γκαϊφύλλια, Δημήτρης Πουλικάκος αλλά και με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Σαββόπουλο. Το ντουέτο ενσωματώνεται με τα "Μπουρμπούλια" και το νέο σχήμα κυκλοφορεί το δίσκο "Ο Ντάμης ο ληστής" λογοκριμένο σε "Ο Ντάμης ο σκληρός". Μαζί είναι από το 1972 έως το 1974. Με αυτό το σχήμα ο Παύλος Σιδηρόπουλος άρχισε τα πρώτα του πειράματα για να παντρέψει το ροκ με την Ελληνική μουσική. Αργότερα το συγκρότημα διαλύεται και τα "Μπουρμπούλια" ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ως τραγουδιστής στα έργα του "Οροπέδιο", "Θεσσαλικός κύκλος", "Τολμηρή επικοινωνία" και "Ηλεκτρικός Θησέας".

Επαγγελματική σταδιοδρομία
Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλους οργάνωσε το συγκρότημα «Σπυριδούλα». Με αυτό το σχήμα δημιούργησε τον δίσκο "Φλού". Το 1979 μαζί με τους μουσικούς Παπαντίνα, Νέστορα και Τζιμόπουλο φτιάχνει το σχήμα "Εταιρία Καλλιτεχνών" με αγγλικό στίχο. Το σχήμα αυτό δεν κυκλοφορεί δίσκο. Ένα όμως τραγούδι από αυτήν την περίοδο, το "Clown", περιλαμβάνεται στον κατοπινό του δίσκο "Zorba the freak". Εκείνη την περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου και ερμηνεύει τα τραγούδια του soundtrack. Στην καριέρα του ως ηθοποιού περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη "Οικογένεια Ζαρντή" (ΕΡΤ). Το 1980 ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σε ένα σχήμα που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί του μέχρι το τέλος, τους "Απροσάρμοστους". Μαζί ηχογραφούν μιά σειρά σημαντικών δίσκων και έχουν συνεχή ζωντανή παρουσία. Το 1982 κυκλοφορούν το "Εν λευκώ". Τα τραγούδια "Η" και "Αντεργκράουντ με στράς" λογοκρίνονται, για "προτροπή στη χρήση ναρκωτικών" και το τραγούδι "Ύστατη στιγμή" για "προσβολή της δημοσίας αιδούς". Το 1985 κυκλοφορούν το "Zorba the freak". Το 1987 πραγματοποιεί μια συγκλονιστική εμφάνιση στο Ηρώδειο στη συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου "Τολμηρή επικοινωνία" -που κυκλοφόρησε και σε δίσκο με αυτό τον τίτλο- ερμηνεύοντας τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Βάρου και απαγγέλοντας ποιήματα του ιδίου από το βιβλίο "Θηρασία". Το 1988 συμμετέχει στο δίσκο "Ηλεκτρικός Θησέας" (μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος, στίχοι Δημήτρης Βάρος). Το 1989 κυκλοφορεί το "Χωρίς μακιγιάζ" (ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό).

Θάνατος
Το καλοκαίρι του 1990 άρχισε να παραλύει το αριστερό του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία και ο θάνατος της μητέρας του λίγους μήνες πριν, τον έκαναν ψυχολογικό ράκος. Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο Αν. Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο. Έχοντας αρκετά νέα τραγούδια και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις, άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο. Το απόγευμα όμως της 6ης Δεκεμβρίου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.
Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Άντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Παύλος Σιδηρόπουλος και τα υπόλοιπα τα ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Μεταξύ αυτών οι, Γιάννης Γιοκαρίνης, Γιάννης Αγγελάκας και Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα μπλουζ του πρίγκηπα". Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές ηχογραφήσεις που έγιναν από το 1979 ως το 1981. Ήταν ο καρπός των προσπαθειών που είχαν ξεκινήσει από το 1972. Εδώ ο Παύλος Σιδηρόπουλος παντρεύει το μπλουζ με το ρεμπέτικο. Το 1994 κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος "Εν αρχή ην ο λόγος", με ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1978 μέχρι το 1989, την απαγγελία ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μουσική" και απόσπασμα από μια συνέντευξή του στην ΕΤ2. Πολλά από τα τραγούδια του δίσκου εκδίδονται για πρώτη φορά.

Δισκογραφία
Το ξέσπασμα/O κόσμος τους (Zodiac) 1971
Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac) 1971
Ο Ντάμης ο σκληρός/Aπογοήτευση (Zodiac) 1972
Φλου (ΕΜΙ) 1978
Εν λευκώ (ΕΜΙ) 1982
Zorba the freak (ΕΜΙ) 1985
Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI) 1987
Χωρίς μακιγιάζ - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI) 1989
Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ) 1991
Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI) 1992
Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI) 1993
Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση) 1994
O ασυμβίβαστος και πέντε σπάνια τραγούδια (Lyra) 1994
Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση) 1996
Επιτυχίες (ΜΒΙ) 1997
Στιγμές (Δίφωνο) 1997
Day after Day 2001 (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια)
Τα τραγούδια του Παύλου (EMI) 2002 (Συλλογή)

Συμμετοχές
Ζωντανοί στο κύτταρο (Με τα τραγούδια του "Απογοήτευση" και "Ο Γερο Μαθιός" 1971 Zodiac)
Θεσσαλικός κύκλος (Μαρκόπουλου) (EMI-COLUMBIA 1975)
Ανεξάρτητα (Μαρκόπουλου) (EMI 1975)
Οροπέδιο (Μαρκόπουλου) (EMI 1976)
Σε άλλη γη (Σταύρος Λογαρίδης) (1980)
Νοκ άουτ (Χατζηνάσιου) (Minos) (1986)
Τολμηρή επικοινωνία (Μαρκόπουλου) (CBS 1987)
Ηλεκτρικός Θησέας (Μαρκόπουλου) (CBS 1987)
H Συναυλία στο Ηρώδειο (Μαρκόπουλου) (PHILIPS 1990)
ΜαΘήματα πατριδογνωσίας (Διάφοροι) (Lyra 1991)
Η Φαντασία στην εξουσία (Ρομαντικοί παραβάτες) (7η Διάσταση)
Σε δύο δίσκους του Δημήτρη Πουλικάκου
Ροκ ιστορίες (ΕΜΙ)
Rocks beer (ΕΜΙ)
Θεσσαλικός κύκλος (ΜΙΝΟS)1974
Ανεξάρτητα (ΜΙΝΟS) 1975
Οροπέδιο (ΜΙΝΟS) 1976
Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS) 1979
Νοκ άουτ (ΜΙΝΟS) 1986
Τολμηρή επικοινωνία (CBS) 1987
Ηλεκτρικός Θησέας (CBS) 1988
Η συναυλία στο Ηρώδειο (Philips) 1990
Μαθήματα πατριδογνωσίας (Lyra) 1991

Αφιερώματα
Στον Π. (Μεσόγειος) 2001 - δίσκος-αφιέρωμα στον Σιδηρόπουλο

istorika-gegonota.blogspot.gr

Μίλων ο Κροτωνιάτης (Η άγνωστη πολιτική ζωή του μεγαλύτερου Ολυμπιονίκη)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

Η αθλητική ζωή του παλαιστή Μίλωνα, είναι λίγο πολύ γνωστή. Έξι φορές Ολυμπιονίκης (540 – παίδων, 532, 428, 524, 520, 516), επτά φορές στα Πύθια, δέκα στα Ίσθμια, εννέα στα Νέμεα,πέντε φορές Περιοδονίκης (5Χ30 περιοδεύουσες νίκες). Εκείνο όμως που δεν είναι τόσο πολύ γνωστό είναι οι πολιτικές ενασχολήσεις του.

Ο Μίλων ήταν εξέχον και σεβαστό μέλος της πολιτείας του Κρότωνα, την εποχή που έφτασε εκεί,σταλμένος από τον Κρωτονιάτη γιατρό του Δαρείου, τον Δημοκίδη, ο Πυθαγόρας. Ο Πυθαγόρας ανέπτυξε σχέσεις με τον Μίλωνα, διότι άμα τη εμφανίσει του στον Κρότωνα είναι γνωστό πως ασχολήθηκε με συμβουλές στην εκπαίδευση των νέων, μεγάλο μέρος των οποίων εκπροσώπευε ο αθλητισμός, οι οποίοι βέβαια ίνδαλμα είχαν τον Μίλωνα.

Ο Πυθαγόρας, αυστηρά φυτοφάγος ο ίδιος, είναι επίσης γνωστό πως συμβούλευε τους αθλούμενους του Κρότωνα να τρώνε κρέας ανάλογο των αθλημάτων τους, όπως οι παλαιστές βοδιού, οι δρομείς ζαρκαδιού, κ.λπ., διότι «ο αθλητισμός δεν γίνεται με ξερά σύκα». Ο Μίλων απετέλεσε τον πρόδρομο της προπονητικής που λέγεται «προοδευτική επιβάρυνση» και ο Πυθαγόρας της «ειδικής πρωτεϊνούχου διατροφής» που έφτασε στα στάδια του ντόπα. (Υπήρξε και άλλος Πυθαγόρας, αθλητής, αλλά δεν πρέπει να συνδέεται).

Οι σχέσεις Μίλωνα και Πυθαγόρα προχώρησαν σε σημείο που θεωρείται πιθανόν ο Πυθαγόρας να παντρεύτηκε την κόρη του Μίλωνα, παρά ο Μίλωνας του Πυθαγόρα, όπως κάπου γράφεται.Κατόπιν, ήλθε ο Δημοκίδης και πήρε την (άλλη) κόρη του Μίλωνα, δημιουργώντας,Πυθαγόρας – Δημοκίδης – Μίλωνας, μια τριανδρία. Η τριανδρία αυτή έμελε να είναι καθοριστική στα πολιτικά πράγματα της πόλης, αποτελώντας μια σκιώδη κυβέρνηση. ...

Στην κυβέρνηση όμως έχει συχνά σχέση ποιος τρώει. Όταν κάποιοι Συβαρίτες, της πόλης που ήκμαζε κοντά στον Κρότωνα, ζήτησαν βοήθεια για κάποια εγκλήματα που είχαν γίνει, καθώς εδραιώνετο εκεί η αιμάτινη μικρή που λέγεται Δημοκρατία, η σκιώδης κυβέρνηση του Κρότωνα ανέλαβε να δράσει κατά της αμαρτωλής Σύβαρης.

Αρχηγός της επίθεσης των Κροτωνιατών έναντι των Συβαριτών, ήταν στο στρατιωτικό σκέλος ο αυτοεξόριστος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη, ο Δωριαίας,αδελφός του γνωστού Λεωνίδα και του λιγότερου γνωστού Κλεόμβροτου. Αρχηγός της γενικότερης εκστρατείας ήταν ο Μίλωνας, φορώντας μια λεοντή κρατώντας σαν τον Ηρακλή ένα ρόπαλο στο χέρι. Η Σύβαρη καταστράφηκε πλήρως, σε σημείο που οι επιτιθέμενοι άλλαξαν ακόμα και τα ποτάμια της για να μη ξανακατοικηθεί.

Η επιστροφή όμως του Μίλωνα που έγινε με τιμές και δόξες, δεν κράτησε πολύ. Η διαχείριση των πόρων και λαφύρων από την τριανδρία επέφερε τη μήνι των αριστοκρατών του Κρότωνα, που ως φαίνεται διοικούσαν. Το μοίρασμα των λαφύρων από τους Πυθαγόρα, Δημοκίδη, Μίλωνα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, ήταν η αρχή του τέλους της σκιώδους τριανδρίας, όπου έδρα είχε το σπίτι του Μίλωνα.

Ο Μίλων λένε ότι πέθανε βάζοντας το χέρι του να σκίσει ένα δέντρο το οποίο είχε χωριστεί με σφήνες, και όταν αυτές έφυγαν δεν μπόρεσε να απεγκλωβιστεί και τον βρήκαν το βράδυ και τον έφαγαν οι λύκοι. Εάν αυτό συνέβη, δεν πρόλαβε να δει το σπίτι του να καίγεται και τους οπαδούς της τριανδρίας να εκδιώκονται από τον αριστοκράτη Κύλωνα,ο οποίος όπως φαίνεται ηγείτο της εξέγερσης αριστοκρατών κατά της σκιώδους κυβέρνησης της πόλης.

stoxasmos-politikh.blogspot.gr

H Αγροτική και ο Όργουελ... Πού ζούμε ρε γαμώτο;...

Του Θανάση Καρτερού

Πού ζούμε ρε γαμώτο; Πώς θάφτηκε μεταξύ του μηδέν και των επίσημων δελτίων τύπου μια συγκλονιστική υπόθεση όπως αυτή της μεταβίβασης της ΑΤΕ στον Σάλα; Γιατί το κάνουν γαργάρα το θέμα όλες οι μεγάλες εφημερίδες, δεξιές και «δημοκρατικές», τα μεγάλα κανάλια, ακόμα και τα μεγάλα ενημερωτικά sites, με ορισμένες μόνο τιμητικές εξαιρέσεις;

Ποιος έκλεισε στόματα και εξαφάνισε ακόμα και τη στοιχειώδη δημοσιογραφική «περιέργεια» από την...ελληνική δημοκρατία των μνημονίων;

Η ΑΤΕ συσκευάστηκε για ξεπούλημα όταν δεν ανακεφαλαιοποιήθηκε με απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου και με βάση ένα νόμο που εισηγήθηκε ο Βενιζέλος.

Η ΑΤΕ χωρίστηκε σε «καλή» και «κακή» από τους τεχνικούς των φιλέτων, χωρίς η ελληνική Βουλή να έχει ούτε καν γνώση ενός τόσο σοβαρού θέματος.

Η ΑΤΕ τώρα αγοράζεται μπαμ και κάτω από τον Σάλα με κάτι λίγα χρήματα που κι αυτά προέρχονται από την ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς, είναι δηλαδή λεφτά δικά μας που τα δίνουν σε έναν τραπεζίτη για να αγοράσει μια περιουσία πάλι δικιά μας.

Ο Προβόπουλος που αποφασίζει και διατάζει για την τύχη της Αγροτικής είναι πρώην αντιπρόεδρος της Πειραιώς.

Στην ΑΤΕ είναι υποθηκευμένο το 40% περίπου της αγροτικής γης. Και αυτό το εθνικό αγροτικό κεφάλαιο περνάει τώρα στα χέρια ενός τραπεζίτη με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.

Στην «κακή» ΑΤΕ μένουν επισφαλείς απαιτήσεις και δάνεια, μεταξύ των οποίων τα 200 εκατομμύρια ευρώ δανεικά κι αγύριστα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που όσοι έσπρωξαν την ΑΤΕ στον Σάλα μας τα αφήνουν προς δόξα των κορόιδων.

Και μόνον αυτά, που επιγραμματικά αναφέρονται, θα αρκούσαν για να γίνεται της κακομοίρας στα ΜΜΕ.

Αντ’ αυτού η δημοσιότητα είναι ακόμα πιο αναιμική από το ποσό που έδωσε η Πειραιώς για να καταβροχθίσει την ΑΤΕ.

Συμπέρασμα: Το ξέραμε ότι ζούμε στην επικράτεια των τραπεζιτών οι οποίοι με την αμέριστη συνδρομή της τρόικας κοινωνικοποιούν τις ζημιές και κρατούν για πάρτη τους τα κέρδη.

Μήπως όμως περάσαμε για χάρη τους και σε καθεστώς Όργουελ; Μήπως η δημοκρατία χάνει την ψυχή της, τη δημοσιότητα, και το χρώμα του χρήματος γίνεται φαιό;

"odisseasml"

British occupied Ireland-Capitalism occupied our children. SAY NO BEFORE ITS TOO LATE!

Ασήμαντα επικίνδυνα ανθρωπάκια...

Γιώργος Δελαστίκ

Γλοιώδη, δουλόφρονα αλλά ταυτόχρονα αδίστακτα ανθρωπάκια συναπαρτίζουν τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά από τα λόγια και τα έργα τους. Είναι χαρακτηριστική η κωμωδία που παίχτηκε με τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του...αρχηγού του ΠΑΣΟΚ κατά του Γερμανού αντικαγκελάριου και αρχηγού των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος είπε δημοσίως το αυτονόητο –ότι πλέον μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι διαχειρίσιμη και δεν προκαλεί τρόμο, εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι η Αθήνα δεν θα τα καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους που της βάζει η ΕΕ και η Γερμανία και έτσι θα πρέπει να διακοπεί οριστικά η χρηματοδότησή της από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ.Ο Αντώνης Σαμαράς ξεσπάθωσε, υποτίθεται, κατά του Ρέσλερ. «Υπάρχουν κάποιοι ξένοι αξιωματούχοι που κάθε τόσο βγαίνουν και προεξοφλούν ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει. Τους θεωρώ –και το λέω ανοικτά και δημόσια- υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ορθοποδήσει η χώρα κι εκείνοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτύχουμε. Δεν ξέρω πια αν το κάνουν συνειδητά ή από ανοησία. Ξέρω όμως ότι είναι ανεύθυνοι – και εν πάση περιπτώσει δεν θα τους περάσει», διακήρυξε ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Δεν τόλμησε όμως να αναφέρει το όνομα του Γερμανού αντικαγκελάριου, παρόλο που ο Φίλιπ Ρέσλερ είναι ένα περιφερόμενο πολιτικό πτώμα που πήρε το κόμμα του από το 14% και το έχει ρίξει δημοσκοπικά στο… 4% (!), προκαλώντας αμφιβολίες ακόμη και αν θα κατορθώσει να το βάλει στο κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου το Σεπτέμβριο στη Γερμανία, ξεπερνώντας το όριο εισόδου του 5%. Μύδρους κατά των «ανιστόρητων» που κάνουν «τραγικό και πολιτικό λάθος» με το να «πετούν κάθε μέρα επικοινωνιακά βελάκια σε έναν αδύναμο εταίρο που βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη φάση της δημοσιονομικής του προσαρμογής» εξαπέλυσε με τουπέ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ούτε αυτός τόλμησε να αναφέρει το όνομα του Ρέσλερ, παρόλο που οι συνεργάτες του Σαμαρά και του Βενιζέλου έλεγαν στους δημοσιογράφους και τα «παπαγαλάκια» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα μέσα ενημέρωσης ότι το Γερμανό αντικαγκελάριο είχαν στόχο οι δύο «γενναίοι» πολιτικοί αρχηγοί, ασχέτως του ότι δεν τόλμησαν να αναφέρουν το όνομα του Ρέσλερ ως γνήσιοι… «κουραδόμαγκες» που λέγαμε παλιότερα για κάτι τέτοιους γελοίους τύπους που παρίσταναν στα λόγια τους σκληρούς, ενώ στην πραγματικότητα ήταν της καρπαζιάς! Είναι αποκαλυπτική η στάση του πρωθυπουργού, ο οποίος ενώ κάνει την «κότα» απέναντι στους Γερμανούς, κάνει επίδειξη πυγμής εναντίον των εργαζομένων και υπέρ των απεργοσπαστών. «Η ασυδοσία των συντεχνιών και των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παρανόμων, τέλος! Δείξαμε στο προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτό που λέμε!» διακήρυξε στομφωδώς ο Σαμαράς, αναφερόμενος στο άνοιγμα του εργοστασίου με τα ΜΑΤ για να δουλέψουν οι κατάπτυστοι απεργοσπάστες. Μόλις ήρθε μάλιστα στην Αθήνα ένα άλλο γελοίο υποκείμενο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Σαμαράς υποσχέθηκε ότι θα κάνει η κυβέρνησή του περισσότερα από όσα επιτάσσει το Μνημόνιο που έχει διαλύσει τη χώρα!
Για να αντιληφθούμε βαθύτερα με πόσο γελοίους και επικίνδυνους πολιτικούς καραγκιόζηδες έχουμε να κάνουμε, αρκεί να παρουσιάσουμε κάποιες εμβριθείς διαπιστώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά. Στην Ελλάδα παρουσιάζουμε μια ακαμψία (!) στην πτώση των τιμών σε σχέση με την πτώση των εισοδημάτων» απεφάνθη. «Η ακρίβεια είναι μια σχετική έννοια. Όταν ο άλλος είναι άνεργος, όσο και να πέσουν οι τιμές πάλι ακριβά θα είναι τα προϊόντα», πρόσθεσε με διαβολική εξυπνάδα – άρα δεν έχει κανένα νόημα να φτηνύνουν αφού «πάλι ακριβά θα είναι»! Τι πρέπει να γίνει; Οι μεν επιχειρηματίες «να δείξουν κοινωνική ευθύνη», οι δε καταναλωτές «να προβούν σε όλες εκείνες τις ενέργειες που πρέπει, ώστε να μην αφήνουμε τον χώρο για να εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα της ακρίβειας» μας παρότρυνε ο υφυπουργός! Η κυβέρνηση δηλαδή να μην κάνει τίποτα κατά της ακρίβειας! Άντε να δει άσπρη μέρα ο ελληνικός λαός με τέτοιους μνημονιακούς εγκάθετους στην κυβέρνηση. Από τη μία έχουμε το Σαμαρά να ορκίζεται ότι θα κάνει περισσότερα από όσα τον διατάζουν οι Γερμανοί μέσω του Μνημονίου. Από την άλλη έχουμε τον πρώην υπουργό Οικονομίας, Τάκη Ρουμελιώτη, μέχρι τον Ιανουάριο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, να δηλώνει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ορθά-κοφτά: «Στο ΔΝΤ γνωρίζαμε ευθύς εξαρχής ότι αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί γιατί δεν είχαμε κανένα, απολύτως κανένα επιτυχημένο παράδειγμα εφαρμογής του!».
«Πολλοί ειδικοί λένε ότι οι ίδιοι οι στόχοι (σ.σ. του Μνημονίου) ποτέ δεν ήταν εφικτοί και ότι οι τόσο σκληρές πιέσεις επί μιας σειράς αυξανόμενα αδύναμων ελληνικών κυβερνήσεων να συμμορφωθούν με τους στόχους αυτούς έβλαψαν βαθιά την οικονομία της Ελλάδας», υπογραμμίζει η αμερικάνικη εφημερίδα και προσθέτει: «Ο κ. Ρουμελιώτης παραδέχθηκε ότι η Αθήνα είχε θλιβερή υστέρηση στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, είπε, ήταν ότι οι αγριες περικοπές του προϋπολογισμού συνέτειναν στο σπιράλ προς τα κάτω, αποδεκατίζοντας την οικονομική ζήτηση μέσα στην Ελλάδα». Με άλλα λόγια, μας έθαψαν με το Μνημόνιο.

*Δημοσιεύθηκε στο «ΠΡΙΝ»

nonews-news.blogspot.gr

Γ. Βαρουφάκης, οικονομολόγος «Η πτώχευση είναι πραγματικότητα»

Συνέντευξη στον Νίκο Παπαδημητρίου

στην Free Sunday 28/07/2012

Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει, οι τράπεζές της επίσης, υποστηρίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Βαρουφάκης. Η λύση, κατά την άποψή του, βρίσκεται στην άρνηση αποπληρωμής του ομολόγου που λήγει στις 20 Αυγούστου, ενώ για την περίφημη επιμήκυνση εκτιμά ότι καθιστά την πτώχευση πιο σίγουρη. Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Είναι έντονα επικριτικός απέναντι στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου, ενώ λέει πολλά και για την υπόθεση Σάλλα.

Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών;

Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε.

Υπάρχει, ωστόσο, οδός διαφυγής για την Ευρώπη;
Και βέβαια. Με τρία απλά βήματα: Πρώτον, επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον EFSF, με παράλληλη υπαγωγή τους στην επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία να μπορεί να τις κλείνει όταν κρίνονται μη βιώσιμες. Δεύτερον, ενοποίηση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Τρίτον, ένα επενδυτικό New Deal για την Ευρώπη το οποίο θα εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και το οποίο θα χρηματοδοτήσουν από κοινού η ΕΤΕπ και η ΕΚΤ με εκδόσεις ομολόγων έργων (τα οποία θα αποπληρώνονται από τα έσοδα των έργων).

Οι συνέπειες της επιμήκυνσης

Και η Ελλάδα; Ακούει ο πολίτης σενάρια –και πάλι– για χρεοκοπία, για αναδιάρθρωση χρέους, για έξοδο από το ευρώ, και δεν ξέρει τι απ’ όλα αυτά θα είναι για εκείνον λιγότερο κακό... Να δούμε τα επιμέρους σενάρια πιο αναλυτικά; Και πρώτα την περίφημη επιμήκυνση. Έχετε γράψει ότι στο τέλος αυτής της επιλογής βρίσκεται η... δραχμή. Γιατί, κ. καθηγητά;
Όταν το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από τα δυνητικά σου έσοδα (τωρινά και μελλοντικά), έχεις πτωχεύσει. Τελεία και, δυστυχώς, παύλα. Αν σου δανείσουν κι άλλα ποσά, απλώς καθυστερείς την πτώχευση (καθώς χρησιμοποιείς τα δανεικά για να αποπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων), εξασφαλίζοντας όμως ότι όταν θα έρθει (η πτώχευση), το «μπαμ» θα είναι μεγαλύτερο. Μια επιμήκυνση ισοδυναμεί με νέο δανεισμό: Πας στην τράπεζα και συμφωνείτε ότι θα πληρώνεις μικρότερες δόσεις κάθε μήνα, καθώς «δεν βγαίνεις». Η τράπεζα όμως προσθέτει κι άλλους τόκους, τους οποίους θα πρέπει να αποπληρώσεις στο μέλλον. Είναι σαν να δανείστηκες κι άλλο ένα ποσό. Στην περίπτωση ενός ατόμου, αυτό μπορεί να βοηθήσει εφόσον προσμένει αύξηση του εισοδήματος. Όμως στην περίπτωση του κράτους μια τέτοια επιμήκυνση (ένας νέος τέτοιος δανεισμός) δίνεται από την τρόικα υπό τον όρο ότι θα... μειώσει το εθνικό εισόδημα στο εγγύς μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα (η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση). Άρα μια επιμήκυνση όχι μόνο δεν αποτρέπει την πτώχευση, αλλά την καθιστά πιο σίγουρη. Οι επενδυτές το γνωρίζουν αυτό και απέχουν από κάθε σοβαρή παραγωγική επένδυση, μια κίνηση που φέρνει την πτώχευση ακόμα πιο κοντά. Να γιατί λέω και ξαναλέω ότι αν είναι να έρθει η πτώχευση του Δημοσίου, είναι καλύτερα να έρθει πιο νωρίς – π.χ. τον Ιανουάριο του 2010, αν μπορούσε! Εμείς αυτό που καταφέραμε είναι να πτωχεύσει επισήμως το ελληνικό Δημόσιο το Μάρτιο του 2012 και, παράλληλα, το δημόσιο χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία. Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου. 

Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται και διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως όχι; Και αν ναι, γιατί ο κ. Ρέσλερ εμφανίζεται τόσο... άνετος με το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη;
Πράγματι, μια οποιαδήποτε έξοδος θα σημάνει τη διάλυση της Ευρωζώνης. Η φυγή κεφαλαίων από τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες θα είναι τέτοια που δεν θα αντέξουν εντός της Ευρωζώνης χωρίς να καταστρατηγήσουν τη βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. Το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα. Όσο για την άνεση του κ. Ρέσλερ, δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις: είτε εκφράζει τα συμφέροντα γερμανικών τραπεζών που δεν βλέπουν με κακό μάτι την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο (καθώς έτσι ένα τσουνάμι ξένων κεφαλαίων θα ξεσπάσει προς αυτές) είτε είναι εντελώς ηλίθιος. Διαλέξτε εξήγηση.

Διαβάσαμε όμως και συστάσεις εκ μέρους σας προς τον νέο τσάρο της οικονομίας. Έχει τελικά τα περιθώρια το οικονομικό επιτελείο, η ελληνική κυβέρνηση εν γένει, για κάτι που θα αλλάξει τη ρότα του... Τιτανικού ή μήπως οι τύχες μας είναι ολοκληρωτικά πλέον στα χέρια άλλων;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει στενά περιθώρια ελευθερίας. Το τελευταίο χαρτί μας είναι να αρνηθούμε την αποπληρωμή του ομολόγου της 20ής Αυγούστου που κατέχει η ΕΚΤ, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί έως τότε με την τρόικα ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που να δίνει στη χώρα μας έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη.

Πέπλος σιωπής για τον κ. Σάλλα

Μία από τις παραμέτρους της κρίσης είναι το τραπεζικό σύστημα. Θα ήθελα να ρωτήσω εν πρώτοις πόσο σταθερό είναι, κατά την άποψή σας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν μπορεί να είναι ήσυχος ο μικροκαταθέτης...
Οι ελληνικές τράπεζες είναι παντελώς πτωχευμένες. Κρατούν τις πόρτες ανοιχτές και τα ΑΤΜ να λειτουργούν από τη ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ. Κανείς δεν δικαιούται να είναι ήσυχος ως προς αυτές, όταν η Ευρωζώνη κινδυνεύει, όπως σήμερα, και η Ελλάδα φέρεται ως ο πρώτος αποδιοπομπαίος τράγος. 

Γράψατε τις προάλλες και για τον «πέπλο της σιωπής». Τι αφορά; Ποια η δική σας προσέγγιση στο θέμα αυτό;
Μπορείτε να μπείτε στο πρόσφατο άρθρο μου στο protagon.gr, που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα. Περιληπτικά, αναφέρεται στην καταγγελία του πρακτορείου Reuters για μια κυνική προσπάθεια του κ. Σάλλα να παραβιάσει τις βασικές αρχές της επανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς, παρουσιάζοντας έναν σαθρό και σκοτεινό δανεισμό (μέσω offshore εταιρειών της οικογένειας Σάλλα) από μια άλλη πτωχευμένη τράπεζα, τη Marfin του κ. Βγενόπουλου, ως νέα κεφάλαια που εισέρευσαν στην Τράπεζα Πειραιώς. Όσο για τον «πέπλο της σιωπής», η έκφρασή μου αυτή αφορούσε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η καταγγελία αυτή από το έγκυρο Reuters δεν αναφέρθηκε πουθενά σε «σοβαρές» εφημερίδες, όπως «Το Βήμα», ενώ ακόμα κι εκεί που σχολιάστηκε (π.χ. στην «Καθημερινή») οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν παραπλανητικοί (π.χ. «Σύγκρουση του κ. Σάλλα με το Reuters», λες κι αυτό ήταν το ζήτημα). Όλοι αυτοί οι καλοί δημοσιογράφοι που «κόπτονται» για τη χρηστότητα των δημόσιων και των ιδιωτικών ηθών ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η πτωχοτραπεζοκρατία στο αποκορύφωμά της!

www.citypress.gr

Ωδή στη χαμένη χαρά

Mε νέο πολιτικό βίντεο «χτύπησε» η ηθοποιός Κατερίνα Μουτσάτσου παραφράζονρας τον τίτλο της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν, «Ωδή στη Χαρά»...
O τίτλος είναι «Ωδή στη χαμένη χαρά» παραφράζοντας την γνωστή Συμφωνία του Μπετρόβεν η οποία έχει χρησιμοποιηθεί ως ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υπό τη μουσική υπόκρουση της Ωδής, η Κατερίνα βρίσκεται σε μια παραλία και γράφει στην άμμο τις αξίες της Ένωσης και του Ευρωπαϊκού - Ελληνικού Πολιτισμού, που τις σβήνει το κύμα.
Λέξεις όπως Δημοκρατία, Αλληλεγγύη, Έθνη, Αξιοπρέπεια αλλά και Δουλειές, Κοινωνική Περίθαλψη, βλέπουμε να τις... παίρνει η θάλασσα, η οποία δεν καταφέρνει όμως να σβήσει τη λέξη HELLENES...

Η ηθοποιός έγραψε σχετικά στο youtube, στο κείμενο που συνοδεύει το βίντεο:
Occupy E.U.
«Η Ωδή της Χαράς» του Μπετόβεν (1785) είναι ο επίσημος ύπνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.)
Η «Ωδή της Χαμένης Χαράς» είναι μια μεταφορά για τη σημερινή κατάσταση με την οποία έρχονται - και θα έρχονται - σταδιακά αντιμέτωποι οι λαοί της Ευρώπης - οι Έλληνες όντας οι πρώτοι επιτιθέμενοι με τον πιο βίαιο τρόπο.
Στο όνομα μιας «Ένωσης» όλο και πιο αντιδημοκρατικής - μολυσμένης από τη διαφθορά της πολιτικής της Ελίτ, των διεθνών τραπεζιτών, των πολυεθνικών, και των μέσων μαζικής ενημέρωσης - ψέματα, εκβιασμοί, ηθικολογίες, και «αποδιοπομπαίοι τράγοι», χρησιμοποιούνται για την υποδούλωση των λαών, καταστρέφοντας τις ζωές των ανθρώπων, και τη δημοκρατία.

Νομισματική Ηγεμονία ή γερμανική ηγεμονία επί του χρέους;...

Του Νίκου Κοτζιά.

(press-gr)

Στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας η στερλίνα ήταν ένα είδος «παγκόσμιου νομίσματος». Ηταν το νόμισμα στο οποίο μετριόταν η αξία των υπολοίπων. Η στερλίνα ήταν το νόμισμα με το οποίο διεξαγόταν το κύριο μέρος του παγκοσμίου εμπορίου, των διεθνών επενδύσεων, ακόμα και του προσωπικού θησαυρισμού. Στο δεύτερο ήμισυ του... 20ου αιώνα, η στερλίνα αντικαταστάθηκε από το δολάριο που στην πορεία αποσυνδέθηκε από το χρυσό. Με την ηγεμονική τους θέση οι ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, διέθεταν ένα εθνικά ελεγχόμενο «παγκόσμιο νόμισμα». Με ένα «απλό τύπωμα», μπορούσαν να αγοράζουν εμπορεύματα, υπηρεσίες και πόρους στο εξωτερικό. Να δανείζονται με καλύτερους όρους από τους ανταγωνιστές τους. Η στρατιωτική και νομισματική ισχύς των ΗΠΑ τους έδωσε έναν ιδιαίτερο ρόλο στο διεθνές σύστημα. Από τον ρόλο του σερίφη των παγκόσμιων οικονομικών μετακινήσεων και ροών, ως εκείνον του «τελευταίου» θεσμού παρέμβασης στην οικονομία.
Ότι ήταν παγκοσμίως η στερλίνα στα τέλη του 19ου  αιώνα και το δολάριο στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, και σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα, ήταν το μάρκο στον χώρο της δυτικοευρωπαϊκής οικονομίας. Στην ίδια την ΕΟΚ/ΕΕ ήταν τον νόμισμα καθοδηγητής της πορείας της εσωτερικής αγοράς. Η δημιουργία του Ευρώ έδωσε ένα τέλος σε αυτή την πρωτοκαθεδρία του Μάρκου. Δημιούργησε, όμως, ταυτόχρονα, ένα νόμισμα στο οποίο η Γερμανία είχε τον πρώτο λόγο, δηλαδή, πρωτοκαθεδρία. Το Ευρώ από μια σκοπιά μπορεί να είναι ξένο προς όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ, αλλά δεν είναι εξίσου ξένο προς τα μέρη της. Η οικονομική φιλοσοφία, κουλτούρα, δομή και κανόνες που το διέπουν και είναι εμποτισμένοι στην λειτουργία του, είναι γερμανικοί. Από αυτή τη σκοπιά η Γερμανία ηγεμονεύει επί του Ευρώ, χωρίς, όμως, να είναι ένα είδος εθνικού νομίσματος της, γεγονός που την διευκολύνει στην ευρωπαϊκή πρωτοκαθεδρία της.

Η Γερμανία απέκτησε εντός της ΕΕ νομισματικά-χρηματικά πλεονεκτήματα, χάρη α) στην οικονομική της ισχύ εντός της ΕΕ (περίπου το 30% του ΑΕΠ) β) στο ότι η ΟΝΕ έχει συγκροτηθεί στη βάση της δικής της οικονομικής κουλτούρας και στο ότι γ) υπαγόρευσε την πολιτική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Αυτά προσομοιάζουν σε εκείνα των Βρετανίας και ΗΠΑ. Βέβαια, τα πλεονεκτήματά της αφορούν στον ευρωπαϊκό χώρο και όχι στον παγκόσμιο. Μέσω της πρωτοκαθεδρίας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ, η Γερμανία δημιουργεί συνθήκες νομισματικής ηγεμονίας χωρίς να είναι το ευρώ τυπικά δικό της νόμισμα, όντας, όμως, ένα νόμισμα που λειτουργεί με τους δικούς της κανόνες.

Στα πλαίσια της κρίσης η Γερμανία μπόρεσε να γίνει πόλος εισροής κεφαλαίων, ιδιαίτερα από τον Νότο. Υπολογίζω ότι έχουν εισρεύσει στο σύστημά της 250-300 δισεκατομμύρια τα οποία τοκίζονται με επιτόκια από συν ένα μέχρι πλην 0,1% (δηλαδή, πληρώνεται προκειμένου να βρίσκουν τα κεφάλαια του νότου «προστασία» στην οικονομία της). Το γεγονός αυτό της δίνει τρία ισχυρά πλεονεκτήματα: α) μεγάλη ρευστότητα, στην ουσία άτοκη, β) δυνατότητα τοκογλυφίας, αφού δανείζει με πολύ μεγαλύτερο επιτόκια από αυτά που καταβάλλει στα εισρέοντα «τρομοκρατημένα» λόγο κρίσης κεφάλαια από τον νότο και, τέλος γ) μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων οικονομιών, καθότι οι επιχειρήσεις της δανείζονται με επιτόκια ανάμεσα στο 0,7%-1,25%, την στιγμή που οι επιχειρήσεις στο νότο δανείζονται, όταν καταφέρνουν να δανειστούν, με 8-12%. Πλεονέκτημα που δεν καλύπτουν οι υποτίμηση μισθών στον ευρωπαϊκό νότο. Με αυτό τον τρόπο, η Γερμανία αποκτά υπεροπλία σε ρευστότητα και στην νομισματική πολιτική, αφού μετέτρεψε το χρέος του νότου σε μηχανισμό-θεσμό οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας εντός της ΕΕ.

Η ΑΘΕΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Με μεγάλη αγωνία παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες το «σήριαλ» της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών.

Όλα θα κριθούν, υποτίθεται, από το πόσα χρήματα θα χρειαστεί (τελικά) το τραπεζικό σύστημα, ποιές τράπεζες είναι υγιείς (βιώσιμες), ποιές θα μπορέσουν να ρίξουν χρήμα στην αγορά και ποιες αποτελούν απλά βάρος και θα πρέπει να… αναδιαρθρωθούν.

Οι κανόνες του παιχνιδιού

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) δεσμεύτηκε προκαταβολικά (ήδη απ’ τον Απρίλιο) να ανακεφαλαιοποιήσει (μόνο) τις τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας (Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς). Αυτές, βαπτίστηκαν ως δήθεν «συστημικές» (και… άρα «διασώσιμες»), κατά προτεραιότητα (αν όχι κατ’ αποκλειστικότητα).

Μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες και μυστικές συνεννοήσεις με την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ). Χωρίς επίσημα κατατεθειμένα (πόσω μάλλον, εγκεκριμένα) σχέδια βιωσιμότητας (όπως πχ. το εγκεκριμένο από την Ε.Ε. σχέδιο της Αγροτικής, βλ. εδώ) για να ξέρουμε αν είναι οι ανωτέρω τέσσερις τράπεζες είναι βιώσιμες. Κι ανεξαρτήτως φυσικά του κόστους διάσωσής τους (δηλ. αν είναι πολύ ακριβό να σωθούν).

Αυτά για τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες. Οι υπόλοιπες;

Ααα, αυτές θα πρέπει πρώτα να… αποδείξουν τη βιωσιμότητά τους. Σε καθεστώς διαρκώς επιδεινούμενης ύφεσης και πλήρους αβεβαιότητας για τη μελλοντική κατάσταση της οικονομίας. Ώστε να διασωθούν (αν και εφόσον διασωθούν) σε επόμενη φάση… Με ό,τι περισσέψει από τη διάσωση των «μεγάλων».

Συρρικνωμένες, διχοτομημένες ή συγνωνευμένες (στα πλαίσια ενός κάποιου προγράμματος… αναδιάρθρωσης) με αποδυναμωμένο ρόλο στην οικονομία… Η οποία θα ελέγχεται πλέον εξολοκλήρου από το κλαμπ των τεσσάρων μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών.

Έτσι, οι τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας έλαβαν τον Απρίλιο τα πολυπόθητα πιστοποιητικά των ορκωτών ελεγκτών, «καθαρά» από επιφυλάξεις για τη συνέχιση της ύπαρξής τους (going concern) και τις τεράστιες αβεβαιότητες για την οικονομική τους κατάσταση.

Στον αντίποδα, η μόνη αμιγώς κρατική τράπεζα της χώρας Αγροτική (πάνω από 90% το κράτος) και το ημι-κρατικό Ταχ.Ταμιευτήριο (34%, συν 10% μέσω ΕΛΤΑ), εξαιρέθηκαν από την όλη διαδικασία, διότι βάσει, λέει, της ισχύουσας νομοθεσίας, δεν είναι δυνατή η χορήγηση βοήθειας στα πιστωτικά ιδρύματα που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.

Καταλάβατε πως εννοούν την «ελεύθερη αγορά»;

Όταν πρόκειται για ιδιωτικές επιχειρήσεις (όπως οι ανωτέρω τέσσερις τράπεζες), οι κρατικές επιδοτήσεις είναι «νόμιμες» και «αυτονόητες». Όταν, όμως, πρόκειται για επιχειρήσεις που ανήκουν στο Κράτος, οποιαδήποτε βοήθεια είναι «παράνομη» και «ανεπίτρεπτη»…

Οπότε, οι τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες δημοσίευσαν τις οικονομικές καταστάσεις τους, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος διαγραφής δημοσίου χρέους (PSI). Ενώ, για την Αγροτική και το Ταχ.Ταμιευτήριο, δόθηκε παράταση (αρχικά ως 31 Μαΐου και στη συνέχεια ως 31 Αυγούστου …και βλέπουμε) μέχρι να αποφασιστεί τι θα (απο)γίνουν.

Περιχαρείς οι μεγαλοτραπεζίτες και οι αναμεταδότες τους (οικονομικός τύπος) πανηγύρισαν πως εξαλείφθηκε ο συστημικός κίνδυνος. Πως οι τράπεζές τους «καθάρισαν» τους ισολογισμούς τους και μπορούν πλέον να πορευτούν στο μέλλον με σιγουριά. Πως η ανακεφαλαιοποίηση θα ενισχύσει τη ρευστότητα της αγοράς και τη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων, συμβάλλοντας στην ανάκαμψη της οικονομίας… και άλλα τέτοια ανέκδοτα.

Ομηρία ρευστότητας

Διότι, μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να εκληφθεί, το να ελπίζει κανείς πως οι τράπεζες, εν μέσω συνεχώς επιδεινούμενης ύφεσης, μειούμενων καταθέσεων, αυξανόμενων επισφαλειών –και υπό ιδιωτικό έλεγχο– θα μπορούν να χρηματοδοτούν την οικονομία.

Με εξάρτηση (οφειλές) 115 δις ευρώ, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τον μηχανισμό παροχής ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδος (ELA), οι τράπεζες δεν θα είναι καλά-καλά σε θέση να χρηματοδοτούν, όχι την ελληνική οικονομία, αλλά… ούτε καν τον εαυτό τους.

Από τα 115 δις οφειλών, τα 106 δις ευρώ τα χρωστούν… ποιές νομίζετε; …Οι τέσσερις συγκεκριμένες τράπεζες που επελέγησαν να ανακεφαλαιοποιηθούν από το Κράτος: 30 δις ευρώ η Εθνική και άλλα τόσα η Eurobank, 22 δις η Alpha, και 24 δις η Πειραιώς… Σύνολο 106 δις (το 92% της εξάρτησης ολόκληρου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος). Μόνο αυτές οι τέσσερις τράπεζες… Σε απόλυτη ομηρία. Με εγγυήσεις του Ελληνικού Κράτους βεβαίως-βεβαίως…

Η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχ.Ταμιευτήριο; Ααα, αυτές χρωστούν μόνο 6 και 3,5 δις αντιστοίχως… Αυτές ίσως κάτι να μπορούσαν να ρίξουν στην οικονομία… Αλλά είπαμε αυτές τέθηκαν εκτός ανακεφαλαιοποίησης.

Θα περίμενε κανείς, η ομηρία του κλαμπ των «τεσσάρων», να σχετίζεται με τη διαφορά μεγέθους τους από τις δύο κρατικές τράπεζες. Αλλά δε συμβαίνει αυτό. Η Eurobank και η Alpha, για παράδειγμα, είναι 2πλάσιες σε μέγεθος από την Αγροτική. Η Πειραιώς είναι μιάμιση φορά μεγαλύτερη. Όμως, έχουν όλες δανειστεί 4πλάσιες και 5λάσιες ποσότητες χρήματος απ’ αυτήν. Κατ’ αντιστοιχία, και απ’ το Ταχ.Ταμιευτήριο.

Πιστεύει κανείς λοιπόν πως οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες που (αυθαίρετα) προτιμήθηκαν να ανακεφαλαιοποιηθούν, είναι αυτές που θα μπορέσουν να ρίξουν χρήμα στην οικονμία; Σε καμία περίπτωση.

Αλλά ο παραλογισμός δεν σταματά εδώ.

Ιδιωτικό καθεστώς

Με βάση τις οικονομικές καταστάσεις που παρουσίασαν οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες για το 2011, το κεφαλαιακό τους έλλειμμα (δηλ. τα κεφάλαια που χρειάζονται για να επιτρέπεται να συνεχίσουν να λειτουργούν) είναι… 18 δις ευρώ. Τόσα δήλωσαν πως τους λείπουν (και τόσα πήραν, ήδη από τον Μάιο) για να πιάσουν τους απαιτούμενους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.

Το ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών σε αυτά τα κεφάλαια, για την αποφυγή της εθνικοποίησης, αποφασίστηκε να είναι μόλις… 10% (!!), ήτοι 1,8 δις ευρώ. Τα υπόλοιπα θα τα καλύψει το Κράτος. Με κοινές «άνευ ψήφου» μετοχές, ώστε οι ιδιώτες μέτοχοι να «διατηρήσουν» παράλληλα και την ιδιοκτησία των (χρεωκοπημένων) τραπεζών τους.

Κι αν δε μαζευτεί αυτό το 10%; …αναζητείται φόρμουλα ώστε, ακόμα και τότε, ο έλεγχος να παραμείνει πάλι στους ιδιώτες-μετόχους…

Καταλάβατε και πως εννοούν την «ιδιωτική πρωτοβουλία»;

Το Κράτος να χρηματοδοτεί (άνευ αντιτίμου) το 90% των κεφαλαιακών αναγκών ιδιωτικών εταιριών… Αλλά οι μέτοχοι των εταιριών αυτών (με συμμετοχή 10% και αν) να καρπώνονται (στο ακέραιο) το 100% της ιδιοκτησίας και του οφέλους της κρατικής επιδότησης.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα για να δείτε πόσο γελοίο είναι όλο αυτό:

Η οικογένεια Κωστόπολουλου, φερ’ ειπείν, έχει τον έλεγχο της Alpha με ποσοστό 9%. Αν η Alpha χρειάζεται 100 ευρώ κεφαλαιακή επιδότηση, οι μέτοχοι αρκεί να εισφέρουν 10 ευρώ (το 10%) για να κρατήσουν τον ιδιωτικό χαρακτήρα της τράπεζας. Η οικογένεια Κωστόπουλλου, θα χρειαστεί να εισφέρει το ποσοστό της (9%) επί αυτού του 10%, δηλ. το κολοσιαίο ποσό των 90 cents (0,9% !!!)… για να διατηρήσει τον έλεγχο της τράπεζας, και όλα τα οικονομικά, πολιτικά και λοιπά οφέλη που απορρέουν από αυτόν. Με μόλις 0,9% !!!

Αλλά τα ευτράπελα δε σταματούν ούτε εδώ.

Κατά φαντασίαν… κεφάλαια

Με βάση λοιπόν τα νούμερα που δημοσίευσαν οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες, τα κεφαλαιακά τους ελλείμματα (μετά το PSI) διαμορφώνονται, σε -18 δις ευρώ… (Εθνική -6,9 δις ευρώ, Πειραιώς -5 δις, Eurobank -4,2 δις, Alpha -1,9 δις). Αυτά είναι που δήλωσαν.

Η Εθνική φαίνεται να είναι στην δυσκολότερη θέση απ’ όλους, καθώς της λείπουν τα περισσότερα κεφάλαια, για την επίτευξη της απαιτούμενης κεφαλαιακής επάρκειας (ώστε να μπορεί να συνεχίζει να λειτουργεί). Με άλλα λόγια η διάσωση της Εθνική φαντάζει η ακριβότερη απ’ όλες.

Στον αντίποδα, η Alpha εμφάνισε μια (κυριολεκτικά) «μαγική» εικόνα, που σύσσωμος ο οικονομικός τύπος εξεθείαζε για αρκετό χρονικό διάστημα, με τα κολακευτικότερα σχόλια. Η Alpha, έγραψαν, «αποδείχτηκε» η ισχυρότερη κεφαλαιακά τράπεζα της χώρας, η πιο «θωρακισμένη»… Διατηρώντας «θετική» καθαρή θέση 1,4 δις μετά το PSI… Και μετά ξύπνησαν…

Στο ίδιο μήκος κύματος και η (επίσης «θετική») καθαρή θέση της Eurobank. Πολλά κολακευτικά σχόλια γράφτηκαν και γι αυτήν. Ότι εξέπληξε ευχάριστα με τις επιδόσεις της, ότι είναι στη δεύτερη καλύτερη κεφαλαιακή θέση μετά την Alpha, κλπ κλπ.

Ας δούμε τώρα και την πραγματικότητα.

Δημιουργική… λογιστική!

Κοιτάζοντας τις οικονομικές καταστάσεις προσεκτικά, παρατηρούμε πως τα νούμερα που δημοσίευσαν οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες δε δείχνουν ούτε την αλήθεια για τις πραγματικές κεφαλαιακές τους ανάγκες, ούτε και είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους.

Κατα πρώτον, στα ίδια κεφάλαια (καθαρή θέση) οι τράπεζες, συμπεριλαμβάνουν… για μαντέψτε… και τα μη ίδια (τα κρατικά) κεφάλαια… που επίσης έχουν λάβει ως επιδότηση απ’ το Κράτος (έναντι προνομιούχων μετοχών): Εθνική 1,4 δις, Eurobank 1 δις, Alpha 1 δις, Πειραιώς 0,8 δις. Τα κεφάλαια αυτά φυσικά (που υποτίθεται είναι προσωρινά) δεν ανήκουν στις τράπεζες, ανήκουν στο Κράτος και πρέπει να επιστραφούν σε αυτό, μειώνοντας ισόποσα την καθαρή θέση τους.

Κατά δεύτερον, η ζημιά του PSI, δεν έχει αποτυπωθεί εξίσου από όλες της τράπεζες. Η Εθνική, για παράδειγμα, είναι η μόνη από τις τέσσερις, που έχει εγγράψει ολόκληρη τη ζημιά στα αποτελέσματα χωρίς «κόλπα». Οι άλλες τρεις (Eurobank, Alpha, Πειραιώς) έχουν εγγράψει μόνο ένα μέρος… Το υπόλοιπο το έχουν «μεταφέρει» να το αποτυπώσουν διαχρονικά (σε διάστημα 11-30 ετών) μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας…

Αποκρύπτουν δηλαδή, μια (σημερινή) ισόποση επιβάρυνση στα κεφάλαιά τους, στέλνοντάς την για συμψηφισμό (στο απώτερο μέλλον)… αν και εφόσον εξακολουθούν να υπάρχουν τότε και εμφανίζουν επαρκή κέρδη… Πόση είναι αυτή η ζημιά που δεν έγγραψαν; Eurobank 1,2 δις, Alpha 1 δις, Πειραιώς 0,6 δις. Για να είναι συγκρίσιμη λοιπόν η καθαρή θέση των τραπεζών, πρέπει να αφαιρεθούν από τα κεφάλαια και αυτές οι ζημιές.

Κατά τρίτον, οι ίδιες τράπεζες, δεν έχουν εγγράψει ούτε τη ζημιά από επισφάλειες που κατέδειξε ο διαγνωστικός έλεγχος της Blackrock. Με εξαίρεση κι εδώ την Εθνική, που δηλώνει ότι έγγραψε σχεδόν το σύνολο της ζημιάς (ύψους 0,8 δις ευρώ).

Για την Eurobank, η ζημιά αυτή που δεν έχει γραφτεί ανέρχεται (όπως αναφέρει η ίδια) σε 3,1 δις ευρώ, στο στρεσαρισμένο σενάριο (που είναι και το μόνο ρεαλιστικό, με δεδομένες τις εκτιμήσεις για ύφεση 5-7% φέτος στην ελληνική οικονομία). Για την Πειραιώς, η ζημιά είναι 2 δις (10% των χορηγήσεων αναφέρει, δηλ. 3,7 δις, μείον τις ήδη σχηματισμένες προβλέψεις 1,7 δις).

Η Alpha αποφεύγει οποιαδήποτε αναφορά στην αντίστοιχη δική της ζημιά. Με βάση, πάντως, τα ποσά και ποσοστά των υπολοίπων, η ζημιά αυτή για την Alpha αναμένεται να είναι πάνω-κάτω της τάξεως των 2,5 δις ευρώ. Αν και, το γεγονός, ότι η Alpha είναι η μόνη που αποφεύγει να δώσει νούμερα, ίσως πρέπει να μας προβληματίζει, μήπως το ποσό είναι αισθητά μεγαλύτερο…

Εν πάση περιπτώσει… Η δημιουργική λογιστική πήγε σύννεφο (και) αυτή τη φορά… κατά τη συνήθη προσφιλή τακτική ωραιοποίησης (για την ακρίβεια απόκρυψης) της δραματικής οικονομικής τους κατάστασης.

Κρατικές τράπεζες

Ας δούμε και τα νούμερα για τις δύο τράπεζες που ελέγχει το Κράτος, για να έχουμε την πλήρη εικόνα:

Για την Αγροτική οι κεφαλαικές ανάγκες μετά το PSI εκτιμώνται σε -4 δις και για το Ταχ. Ταμιευτήριο σε -2,8 δις. Τόσα θα είναι τα κεφάλαια που τους λείπουν. Ασχέτως αν θα τα αποτυπώσουν αυτούσια στο σύνολό τους, ή υποπέσουν και αυτές σε λογιστικούς «χειρισμούς» τύπου Alpha, Eurobank και Πειραιώς (κάτι που οι κρατικές τράπεζες πάντως δε συνηθίζουν).

Σημειωτέον, η Αγροτική (αν και η μόνη αμιγώς κρατική τράπεζα της χώρας), είναι και η μόνη που πορεύεται αυτή τη στιγμή χωρίς… κρατική ενίσχυση μέσω προνομιούχων μετοχών. Καλό; Όλες οι τράπεζες έχουν από 0,8-1,4 δις ευρώ κρατική βοήθεια έκαστη, από τα κεφάλαια του νόμου Αλογοσκούφη. Όλες… εκτός της κρατικής!! (ακόμα και το ημι-κρατικό Ταχ.Ταμιευτήριο έχει μια αμελητέα ενίσχυση 0,2 δις).

Καταλάβατε και πως εννοούν τον «υγιή ανταγωνισμό»;

Το Κράτος να παρεμβαίνει στην αγορά, νοθεύοντας τον ανταγωνισμό, για να ενισχύει… όχι τις κρατικές τράπεζες (που ανήκουν στους φορολογούμενους οι οποίοι πληρώνουν το λογαριασμό), αλλά τους ιδιώτες ανταγωνιστές τους (και μόνον αυτούς!!) με τα λεφτά των φορολογουμένων… εις βάρος των (δικών τους) κρατικών τραπεζών… που πλήττονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τον (εις βάρος τους) κρατικό προστατευτισμό. Καλό;

Αντί δηλαδή για την πλήρη κατάργηση του κρατικού προστατευτισμού, που ζητούν οι θιασώτες των ελεύθερων αγορών και του νεοφιλελευθερισμού, ο κρατικός προστατευτισμός επανέρχεται δριμύτερος και εντονότερος από ποτέ, αλλάζοντας απλά… δικαιούχους!! Πλέον ο κρατικός προστατευτισμός και παρεμβατισμός νοείται (μόνο) υπέρ των ιδιωτικών μονοπωλίων και ολιγοπωλιακών καρτέλ.

Για να το παίζουν τραπεζίτες ο Λάτσης, ο Κωστόπουλος και ο Σάλλας, με τα χρήματα των φορολογουμένων. Και οι διάφοροι κρατικοδίαιτοι (εθνικοί και πολυεθνικοί) προμηθευτές νταβατζήδες, που δεν εκλέξαμε και που δεν ελέγχουμε.

Η Αγροτική είναι επίσης η μόνη τράπεζα που (όπως αποδείχτηκε) αποτύπωνε ορθά τις ζημιές επισφαλειών, επί των δανειακών χαρτοφυλακίων, που έλεγξε η Blackrock. Από τον έλεγχο προέκυψε επάρκεια προβλέψεων (για την ακρίβεια, υπερεπάρκεια 0,4 δις ευρώ) για ολόκληρη την επόμενη τριετία. Και που στην περίπτωση του δυσμενούς (στρεσαρισμένου) σεναρίου, η τυχόν πρόσθετη επιβάρυνση δεν ξεπερνά τα 190 εκατ. (0,2 δις) σε ορίζοντα τριετίας.

Κι όμως, αντί η Αγροτική να πάρει τα εύσημα γι αυτό (ως πρότυπο ειλικρινούς και ορθής παρουσίασης των οικονομικών καταστάσεων, χωρίς αλχημείες και παραποιήσεις), κατηγορήθηκε γι αυτό και εντάχθηκε σε πρόγραμμα εξυγίανσης (βλ. συρρίκνωσης)… Μέσω μείωσης εργασιών, προσωπικού και καταστημάτων, εκποίησης θυγατρικών (ακόμα και των κερδοφόρων), πώλησης επενδυτικών συμμετοχών (σε συμβολικές σχεδόν μηδενικές τιμές, επί ζημία της τράπεζας), περικοπών δαπανών και αποδοχών (που φτάνουν ήδη το 30%, κατά μέσο όρο) κλπ κλπ.

Την ίδια ώρα, οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες πέρναγαν (πλασματικά) τα stress tests… χάρη στα κρατικά κεφάλαια (του νόμου Αλογοσκούφη) και στα δικά τους εικονικά κεφάλαια (τα οποία σκοπίμως δεν απομείωναν με τις τεράστιες ζημιές επισφαλειών που απέκρυπταν και που ξετρύπωσε ο έλεγχος της Blackrock). Οι εν λόγω τράπεζες, φυσικά, ούτε τιμωρήθηκαν ούτε κατηγορήθηκαν ποτέ για τις αθέμιτες αυτές πρακτικές τους… ούτε τέθηκαν βεβαίως σε πρόγραμμα «εξυγίανσης» όπως η Αγροτική.

Περιέργως αυτά τα ζήτημα δεν αναδείχθηκαν ποτέ από τα διαπλεκόμενα παρασιτικά επιχειρηματικά συγκροτήματα που ελέγχουν τα ΜΜΕ… Περιέργως ούτε κανένας Οικονομικός Εισαγγελέας, ή το Υπουργείο Οικονομικών, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν αναζήτησαν ευθύνες…

Ούτε για τη ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου από τον συναφή (επί διετία) διασυρμό της Αγροτικής και την απαξίωση και εκποίηση των περιουσιακών της στοιχείων (στα πλαίσια του δήθεν προγράμματος εξυγίανσης)… Ούτε για την παραπλάνηση των ελληνικών και ευρωπαϊκών Αρχών από τις ανωτέρω ιδιωτικές τράπεζες-ζόμπι, καθώς και των μετόχων τους (που έχασαν όλα τους τα λεφτά συμμετέχοντας στις αυξήσεις κεφαλαίων τους).

Σε ότι αφορά το Ταχ.Ταμιευτήριο, τέλος, το ποσό που έχει λάβει μέσω προνομιούχων είναι όπως είπαμε 0,2 δις, ενώ οι ζημιές από τον έλεγχο της Blackrock αναμένεται να είναι της τάξεως των 0,5 δις περίπου.

Άρα, οι συνολικές κεφαλαιακές ανάγκες της ΑΤΕ και του ΤΤ υπολογίζονται σε 4,2 και 3,5 δις ευρώ, αντιστοίχως.

Πραγματικές κεφαλαιακές ανάγκες

Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις ανωτέρω κεφαλαιακές επιβαρύνσεις στην καθαρή θέση των τραπεζών, βλέπουμε την πραγματική κεφαλαιακή τους κατάσταση, σε δίκαια και συγκρίσιμη βάση:

Κεφαλαιακά ελλείμματα (ανάγκες) των τραπεζών, σε δις ευρώ

Διαπίστωση 1η:

Είναι ξεκάθαρο πως οι πραγματικές κεφαλαιακές ανάγκες των τεσσάρων μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών (Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς), σε καμία περίπτωση δεν είναι τα 18 δις ευρώ που παρουσίασαν. Το πραγματικό έλλειμμα ξεπερνά τα 32 δις ευρώ.

Κι αυτό, για να καλυφθεί δυνητικά μόνο το ελάχιστο όριο κεφαλαιακής επάρκειας. Αν συνυπολογίσουμε κι ένα «μαξιλάρι» (capital buffer) δηλ. επιπρόσθετα κεφάλαια (τουλάχιστον άλλα 5 δις) ώστε να βρίσκονται και λίγο πάνω απ’ το όριο, φτάνουμε στα 37 δις ευρώ.

Συν τα νέα ελλείμματα που θα προκύπτουν στο ενδιάμεσο (καθώς η ύφεση επιδεινώνεται) και τα πιθανά επιπλέον ελλείμματα που εξακολουθούν να κρύβουν (πχ. από επιχειρηματικά δάνεια που δεν εξυπηρετούνται εδώ και χρόνια, τα οποία ρυθμίζονται, μεταβιβάζονται ή τροποποιούνται καλλιτεχνικά, για να φαίνονται συνεχώς ενήμερα), φτάνουμε στα 40 δις…

Το 90% (!!!) δηλαδή, των 50 δις ευρώ που έχουν προβλεφθεί συνολικά για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών… Μόνο οι τέσσερις αυτές τράπεζες.

Συμπεριλαμβανομένων και των κεφαλαιακών αναγκών της Αγροτικής (4,2 δις) και του Ταχ.Ταμιευτηρίου (3,5 δις), καθώς και των υπολοίπων μικρότερων τραπεζών (Αττικής, FBBank, Probank, Proton, που για οικονομία χώρου δεν αναλύονται εδώ), φτάνουμε αισίως στα 50 δις ευρώ που έχουν προϋπολογιστεί συνολικά για τις τράπεζες.

Διαπίστωση 2η:

Συναφώς, βεβαίως, η (υποτιθέμενη) «θετική» καθαρή θέση της Alpha (1,4 δις) και της Eurobank (0,9 δις) που εξεθείαζε ο οικονομικός τύπος, είναι στην καλύτερη περίπτωση… ανέκδοτο.

Με 1 δις κρατικά κεφάλαια έκαστη (που προσμετρούν ως δικά τους), με 1 και 1,2 δις ευρώ μη εγγεγραμμένες ζημιές PSI αντίστοιχα (που μεταθέτουν στο μέλλον) και με 2,5-3,1 δις ευρώ μη εγγεγραμμένες ζημιές επισφαλειών (που εντόπισε ο έλεγχος της Blackrock), η καθαρή θέση της Alpha και της Eurobank είναι τουλάχιστον -3 δις και -4,4 δις αντίστοιχα… Στην καλύτερη περίπτωση.

Και χωρίς να γνωρίζουμε επακριβώς πόσες άλλες τέτοιες μαύρες τρύπες κρύβουν ακόμα κάτω από το χαλί οι συνήθεις ύποπτοι, κατά τη συνήθη (και αποδεδειγμένη πλέον, λόγω και Blackrock) προσφιλή τακτική τους, να ωραιοποιούν την οικονομική τους κατάσταση.

Διαπίστωση 3η:

Τα κεφάλαια που απαιτούνται για τη ανακεφαλαίωση της Αγροτικής και του Ταχ.Ταμιευτηρίου είναι περίπου τα μισά από εκείνα που απαιτούνται για κάθε μία από τις Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς, που πήραν ήδη τα πρώτα 18 δις που ζητήσανε. Δηλ. η ανακεφαλαιοποίηση των κρατικών τραπεζών είναι κατά πολύ φθηνότερη για το Ελληνικό Κράτος από ότι των εν λόγω ιδιωτικών τραπεζών.

Παρατηρούμε επίσης, ότι τα κεφάλαια που χρειάζεται η Αγροτική Τράπεζα (και δευτερευόντως το ΤΤ) αφορούν αποκλειστικά απώλειες από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, σε αντίθεση με τις τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες που για να επιβιώσουν απαιτείται κάλυψη… και των τεράστιων λειτουργικών ζημιών τους !!

Γνωρίζουμε επίσης, ότι η Αγροτική Τράπεζα παρουσιάζει λειτουργικά κέρδη της τάξεως των 400 εκατ. ευρώ ετησίως, που δεν θα αναλωθούν σε ζημιές επισφαλειών (όπως στις τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες), καθώς η ΑΤΕ , έχει ήδη, όπως είδαμε, υπερεπάρκεια προβλέψεων επισφαλειών για όλη την επόμενη τριετία. Δηλ. η Αγροτική είναι κερδοφόρος και βιώσιμη, τουλάχιστον σε ορίζοντα τριετίας. Σε αντίθεση με το κλαμπ των τεσσάρων όπου η βιωσιμότητα είναι μεγάλο ερωτηματικό.

Η βιωσιμότητα άλλωστε της ΑΤΕ έχει εξεταστεί και διαπιστωθεί επισήμως και από τις Ευρωπαϊκές Αρχές, όταν αποφασίστηκε το πρόγραμμα της λεγόμενης εξυγίανσης (βλ. συρρίκνωσης), με έγκριση της ΕΕ, του οποίου μάλιστα η τράπεζα προπορεύεται των στόχων. Καμία άλλη ελληνική τράπεζα (πόσω δε, οι τέσσερις μεγάλες, που πήραν ήδη τα 18 δις που ζητούσαν) δεν έχει επίσημα εξεταστεί και κριθεί βιώσιμη από τα ευρωπαϊκά όργανα μέσω αξιόπιστης παρόμοιας διαδικασίας.

Είναι επίσης δεδομένο, τέλος, πως η ΑΤΕ (με 500 καταστήματα, διεσπαρμένα απ’ άκρη σ’ άκρη στην επικράτεια της χώρας) και το ΤΤ (με 750 σημεία παρουσίας μέσω των ΕΛΤΑ), έχουν σαφώς εντονότερη συστημική παρουσία (απ’ ότι πχ. η Alpha ή η Πειραιώς με μόλις 350 καταστήματα – τα οποία μάλιστα είναι συγκεντρωμένα σε πολύ λιγότερες περιοχές (αστικές κυρίως) σε σχέση με των ΑΤΕ και ΤΤ που είναι διεσπαρμένα σε όλη την χώρα.

Υπό το βάρος αυτών των δεδομένων, αποτελεί μείζον ερώτημα το πως και με ποιά κριτήρια επελέγησαν κατά προτεραιότητα (αν όχι κατ’ αποκλειστικότητα) οι τέσσερις ιδιωτικές τράπεζες που επελέγησαν για να ανακεφαλαιοποιηθούν; Σίγουρα όχι με κριτήρια βιωσιμότητας, ούτε κόστους διάσωσης. Και απ’ ότι φαίνεται ούτε και με κριτήρια συστημικότητας.

Και, κυρίως, πως γίνεται η Αγροτική εξαναγκάζεται εδώ και μια διετία σε δραστική συρρίκωση της παρουσίας της στην αγορά (τώρα που η ελληνική οικονομία την έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ)… με πρόσχημα την αποτυχία της στα stress tests (λόγω των μεγάλων ζημιών επισφαλειών που έγραψε το 2009)…

Τα οποία stress tests οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες τα «πέρασαν» ψευδώς, χάρη στην απόκρυψη των αντίστοιχων τεράστιων δικών τους ζημιών (που ξετρύπωσε η Blackrock) και χάρη στις κρατικές κεφαλαιακές ενισχύσεις (που προσμέτρησαν ως δικά τους κεφάλαια)… έκαναν δηλαδή ζαβολιά, για την οποία ποτέ δεν τιμωρήθηκαν… ενώ η Αγροτική που έπαιξε τίμια τιμωρείται…

Επίλογος

Το τραπεζικό σύστημα είναι η αρτηρία της οικονομίας και, ως εκ τούτου, είναι λογικό και εύλογο να παρεμβαίνει το κράτος για να διασώσει, αν μη τι άλλο, τις καταθέσεις των ελλήνων πολιτών. Ίσως να είναι επίσης θεμιτό (αν και άδικο ως προς τους άλλους κλάδους της οικονομίας) εκτός από τις καταθέσεις, να διασώζονται και οι ίδιες οι τράπεζες (ως οντότητες) για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας των τραπεζουπαλλήλων που απαριθμούν περί τις 60.000 άτομα.

Είναι όμως απολύτως αδιανόητο, να διασώζονται μαζί και οι χρεωκοπημένοι μεγαλοτραπεζίτες και να διατηρούν την ιδιοκτησία των τραπεζών (που με την κακοδιαχείριση, την απληστία τους και τις ανόητες επιλογές τους οι ίδιοι χρεωκόπησαν). Τραπεζών που εξακολουθούν να υπάρχουν και να λειτουργούν μόνο χάρη στους ωκεανούς δημοσίου χρήματος που έχουν λάβει από την αρχή της κρίσης.

Και είναι επίσης αδιανόητο να εξαιρούνται από όλη αυτή τη διαδικασία οι κρατικού ενδιαφέροντος τράπεζες. Τράπεζες που ανήκουν στο Κράτος (δηλ. στους ίδιους τους φορολογούμενους που πληρώνουν το λογαριασμό), θα περίμενε κανείς (στη βάση του ορθολογισμού) να είναι οι πρώτες (αν όχι οι μόνες) που θα ανακεφαλαιοποιηθούν. Κι όμως, κατά παγκόσμια (ελληνική) πατέντα, που παραβιάζει κάθε ένοια καπιταλισμού, είναι οι μόνες που… εξαιρέθηκαν (!!) έως τώρα από την όλη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης…

Αυτό φαντάζει ακόμα πιο παράδοξο, αν αναλογιστούμε πως οι ιδιωτικές τράπεζες χρεωκόπησαν με δική τους ευθύνη, λόγω της (συνειδητής) υπερβολικής τους έκθεσης στα κρατικά ομόλογα… που είχαν ποντάρει (από επιλογή) για σκοπούς κερδοφορίας/κερδοσκοπίας… και από το οποία απεκόμισαν δεκάδες δις ευρώ κέρδος έως πρότινος.

Σε αντίθεση με τις κρατικές τράπεζες, που δεν φορτώθηκαν τα ομόλογα από επιλογή αλλά εξαναγκάστηκαν απ’ το Κράτος. Και οι οποίες στη συνέχεια κουρεύτηκαν, χωρίς δημοσιονομικό όφελος για τη χώρα, αφού τα λεφτά αυτά το Ελληνικό Κράτος τα χρώσταγε στον εαυτό του (δηλ. ουσιαστικά δεν τα χρώσταγε) και οι τόκοι που πλήρωνε επέστρεφαν πίσω σ’ αυτό…

Τι σχέση έχουν αυτά θα πείτε, αφού τελικά και οι μεν και οι δε χρεωκόπησαν; Κι όμως, έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιος χρεωκόπησε από την κακή διαχείριση και την απληστία του, και ποιος απλά… ληστεύτηκε. Πολύ περισσότερο δε, όταν αυτός που ληστεύτηκε, παραμένει υγιής και βιώσιμος (σε αντίθεση με τους ιδιώτες ανταγωνιστές του, που η βιωσιμότητά τους είναι τουλάχιστον αμφίβολη).

Υ.Γ. Αλήθεια, αφού οι τραπεζίτες θέλουν τόσο πολύ την ιδιοκτησία των τραπεζών τους (κρίνοντας από τις συνεχείς πολιτικές πρεμβάσεις με εκθέσεις τους), γιατί δεν τις διασώζουν οι ίδιοι με δικά τους λεφτά; …με αυτά που πήραν πίσω επί δεκαετίες ως bonus, αμοιβές και μερίσματα; …και που πιθανότατα τα έχουν βγάλει στο εξωτερικό; …Αν είναι υγιή και βιώσιμα τα μαγαζιά τους, γιατί οι ίδιοι δεν επενδύουν σε αυτά; …Γιατί κύριε;

Ξέρουν μήπως και κάτι άλλο που δεν ξέρουμε; …Μήπως περιμένουν έξοδο απ’ το ευρώ, για να φέρουν τα λεφτά τους στη χώρα με πολλαπλάσια αγοραστική αξία; …Η’ επαφίενται απλώς στα κορόιδα (τους φορολογούμενους) να πληρώνουν εκείνοι το λογαριασμό με τα χαράτσια και τις περικοπές των μισθών τους;

h-oxia.blogspot.gr

Πόσο ακόμα ψέμα αντέχεις ρε μουζίκε λαέ;

ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΡΕ ΞΕΥΤΙΛΑ... ΠΟΥ ΑΝΗΓΑΓΕΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟ ΨΕΜΑ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ!!! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ, ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΡΕ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΤΟΜΑΡΙ;

 Αναρτήθηκε από το site του Χάρρυ Κλυνν

O Φαρούκ Καντούμι, ιστορικός ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης… υποστηρίζει τη Συρία! (Al-Qaddoumi: Saudi Arabia and Qatar Should Have Helped in Achieving Reforms in Syria not Arming Terrorists)

Σχετικό: Το ΡΚΚ και οι Κούρδοι στο πλευρό της Συρίας! (Assad hands control of Syria’s Kurdish areas to PKK, sparking outrage in Turkey)

Ο Farouq Al-Qaddoumi, ο άνθρωπος που ίδρυσε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνη δίπλα στο Γιάσερ Αραφάτ, σήμερα με συνέντευξή στη εφημερίδα της Τυνησίας 'Attounissia' δήλωσε την υποστήριξή του στη Συρία και το λαό της.

Μεταξύ άλλων επισήμανε:

- Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του Αραβικού κόσμου που ορισμένες αραβικές χώρες, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, καταπολεμούν μια άλλη αραβική χώρα με αυτόν τον τρόπο…

- Το υποτιθέμενο Επαναστατικό Συμβούλιο (το εγκαθίδρυσε στην Κωνσταντινούπολη η Κλίντον) δεν αντιπροσωπεύει τον Συριακό λαό… - Κάλεσε σε διάλογο την «αντιπολίτευση» της Συρίας… για τις όποιες μεταρρυθμίσεις…

Μ’ αυτή την παρέμβαση του ιστορικού ηγέτη της Παλαιστινιακής Επανάστασης, πέφτουν και οι τελευταίες προπαγανδιστικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ-Τουρκία-Ισραήλ-δικτατορικών αραβικών καθεστώτων που στηρίζουν την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας.

Μόνοι σύμμαχοι των ιμπεριαλιστών τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι και –ευτυχώς λίγα- «αριστερά» ευρωπαϊκά κόμματα που έχουν ενταχθεί στο αμερικάνικο άρμα, με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό και τα δήθεν «ανθρώπινα δικαιώματα».

Ας θυμηθούμε ότι ο Φ. Καντούμι, ο μεγάλος φίλος και σύντροφος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Υπουργός Εξωτερικών του Γιάσερ Αραφάτ, δεν πρόδωσε ποτέ τον αγώνα της Παλαιστινιακής υπόθεσης:

- O Φαρούκ Καντούμι, ιστορικός ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης…

έδωσε στη δημοσιότητα ντοκουμέντα για τη δολοφονία του Γιάσερ Αραφάτ και τη συμμετοχή στη συνομωσία του Μαχμούντ Αμπάς. (Ιούλης 2009)

- Kάτω τα χέρια από τη Συρία! ‘Oτι κρύβουν τα ΜΜΕ & οι δημοσιογράφοι Υπηρεσίας για την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας!

από "σίβυλλα"

Αρχαία Ελληνικά και Ελληνικά!

Πόσο σχέση έχουν τα αρχαία Ελληνικά με τα Ελληνικά;

Απάντηση: Μα είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Μία ανάλυση από το taxalia.

Θα σας κάνω την –σύντομη- απόδειξη με την μέθοδο της διαδοχικής προσέγγισης (ας την πούμε και διαδοχική απόκλιση).

Με δεδομένα τον ανοιχτό χαρακτήρα του Έλληνα, την δίψα του για ταξίδια και την γεωγραφική θέση που έχει η χώρα καθώς και τα κατά τόπους ιδιώματα που έχει ακόμη και σήμερα η Ελληνική γλώσσα.

Υπόθεση:

Αν, λέμε αν μπορούσε να σας φέρει κάποιος πίσω τον προ παππού σας που ζούσε εξήντα χρόνια πριν. Τα Ελληνικά που μιλάτε εσείς με αυτά που θα μιλούσε ο προ παππού σας θα ήταν ίδια; Σίγουρα όχι. Χιλιάδες νέα ερεθίσματα, ατάκες, ιδιωματισμοί έχουν ενσωματωθεί από τότε που -ο υποθετικός- προπαππούς σας πέθανε…

Συνεχίζουμε κατά τον ίδιο τρόπο, αν, λέμε αν μπορούσε να σας φέρει κάποιος πίσω κάποιον που έζησε διακόσια χρόνια και συνομιλούσατε, το επίπεδο διαφοροποίησης θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο.

Ακόμη περισσότερο για τριακόσια, τετρακόσια, πεντακόσια ….

Και φυσικά ακόμη περισσότερο για χίλια… χίλια πεντακόσια ή τέλος…

….αν, λέμε αν μπορούσε να σας φέρει κάποιος πίσω κάποιον που έζησε τον χρυσό αιώνα του Περικλή και συνομιλούσατε, τότε το επίπεδο διαφοροποίησης των δύο διαλέκτων, θα ήταν ακριβώς ίδιο με αυτό που έχουν τα αρχαία Ελληνικά με τα Ελληνικά που μιλάμε σήμερα!

Εξάλλου η γλώσσα μας εκτός από μοναδικής αξίας είναι και μία ανοιχτή γλώσσα που μπορεί και ενσωματώνει μεταβολές με μοναδικό τρόπο. Αρκεί και εμείς να μην το παρακάνουμε….

Σύντομα και απλά By TaXalia/d

taxalia.blogspot.com

Olympic Games!!!!

"wonderjlawwall"

Οι Ολυμπιακοί αγώνες, ο τράγος του Σικελιανού και η ανάσταση του πεθαμένου...

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

Τον 6ο π.Χ. αιώνα, ο Σόλων αντιδρούσε στους Ολυμπιακούς αγώνες, διότι όπως έλεγε, «η πολιτεία ξόδευε γι’ αυτούς πολλά ενώ είχε αλλού να δώσει». Την ίδια εποχή οι μικρασιάτες Ίωνες σταμάτησαν να μετέχουν, διότι όπως έλεγαν, «οι αγώνες έδιναν αξία στις σωματικές και αγνοούσαν τις πνευματικές δυνάμεις». Τι συμβαίνει; Στις παραμονές της κλασικής εποχής, υπάρχουν Έλληνες, και δη σημαντικοί, που αντιδρούν στους Ολυμπιακούς αγώνες;

Για κάποιους που έχουν εισδύσει στα βαθύτερα της ιστορίας, ξέρουν πως η λεγόμενη «κλασική εποχή» είναι το μαυσωλείο μιας...προγενέστερης «χρυσής εποχής» δυο χιλιάδων χρόνων. Στην ουσία οι Ολυμπιακοί αγώνες που θεσπίστηκαν το 776 από τους Δωριείς, αποτελούν ταφικά μνημόσυνα της εποχής των Ομηρικών προγόνων τους, Μυκηναΐων (που σχετίζονται με των Κρητών και αυτών μάλλον με τους Αιγαιοπελαγίτες). Οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν ως αγώνες μνημοσύνης και εκτίμησης.

Δικαίως λοιπόν η «μάνα της Δημοκρατίας», ο Σόλων, διαμαρτυρόταν σε εποχές νέας αρχής ότι η πολιτεία ξόδευε για αυτούς πολλά, όπως και οι Ίωνες που έψαχναν την ίδια περίοδο την ουσία της ζωής πέραν από τις έννοιες των κοσμοειδώλων. Κατά τους προσωκρατικούς στοχαστές, οι Ολυμπιακοί αγώνες αποτελούσαν ένα δείκτη σεβασμού των αξιών μιας ζωής που χάθηκε. Χωρίς υπερβολή, η κλασική εποχή προκύπτει το κύκνειο άσμα μιας παλαιότερης, πραγματικά μεγαλύτερης σε αξίες, αλλά χωρίς ανάλογα ευρήματα - κτερίσματα.

Όταν η Ευρώπη με πρωτεργάτη τη ρομαντική Γαλλία έφτασε σε μια δύσκολη καμπή που χρειαζόταν πρότυπα ηρώων του Ομήρου μετά την ήττα της από τους Πρώσους, προσπάθησε να τα συστήσει μέσα από την επαναφορά των Ολυμπιακών αγώνων, ως εκπρόσωπο του μεγάλου, του ωραίου και του αληθινού. Στην ουσία όμως έκανε ένα μνημόσυνο στον αρχαιοελληνικό κόσμο, μη ανασταίνοντας όμως αυτές καθ’ εαυτές τις Ομηρικές αξίες, μοιάζοντας με τον τράγο του Σικελιανού που κοιτάζει προς τη θάλασσα μηρυκάζοντας τα χείλη, μη πιστεύοντας πως ο Διόνυσος και Πάνας πέθαναν.

Οι ρομαντικο-λυρικοί της εποχής, όπως εδώ ο Κάλβος και ο Παλαμάς (ως οι σπουδαιότεροι), και οι σουρεαλιστές κατόπιν, ως ερωτο-ψυχικοί, θα πιστέψουν στην ανάσταση ενός άταφου νεκρού, όπως ο Σικελιανός που θα προσπαθήσει να αναστήσει ένα πεθαμένο με δελφικές τελετές και ορφικούς ύμνους, παίρνοντάς τον από το νεκροτομείο των Αθηνών στο σπίτι του στην Κηφισιά. Ανασταίνεται όμως ο πεθαμένος; Ο Καβάφης κρυφοειρωνικά και πεσιμιστικά, λέει προς όλους, ότι ενώ έπρεπε να πουν το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι, είπαν το λαθεμένο «Ίσως». Ο Έλληνας κατά τον Καβάφη και τους νεκρικούς (Καρυωτάκη, κ.λπ.), δεν μπορεί να ανακτήσει τα παλιά πρότυπα και τις αξίες.

Επομένως, πρέπει να προσδιορίσουμε ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι μια ταφική γιορτή, ένα μνημόσυνο σαν αυτά της Κρήτης όπου χορεύουν οι ζωντανοί με θεούς και πεθαμένους απά στον Ψηλορείτη. Εάν, όμως, πράγματι θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανή και διαχρονική την ανάμνηση κάποιων αξιών, θα πρέπει να μετακυλήσουμε από την προγονολατρεία στην προγονοεκτίμηση και κριτική, ως και τη δική μας, και να επανασυνθέσουμε κατόπιν την βαθύτερη αλήθεια, ενώ για να τιμήσουμε τους όντως σημαντικούς προγόνους μας, πρέπει να βγουν τα άχρηστα αγωνίσματα, κατεβάζοντας το κόστος των αγώνων, βάζοντας στη θέση τους σύγχρονα αλλά και πνευματικά (όπως τα τελευταία εντάχθηκαν στα Νόμπελ). Και όλα αυτά, είναι απαραίτητο να τα συνθέσουμε με την προοπτική μιας πρακτικής ζωή ως νεοέλληνες και όχι σαν «Ελληνοέλληνες».

Αλλιώς, θα είμαστε σαν τον τράγο του Σικελιανού ή σαν τον ίδιο τον Σικελιανό που προσπαθούσε με ξόρκια, επικλήσεις και φιλιά στο στόμα, τη νυχτιά, να αναστήσει ένα πεθαμένο.

Είναι τραγικό. Ο θάνατος και η αποκαθήλωση ενός τεράστιου σε μέγεθος γονιού να αποτελεί συχνά για το παιδί την αυγή της λύτρωσής του…

stoxasmos-politikh.blogspot.gr

ΟΙ «ΧΑΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ» ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Μεγάλο σκάνδαλο αλλά και επίκεντρο έντονων συζητήσεων προκαλεί στην Τουρκία ένα βιβλίο του Erdoğan Çinar και μιας ομάδας Τούρκων ερευνητών με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Σκάνδαλο η ιστορία των Αλεβητών». Το βιβλίο αυτό, περιγράφοντας την ιστορία των Αλεβητών, υποστηρίζει ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας είναι στην πραγματικότητα οι χαμένοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, ένα πραγματικά μεγάλο ιστορικό πρόβλημα στο οποίο  όμως η σύγχρονη επίσημη Τουρκία αποφεύγει συστηματικά να δώσει πειστικές απαντήσεις.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, οι Αλεβήτες αποτελούν το χαμένο χριστιανικό ποίμνιο της Μικράς Ασίας που χάθηκε μετά την επικράτηση των Οθωμανών και  ότι σε πολλές περιπτώσεις...τα θρησκευτικά κέντρα των Αλεβητών έχουν κτιστεί πάνω σε χριστιανικές εκκλησιές. Ο Çınar φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι όλοι οι Γέροντες, (Ντεντέδες), των Αλεβητων δεν είναι παρά χριστιανοί που θέλοντας να αποφύγουν τον δια της βίας εξισλαμισμό, κατέφυγαν στην δημιουργία μιας ισλαμικής αίρεσης με πολλά χριστιανικά στοιχεία. Ακόμα και στο μεγάλο θρησκευτικό κέντρο των Αλεβητών, το Χατζή Μπεκτάς της Καππαδοκίας, αποδίδει χριστιανική, ακόμα και αρχαιοελληνική προέλευση, κάνοντας λόγο για ύπαρξη στο ίδιο σημείο παλαιότερο ναό του Δια και στην συνέχεια χριστιανικής μονής. Μέχρι και τον απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή, όπως αναφέρετε χαρακτηριστικά, της χριστιανικής εκκλησίας της Μακεδονίας, ταυτίζει με τον μεγάλο πνευματικό ηγέτη των Αλεβητών, που δεν είναι άλλο από τον Pir Sultan Abdal. Ο Τούρκος συγγραφέας επικαλείται ακόμα και τα συγγράμματα του γνωστού Τούρκου περιηγητή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Εβλιγιά Τσελεμπί, για να υποστηρίξει ότι ήταν καθοριστικές οι επιδράσεις του αποστόλου Πέτρου, του απόστολου Ματθαίου από την Ούρφα της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ακόμα και της αυτοκράτειρας Άννας Κομνηνής, στους πιστούς, μετέπειτα Αλεβήτες, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά σε ένα μεγάλο ιστορικό σκάνδαλο για τους σημερινούς Αλεβήτες της σύγχρονης Τουρκίας.

Όπως είναι φυσικό το βιβλίο αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά το έντονο πρόβλημα των Αλεβητών, που εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο «αγκάθι» για την συνοχή της Τουρκίας. Γεγονός είναι ότι τα τελευταία χρόνια ένεκα της μεγάλης ανόδου του πολιτικού Ισλάμ και των Σουνιτών στην Τουρκία, το ζήτημα της θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή πολιτική σημασία. Η πρόσφατη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, στις 10 Ιουλίου 2012, για άλλη μια φορά να μην αναγνωρίσει τα «Cem Evleri», δηλαδή τα θρησκευτικά κέντρα των Αλενβητών, επέτεινε το πρόβλημα αυτό. Το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό αν αναλογιστεί κάνεις ότι η μειονότητα των Αλεβητών φτάνει μέχρι και τα 20 εκατομμύρια και αποτελεί μια ακόμα «πυριτιδαποθήκη» στα θεμέλια της σύγχρονης Τουρκίας.

Η αδιαμφισβήτητη ιστορική αλήθεια είναι ότι οι Αλεβήτες εμφανίστηκαν σε μια περιοχή στην βορειοανατολική Καππαδοκία, όπου υπήρχε πυκνός ελληνορθόδοξος χριστιανικός πληθυσμός. Πολλά χριστιανικά στοιχεία που υπάρχουν στους Αλεβήτες δίνουν πραγματικά ερείσματα σε όσους υποστηρίζουν την εκδοχή περί χαμένης χριστιανικής τους ταυτότητας. Οι Αλεβητες πίστευουν στον άγιο Γεώργιο, ενώ στα μοναστήρια τους γίνονταν εξομολόγηση των νέων μελών και μετά την εξομολόγηση τους έδιναν να ποιούν κρασί και να φάνε ψωμί και τυρί. Οι «μοναχοί» τους είχαν εφαρμόσει την αγαμία και σε πολλά σημεία θύμιζαν χριστιανικά ορθόδοξα μοναστήρια. Οι δοξασίες τους έχουν πολλά κοινά στοιχεία με την ορθόδοξη χριστιανική παρουσία στην Μικρά Ασία και για τον λόγο αυτό προσέλκυσαν από νωρίς χιλιάδες χριστιανούς ελληνορθόδοξους στις τάξεις τους. Μια μοναδική τελετουργία που είχαν και που μας θύμιζε τον Μυστικό Δείπνο, ήταν η αλεβητική παράδοση του τελετουργικού δείπνου. Οι γυναίκες διατηρήσαν το καθεστώς της ελευθερίας και της ισότητας με τους άντρες, κάτι που υπήρχε από την αρχαία εποχή στον ελληνισμό της Μικρας Ασίας. Ακόμα και Οθωμανοί ιστορικοί, όπως οι Γιακούμπ και Χασλούκ, έχουν τονίσει ότι ο Αλεβητισμός οφείλει πάρα πολλά από τις δοξασίες του στις χριστιανικές δοξασίες και τελετές των κατοίκων της Μικράς Ασίας. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η αλεβητική δοξασία για την Αγία Τριάδα που έφερε ακόμα πιο κοντά τους Αλεβήτες στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό της Μικράς Ασίας. Η Ενότητα του Θεού, του Μωάμεθ, και του προφήτη Αλί, ήταν η αλεβητική έκδοση της Αγίας Τριάδας. Αλλά οι ελληνορθόδοξες επιδράσεις εκδηλώνονταν και με άλλους τρόπους, όπως η εγκατάσταση προσκυνημάτων σε προσκυνήματα ή τοποθεσίες όπου οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί τις θεωρούσαν ιερές και μέχρι σήμερα είναι τόποι προσκυνήματος των Αλεβητών.

Σίγουρα το πρόβλημα αυτό, της πραγματικής ταυτότητας των Αλεβητων που απασχολεί κατά καιρούς έντονα την σημερινή Τουρκία, είναι και αυτό άλλος ένας «κρίκος» στην αλυσίδα των προβλημάτων ταυτότητας που δημιουργούν τριγμούς, ενίοτε και «σεισμικές δονήσεις», στο σύγχρονο τουρκικό κατεστημένο.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

taxalia.blogspot.com

«Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί. Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»!

Γράφει ο Γιάννης Καλαμίτσης

Και οι μελλομπατίρηδες σε χαιρετούν

ΜΕ ΤΗΝ ΙΑΧΗ «Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!», χαιρετούσαν τον Καίσαρα οι μονομάχοι που εισέρχοντο στην αρένα, να παλέψουν με τα λιοντάρια – κι όχι μόνο. Με την ιαχή «Χαίρε τριανδρία!» χαιρετούν την Τριολέ διακυβέρνηση της χώρας οι «μελλομπατίρηδες». Δηλαδή, εκείνοι που θα έχουμε λάβει τα ΕΤΑΚ, τα εκκαθαριστικά, τα χαρατσοειδή, μέσω της ΔΕΗ, κι ό,τι άλλο θα μας στείλουν εκείνοι οι οποίοι, προεκλογικώς, μας διαβεβαίωναν πως δεν θα μας ξεσκίσουν στη φορολόγηση, αλλά θα πολεμήσουν το μνημόνιο. Ολοι εκείνοι, οι οποίοι θα πληρώσουν, αγογγύστως, όπως έκαναν τρία χρόνια τώρα, όσα τούς ζητηθούν, και θα μείνουν ταπί και άφραγκοι, δηλαδή οι μελλομπατίρηδες, θα αναγκασθούν να συνενωθούν με τους ένα εκατομμύριο διακόσιες ή τριακόσιες χιλιάδες ανέργους,

με τους έχοντες υποστεί κι άλλη μία μείωση στους μισθούς ή στις συντάξεις τους, με τους πρώην επιχειρηματίες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να κλείσουν τα μαγαζιά τους, κι όλοι μαζί θα φτιάξουν την τεράστια ομάδα των «Ταπί και άφραγκοι αλλά… και ψύχραιμοι»!

Ταπί, άφραγκοι και ψύχραιμοι! Εχω εντυπωσιαστεί από την αδράνεια των οικονομικώς κατεστραμμένων, εξαιτίας της προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στις απαιτήσεις των δανειστών μας και των βασανιστών μας (βλέπε: τρόικα).

Θα ξανακατέβουν (λένε) στους δρόμους και τις πλατείες οι «Αγανακτισμένοι» – όπως είχαν κάνει και πέρυσι. Θα κατέβουν, ελπίζοντες να πετύχουν τι; Ξεχνούν πως, πέρυσι, ενώ επτακόσιες χιλιάδες από αυτούς φώναζαν στην Πλατεία Συντάγματος, διακόσιοι πενήντα τόσοι από τους άλλους ψήφιζαν το δεύτερο μνημόνιο και το κούρεμα που κατέστρεψε ολοσχερώς καμιά εκατοστή χιλιάδες από όσους άντεχαν ακόμη;

Το να δηλώνεις «Αγανακτισμένος» και να αντιδράς με φωνές και να μην έχεις καταλάβει πως είσαι «τελειωμένος» και θα έπρεπε να νιώθεις «Απελπισμένος», είναι αυτό που τους δίνει το θράσος να σου λένε πως θα πάρουν και νέα μέτρα. Που, κι αυτά, αναποτελεσματικά θα είναι, όπως όλα όσα ελήφθησαν ώς τώρα.

Σκεφτήκατε ποτέ πως ήρθε η ώρα για μια πιο δυναμική αντίδραση; Ποια θα πρέπει να είναι αυτή, δεν ξέρω. Αυτό που σκέφτομαι είναι πως η καλοκαιρινή ραστώνη δεν πρέπει να μας αποκοιμίσει παντελώς και να γίνουν και οι μελλόπτωχοι, πτωχοί…

Το τραγούδι για τον Κεμάλ, του Χατζιδάκι, σε στίχους Γκάτσου, τελειώνει με το τετράστιχο: «Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί. Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»! real.gr

exomatiakaivlepo.blogspot.gr