Απαλλαγμένος από κάθε ηθική

Απαλλαγμένος από κάθε ηθική

επιστρέφω στη γη να επιτελέσω ένα καθήκον.

Να γίνω ένα με τη σκληρή πραγματικότητα.

Πλάνη;;; Μπορεί...

Η εποχή που ανατέλλει είναι αμείλικτη.

Εγώ, πάντως, μπορώ να πω, ότι νίκησα∙

σβήστηκαν όλες οι απαίσιες αναμνήσεις.

Πρέπει να είσαι, οπωσδήποτε, στο πνεύμα της εποχής.

Τέρμα οι ευλογίες και τα ευλογητάρια∙

κράτα το κερδισμένο έδαφος.

Το πρόσωπό μου, ρούφηξε το ξεραμένο αίμα.

Πίσω μου, το τίποτα...

Ααα!!!

Μόνο, ένα...Άθλιο δεντράκι...

Οι αγώνες του πνεύματος είναι εξίσου άγριοι με τους

πολέμους των ανθρώπων.

Και είμαστε μόνο, στην αρχή...

Αγαπημένο χέρι(;)
τί να πω γι' αυτό... Γελάω! Μπορώ να γελάω με τις παλιές μου, ερωτικές απογοητεύσεις.
Εκεί κάτω, αντίκρισα, την κόλαση των γυναικών και
δικαιούμαι να συλλάβω την...Αλήθεια,
σε μια ψυχή
και ένα σώμα.
Πρέπει να είσαι, οπωσδήποτε, στο πνεύμα της εποχής.
Θα συνηθίσω...
Θα συνηθίσω...
Θα συνηθίσω...

Αρθούρος Ρεμπώ/Arthur Rimbaud

teiopoteion.blogspot.gr