Την Παρασκευή 29 Ιουνίου έγινε η κρισιμότερη διαπραγμάτευση για την Ευρώπη. Σε αυτή την διαπραγμάτευση η Ελλάδα ήταν απούσα. Η χώρα Αυτό-απομονώθηκε και τέθηκε εκτός τραπεζιού με αποτέλεσμα να μην θέσει τα ζωτικά της συμφέροντα μεταξύ των εταίρων της σε επίπεδο αρχηγών κρατών. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα και πάλι μόνη της με την τρόικα. Είναι χωρίς μια απόφαση υπέρ της και τους εταίρους νομικά να μπορούν να ζητούν απλώς τα συμφωνηθέντα.
Όμως είναι σαφές ότι αναδιαπραγμάτευση δεν γίνεται σε επίπεδο υπάλληλων της τρόικα άλλα σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων οπότε η ωμή αλήθεια είναι ότι την χάσαμε την διαπραγμάτευση πατριώτη. Το τρένο πέρασε κι σύντομα θα δούμε πόσο μας κόστισε αυτό.
Για να βρεθούμε σε τέτοιο Ιστορικά ευνοϊκό μομέντουμ θα πρέπει να ελπίζουμε ότι η Ευρωζώνη θα φτάσει ξανά στο χείλος της κατάρρευσης και θα μπορούμε να απειλήσουμε δυο-τρεις μαζί εταίροι. Δεν μπορούμε να διεθνοποιήσουμε το θέμα μας χωρίς να απομονωθούμε και χωρίς να προκαλέσουμε τις αγορές.
Αν η χώρα ζητήσει το παραμικρό μόνη της ή ¨το κάτι παραπάνω” που είναι ζωτικό ή επιχειρήσει να μπλοκάρει αποφάσεις θα εμφανιστεί ως προβληματική παρίας και απροσάρμοστη μόνη της η Ελλάδα… και όχι ως μέρος ενός άξονα πληττόμενων από την ύφεση κρατών του Νότου.
Έτσι απλά κάναμε την εντολή του λαού για επαναδιαπραγμάτευση θέμα κουβεντούλας με τον Τόμσεν.
ΥΓ του blog: Αυτό που μένει να μάθουμε είναι αν
το ήθελαν, αν δεν μπόρεσαν, αν το έστησαν, αν τους το επέβαλαν, αν το ήξεραν κι
οι τρεις σωματοφύλακες ή μόνο κάποιοι, αν μας κορόιδεψαν για άλλη μια φορά, αν, αν, αν ..... και θα το μάθουμε όπως και
να 'χει και τότε......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου