Του Σωκράτη Παπαχατζή
Δεν ξέρω, ίσως τελικά να είμαι αναίσθητος. Όταν πάντως βλέπω στην τηλεόραση το δάκρυ του Ομπάμα να “δίνει το στίγμα της θλίψης των ΗΠΑ”, όταν βλέπω τους κατοίκους του Κονέκτικατ με τα κεράκια στα χέρια, στο πλαίσιο της καθιερωμένης ολονυκτίας, κι όταν κοιτάω φαρδιά πλατιά τη λεζάντα “Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΘΡΗΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ‘ΓΙΑΤΙ’”, ε τότε, η φρίκη μου καλύπτεται στιγμιαία από ένα κύμα αηδίας. Γιατί ανεξαρτήτως “προσώπων” και “υποθέσεων”, πρωταγωνιστής κάθε ταινίας [ή video game] made in USA είναι πάντα το ΠΙΣΤΟΛΙ. Και οι εκατόμβες των θυμάτων σε κάθε μια τους, δείχνουν το σεβασμό για τη ζωή του μέσου Αμερικάνου, ανθρώπου γαλουχημένου για να είναι κομπάρσος σε σκηνές θρίλερ, ρωμαϊκούς θριάμβους και μεγαλοϊδεατικά projects,.
Ως εκ τούτου, η “ψυχολογική υποστήριξη” και οι αναλύσεις περί το “σκοτεινό” background του X δράστη, εξατμίζονται μπροστά σε ένα απλό “monkey see monkey do”. Κι όσοι είναι πολύ πολυάσχολοι για να δουν πως ψυχαγωγούνται τα παιδιά στον ελεύθερο χρόνο τους, ή πολύ “φιλελεύθεροι” για να “τολμήσουν” να παραβιάσουν την ιδιωτική τους σφαίρα, το μόνο που μπορούν να κάνουν εκ των υστέρων είναι να θρηνούν και να αναρωτιούνται.
Στην Αμερική τα war games, πέραν του ότι λειτουργούν ως εστίες χειραγώγησης και προπαγάνδας [στο πλαίσιο των σεναρίων τους, οι "καλοί" είναι πάντα οι Αμερικανοί, οι "κακοί" είναι πάντα Ιρανοί, Πακιστανοί, Αφγανοί κλπ.], είναι βασισμένα σε πραγματικές ή υπό σχεδιασμό επιχειρήσεις του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών [δολιοφθορές, συλλήψεις ύποπτων για τρομοκρατία...]. Αποτελώντας πιστή προσομοίωση αυτών, αποστολή έχουν να μυούν κόσμο στο state of mind του “πολεμιστή”, αλιεύοντας ταυτόχρονα στελέχη για τους ιδιωτικούς στρατούς και την επίσημη πολεμική μηχανή των ΗΠΑ. Λεπτομέρεια που συχνά μας διαφεύγει είναι ότι ο αληθινός πόλεμος διεξάγεται ήδη με τρόπο που ελάχιστα διαφέρει από την ψηφιακή προσομοίωση.
Έχω κρατήσει την ανάμνηση του νατοϊκού πιλότου στη διάρκεια των βομβαρδισμών της Σερβίας. Την έπαρση στο ηλίθιο, παρανοημένο βλέμμα του. Τη φράση που κάποιοι τον δασκάλεψαν να λέει: “We are the Sega generation”!!!
Το πράγμα είναι τόσο προχωρημένο που δεν χρειάζεται κάποιον δημοσιογράφο για να το …αποκαλύψει,. Λέγεται ανοικτά από εκπρόσωπους του αμερικανικού στρατού. Ο εξ αυτών, ταξίαρχος Gary Anderson έχει δηλώσει: “η νέα γενιά έχει μάθει να πυροβολεί πολύ πριν καταταγεί στο στρατό, εξ αιτίας των βιντεοπαιχνιδιών”.
Για να μη μιλήσουμε για τη συνεργασία των εταιριών βιντεοπαιχνιδιών με οργανισμούς όπως το Πεντάγωνο ή η CIA, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις [Kumra Games, Atomic Games κλπ.] εμφανίζονται ως μέτοχοι – συνέταιροί τους…
Κι αν όλα αυτά αφορούν, προς το παρόν, τις ΗΠΑ, μετ’ ου πολύ το σχέδιο θα συμπεριλάβει …εμάς και ολόκληρο τον πλανήτη.
Ως εκ τούτου, η “ψυχολογική υποστήριξη” και οι αναλύσεις περί το “σκοτεινό” background του X δράστη, εξατμίζονται μπροστά σε ένα απλό “monkey see monkey do”. Κι όσοι είναι πολύ πολυάσχολοι για να δουν πως ψυχαγωγούνται τα παιδιά στον ελεύθερο χρόνο τους, ή πολύ “φιλελεύθεροι” για να “τολμήσουν” να παραβιάσουν την ιδιωτική τους σφαίρα, το μόνο που μπορούν να κάνουν εκ των υστέρων είναι να θρηνούν και να αναρωτιούνται.
Στην Αμερική τα war games, πέραν του ότι λειτουργούν ως εστίες χειραγώγησης και προπαγάνδας [στο πλαίσιο των σεναρίων τους, οι "καλοί" είναι πάντα οι Αμερικανοί, οι "κακοί" είναι πάντα Ιρανοί, Πακιστανοί, Αφγανοί κλπ.], είναι βασισμένα σε πραγματικές ή υπό σχεδιασμό επιχειρήσεις του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών [δολιοφθορές, συλλήψεις ύποπτων για τρομοκρατία...]. Αποτελώντας πιστή προσομοίωση αυτών, αποστολή έχουν να μυούν κόσμο στο state of mind του “πολεμιστή”, αλιεύοντας ταυτόχρονα στελέχη για τους ιδιωτικούς στρατούς και την επίσημη πολεμική μηχανή των ΗΠΑ. Λεπτομέρεια που συχνά μας διαφεύγει είναι ότι ο αληθινός πόλεμος διεξάγεται ήδη με τρόπο που ελάχιστα διαφέρει από την ψηφιακή προσομοίωση.
Έχω κρατήσει την ανάμνηση του νατοϊκού πιλότου στη διάρκεια των βομβαρδισμών της Σερβίας. Την έπαρση στο ηλίθιο, παρανοημένο βλέμμα του. Τη φράση που κάποιοι τον δασκάλεψαν να λέει: “We are the Sega generation”!!!
Το πράγμα είναι τόσο προχωρημένο που δεν χρειάζεται κάποιον δημοσιογράφο για να το …αποκαλύψει,. Λέγεται ανοικτά από εκπρόσωπους του αμερικανικού στρατού. Ο εξ αυτών, ταξίαρχος Gary Anderson έχει δηλώσει: “η νέα γενιά έχει μάθει να πυροβολεί πολύ πριν καταταγεί στο στρατό, εξ αιτίας των βιντεοπαιχνιδιών”.
Για να μη μιλήσουμε για τη συνεργασία των εταιριών βιντεοπαιχνιδιών με οργανισμούς όπως το Πεντάγωνο ή η CIA, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις [Kumra Games, Atomic Games κλπ.] εμφανίζονται ως μέτοχοι – συνέταιροί τους…
Κι αν όλα αυτά αφορούν, προς το παρόν, τις ΗΠΑ, μετ’ ου πολύ το σχέδιο θα συμπεριλάβει …εμάς και ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου