Αγαπητέ Πιτσιρίκο, μόλις είδα «Το γράμμα από το Σαρλερουά», ένα ελληνικό φιλμάκι μικρού μήκους του 1965. Αφορά στους Έλληνες του Βελγίου. Είναι απίστευτα συγκινητικό, ανατρίχιασα…
Στο προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι περίπου 10 λεπτά.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ένα εξαιρετικό μάθημα για όλους τους τωρινούς φλώρους…
Φιλιά!!!
Να ‘σαι καλά!
(Αγαπητέ φίλε, μα ήταν υπέροχη η δεκαετία του ’60 στην Ελλάδα. Δεν είδατε τη φωτογραφία με το τρόλεϊ και τις λιμουζίνες στα Χαυτεία; Σκέτο Χόλιγουντ. «Κάποτε θα τελειώσουν όλα αυτά. Το Σαρλερουά θα ζει από τους δικούς του ανθρώπους. Και οι Έλληνες θα βρίσκουν το ψωμί στον τόπο τους. Και μόνο εμείς θα έχουμε αφήσει εδώ τα νιάτα μας. Μακριά σου». Κι εγώ ανατρίχιασα. Σας ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά.)
ΥΓ του blog: ....άμα ξεχνάς την ιστορία σου επανέρχεται και σε εκδικείται πιο βίαια και πιο σκληρά. Εξακόσια χρόνια σκλάβοι κι ας μας ελευθέρωσαν προσωρινά ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης το 1821 κι ο Άρης το '42-'44 μας κατάλαβαν πάλι οι λεβαντίνοι κι αμερικάνοι μέχρι σήμερα. Λευτεριά είναι η Πατρίδα μας αλλά πότε θα το καταλάβουμε κι ως πότε ακόμα θα ζούμε στα στενά και στις ράχες παραμένει ζητούμενο......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου