Αναπτύσσοντας την υπανάπτυξη

Ανάπτυξη. Μια μαγική λέξη που διαρκώς ξεστομίζουν ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας – άλλωστε δε μιλά και κάποιος άλλος σε αυτή την κυβέρνηση. Όταν, λοιπόν, κάποιος αντιτίθεται στα σχέδια αυτής της υποσχόμενης «ανάπτυξης», αμέσως κατατάσσεται γενικά και αόριστα στους εχθρούς μιας γενικής προόδου και μιας αόριστης «ανάπτυξης».

Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπω συζητήσεις περί «ανάπτυξης» να εγκλωβίζονται εξ αιτίας της άγνοιας που υποκρίνονται οι υπερασπιστές της «ανάπτυξης». Αυτοί, συνήθως πετάνε ένα «ανάπτυξη για όλους» και ξεμπερδεύουν. Γίνεται εύκολα κατανοητό από τον κάθε σοβαρό άνθρωπο με βασικές δυνατότητες σκέψης, ότι αυτό το «ανάπτυξη για όλους» είναι ένας μύθος. Δε μπορεί να συμβεί.

Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα. Στην πορεία παραγωγής – κατανάλωσης ενός προϊόντος, ας πούμε το γάλα, δεν είναι δυνατόν να «αναπτυχθούν» ταυτόχρονα ο παραγωγός, ο μεσάζοντας, ο βιομήχανος, ο τελικός πωλητής και ο καταναλωτής. Αν αναπτυχθούν όλοι, δηλαδή αν ο κτηνοτρόφος πουλήσει σε ικανοποιητική τιμή το γάλα, ο μεσάζοντας κερδίσει ικανοποιητικό ποσό στη μεταπώληση, ο βιομήχανος έχει ικανοποιητικά κέρδη από την επεξεργασία, το σούπερ μάρκετ κερδίσει ικανοποιητικό ποσό από την πώληση, τότε ο καταναλωτής θα ικανοποιηθεί από την ανάπτυξη μόνο αν είναι ο βιομήχανος ή ο μεσάζοντας.

Σε όλες τις αντίστοιχες αλυσίδες παραγωγής – κατανάλωσης, αποκλείεται να είναι όλοι κερδισμένοι. Στο σημερινό οικονομικό σύστημα οι «ριγμένοι», «θιγμένοι» και γενικώς αυτοί που δεν απολαμβάνουν την «ανάπτυξη» είναι ο κτηνοτρόφος και ο καταναλωτής.
Αυτή είναι η βασική αρχική της «ανάπτυξης» που υπόσχονται οι κ.κ. Σαμαράς και Στουρνάρας. Υπόσχονται την ανάπτυξη του συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου, τη συγκεκριμένη στιγμή. Το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, όμως, ούτε δίκαιο είναι, ούτε ευνοεί όλους. Το αντίθετο· είναι άδικο και ευνοεί ελάχιστους. Αυτή η αδικία, λοιπόν, νομοτελειακά αναπτύσσεται μαζί με το οικονομικό μοντέλο.

Για να το πω πιο απλά, όταν φυτεύεις μια μηλιά και φυτρώνει μηλιά, την περιποιείσαι, τη φροντίζεις και τη βλέπεις να αναπτύσσεται ως μηλιά που θα βγάλει μήλα. Δε γίνεται να φυτέψεις μηλιά, να φυτρώσει μηλιά, να περιποιηθείς μηλιά και αυτή στο τέλος να βγάζει ροδάκινα.

Αντιστοίχως, οι κ.κ. Σαμαράς και Στουρνάρας φυτεύουν ένα οικονομικό σύστημα που προϋποθέτει κέρδη για τους «επενδυτές» που θα προέλθουν από τον εξευτελισμό των μισθών και των εργαζομένων, τη φτωχοποίηση του πληθυσμού, τη μικρή φορολόγηση των κερδών και τη δημιουργία ενός επενδυτικού περιβάλλοντος που θα παραχωρεί τα πάντα δίχως το παραμικρό αντάλλαγμα.

Οι κ.κ. Σαμαράς και Στουρνάρας δεν κρύβουν ούτε τον σχεδιασμό τους, ούτε τις επιδιώξεις τους. Είναι ειλικρινείς. Δεν αναφέρονται στην ανάπτυξη μιας εθνικής οικονομίας, ούτε βασίζονται στην ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Αυτοί οι δύο κύριοι, λένε ξεκάθαρα πως η ανάπτυξη θα έρθει μέσω των ξένων επενδυτών. Τουτέστιν, πρώτα θα έρθουν οι ξένοι επενδυτές, θα διαμορφώσουν εντελώς το οικονομικό μοντέλο εκμετάλλευσης πόρων και ανθρώπων και έτσι θα έρθει η ανάπτυξη. Δηλαδή θα αναπτυχθεί το μοντέλο που θα δημιουργηθεί από την πιθανή έλευση των «επενδυτών», «πολυεθνικών» ή τέλος πάντων σε όποιους μας έχουν τάξει.

Προσπαθώ να το κάνω σαν φωτογραφία για να γίνει κατανοητό, ώστε να πάψει πλέον αυτή η ενοχοποίηση στην οποία προσπαθούν να μας στήσουν οι «αναπτυξιακοί». Μισισιπής, ρε παιδί μου, πώς το λένε; Οι σκλάβοι καλλιεργούσαν τα χωράφια με μπαμπάκι και οι ευγενείς – σκατά στα μούτρα τους – έβγαζαν κέρδη. Αυτό ήταν ένα οικονομικό μοντέλο. Η ανάπτυξη αυτού του οικονομικού μοντέλου δεν ήταν καλή για όλους. Είναι προφανές νομίζω αυτό, δε χρειάζεται επεξηγήσεις.

Όποιος, λοιπόν, ήταν εναντίον εκείνου του μοντέλου ανάπτυξης, δεν ήταν κατ’ ανάγκη κρατιστής ή αντι-αναπτυξιακός. Μπορεί, ας πούμε, να ήταν σκλάβος. Μπορεί να ήταν δημοκράτης. Μπορεί να πίστευε σ’ ένα δικαιότερο οικονομικό μοντέλο. Σε αυτή την περίπτωση, που λέτε, παρενέβαινε η Κου Κλουξ Κλαν – σα να λέμε η σημερινή «Χρυσή Αυγή» – και σε έπειθε ότι κάνεις λάθος κι ότι αυτά που πιστεύεις είναι κακά και αντι- αναπτυξιακά πράγματα.

Εντελώς συμπτωματικά και τότε τα μέλη της Κου Κλουξ Κλαν δε συλλαμβάνονταν, δε δικάζονταν κι όταν συλλαμβάνονταν δε δικάζονταν κι όταν δικάζονταν αθωώνονταν. Ιστορικές συμπτώσεις. Επίσης, η Κου Κλουξ Κλαν αναπτυσσόταν ταυτόχρονα με την ανάπτυξη του τότε οικονομικού μοντέλου.

Ελπίζω τώρα να έδωσα τις εξηγήσεις μου σε όσους μου στέλνουν μέιλ με χαριτωμενιές σχετικά με το ότι «σίγουρα είσαι κάποιος αποτυχημένος που έκλεισε το μαγαζί του και τώρα θες να γίνουμε όλοι σαν τα μούτρα σου», ότι «βολεμένε από κάπου τ’ άρπαζες κι έχασες τα μεγαλεία γι’ αυτό σ’ ενοχλεί ο Σαμαράς», ότι «να πας να γαμηθείς πεθαμένε κουμουνιστή».

Τώρα, λογικό είναι να σκεφτούν οι υπόλοιποι γιατί απαντάω. Ειλικρινά το κάνω επειδή σκέφτομαι ότι ίσως ένας από αυτούς που μου γράφουν τα διάφορα, πραγματικά έχει πιστέψει ότι η υποσχόμενη ανάπτυξη των Σαμαρά και Στουρνάρα αφορά την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες. Ίσως να ελπίζω ότι έστω ένας από αυτούς, μπορεί να ξεχωρίσει την έννοια του ΑΕΠ από την ευημερία όλων των πολιτών. Ότι μπορεί να μη σκέφτεται πως, αν 100 άνθρωποι συσσωρεύσουν όλο τον πλούτο μπορεί να ανέβει το ΑΕΠ της Ελλάδας ενώ ταυτόχρονα οι Έλληνες θα ψοφολογάνε στους δρόμους από την πείνα. Ε κι επειδή δεν ήξερα ποιος απ’ όλους μπορεί να είναι ο καλοπροαίρετος, το έκανε post κι ελπίζω να το διαβάσει. Αυτό μπόρεσα, αυτό έκανα.

kartesios.com