Γιάννης Μακριδάκης
Ενάμιση χρόνο τού πήρε να πραγματοποιήσει την απειλή του και προχθές τον συλλάβανε για εμπρησμό από πρόθεση αλλά τώρα κυκλοφορεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μέχρι να γίνει η δίκη ή μέχρι να το κάψει πλήρως το δάσος..
Ο λόγος για τον εμπρηστή, τον υπαίτιο της προχθεσινής πυρκαγιάς στο δάσος της περιοχής Πιτυούς της Βόρειας Χίου....
Ο οποίος ένα μεσημέρι του χειμώνα 2011-12, μεθυσμένος στο καφενείο του χωριού του, με είδε να μπαίνω και άρχισε να με ειρωνεύεται, όπως συμβαίνει συχνά σε διάφορα μέρη όπου κατοικοεδρεύουν κάφροι, και να μου φωνάζει, “οικολόγε, άμα πάω και βάλω φωτιά και κάψω τους πεύκους, τι θα μου κάνεις;”, “όλους τους πεύκους θα τους κάψω, όλο το δάσος, οικολόγοι ε οικολόγοι” και διάφορα άλλα τέτοια. Είδαν κι έπαθαν οι άνθρωποι του καφενείου να τον ηρεμήσουν και μάλλον τον έδιωξαν, δεν θυμάμαι καλά, δεν είμαι βέβαιος για την κατάληξη του επεισοδίου, πάντως τέλειωσε εκεί. Με τις απειλές για πυρπόληση του δάσους και τους χλευασμούς όλων των αξιοπρεπών και συνειδητών ανθρώπων στο πρόσωπό μου από ένα κτήνος.
Γενικώς τέτοια περιστατικά μου έχουν συμβεί αρκετές φορές στην προσωπική μου μικρή ιστορική πορεία. Τώρα δα θυμάμαι ένα άλλο κτήνος, να περνάει με το αυτοκίνητό του από ένα παραλιακό καφενείο, όπου καθόμουν με την παρέα μου κι έπινα μια σούμα, και για να μου δείξει ότι δεν με γουστάρει για τις απόψεις μου, έστριψε το τιμόνι απότομα ο δειλός κρετίνος και έπεσε πάνω στη γατοπαρέα που είχε μαζευτεί γύρω από το τραπέζι μας. Τα γατιά ευτυχώς σκόρπισαν δίχως να χτυπήσει κανένα, κι εκείνος έφυγε με ένα γέλιο κακαριστό και φωνάζοντας, “έτσι κάνω εγώ στις γάτες κύριε οικολόγε”! Σε μερικούς μήνες ψόφησε από καρκίνο το κτήνος κι εκεί που τον θάψανε προφανώς έχει μολυνθεί το έδαφος σε αρκετά τετραγωνικά και για κάμποσα χρόνια.
Επιστρέφω στο τώρα. Τελικά την έβαλε προχθές τη φωτιά που έλεγε, στο δάσος, ο αχρείος. Και βρήκε την ευκαιρία να την βάλει, επειδή το όμοιο με δαύτον ελληνικό κράτος που έχουνε φτιάξει όλα αυτά τα κτήνη, μαζί με ακόμα κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες αποκτηνωμένους, τους λεγόμενους και ως “σιωπηλή πλειοψηφία” ή “φιλήσυχους νοικοκυραίους”, είναι ανίκανο να το προφυλάξει και παντελώς αδιάφορο για τα δάση και γενικά για το φυσικό κεφάλαιο και το τοπίο της πατρίδας μας. Ψιλά γράμματα και αντικείμενο ειρωνείας και χλεύης ότι δεν έχει σχέση με την “ανάπτυξη”, και είναι και τροχοπέδη στις “επενδύσεις” που θα φέρουν χρήμα και θα μας σώσουν, τους άμοιρους ιθαγενείς
Την κατέθεσα στο ανακριτικό της πυροσβεστικής αυτή την προσωπική μου μαρτυρία, που διηγήθηκα πιο πάνω. Θα μπορούσα να μην μπλέξω, να κάνω την παλαβή, να έλεγα ότι αφού τον πιάσανε και τον έχουνε για δίκη από πρόθεση, ας μην ανακατευτώ καθόλου, δεν χρειάζεται, ας κάτσω στ αυγά μου, αλλά αν έπραττα έτσι, αφενός η συνείδησή μου δεν θα με άφηνε ήσυχο, κυρίως σε περίπτωση αθώωσης του κτήνους, που θα μπορούσε να σημαίνει άλλον έναν εμπρησμό, αφετέρου θα ήμουνα μια από τα ίδια με τον κάθε γελοίο νεοέλληνα ιδιώτη που σου λέει “γύρευε τη δουλειά σου, εσύ θα φτιάξεις τον κόσμο;”
Ναι ρε αποκτηνωμένοι, κοιμισμένοι, ναι ρε πεθαμένοι εν ζωή, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο, αυτό είναι το πρώτο σου χρέος, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο, να λες κάθε μέρα που ανοίγεις τα μάτια σου κι ανασαίνεις τη φύση. Εγώ θα φτιάξω τον κόσμο, διότι ο κόσμος είναι κόσμημα και τον καταντήσαμε απόρριμμα, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο διότι ο κόσμος είμαι εγώ, εγώ το κόσμημα, εγώ και το απόρριμμα, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο να λες κι έτσι να πράττεις, αυτό είναι το πρώτο και κύριο χρέος σου. Αυτή είναι η αξία της ζωής σου.
Ο λόγος για τον εμπρηστή, τον υπαίτιο της προχθεσινής πυρκαγιάς στο δάσος της περιοχής Πιτυούς της Βόρειας Χίου....
Ο οποίος ένα μεσημέρι του χειμώνα 2011-12, μεθυσμένος στο καφενείο του χωριού του, με είδε να μπαίνω και άρχισε να με ειρωνεύεται, όπως συμβαίνει συχνά σε διάφορα μέρη όπου κατοικοεδρεύουν κάφροι, και να μου φωνάζει, “οικολόγε, άμα πάω και βάλω φωτιά και κάψω τους πεύκους, τι θα μου κάνεις;”, “όλους τους πεύκους θα τους κάψω, όλο το δάσος, οικολόγοι ε οικολόγοι” και διάφορα άλλα τέτοια. Είδαν κι έπαθαν οι άνθρωποι του καφενείου να τον ηρεμήσουν και μάλλον τον έδιωξαν, δεν θυμάμαι καλά, δεν είμαι βέβαιος για την κατάληξη του επεισοδίου, πάντως τέλειωσε εκεί. Με τις απειλές για πυρπόληση του δάσους και τους χλευασμούς όλων των αξιοπρεπών και συνειδητών ανθρώπων στο πρόσωπό μου από ένα κτήνος.
Γενικώς τέτοια περιστατικά μου έχουν συμβεί αρκετές φορές στην προσωπική μου μικρή ιστορική πορεία. Τώρα δα θυμάμαι ένα άλλο κτήνος, να περνάει με το αυτοκίνητό του από ένα παραλιακό καφενείο, όπου καθόμουν με την παρέα μου κι έπινα μια σούμα, και για να μου δείξει ότι δεν με γουστάρει για τις απόψεις μου, έστριψε το τιμόνι απότομα ο δειλός κρετίνος και έπεσε πάνω στη γατοπαρέα που είχε μαζευτεί γύρω από το τραπέζι μας. Τα γατιά ευτυχώς σκόρπισαν δίχως να χτυπήσει κανένα, κι εκείνος έφυγε με ένα γέλιο κακαριστό και φωνάζοντας, “έτσι κάνω εγώ στις γάτες κύριε οικολόγε”! Σε μερικούς μήνες ψόφησε από καρκίνο το κτήνος κι εκεί που τον θάψανε προφανώς έχει μολυνθεί το έδαφος σε αρκετά τετραγωνικά και για κάμποσα χρόνια.
Επιστρέφω στο τώρα. Τελικά την έβαλε προχθές τη φωτιά που έλεγε, στο δάσος, ο αχρείος. Και βρήκε την ευκαιρία να την βάλει, επειδή το όμοιο με δαύτον ελληνικό κράτος που έχουνε φτιάξει όλα αυτά τα κτήνη, μαζί με ακόμα κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες αποκτηνωμένους, τους λεγόμενους και ως “σιωπηλή πλειοψηφία” ή “φιλήσυχους νοικοκυραίους”, είναι ανίκανο να το προφυλάξει και παντελώς αδιάφορο για τα δάση και γενικά για το φυσικό κεφάλαιο και το τοπίο της πατρίδας μας. Ψιλά γράμματα και αντικείμενο ειρωνείας και χλεύης ότι δεν έχει σχέση με την “ανάπτυξη”, και είναι και τροχοπέδη στις “επενδύσεις” που θα φέρουν χρήμα και θα μας σώσουν, τους άμοιρους ιθαγενείς
Την κατέθεσα στο ανακριτικό της πυροσβεστικής αυτή την προσωπική μου μαρτυρία, που διηγήθηκα πιο πάνω. Θα μπορούσα να μην μπλέξω, να κάνω την παλαβή, να έλεγα ότι αφού τον πιάσανε και τον έχουνε για δίκη από πρόθεση, ας μην ανακατευτώ καθόλου, δεν χρειάζεται, ας κάτσω στ αυγά μου, αλλά αν έπραττα έτσι, αφενός η συνείδησή μου δεν θα με άφηνε ήσυχο, κυρίως σε περίπτωση αθώωσης του κτήνους, που θα μπορούσε να σημαίνει άλλον έναν εμπρησμό, αφετέρου θα ήμουνα μια από τα ίδια με τον κάθε γελοίο νεοέλληνα ιδιώτη που σου λέει “γύρευε τη δουλειά σου, εσύ θα φτιάξεις τον κόσμο;”
Ναι ρε αποκτηνωμένοι, κοιμισμένοι, ναι ρε πεθαμένοι εν ζωή, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο, αυτό είναι το πρώτο σου χρέος, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο, να λες κάθε μέρα που ανοίγεις τα μάτια σου κι ανασαίνεις τη φύση. Εγώ θα φτιάξω τον κόσμο, διότι ο κόσμος είναι κόσμημα και τον καταντήσαμε απόρριμμα, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο διότι ο κόσμος είμαι εγώ, εγώ το κόσμημα, εγώ και το απόρριμμα, εγώ θα φτιάξω τον κόσμο να λες κι έτσι να πράττεις, αυτό είναι το πρώτο και κύριο χρέος σου. Αυτή είναι η αξία της ζωής σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου