15 Ιουλίου στην θάλασσα με τις μικρές μου κόρες. Η αύρα δροσίζει το πρόσωπο και τις σκέψεις και αποκρυσταλλώνει το συναίσθημα από τι κλεισούρα του συνεδρίου. Έντονη η ανάγκη να μετουσιώσω τις αφηρημένες σκέψεις μου σε μολυβένια σχήματα, σε λέξεις.
Αυτή την αύρα έχουν οι πολιτικές διαπιστώσεις για το συνέδριο που ακολουθούν.
Σε αυτό το φυσικό περιβάλλον στην αγκαλιά της ελεύθερης ανοιχτής θάλασσας ετοίμασα και τις παρεμβάσεις μου για το συνέδριο, που δυστυχώς, δεν ευτύχησα να παρουσιάσω.
Απεγνωσμένα περίμενα τη κλήρωση μου για να μιλήσω μα στο τέλος σιχτίριζα τη τύχη μου, Ευτύχησα όμως να βιώσω, όταν μετά το ολονύχτιο ταξίδι με το καράβι, βρέθηκα στη Αθήνα την ημέρα έναρξης του Συνεδρίου.
Η πυξίδα δεν με οδήγησε στο γήπεδο του ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ αλλά στο Υπουργείο Παιδείας όπου διαδήλωναν οι συνάδελφοι μου εκπαιδευτικοί.
Ο κυματισμός από τις τεράστιες μεταλλικές πόρτες, ο οποίες μας εμπόδιζαν να μπούμε στο υπουργείο, όπου δεκάδες χέρια προκαλούσαν κατά την προσπάθεια τους να τις γκρεμίσουν, με έκανε να νιώθω άνετα.
Πηδήξαμε τα κάγκελα μπήκαμε στο προαύλιο χώρο, να τα ματ, να τα χημικά, δυσκολία αναπνοής, δάκρυα στα μάτια. Ίδια με τα δάκρυα που προκαλούν τα μποφόρια του Αιγαίου.
Ο ΔΡΟΜΟΣ των πόλεων σε ελευθερώνει όπως η θάλασσα τελικά.
Το απόγευμα στο μεγάλο κλουβί –στάδιο αρχίζει το συνέδριο με τον πανηγυρικό λόγο του Προέδρου.
Άρχισα να αφυδατώνομαι. Δεν μπορώ να κατανοήσω το παιχνίδι με τις λέξεις που παίζει ο Αλέξης. Διχασμένες προσωπικότητες, καμία μονομερή ενέργεια, αυτοδυναμίες κ.α.
Το παιχνίδι χοντραίνει αποφαίνομαι. Επιβεβαιώνεται η διαίσθηση της θαλασσινής αύρας για το που πηγαίνει η βια-ιη-σμένη ωρίμανση του πολιτικο-ιδεολογικού μας καθοδηγητή Δραγασάκη.
Κόμμα με Διχασμένη πολιτική προσωπικότητα.
-Μισή ώρα σχεδόν εξυμνούσε το ιστορικό παρελθόν της αριστεράς ο σ . Αλέξης, φόρος τιμής στο σύντροφο Οικονόμου καπετάνιο του ΕΛΑΣ, αλλά καμιά αναφορά στο όραμα, σε ένα λόγο μιάμισης ώρας. Μίασμα ρε σύντροφοι κατάντησε ό όρος σοσιαλισμός;
-Καμιά θυσία για το Ευρώ από τη μια, Ευρώ εθνικό νόμισμα από την άλλη και τόσα άλλα αντιφατικά.
Τη διάγνωση και την επιβεβαίωση ότι πράγματι είμαι διχασμένη προσωπικότητα μου την έδωσε ο Πασόκος κατά τον χαιρετισμό του. Λίγο πολύ μου είπε ότι είμαστε στο ίδιο μέτωπο μιας και ο διαχωρισμός δεν είναι μεταξύ μνημονιακών-αντιμνημονιακών αλλά μεταξύ αυτών που στηρίζουν την ζώνη του ευρώ και σε αυτούς που την αμφισβητούν .
Πριν προλάβω να συνέλθω, να και ο Μαριάς από τους Α. Ε. Κατάργηση των μνημονίων, κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, Συντακτική Συνέλευση για αναθεώρηση του Συντάγματος για να εδραιώσουμε την άμεση Δημοκρατία. Ρε σύντροφοι, πειράζει που αυτόν τον χάρηκα περισσότερο από το δικό μας;
Μάλλον θα είμαι τρελός για δέσιμο.
Μάλλον το παράκανα . Με συγχωρείτε για το κωμικοτραγικό ύφος.
Η Ιστορία είναι μια επιστήμη χωρίς αντανακλαστικά και αυτό δεν το γράφω για να στηρίξω τη δική μου την Κοινωνιολογία . Η οποία αν δεν έχει δεν θα είναι επιστήμη.
Η Ιστορία λοιπόν σαν επιστήμη παρουσιάζει την ίδια αδυναμία με τα υποκείμενα των ιστορικών γεγονότων . Τα άτομα.
Βιώνουμε ιστορικές στιγμές, το πόσο καθοριστικές θα είναι αυτές θα φανεί στο χειροκρότημα.
Ένα στοιχείο που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει είναι ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας σπαρακτικής κοινωνικής κινητικότητας και ο ιστορικός χρόνος μέσα στον οποίο αυτή κινείται είναι αμείλικτος.
Τον τόνο για την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη κατάσταση που διαμορφώνεται προσπαθεί να δώσει ο σ. Δραγασάκης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχίσει πιο εντατικά τη βίαιη ωρίμανσή του».
Γιατί ο σύντροφος χρησιμοποιεί τον όρο «βίαιη» αφού η σύγχρονη αριστερά έχει αποκηρύξει τη βία σαν τρόπο άσκησης της πολιτικής της. Ο όρος επαναστατική είναι πιο εύηχη στα αυτιά ακόμη και του Πρετεντέρη. Είναι όμως πιο επικίνδυνη διότι έχει πολιτικό περιεχόμενο και πολιτικό προσανατολισμό.
Επαναστατική ωρίμανση σημαίνει ακόμη πιο κινηματικός ΣΥΡΙΖΑ ακόμη πιο συγκρουσιακός με το σύστημα και το βασικότερο ακόμη πιο ξεκάθαρος στο στρατηγικό του στόχο που πάντα έρχεται πιο κοντά με τις επαναστατικές διεργασίες Τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ με μεγάλα γράμματα το όραμα μας για να μην ξεφτίσει σύντροφοι.
Αν τον όρο βίαιη ωρίμανση τον χρησιμοποιούσε κάποιος από την αριστερή πλατφόρμα θα ουρλιάζανε στα κανάλια τους για ροπή προς την τρομοκρατία , για κουκουλοφόρους και τα τοιαύτα. Ο Δραγασάκης όμως τους γλύκανε τα αυτιά και το συνέδριο τους έστρωσε το τραπέζι.
Σύντροφοι το τελευταίο διάστημα πράγματι «ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα» όπως είπε ο σ. Αλέξης. Πλανιέται η σάπια μπόχα του κυβερνητισμού που εκπέμπουν κάποιοι της ηγετικής ομάδας.
Σε αυτούς έχει συντελεστεί ήδη η βίαιη ωρίμανση μπροστά στο μέλι της εξουσίας. Το συνέδριο έπρεπε να επισπεύσει το ιδεολογικό και πολιτικό βια-ιη-σμό του κόμματος από τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά και τον οργανωτικό βιασμό του ώστε από δημοκρατικό να μετατραπεί σε ένα κόμμα ά-λογων μελών που θα αποδέχονται ότι «το άλογο του καβαλάρη έχει ένα αφεντικό».
Σύντροφοι η ταχύτητα της μετάλλαξης με κάνει να πιστεύω ότι το φθινόπωρο θα έχουμε σοβαρές εξελίξεις .
Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις του Παπαδημούλη .Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι από το κείμενο θέσεων για κυβέρνηση της Αριστεράς αυτός μιλούσε για κυβέρνηση εθνικής ενότητας με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ειδική αναφορά που έκανε για τον πατριωτισμό με ενέπνευσε σύντροφοι και βρήκα το κεντρικό σύνθημα για τις επόμενες εκλογές σε αντικατάσταση παλιότερου αναχρονιστικού «Το μέλλον μας δεν είναι ο Βενιζελισμός είναι ο νέος κόσμος ο Ευρωπατριωτισμός» Ζητάω αληθινά συγγνώμη για τις παρεκτροπές.
Για να επιτευχθεί η συνταγή της βίαιης ωρίμανσης απαιτούνται δυο βασικά συστατικά
1. Ιδεολογική και πολιτική αφυδάτωση
2. Ο ευνουχισμός του πολιτικού φορέα
1. Ιδεολογική και πολιτική αφυδάτωση
2. Ο ευνουχισμός του πολιτικού φορέα
Ιδεολογικά και πολιτικά αφυδατώνεις ένα κόμμα όταν πρώτον , του αφαιρέσεις τον στρατηγικό του στόχο και δεύτερον όταν την πολιτική τακτική του, με έντεχνο τρόπο την μετατρέψεις από «τέχνη του εφικτού» σε «τέχνη του επιτρεπτού».
Ο πόλεμος με τις συνιστώσες και την αριστερή πλατφόρμα δεν ήταν οργανωτικός ήταν πολιτικός για την αποδυνάμωση του στρατηγικού μας οράματος. Ήθελαν με μιας να κόψουν τον γόρδιο δεσμό που συνδέει την αριστερά στη χώρα μας με το κομμουνιστικό κίνημα. Τους ήρθε κουτί η δήλωση της Παπαρήγα που διαχώριζε την αριστερά από τους κομμουνιστές. Πιστεύω ότι σε αυτό οφείλεται και η πεισματώδης αντίδραση να αναφερθεί το ΚΚΕ στα κείμενα του Συνεδρίου. Αυτοί είναι οι κομμουνιστές, εμείς είμαστε η αριστερά της εθνικής ανάγκης Χωρίσαμε τα τσανάκια μας. Καθαρίσαμε ιδεολογικά. Τώρα πρέπει να εξοντωθούν οι κομμουνιστικογενείς δυνάμεις. Διότι η μανέστρα χαλάει από το πολύ κομμουνιστικό πιπέρι που κουβαλάν οι συνιστώσες.
Η διάλυση του πολιτικού τους φορέα σημαίνει ιδεολογική αποτέφρωση. Ελάτε σαν απλά μέλη στην κρεατομηχανή του πλουραλισμού ή φύγετε να μην μας μολύνετε. Για αυτό εκτιμώ ότι η μη διάλυση ήταν σημαντική νίκη. Για να είναι πλήρης πρέπει και το ρεύμα να πάρει αυτή τη μορφή σαν πολιτικός φορέας εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύντροφοι το επόμενο σχόλιο που θα παραθέσω δεν έχει καμία δόση ειρωνείας. Η Αριστερή Πλατφόρμα με τη δυναμική της στο Συνέδριο έσωσε τη τιμή του σ. Αλέξη. Δεν του επέτρεψε, προς το παρόν τουλάχιστον, να βάψει τα χέρια του και με το αίμα της μητροκτονίας μετά από εκείνο της πατροκτονίας. Διότι η δραματική και όχι τραγική μοίρα που επιφυλάσσει η θεία δίκη στους μητροκτόνους είναι αδυσώπητη .
Η «τέχνη του επιτρεπτού» Ο όρος Ευρωζώνη δεν υπάρχει σε κανένα από τα κείμενα που κατέθεσε η πλειοψηφία. Η ευρωζώνη δηλαδή δεν είναι το άρμα επιβολής του νεοφιλελευθερισμού ούτε βέβαια η αιτία όξυνσης της οικονομικής κρίσης και της εξαθλίωσης των λαϊκών μαζών. Τα μνημόνια φταίνε, η Μέρκελ φταίει. Σε αυτούς πρέπει να στοχεύουν οι επιτρεπτές μας τακτικές πολιτικές.
Νομίζω ότι κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω. Άδειασα προς το παρόν. Φουντώνω όταν σκέφτομαι το ήθος, το ύφος, το λόγο που επικράτησαν στο συνέδριο όταν ακούω τα βαρύγδουπα , κόμμα των μελών κ.α. Αυτά ίσως τα γράψω σε ένα άλλο σημείωμα.
Από εσένα σύντροφε εξαρτάται.
Αν ακόμη με διαβάζεις σε ευχαριστώ για την υπομονή…..
Υ.Γ.1 Το πιο ευχάριστο πράγμα για εμένα ήταν οι γνωριμίες που έκανα στο συνέδριο με κάποιους συντρόφους, τους ευχαριστώ για όλα.
Στους διαδρόμους στον καφέ μίλησα με αρκετούς συνέδρους από διάφορες τάσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία είχαμε κάτι κοινό. Κοινά πρώτα βήματα. Μπουσουλίσαμε στην αυλή του Κομμουνιστικού κινήματος σε αυτήν ωριμάσαμε πολιτικά.
Αυτό πρέπει να προβληματίσει αρκετά την ηγεσία του ΚΚΕ για την τακτική των συνεργασιών του πριν εξαπολύσει τους αφορισμούς του, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ανησυχήσει σε σημείο να τρομάξει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ .
Υ.Γ.2 . Στον στίχο του τίτλου απαντάμε πάλι με Γκάτσο «ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΡΟΧΩΡΕΙ».
Υ.Γ.3 (17/07/2013) Αναμφισβήτητα η Μαγιά κάθε κινήματος είναι ο Δρόμος, το ζυμωτήρι των πολιτικών εξελίξεων όμως στην παρούσα φάση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το σύστημα το έχει αντιληφθεί και με κάθε μέσο προσπαθεί να κερδίσει το παιχνίδι. Η αντισυστημική αριστερά έχει ιστορικό καθήκον να αντιληφθεί αυτή την πραγματικότητα και με συγκεκριμένες ενωτικές δράσεις συμβάλλοντας και από τα μέσα, να μην επιτρέψει να ξινίσει το ζυμάρι.
Γιάννης Κουλάκης
Νίσυρος
(Αγαπητέ φίλε, αυτός ο κόσμος αλλάζει. Διαρκώς. Όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Πάντως, η Νίσυρος είναι σταθερή και αναλλοίωτη αξία. Τους χαιρετισμούς μου στον Αντρίκο και την Δέσποινα.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου