Λίγες μέρες μετά ήταν η επέτειος του Πολυτεχνείου. Κατεβαίνει η ΕΦΕΕ, μπροστά από το Χίλτον φωνάξαμε "το Χίλτον να γίνει φοιτητική εστία και όχι τεκές για την μπουρζουαζία", φτάσαμε έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία και διαλυθήκαμε.
Της Ελένης Καλλιανέζου
1987 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ πάει να περάσει νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και να εδραιώσει τον ν+3. Η Φιλοσοφική έχει μεταφερθεί στα campus του Ζωγράφου, οι κινητοποιήσεις των φοιτητών είναι μαζικές, η ΣΑΦ είναι στις δόξες της κι όλες μας είμαστε κρυφοερωτευμένες με τον Θόδωρο τον Αλεξίου. Εγώ διαβάζω με ενθουσιασμό για το Μάη του '68 και ονειρεύομαι επαναστάσεις που θα σαρώσουν το πανελλήνιο, μην πω και το Γαλαξία. Σύνθημα των συσπειρώσεων το "είμαστε πολλοί, είμαστε τρελοί, μαζικοί, αυτόνομοι και σεξουαλικοί".
Απαιτώντας να είμαστε μέσα στα δρώμενα κι όχι αποκομμένοι από τη ζωή της πόλης και το γίγνεσθαι, ερευνούμε τα ακίνητα στην ιδιοκτησία του πανεπιστημίου κι ανακαλύπτουμε ανάμεσά τους και τον κινηματογράφο Ριβολί κι αποφασίσαμε να του κάνουμε κατάληψη. Μπουκάρουν μέσα τα αγόρια, μαζεύουν τους θαμώνες εν μέσω της τσόντας, οι θαμώνες μαζεύουν τα παντελόνια τους, βάζουμε λουκέτο στον κινηματογράφο, κι απέξω συμβολικά αποφασίσαμε να κάνουμε προβολή "ταινίας τέχνης" (μια ουκρανική βουβή ήταν, που έδειχνε τα γρανάζια ρολογιών -και καλά συμβολική) κι έχουμε λυώσει στο γέλιο.
Στο μεταξύ έχει κατέβει από το Άγιο Όρος η εικόνα Άξιον Εστί, ενώ επίκειται επίσκεψη του πατριάρχη Δημητρίου στην Αθήνα. Εμείς έχουμε προγραμματίσει πορεία στο Σύνταγμα, όπου τα ΜΑΤ έχουν κάνει ασφυχτικό κλοιό. Από τα Προπύλαια, όπου είμαστε μαζεμένοι ακούγεται το σύνθημα "Στο Σύντα-γμα θα φάμε - το ξύλο που ζητάμε". Σταδίου και Βουκουρεστίου πέφτουν δακρυγόνα, οι Πανσπουδαστικάριοι, στόκοι όπως πάντα, ενώ έχουν καταψηφίσει την πορεία, εμφανίζονται μπροστάρηδες να φάνε το ξύλο, το φάγανε, συνεχίσαμε.
Λίγες μέρες μετά ήταν η επέτειος του Πολυτεχνείου. Κατεβαίνει η ΕΦΕΕ, μπροστά από το Χίλτον φωνάξαμε "το Χίλτον να γίνει φοιτητική εστία και όχι τεκές για την μπουρζουαζία", φτάσαμε έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία και διαλυθήκαμε. Ακριβώς πίσω μας έκαναν πορεία οι ΕΓΕΣ με τη Μάργκαρετ Παπανδρέου. Κρατούσαν όλες τους χαρτονένια περιστέρια που ανέμιζαν πάνω κάτω, η χαρά του παιδιού ένα πράμα και ξεχωρίζουμε τη φωνή της Μάργκαρετ να φωνάζει έξω από την πρεσβεία "Έξωου για πάνταε απόου το Νέιτοου", ξεσηκώνοντας τον ενθουσιασμό των λοιπών αιγών. Είπαμε να της ρίξουμε κανένα φάσκελοου, το μετανιώσαμε, βάλαμε τα γέλια.
Κάπως έτσι γελάω και σήμερα με την (πρώτη φορά) αριστερά. Μ' αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι αριστερά το σκέφτομαι: να ρίξω φάσκελα, να γελάσω ή να τους τάξω στη χάρη της; Το επόμενο ερώτημα είναι υπάρχει θεός κι αν ναι, είναι παντοδύναμος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου