Γιώργος Κοντογιώργης:Η οικονομία έχει γίνει πλανητική, οι κοινωνίες παραμένουν έγκλειστες στις αντιλήψεις του 18ο αιώνα!

Γιώργος Κοντογιώργης ομ.καθηγητής στο Πάντειο κ Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1 της Λάρισας,στην εκπομπή :''ακροβάτες του ονείρου'' .(7.1.16).για το διαδύκτιο sportnews901.gr και e-roi.gr, κάθε μέρα 8-10 π.μ

contogeorgis.blogspot.gr

Όρσε τα “ευρωιδεώδη” σας – ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!

Νίκος Μπογιόπουλος

Ανήμερα της ψήφισης από την βουλή της Δανίας του ανατριχιαστικού μέτρου της υπεξαίρεσης, της κατάσχεσης των τιμαλφή των προσφύγων που εισέρχονται στο έδαφός της, λίγες μέρες μετά την ανάλογη απόφαση που λήφθηκε από το θησαυροφυλάκιο της Ευρώπης, την Ελβετία, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακούστηκε ότι η Ελλάδα πρέπει να συγκροτήσει στρατόπεδα 400.000 προσφύγων στην Αττική!

Εδώ πια είναι προφανές ότι η κομψότητα των διατυπώσεων δεν έχει κανένα νόημα. Και τούτο διότι είναι εξίσου προφανές ότι απέναντί μας έχουμε κατ’ εξακολούθηση δολοφόνους. Το ευρωπαϊκό ιδεώδες τους, όσον αφορά τους πρόσφυγες, ξεκίνησε με την μετατροπή του Αιγαίου σε Άουσβιτς. Τώρα θέλουν να το ολοκληρώσουν μετατρέποντας την Ελλάδα σε Νταχάου!

Μην ξεχνάμε: Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό.

Είναι οι ίδιοι που δια στόματος του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος λένε ότι δεν αναγνωρίζουν στην Ελλάδα εθνική κυριαρχία από την στιγμή που πλήττονται τα δικά τους σύνορα!

Είναι οι ίδιοι με τους οποίους τα έχουν κάνει πλακάκια οι μπλε, οι πράσινοι, οι τιρκουάζ και οι ροζ Έλληνες κυβερνώντες.

Αυτοί που θέλουν την Ελλάδα προσφυγικό Νταχάου είναι οι ίδιοι που σε συνεργασία με δεξιούς και «αριστερούς» εγχώριους ταγούς έχουν μετατρέψει τον τόπο μας σε μνημονιακό νεκροταφείο.

Αλλά στην περίπτωση των προσφύγων έχουν πλέον πετάξει και κάθε φύλλο συκής.

Γι’ αυτό και είναι η ώρα να σταματήσουν τα δάκρυα για τα πνιγμένα παιδιά, είναι η ώρα τη θέση της οργής να πάρει η ψύχραιμη αποτίμηση για να δούμε ολοκάθαρα το ρόλο των φονιάδων.

Ο φονιάς είναι η ΕΕ που, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πρωταγωνιστεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις κατά χωρών όπως η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν.

Αυτοί είναι που δημιούργησαν το ισλαμοφασιστικό τέρας των «τζιχαντιστών». Είναι η ΕΕ που με την πολιτική της πνίγει χιλιάδες πρόσφυγες στη Μεσόγειο.

Τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων φτάνουν στην Ελλάδα εξαιτίας της φτώχειας, των πολέμων και των αντιδραστικών καθεστώτων που προκαλούν οι «σύμμαχοί μας» και δεν μπορούν να τα σταματήσουν ούτε οι «φράχτες», ούτε η Frontex, ούτε άλλα μέτρα καταστολής που το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τον αριθμό των νεκρών και την τιμή των δουλεμπόρων.

Πάνω από 4.000 οι νεκροί στις θάλασσές μας μέσα στο 2015. Πάνω από 250.000 οι νεκροί λόγω του πολέμου στη Συρία. Πάνω από 4 εκατομμύρια οι πρόσφυγες εξ αυτού και μόνο του λόγου.

Ποιος μπορεί να αμφιβάλει: Είναι η πολιτική της ΕΕ που από τη μια προκαλεί τα προσφυγικά ρεύματα με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που από την άλλη αφήνει τους πρόσφυγες να πνίγονται για να «παραδειγματίσει» και να αποτρέψει νέες ροές και που στο τέλος καλεί τη χώρα μας, την Ελλάδα, να γίνει ένας απέραντος καταυλισμός ψυχών με αντίτιμο τρία ευρώ το κεφάλι!

Είναι αυτοί οι άθλιοι που γυρίζουν την Ευρώπη στην εποχή του μεσοπολέμου, που φτάνουν στο σημείο, όπως έγραφαν χτες οι «Financial Times», να παζαρεύουν την μετατροπή της Ελλάδας σε τόπο εξορίας, σε μια απέραντη «Γυάρο», σε ένα «Μακρονήσι» της Ευρώπης έναντι… αμοιβής και με αντάλλαγμα την περίφημη «ρύθμιση του χρέους»! Αλήθεια «πόσο πάει» ένα νεκρό παιδί, πόσο πάει ένας φυλακισμένος άνθρωπος στο χρηματιστήριο των «αξιών» τους;

Είναι δολοφόνοι! Δολοφονούν με κάθε μέσο. Ακόμα και με το «βαμβάκι».

Έχουμε αναφερθεί ξανά στην έκθεση της Διεθνούς Κοινοπραξίας των Δημοσιογράφων. Εκεί καταγράφεται αναλυτικά ότι η Παγκόσμια Τράπεζα εκτόπισε τον απίστευτο αριθμό των 3,4 εκατομμυρίων ανθρώπων την τελευταία 5ετία χωρίς να λερώσει καθόλου τα χέρια της.

Πώς; Με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, με την αρπαγή της γης, υποστηρίζοντας τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που κατηγορούνται για πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα, προσφέροντας  περί τα 50 δισ. δολάρια για «επενδύσεις» που προκαλούν «αμετάκλητες και άνευ προηγουμένου» κοινωνικές επιπτώσεις, η Παγκόσμια Τράπεζα συνέβαλε μαζικά στη ροή μετανάστευσης των φτωχών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Πολλοί και διάφοροι μιλούν για τους λαθρέμπορους. Όμως πίσω από τους λαθρέμπορους βρίσκεται η «μαφία»: Οι εταιρείες πετρελαίου, τα μονοπώλια στο χώρο της ενέργειας, οι βιομηχανίες όπλων και τα όργανά τους: Το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΕ.

Αλλά:

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση,αυτή που στο εσωτερικό της έχει οδηγήσει 26 εκατομμύρια «δικά της παιδιά» στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πώς θα ήταν δυνατόν να ενδιαφέρεται για τα «άλλα παιδιά»; 
• Η ΕΕ που έχει νομιμοποιήσει τα ναζιστικά κτήνη που καίνε ζωντανούς ανθρώπους στην Ουκρανία, πως θα ήταν δυνατόν να «πονάει» για τους ανθρώπους που πνίγονται στα ελληνικά νησιά;
• Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της καταλήστευσης των λαών που ακολουθεί η ΕΕ είναι που οδηγεί απελπισμένους ανθρώπους στον ξεριζωμό. 
• Οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες», αυτοί που προκαλούν τα μεταναστευτικά ρεύματα, είναι οι ίδιοι που με τα μέτρα καταστολής και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των προσφύγων έχουν μετατρέψει το Αιγαίο και ολόκληρη τη Μεσόγειο σε «λεκάνη» δουλεμπορίου και σε ένα νεκροταφείο θαλασσοπνιγμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών που πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθεια να αποδράσουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
• Η ΕΕ της αναβίωσης του φασισμού και του σιδερόφρακτου ρατσισμού είναι δυο φορές υπεύθυνη για το έγκλημα. Τη μία γιατί δολοφονεί με την πολιτική των κλειστών συνόρων, την άλλη γιατί εξωθεί εκατομμύρια κατατρεγμένους να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφυγιάς.
• Η ΕΕ είναι ένας μηχανισμός ρατσισμού και πολέμου ενάντια στους φτωχούς, είτε αυτοί βρίσκονται εντός των συνόρων της, είτε εκτός. Η πάλη ενάντια στην ΕΕ είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στις δολοφονίες στο Αιγαίο. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει συμμετοχή σ’ αυτό το έγκλημα. Είναι αδιανόητο να δέχονται να ακούνε και μόνο την προστυχιά για την μετατροπή του ελληνικού λαού σε «δεσμοφύλακα» προσφύγων!

Η κυβέρνηση και όλο το μπλοκ του λεγόμενου «ευρωμονόδρομου» δεν έχουν καμία εξουσιοδότηση να παζαρεύουν την εθνική κυριαρχία και να «κουβεντιάζουν» με όρους ραγιά ή με όρους ζητιάνου της τρόικας το ζήτημα της διαχείρισης των συνόρων της χώρας. 

Η απειθαρχία στον Κανονισμό του Δουβλίνου είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.    

Απαιτούνται:

• Μέτρα, εδώ και τώρα, παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
• Μέτρα, εδώ και τώρα, ενίσχυσης των μέσων διάσωσης των ανθρώπων που πνίγονται στο Αιγαίο, διεκδίκηση και εξασφάλιση πόρων από τους υπαίτιους του εγκλήματος για δημιουργία ανθρώπινων χώρων προσωρινής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στη χώρα.
• Κατηγορηματική άρνηση κάθε σκέψης για μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων με ταυτόχρονη λήψη όλων των μέτρων για τη γρήγορη και δίκαιη απονομή ασύλου στους πρόσφυγες, καθώς και για τη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
• Απόδοση και κατοχύρωση όλων των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες που εργάζονται ώστε να μην πέφτουν θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων.
• Τσάκισμα των κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και εκμετάλλευσης μεταναστών τσάκισμα – με πυγμή παραδειγματική και αμείλικτη – των εγκληματικών κυκλωμάτων Ελλήνων, μεταναστών και «μεικτών» που στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη.

Και φυσικά: Διατράνωση από τον λαό μας της θέσης ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι συνεργός, αλλά φωνή και δύναμη αντίστασης ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στις χώρες των μεταναστών.

Πράγμα που σημαίνει:

• Άμεση αποχώρηση όλων των ελληνικών στρατευμάτων από ιμπεριαλιστικές αποστολές.
• Καμία συμμετοχή και καμία συνδρομή στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
• Καμία νομιμοποίηση των προσχημάτων που άλλοτε «λόγω» των Μπιν Λάντεν, άλλοτε «λόγω» των Σαντάμ κι άλλοτε «λόγω» των «τζιχαντιστών», πολλαπλασιάζουν τα κύματα των προσφύγων.

Όλα βοούν! Η αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωενωσιακό Κολοσσαίο είναι προϋπόθεση ύπαρξης για το λαό της, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση ώστε να μπει ένα τέλος στην μετατροπή της χώρας σε σάκο του μποξ, είναι βασικός όρος ώστε ο τόπος μας να πάψει να αποτελεί θύμα και θύτη ενός ειδεχθούς εγκλήματος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας. 

Πηγή: enikos.gr

Έγινες Ευρωπρεπής

 

του Γιάννη Λαζάρου

 

Δεν είναι οι πολιτικοί και οι δανειστές που σου καταπατούν την αξιοπρέπεια αλλά εσύ ο ίδιος. Από το 2012 πριν το σαμαρικό μνημόνιο είχαν ξεκινήσει χώρες από την Φιλανδία μέχρι την Τσεχία να λένε στα μούτρα του κάθε υπουργίσκου που δήθεν διαπραγματευόταν: "Φύγετε από την Ε.Ε.", "Έξω από την Ευρωζώνη" με όλες τις φεντεραλιστικές φυλλάδες της Ε.Ε να χλευάζουν τους κοπρίτες, ανάξιους, κλεφτρόνια Έλληνες. Τίποτε ο Έλληνας, εκεί, είχε στυλώσει τα πόδια σαν μουλάρι στον ανήφορο και ήθελε Ευρώπη πάση θυσία.

Έβγαινε ο Σόιμπλε από το 2014 και σε κάθε αποστροφή του λόγου του για την Ελλάδα ανέφερε το Grexit. Έφτασε να χαρακτηρίσει ως ηλίθιο στο να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις τον ελληνικό λαό αφού στον  εκπρόσωπό  του το απεύθυνε και όλοι γελάσαμε. Καμία αντίδραση οι Έλληνες. Θέλουν Ευρώπη κι ας χαρακτηρίζονται ως ηλίθιοι της "ευρωπαϊκής οικογένειας". Γίναμε το "χαζό παιδί χαρά γεμάτο" της ναζιστοπαρέας των Βρυξελλών.

Φτάσαμε στο σήμερα όπου το Κολλέγιο των Επιτρόπων της Ε.Ε πρωτοστατούντος του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να σου δίνει διορία τρεις μήνες για να μην σε πετάξει έξω από τα ανοιχτά σύνορα της Ε.Ε, έξω από τα ίσα δικαιώματα που θα έχουν οι πολίτες των υπόλοιπων κρατών-μελών της Ε.Ε αν δεν πνίξεις πρόσφυγες στο Αιγαίο. Αυτό σού ζητάνε, Ευρωέλληνα. Στο είπε άλλωστε και η Frontex: Αν δεν επαναπροωθηθούν εν πλω στην Τουρκία τα σαπιοκάραβα με 7 μποφόρ, δεν φυλάσσονται τα σύνορα της Ε.Ε. Όταν αυτοί λένε φύλαξη συνόρων της Ε.Ε, εννοούν να ανοίξει πυρ η Ελλάδα, να τρυπήσει βάρκες  για να μην ακουμπήσει βρώμικο πόδι Ασιάτη στην καθαγιασμένη ευρωπαϊκή γη.

Εσύ όμως εκεί, είσαι ικανός να πνίξεις κόσμο για να λέγεσαι "Ευρωπαίος πολίτης". Ποια αξιοπρέπεια ακριβώς υπερασπίζεται κάποιος όταν δεν έχει κανένα πρόβλημα να γίνει λιγότερο άνθρωπος και περισσότερο Ευρωπαίος; Έχεις προσπεράσει 7 ολόκληρα χρόνια τους συμπολίτες σου είτε είναι άστεγοι, είτε ανασφάλιστοι, είτε αυτόχειρες, είτε καταθλιπτικοί και το βλέμμα σου μόνο στο ΑΤΜ να μπει το ευρώ και να νιώσεις ότι σήμερα παρέμεινες "άνθρωπος". Διότι το κεφάλι σου πλέον έχει γίνει πλακέ σαν το ναζιστικό νόμισμα εγκεκριμένο από την τράπεζα των Βρυξελλών ενώ η αξία του πέφτει σε ποιότητα όσο ανεβαίνει το ευρώ.

Σε βλέπουν σε απευθείας μετάδοση στα μπλόκα, σε βλέπουν να κρεμάς γραβάτες σε δέντρα στο Σύνταγμα, σε βλέπουν να απλώνεις χέρια για ένα κιλό πατάτες, σε βλέπουν να μην αντέχεις άλλο και Γ Ε Λ Α Ν Ε. Παράλληλα ζητάνε κι άλλα όμως δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα το καλό μακελειό διότι ακόμη δεν έφτασε η στιγμή που θα ξεκινήσουν να πετάνε κόσμο από τα σπίτια τους σώζοντας τις ιδιωτικές τους τράπεζες. Ακόμα δεν έχουν βάλει λουκέτο στην δημόσια υγεία και παιδεία. Ακόμα το γλέντι των ναζιστών δεν ξεκίνησε. Αυτό το ξεχνάς, αξιοπρεπή Ευρωέλληνα.

Ξεχνάς ότι ακόμη κι αν δεν ανεβάσουν τις εισφορές στο ασφαλιστικό εσύ σπίτι σε λίγο δεν θα έχεις διότι παράλληλα τρέχει ο στόχος των ισοδυνάμων, τρέχει ο Φόρος Ακινήτων, τρέχει η αύξηση στο λογαριασμό ρεύματος, τρέχει η ιδιωτικοποίηση του νερού, τρέχει η διάταξη για το πλαστικό χρήμα, τρέχουν τα Θέλω τους με χίλια και εσύ έχεις κολλήσει την όπισθεν στο κιβώτιο ταχυτήτων σου και πας με χίλια προς τα πίσω.

Αξιοπρέπεια με το ζόρι δεν αποκτιέται. Να παρακαλάς να σού πάρουν την χώρα για να καλύψεις το κόμπλεξ σου ότι δεν είσαι ξανθός, ψηλός, γαλανομάτης σαν Σκανδιναβός δεν είναι απαίτηση δικαίου, είναι αποδοχή κατάντιας.

Σε διώχνουν, δεν σε θέλουν, παράλληλα απαιτούν το κεφάλι σου στο σακούλι των μεταρρυθμίσεων και εσύ δεν έχεις τα κότσια να τούς πεις ένα "ρε, άει στο διάολο", ένα "μαζέψτε τα όλα τα ευρωπαϊκά σας και την κωλοσημαία σας και δρόμο".

Δεν έχεις την γενναιότητα να πεις σε κανένα καθίκι που σε προσβάλλει και σε απειλεί "έξω από το σπίτι μου". Κι αυτό γιατί καταβάθος δεν νιώθεις την Ελλάδα για σπίτι σου πλέον. Είναι τέτοια η αναξιοπρέπειά σου που θέλεις να σώσεις τα τσιμεντένια ντουβάρια σου που έχυσες ιδρώτα να αποκτήσεις (και μαύρο χρήμα, μεταξύ μας) κι ας μην έχουν θεμέλια σε χώμα που χύθηκε αίμα για να ελευθερωθεί.

Η αξιοπρέπεια δεν είναι σύνθημα πολιτικό είναι όρκος ζωής. Είναι πιο αναγκαία από τον αέρα, το νερό και την τροφή. Αλλά αυτή η λεπτομέρεια δεν φουσκώνει ούτε το πορτοφόλι σου, ούτε την επαρχιωτίλα του ραγιά που την σέρνεις σαν λάσπη κολλημένη στο ευρωπαϊκών προδιαγραφών παντελόνι σου. Σε αυτό το παλατομπουρδέλο της Ε.Ε με φόρα και ζητωκραυγές ως κακομοίρης μπήκες και ως κακομοίρης θα βγεις.

Στις βαλίτσες σου στοίβαξες τα πάντα για το μεγάλο ταξίδι σου στην Ευρώπη μόνο που ξέχασες κρεμασμένο το ραμμένο από γενιές ολόκληρες παλτό της αξιοπρέπειας.

www.stontoixo.com

Έτσι κερδίζεται η Λευτεριά!

sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Ο Γιάννης Μηλιός στην τηλεόραση του ThePressProject

 

TPP TV: «Διαπραγματεύτηκαν αναζητώντας φύλλο συκής» λέει ο Γιάννης Μηλιός

Ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και πρώην επικεφαλής του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζει στο ThePressProject την πορεία του κόμματος από το 4,5% στην κυβέρνηση. Κάνει λόγο για στροφή από την αναδιανομή στην παραγωγική ανασυγκρότηση, ενώ αναφέρεται σε «διαπραγμάτευση εντός πλαισίου», η οποία είχε ως στόχο την αναζήτηση «φύλλου συκής»

Σχετικά με τη «βελούδινη αποχώρησή του» στο τέλος του 2014, εξηγεί ότι από τα μέσα του 2013, αντίρροπες δυνάμεις μετασχηματίζουν σταδιακά την προγραμματική ή την κυβερνητική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως τονίζει, είχε εκτιμήσει ότι η πορεία του κόμματος αποκλίνει από το πρόγραμμα που ψηφίστηκε το 2013  και πολύ περισσότερο από τα προγραμματικά κείμενα στις εκλογές του 2012 και παλαιότερα.Υπήρχε ενιαία πορεία από το 2000 με τον Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς μέχρι τις εκλογές του 2012, ανέφερε, χαρακτηρίζοντας τις εκλογές του Μαΐου του 2012 ως μεγάλο σεισμό στο πολιτικό σύστημα, αλλά και στην ελληνική κοινωνία. «Κάτι πολύ μεγάλο συνέβη» τόνισε, εξηγώντας ως εξής:«Σε αυτή την περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ οικοδομεί ένα πρόγραμμα, συνδέεται με τον κόσμο. Αυτό το πρόγραμμα είναι εξαιρετικά ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό. Χάρη σε αυτό, αλλά και τη σύνδεση με τον κόσμο, την παρουσία του παντού στις κινητοποιήσεις, καταφέρνει το μεγάλο γεγονός να είναι αξιωματική αντιπολίτευση και να διεκδικεί την κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα αρχίζουν κάποιες αντίρροπες δυνάμεις, οι οποίες έχουν πλέον μετασχηματίσει την προγραμματική ή την κυβερνητική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ, από τα μέσα ή τα τέλη του 2013, οπωσδήποτε από τα τέλη του 2014».Διαπραγμάτευση εντός πλαισίου.
Για την Επιτροπή Διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, της οποίας ήταν επικεφαλής και η οποία διαλύθηκε τον Δεκέμβριο του 2013, ανέφερε ότι ποτέ δεν αξιοποιήθηκε. Όπως είπε ο Γ. Μηλιός, μία από τις βασικές θέσεις της αποτέλεσε το ότι δεν θα υπήρχε αίσιο τέλος στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και επομένως θα έπρεπε η κυβέρνηση της Αριστεράς να είναι έτοιμη να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, ακόμα και χωρίς συμφωνία.
Τελικά, κυριάρχησε μία αντίληψη ότι «αν διαπραγματευτούμε εντός πλαισίου, είναι πολύ πιθανόν να έρθουμε σε συμφωνία», εξήγησε. Ωστόσο, όπως είπε, «ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ως πολιτικό κόμμα που ήθελε να εκπροσωπήσει τα κινήματα και τις λαϊκές τάξεις, τους φτωχούς, την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους της επιβίωσης, αυτή τη μερίδα της κοινωνίας που είναι πλειοψηφική».
«Θεωρούσε ότι μέσα στην κρίση είναι ασύμβατα τα συμφέροντα της μεγάλης επιχειρηματικότητας και του κεφαλαίου, για αύξηση του κέρδους, με μία στρατηγική που θέλει να προτάξει τις ανάγκες των πολλών και της κοινωνίας. Διότι η αύξηση του κέρδους πάντα, αλλά ιδιαίτερα μέσα στην κρίση, σημαίνει μείωση του κόστους ανά μονάδα προϊόντος, που σημαίνει λιτότητα», επισήμανε και πρόσθεσε:
«Είχαμε εκτιμήσει ότι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη κατ’ επέκταση, οι κυρίαρχοι κύκλοι, οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ, που δεν είναι μόνο τα πρόσωπα των κομμάτων, αλλά είναι και οι κορυφές των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του κρατικού μηχανισμού, θα έχουν μία δογματική εμμονή στις στρατηγικές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, διότι αυτό αντιστοιχεί στις πραγματικές ανάγκες μέσα στην κρίση, αλλά και στις ανάγκες των ελίτ, της μειοψηφίας, των κυρίαρχων τάξεων. Δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει συμβιβασμός, παρά μόνο μέσα από την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Δηλαδή να επιβληθεί μία αλλαγή πολιτικής με τη δύναμη των πολλών, των κινημάτων, του λαού».
Από το πρόγραμμα αναδιανομής…
Για τη φορολογική μεταρρύθμιση, εξήγησε ότι στηριζόταν στην ιδέα ότι από κάπου θα έπρεπε να βρεθούν οι πόροι για στήριξη του κοινωνικού κράτους.
«Αυτό σήμαινε ένα πρόγραμμα αναδιανομής εισοδήματος και πλούτου πρώτα από όλα, αλλά κατ’ επέκταση και εξουσίας και δύναμης στην ελληνική κοινωνία», εξήγησε.«Η μία λογική λέει να αντιστρέψουμε την πορεία. Η άλλη λογική λέει ότι ως οικονομία, όλοι, πληττόμαστε από την κρίση. Πρέπει να τη διαχειριστούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη. Ανάπτυξη όμως είναι μια έννοια πολύ συγκεχυμένη αν δεν της βάλεις τους προηγούμενους προσδιορισμούς και αφήνει μέσα στο πλαίσιό της να αναπτύσσονται πολιτικές που εκλαμβάνουν την ανάπτυξη ως μείωση του κόστους και αύξηση του κέρδους», επισήμανε.
«Αλλά δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι ίδια για όλους: Αυτό που για κάποιους αποτελεί κόστος, για την άλλη μερίδα αποτελεί το βιοτικό τους επίπεδο. Και αυτή η δεύτερη μερίδα αποτελεί την πλειοψηφία», τόνισε ο πρώην επικεφαλής του τμήματος Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ.
…στην παραγωγική ανασυγκρότηση
«Είδαμε μία μετατόπιση του προγράμματος από την αναδιανομή του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη και απλώς βρέθηκε μια άλλη λέξη -επειδή όλα τα κόμματα μιλούσαν για ανάπτυξη, ώστε να εμφανιστεί ως κάτι διαφορετικό-, η παραγωγική ανασυγκρότηση».
Ωστόσο, όπως είπε, στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, είδαμε τη μειοψηφία με μεγάλο φανατισμό να ψηφίζει το Μνημόνιο, υπό το όνομα «Σχέδιο Γιούνκερ». «Είδαμε με μεγάλο φανατισμό να υποστηρίζουν αυτό το σχέδιο της λιτότητας. Αυτή η μειοψηφική μερίδα από άποψη ισχύος ήταν μεγαλύτερη και επέβαλε την άποψή της».
Για τον ρόλο των προσώπων, στη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι οι άνθρωποι είναι το σύμπτωμα. «Η αλλαγή γίνεται μέσα στο κόμμα. Κανείς από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε την ικανότητα να βγει και να πει αμέσως μετά τις εκλογές, 'συμφωνούμε με το 70% του μνημονίου'.
»Ο Βαρουφάκης ήταν ικανός να το πει με δεδομένη την ιστορία και την πορεία του. Επομένως, η επιλογή του έκφραζε κάτι πολύ συγκεκριμένο», τόνισε.

Διαφωτιστικού τύπου αυταπάτη

Σχετικά με το «ορθολογικό επιχείρημα» ότι η λιτότητα είναι λάθος επιλογή για όλους, και ότι γι’ αυτό, πρέπει να πείσουμε για το ότι είναι ανάγκη να την εγκαταλείψουμε στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, τόνισε ότι όποιος το επικαλείται, «βρίσκεται σε μια διαφωτιστικού τύπου αυταπάτη και το αποτέλεσμα είναι ότι θα βρεθεί εκεί. Θα βρει μπροστά του τον τοίχο», είπε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, επισήμανε ότι σε μία τέτοια περίπτωση, δεν θα έχει πάρει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην φτάσει στον τοίχο και τότε τελικά θα πει ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση.

Δεν είναι το νόμισμα

Για το αν συζητήθηκε επαρκώς το ζήτημα του νομίσματος, ανέφερε ότι δεν είναι θέμα νομίσματος. «Δεν νομίζω ότι η κοινωνική πλειοψηφία στην Τουρκία περνάει καλύτερα ή έχει να αντιμετωπίσει άλλες πολιτικές επειδή είναι σε άλλο νόμισμα. Η λογική του νομίσματος βασίζεται σε μία αντίληψη υποτίμησης και εξαγωγικής ανταγωνιστικότητας. Η υποτίμηση του νομίσματος θα ψαλιδίσει την αγοραστική δύναμη των φτωχών. Ποιος βεβαιώνει ότι αυτά τα κέρδη θα μετασχηματιστούν σε αυξημένους μισθούς;», σχολίασε και πρόσθεσε:

«Άλλο είναι να πεις ότι έχω ένα πρόγραμμα και δεν υποχωρώ και αν δω ότι δεν ακολουθούμαι από ένα κίνημα στήριξης και αλλαγών σε όλη την Ευρώπη και βρίσκομαι σε ένα κλοιό, θα δω τι θα κάνω, αν θα μείνω ή θα φύγω στο νόμισμα ή στην ΕΕ. Και άλλο να ξεκινάς από το νόμισμα, χωρίς να θέτεις το ερώτημα, για ποιόν, προς όφελος ποίου; Επιπλέον, αν αποχωρούσε οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και μικρότερη από την Ελλάδα, όπως η Μάλτα ή Κύπρος, έφευγε από τη ζώνη του ευρώ, τότε θα είχαμε κατάρρευση όλης της Ευρωζώνης».

Χωρίς συμφωνία

Μαζί με άλλους είχαμε προτείνει άλλη οπτική, άλλη στρατηγική, θα έπρεπε να πορευτούμε για μεγάλη διάρκεια χωρίς συμφωνία, ανέφερε, σημειώνοντας «έχουμε την ευθύνη ότι δεν μπορέσαμε να πείσουμε».

Σχετικά με τη σημασία της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου τόνισε ότι έχει τη συγκατάθεση της Ελλάδας ότι τίποτα δεν θα γίνει χωρίς τη συγκατάθεση της τρόικας. «Υπέγραψαν αυτή τη συμφωνία παραιτούμενοι από τις δόσεις, τις οποίες όφειλαν οι δανειστές από τον Αύγουστο του 2014. Αυτό υπονομεύει το μέλλον, την αλλαγή πολιτικής, προοιωνίζει το επόμενο μνημόνιο.

»Ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματευόταν εντός πλαισίου, αναζητώντας φύλλο συκής. Δηλαδή ποιο φύλλο συκής; Να μείνουν τα πράγματα ως είχαν πριν τις εκλογές. Το πρόγραμμα του κόμματος δεν ήταν αυτό. Ήταν άμεση επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και αντίστοιχα της κατώτατης σύνταξης, επαναφορά συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενίσχυση της επιθεώρησης εργασίας για την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, συνεταιριστικά σχήματα κλπ.

Υπήρχε εναλλακτική;

Το «γεια σας» είναι εκβιασμός που χρησιμοποιήθηκε και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, ανέφερε σχετικά με το Grexit. «Πηγαίναμε με δεδομένο αυτό τον εκβιασμό, επομένως αυτό δεν είναι επιχείρημα. Είναι προσχηματικό, οδηγεί στη διάλυση της Ευρωζώνης. Δεύτερο είναι το επιχείρημα των υπέρτερων δυνάμεων, το οποίο δεν αποκαλύφθηκε επίσης ξαφνικά και την τελευταία στιγμή. Πρόκειται για μεταστροφή, η οποία αποτυπώνεται και σε επίσημα κείμενα της πρώτης περιόδου.

»Άλλαξε η λογική για την κατάσταση της κοινωνίας. Κυκλοφόρησε επίσημο κείμενο από το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο εγκωμιάζει τα προηγούμενα Μνημόνια, επί υπουργίας Γιάννη Βαρουφάκη. Πήγαινες σε συμβιβασμό ή τοίχο».

Παράλληλα, ο Γ. Μηλιός υπενθύμισε ότι η τρόικα είναι το ΔΝΤ και η ΕΚΤ και όχι μόνο οι υπουργοί Οικονομικών. «Ήταν εκβιασμός για να επέλθει συμφωνία», επισήμανε.

Επιπλέον, όπως ανέφερε, η διαπραγμάτευση δεν αξιοποίησε τον πλούτο ή τους πόρους που είχε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Είχε φτιαχτεί άλλη δομή, άλλη ομάδα, που συντονιζόταν από το ‘Γραφείο του Προέδρου’. Υπήρχε σχετική αυτονόμηση αυτής της επιτελική δομής, που μπορούμε πλέον να την κρίνουμε. Δεν αξιοποιήθηκε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι επεξεργασίες που είχαν να κάνουν με το τμήμα οικονομικής πολιτικής», κατέληξε.

Η απόφαση για το δημοψήφισμα

Ως προς την απόφαση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, τόνισε ότι από τη μεριά των δανειστών δεν γινόταν αποδεκτό ούτε το φύλλο συκής: «Δηλαδή η διατήρηση της κατάστασης όπως είναι, όλα τα επιτεύγματα των κυρίαρχων τάξεων και των ελίτ στα χρόνια του μνημονίου να διατηρηθούν χωρίς να βαθύνουν ακόμα περισσότερο. Θεωρώ ότι αυτό ζητούσε η διαπραγματευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο εγώ αποκαλώ φύλλο συκής. Και δεν δινόταν ούτε αυτό. Εκεί πάρθηκε η απόφαση για το δημοψήφισμα».

Πάντως, το χαρακτήρισε κορυφαίο πολιτικό γεγονός της νεότερης ιστορίας της μεταπολιτευτικής περιόδου, «διότι οι ψηφοφόροι πήραν την ευκαιρία για να δηλώσουν τον δυναμισμό τους με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι διεκδικούν μία άλλη κοινωνία». «Το είδαμε στο δημοψήφισμα, παρότι ήταν ήδη το αποτέλεσμά του υπονομευμένο, επειδή είχε ήδη γίνει αίτηση προς τον ESM για το νέο δάνειο».

Μεγάλο μέρος των μελών του ΣΥΡΙΖΑ το είδαν επίσης, μαζί με τον κόσμο, σαν μια μεγάλη ευκαιρία για να ξεκινήσει μια νέα πορεία, τόνισε. Βεβαίως, πρόσθεσε, εμβαπτίστηκε στη λεγόμενη εθνική ενότητα την επόμενη μέρα, δηλαδή σε αυτή την ουτοπία περί κοινών συμφερόντων αυτών που θέλουν να κόψουν το κόστος, δηλαδή τους μισθούς και εκείνους που δεν θέλουν να συνεχιστεί η λιτότητα.

Για να αλλάξουμε ρότα, θα έπρεπε να υπάρχει άλλη βούληση αξιοποίησης του αποτελέσματος από την κυβέρνηση, είπε ο Γ. Μηλιός. «Είδαμε πάρα πολύ γρήγορα βήματα τα οποία έμοιαζαν να είναι από τα πριν σχεδιασμένα: Σύγκλιση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, ψηφοφορία στη Βουλή, το 61,3% ΟΧΙ μετασχηματίστηκε σε 83% ΝΑΙ», επισήμανε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί το Μνημόνιο

Ως προς τη βασική διακήρυξη, ανέφερε ότι θα έπρεπε να παραμένει το τέλος της λιτότητας και των Μνημονίων και μια διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού προς όφελος των πολλών.

Ωστόσο, σημείωσε ότι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων, δεν εκφράζει μια τέτοια πορεία, διότι υλοποιεί την αντίθετη στρατηγική, το Μνημόνιο. «Υπάρχει ένας ευρύτερος χώρος Αριστεράς που αποτελείται είτε από κομματικούς σχηματισμούς, όπως είναι η ΛΑΕ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είτε από ανένταχτους, ενώ υπάρχουν διεργασίες για δημιουργία νέων σχηματισμών. Έχω μια πεποίθηση ότι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι και ότι ένα σχέδιο ανατροπής, όπως το έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα σχέδιο πολιτικής για την κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να υπάρξει».

Ο πόλεμος ήταν προβλεπόμενος

Για τα capital controlos, τόνισε ότι ο πόλεμος ήταν προβλεπόμενος: «Δεν θα έπρεπε να υπάρξει κανενός είδους συμφωνία χωρίς χρηματοδότηση από την άλλη πλευρά. Θα έπρεπε η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, από τον Φεβρουάριο, να σταματήσει να πληρώνει τις δόσεις  προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Από τότε που φάνηκε ότι η άλλη πλευρά ξεκινά τον πόλεμο. Η κυβέρνηση έδωσε πάνω από 7 δισ. ευρώ, πάνω από 3% του ΑΕΠ σε τόκους και χρεολύσια χωρίς να πάρει ούτε ένα ευρώ από τα οφειλόμενα. Αυτό ήταν μέγα σφάλμα και είχε να κάνει με την αντίληψη ότι ‘θα τα βρούμε’. Ότι αν διαπραγματευόμαστε εντός πλαισίου, τελικά, επειδή είμαστε καλοί μαθητές θα μας επιβραβεύσουν. Αλλά τελικά δεν πάει έτσι».

Όπως εξήγησε, ήταν μία πολιτική που εξάντλησε τα αποθέματα του Δημοσίου, αλλά και τα περιθώρια πολιτικής. Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει επιβάλλει ελέγχους κεφαλαίων πριν φύγουν τα 44 δισεκατομμύρια ευρώ από τους τραπεζικούς λογαριασμούς, πρόσθεσε.

Σχετικά με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, σημείωσε ότι αποτελεί την πρώτη επίσημη καταγραφή της στροφής, καθώς απουσιάζει εντελώς από αυτό η αναδιανομή και το πρόγραμμα κοινωνικής οικονομίας, κάτι που το καθιστά πολύ πιο συντηρητικό από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά τη συνθηκολόγηση

Σε ερώτηση σχετικά με την τελευταία εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε ότι μερίδα του κόσμου απογοητεύτηκε πλήρως, κάτι που εκφράστηκε μέσω της αποχής, ενώ άλλη, σε συνθήκες ήττας, μπήκε στη λογική του μικρότερου κακού.

Διευκρίνισε ωστόσο ότι «το δυναμικό υπάρχει, η δυνατότητα αυτός ο κόσμος να κάνει ανατροπές υπάρχει και θα εκδηλώνεται». «Από εκεί και πέρα», τόνισε, «μέσα σε συνθήκες έκπληξης και ήττας κρίνει με τα δεδομένα που έχει μπροστά του».

Ως προς την Αριστερά, επισήμανε ότι οι άλλοι πόλοι, οι δύο που έχουν σχέση με τον κοινοβουλευτικό χώρο –ΚΚΕ και ΛΑΕ- και ο τρίτος, που δεν έχει καταφέρει να έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, -ΑΝΤΑΡΣΥΑ-, δεν έπεισαν ότι αποτελούν εναλλακτική λύση. «Δεν πείστηκε ο κόσμος ότι η λύση περνάει μέσα από το νομισματικό θέμα κυρίως και όχι από την οργάνωση των αγώνων», εκτίμησε.

Μπορεί να ανατραπεί αυτή η πορεία;

«Ο κόσμος πρέπει να ξαναπιστέψει στις δυνάμεις του. Να φύγει από τη λογική της ανάθεσης, στην οποία μπήκε μετά τις εκλογές του 2012, σύμφωνα με την οποία αρκεί το να ψηφίσει την άλλη κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματα. Θα ήταν αλλιώς αν ο κόσμος ήταν συνεχώς στον δρόμο. Πρέπει να γίνουν και άλλες διεργασίες προς αυτή την κατεύθυνση», είπε χαρακτηριστικά.

Ο κόσμος πρέπει κάτι να ψηφίσει, αλλά αν αυτό δεν γίνει μέσα από τους αγώνες, δεν θα έχει αξιοπιστία, τόνισε, προσθέτοντας: «Έτσι πρέπει να ερμηνεύσουμε το ότι ένα κόμμα του 4,5% πήγε εκεί που πήγε, επειδή κατάφερε να συνδεθεί με τους αγώνες. Στον σεισμό του Μαΐου του 2012 ήταν εκεί, με όσα είχε κάνει και όσα είχε πει».

Η θετική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ

Τέλος, σχετικά με την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των θετικών στοιχείων, τόνισε την ενότητα: «Να αναζητούμε αυτό που μας ενώνει, παρά τις διαφορές. Έχουμε μία τεχνική, μία πεποίθηση ότι αυτό μπορεί να ξαναγίνει. Μιλάω για την Αριστερά γενικότερα».

Το δεύτερο στοιχείο που επισήμανε είναι «η εμμονή στο κοινωνικό στοιχείο»: «Η κρίση δεν είναι κάτι που ενώνει κεφάλαιο και εργασία, όπως δήλωσε κάποτε ο Βαρουφάκης. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η αντίθεση στην κρίση γίνεται πολύ βαθύτερη».

Το τρίτο στοιχεία στο οποίο αναφέρθηκε είναι το ζήτημα της Δημοκρατίας και «της προτεραιότητας στον κόσμο»: «Η Αριστερά έχει υποφέρει από τους ηγεμονισμούς και τα κλειστά σχήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε και τα τρία αυτά στοιχεία στο παρελθόν στην ελληνική Αριστερά. Έχει επηρεάσει και έχει επηρεαστεί. Πάρα πολλά τα άντλησε από τον κόσμο.

»Όταν έγιναν οι πλατείες -κορυφαίο γεγονός, μπορεί να πέρασε από τις πλατείες πάνω από το ¼ του πληθυσμού-, είχαν αίτημα ’όχι κόμματα εδώ και όχι συνδικάτα’. Αυτό το αίτημα δήλωνε ότι έρχονται καινούργια στρώματα στις κινητοποιήσεις. Είναι έξω από τον ‘λαό’ των κομμάτων της Αριστεράς, των κομμάτων, των κινητοποιημένων. Είναι καινούργια στρώματα που μπήκαν και υπάρχει αυτό το δυναμικό. Δεν είναι απολίτικη αυτή η τάση, διότι οι άνθρωποι αυτοί έκαναν πολιτική.

»Χρειάζεται ένα δέσιμο που θα αναδείξει νέα πρόσωπα και νέες ηγεσίες. Έχω σήματα που δείχνουν ότι πρέπει να φύγουμε από την κατάθλιψη, να είμαστε αισιόδοξοι, μπορεί να γίνει ξανά», κατέληξε ο Γ. Μηλιός.

www.thepressproject.gr

Η γραφή είναι να ουρλιάζεις βουβά

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

«Έριν, Έριν, ξεχασιάρα, πορνεύτηκες ξεδιάντροπη μπρος στα μάτια μου και με κατάντησες εμένα και τα λόγια μου μπαίγνιο μες στα παζάρια μ’ έκανες εμένα, τον κύριό σου, δούλο των δούλων και ρεντίκολο στο γιουσουρούμ... ξεφτίλα των σκυλιών... Ω, γύρνα, γύρνα πίσω Έριν, Μίλυ, μη, μη με λησμόνει μη, γυναίκα της Μίλητος. Μπρος στα μάτια μου γιατί, π’ ανάθεμα, πήγες μ’ εκείνον τον έμπορα της Αλόης; και μες στην άγρια νύχτα μ’ απαρνήθηκες μπρος σε Ινδούς και Ρωμαίους... Γιατί με πότισες φαρμακωμένο γάλα; ». Αυτό το κείμενο από τον Οδυσσέα του Τζαίημς Τζόυς επιβεβαιώνει τη διαπίστωση του Ρ. Μπαρτ ότι η λέξη αποτελείται από μια λεπτή χημική ουσία που προκαλεί τις πιο βίαιες αλλοιώσεις. Τις ίδιες «χημικές αντιδράσεις» προκαλεί και το κείμενο του Φουέντες: «…σταμάτησε το χρόνο, δώσε μου ένα μέλλον δώσε μου ένα δάκρυ, Τσιμπομπό, πιάσε το χάμογελό μου, κυνήγησε το πνεύμα μου... Σπάσε το ρυθμό και πίστεψέ με, ένωσε τα πνευμόνια μου, γέμισε τα φράγματα με χώμα και λουλούδια, μη με πουλάς για το φεγγάρι…».

Αλλά τι είναι η λογοτεχνία;

«Ο μόνος τρόπος για να υποφέρεις την ύπαρξη είναι να τη χάνεις μες στη λογοτεχνία όπως μέσα σ’ ένα συνεχές όργιο». Αυτή τη ρήση του Φλωμπέρ χρησιμοποιεί ο Μάριο Βάργκας Γιόσα για να αποδώσει την υπαρξιακή σχέση του με τη λογοτεχνία.

Για τον Κάφκα «Γράφω σημαίνει ανοίγω τον εαυτό μου σε υπέρτατο βαθμό... Γι’ αυτό δεν μπορείς ποτέ να είσαι αρκετά μονάχος όταν γράφεις...».

Η ηρωίδα του Παύλου Μάτεση, η Μυρτάλη, δραπετεύει σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτή του φαντασιακού και της «ανύπαρκτης ύπαρξης» που είναι το ίδιο και περισσότερο υπαρκτή από τις «υπαρκτές υπάρξεις». Μόνο εκεί απαλλάσσεται κανείς από τα προβλήματα της ζωής και του θανάτου, μόνο εκεί μπορεί να περιδιαβαίνει στον «άπειρο χρόνο». «Η φαντασία είναι το υποκείμενο τονούμενο» λέει ο Γκαστόν Μπασελάρ. Η λογοτεχνία είναι μία καταφυγή στο φαντασιακό, λοιπόν, και η μέσω αυτού ανασύσταση του κόσμου και του Εγώ. Αυτός ο κόσμος προβάλλεται προς τα έξω, «εκδίδεται» και ισορροπεί τη φαντασιακή εμπειρία του συγγραφέα όταν γίνεται αποδεκτός, ή τον «τρελαίνει» όταν απορρίπτεται από την εκάστοτε «πραγματικότητα». Στην πρώτη περίπτωση, η επινόηση μιας αποδεκτής ταυτότητας –δηλαδή η «επιτυχία»- παύει την ανάγκη συνέχισης της γραφής: «Νόμιζα ότι ήθελα να γίνω ποιητής αλλά κατά βάθος ήθελα να γίνω ποίημα» λέει κάποιος. Για τον Τζων Κιτς ένας ποιητής σταματάει να γράφει, όταν αποκτήσει Εγώ, διότι ο ποιητής είναι ένα χαμαιλέοντας, «είναι τα πάντα και δεν είναι τίποτα: δεν έχει χαρακτήρα, απολαμβάνει το φως και τη σκιά...». Στη δεύτερη περίπτωση, όμως, όταν ο ιδεατός κόσμος του συγγραφέα δεν βρίσκει στοιχεία ανταπόκρισης, τότε η πραγματικότητα και το φαντασιακό συγχέονται, δημιουργώντας μια άλλη φυγή, αυτή του παραληρηματικού λόγου, που είναι ο λόγος όσων δεν αναγνωρίζονται από τους άλλους.

Η γραφή, εν τούτοις, παρέχει έναν τόπο για τη μεταβίβαση του συναισθήματος, μια δυνατότητα για τη μεταβολή της καταθλιπτικής εμπειρίας σε νέα σημεία και σε νέες ελπίδες. Αυτή η ιαματική ψυχοκάθαρση, όμως, έχει ως τίμημα την επένδυση στον κόσμο του τεχνήματος και του συμβόλου. Ο συγγραφέας ανακαλύπτει εκεί τον ατομικό ουτόπο του, τον παράδεισό του και πλέον «ζει για να γράφει». Όλα γύρω του, κάθε τι που υπάρχει στον πραγματικό κόσμο, γίνονται τα αντικείμενα-πηγές της έμπνευσης και του έργου του, δηλαδή του προσωπικού, συμβολικού του κόσμου. Η γραφή στην περίπτωση αυτή, ως μετουσίωση του συναισθήματος σε έργο και του θυμικού σε αισθητική εμπειρία, δεν αρκεί για να δώσει την αποφασιστική λύση. Τα σημεία των νέων ελπίδων και πάλι είναι αχάριστα. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείται από την προϊούσα πνευματικοποίηση (τη διανοητικοποίηση σύμφωνα με τον Σέλλερ).

Κάποτε η φαντασία ήταν άρρικτα συνδεδεμένη με την πραγματικότητα, όπως και το πνεύμα με το σώμα. Η διχοστασία τους και η συμβολικοποίηση της πρόσληψης του υπαρκτού κόσμου και των ανθρώπων, ως αντικειμένων νέων μυθιστορημάτων-κόσμων, οδηγεί στην εκτράχυνση των αισθήσεων, στην αναισθητοποίησή τους με συνέπεια η χαρά να γίνει εγκεφαλική, τα ίδια τα όργανα των αισθήσεων να γίνονται άτονα κι αδύναμα, ενώ το συμβολικό καταλαμβάνει όλο και περισσότερο τη θέση του υπαρκτού. Αυτή η οδός οδηγεί στη μεγαλομανία και ίσως τη μανιοκατάθλιψη. Διότι χάνονται τόσο οι πηγές του πραγματικού κόσμου όσο και τα μέσα-τρόποι απόλαυσης του φανταστικού κόσμου της λογοτεχνίας. Η ελπίδα γίνεται απελπισία, η ευφωνία αφωνία, το νόημα αποκτά τη ματαιότητά του και όλα γίνονται μονότονα. Γι’ αυτό, ακριβώς, ο Αρθούρος Ρεμπό σταμάτησε να γράφει κι έγινε έμπορος όπλων: «Προσπάθησα ν’ ανακαλύψω νέα άνθη, νέα άστρα, νέα σάρκα, νέες γλώσσες. Πίστεψα πως αποχτούσα υπερφυσικές δυνάμεις. Ε! Καλά! Πρέπει να θάψω τη φαντασία και τις θύμισές μου. Πάει περίπατο η ωραία δόξα του καλλιτέχνη και του λογοπλόκου». Είναι η στιγμή που ο Φρ. Κάφκα υπαινίσσεται ότι η λογοτεχνική ύλη είναι επί της ουσίας ανέφικτη, ο Αντρέ Ζιντ δημιουργεί έναν μυθιστορηματικό ήρωα που θέλει να συγγράψει αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ (Τέλματα) και ο Βαλερί μέσω του alter ego του, του κυρίου Τεστ, αρνείται τη γραφή και πετάει τη βιβλιοθήκη του από το παράθυρο. Η ίδια η λογοτεχνία γίνεται μάταιη και ο μόνος τρόπος σωτηρίας γίνεται η εκτέλεσή της –εξ ού και η αναγγελία του θανάτου της από αυτούς που την έχουν θανατώσει προ πολλού. Ένας άλλος τρόπος δολοφονίας της λογοτεχνίας είναι η καταφυγή στην εκχυδαϊσμένη και αγοραία έκφανσή της.

Σήμερα, βρισκόμαστε υπό την πλήρη κυριαρχία της «λογοτεχνίας του στομαχιού», της αναλώσιμης λογοτεχνίας, της αμμώδους και της γαργαλιστικά γαλακτώδους λογοτεχνίας τύπου «βίπερ Νόρα». Η τρομοκρατία της «λογοτεχνικής μόδας», όπως στην περίπτωση της «απάτης» του Nouveau Roman αλλά και της αγοράς όπου λογοτεχνία είναι ότι πουλάει εδώ και τώρα, είναι τρομερή. Δεν υπάρχει χώρος για τη διατύπωση διερωτήσεων. Γι’ αυτό, να γράφει κανείς, σήμερα, πέρα από την πεπατημένη σημαίνει «να ουρλιάζει βουβά», όπως έλεγε η Μ. Ντυράς.

www.artinews.gr

Του Κίτσου η μάνα φοροδιέφευγε

Ο Στάθης στον eniko

 

@ Υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να πιάνει τους φοροφυγάδες. Δεν το κάνει. Τι κάνει; κατηγορεί για φοροφυγάδες όποιους γουστάρει.

@ Για να πιάσει έτσι στο δόκανο τάξεις ολόκληρες. Υπάρχουν φοροφυγάδες αγρότες ή γιατροί ή μηχανικοί; Υπάρχουν. Και είναι αυτό λόγος για να τιμωρούνται (!), και μάλιστα εσαεί, τάξεις ολόκληρες ως φοροφυγάδες; Κάτι τέτοιο είναι ανήθικο, γελοίο και παιδαριώδες. Κι όμως η

@ κυβέρνηση των γονατισμένων μετέρχεται αυτήν την πολιτική (της επάρατης Δεξιάς άλλωστε) με αξιοθαύμαστη ευκολία. Μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας προσωπικώς ανασύρουν απ’ το οπλοστάσιο της Δεξιάς την άθλια επιχειρηματολογία με την οποία κάλυπτε τα έργα της. Ακριβώς την ίδια! Ξανά τα ίδια φληναφήματα για τους «αγρότες που παίζουν τάβλι και τρώνε επιδοτήσεις» - σε λίγο στους κάμπους θα αρχίσει το κυνήγι των κουλάκων.

@ Τι εστί κουλάκος σήμερα; όποιος βγάζει... 20.000 τον χρόνο! Απ’ αυτά οι Οθωμανοί θα έπαιρναν τη δεκάτη, σύμφωνα όμως με το ακαταλόγιστο (και χωρίς αναλογιστική μελέτη) του κ. Κατρούγκαλου, ο κάθε χωριάτης θα πρέπει να αποδίδει στο Δοβλέτι το 65%-80% του φτωχοέχειν του, για

@ να ’χει το κεφάλι του ήσυχο (και το μυαλό του μέσα σε δαύτο). Διότι, όταν ο χωριάτης βλέπει τους Συριζαίους να πηγαίνουν στα μπλόκα για να του... συμπαρασταθούν για όσα του... κάνουν, λαλάει, του κουνιέται το μυαλό, τα παίζει.

@ Αλήθεια, πόσο λογικό είναι να ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ από ανθρώπους που βγάζουν 20.000 τον χρόνο να ζουν με τις 8.000 απ’ αυτά; Πόσο λογικό είναι να καταθέτει ολόκληρο προσχέδιο για το Ασφαλιστικό η κυβέρνηση χωρίς αναλογιστική μελέτη; Πόσο αναιδές είναι να θεωρεί «κερδισμένους αυτής της μεταρρύθμισης» ο κ. Κατρούγκαλος όσους βγάζουν 12.000 τον χρόνο; (!) Οσοι βγάζουν 13.000 είναι για τον Καιάδα, ή

@ μήπως για όσους βγάζουν 30.000 τον χρόνο ή 40.000 θα πρέπει να οργανώσουμε κρυπτία και να τους σφάζουμε τα βράδια; Από πότε η Αριστερά ευαγγελίζεται μια κοινωνία των φτωχών; Από πότε η Αριστερά επιδιώκει την εξίσωση προς τα κάτω; από πότε

@ χρησιμοποιεί το διαίρει και βασίλευε; Από πότε ο πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να απειλεί όσους πολίτες ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα; Από πότε το μέρος του λαού που ψήφισε «ναι» είναι Εχθρός του Λαού;

@ Από πότε η Αριστερά λέει μαλακίες για φθηνές και ακριβές γραβάτες; Πρώτη φορά τέτοια φθορά η Αριστερά... Η ευκολία με την οποίαν αυτή η «Αριστερά» ομιλεί όπως ακριβώς ομιλούσε η Δεξιά είναι προς θάνατον. Τα

@ κόλπα που κάνει για να κοροϊδέψει τον κόσμο, ανάλογα της ευφυΐας κορυφαίων στελεχών της. Οπως τα απερίγραπτα για τις κλιμακωτές αυξήσεις στους φόρους και τις εισφορές. Ηγουν, θα σου τρώγαμε το 70% των εσόδων σου, αλλά επειδή δεν αντέχεις θα σου φάμε φέτος το 55%, του χρόνου το 65% και του παραχρόνου, αν ζεις, το 75%. Και είναι αυτό

@ αριστερή πολιτική; Που αντιμετωπίζει την κρίση; Και εφαρμόζεται από εκείνους που έλεγαν ότι οι περικοπές και η λιτότητα βαθαίνουν την κρίση;  Και περιμένετε να μην κουνηθεί το μυαλό του Μήτσου; Μπράβο, παίδες, και ζήτωσαν οι φθηνές γραβάτες, στην κρεμάλα οι ακριβές! Ομως όλα αυτά δεν είναι

@ γελοιότητες του κ. Κατρούγκαλου. Ο κ. Κατρούγκαλος φορτώνεται τώρα σαν γομάρι όλες εκείνες τις αμαρτίες που θα του καταλογίσει ο κ. Τσίπρας όταν τον χρησιμοποιήσει ως αποδιοπομπαίο τράγο κι εξιλαστήριο ζαγάρι! Ολόκληρα σαράντα χρόνια αυτή η φάρσα, τα ίδια κάνει τώρα και η «Αριστερά» - δεν θα την ξαναπώ Αριστερά, ούτε σε εισαγωγικά. Δεν ασκεί αριστερή πολιτική η κουστωδία Τσίπρα, ασκεί γερμανική, χρησιμοποιεί τα επιχειρήματα της δεξιάς, εκβιάζει και εκφοβίζει τον λαό.

@ Και πρυτανεύει το δίπολο του παραλογισμού και την ανηθικότητας. Διότι όσος καβγάς κι αν γίνεται για το ασφαλιστικό, το Βερολίνο είναι που θα αποφασίσει, Διότι όσες κατρουγκαλιές κι αν λέγονται, ο ταξικός ρατσισμός που χωρίζει τους φτωχούς των 10.000 ευρώ απ’ τους φτωχούς των 20.000 ευρώ, δεν είναι αριστερή πολιτική, είναι ανήθικη. Διότι όσοι βγάζουν 30.000 ή 40.000 ευρώ δεν είναι πλούσιοι που πρέπει να τους ψοφήσει η γίδα. Δεν είναι αριστερό

@ να μη φορολογείς τους βασιλιάδες του τζόγου και να κόβεις τις συντάξεις - δεν είναι αριστερό, είναι ανήθικο. Ούτε παραγωγικό είναι, ούτε λογικό. Τι είναι; είναι η εκτέλεση των εντολών που θέλουν την Ελλάδα προτεκτοράτο. Για να την απομυζούν οι γύπες εσαεί. Σταθάκης - Στουρνάρας δίνουν στα κοράκια τα κόκκινα δάνεια! παραγωγικό; λογικό; ανήθικο; Ρωτήστε τον κ. Δρίτσα, ο οποίος πιστεύει ακόμα -με τα σωστά του- ο άνθρωπος ότι δεν... έχει πουληθεί ο ΟΛΠ!

@ Δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία (ακόμα κι αν θα έχει ο κ. Τσίπρας το ίδιο γρήγορο τέλος που είχαν ο κ. Γ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς) - αξιολόγηση, απειλή Grexit, νέα μέτρα, αξιολόγηση, νέο μνημόνιο, success story, απειλή Grexit: αυτό είναι το καραβάνι, είτε το κυβερνά ο κ. Τσίπρας είτε ο κ. Μητσοτάκης, ο ένας την πολιτική του άλλου συνεχίζουν.

@ Ως τη μεγάλη καθίζηση που θα προκαλέσει το Προσφυγικό Πρόβλημα. Αν σταθμεύσουν εδώ, στην Αττική ή όπου στη χώρα 400.000 ψυχές καθώς ζητά το Βέλγιο εν ονόματι του Βερολίνου, δηλαδή πάνω από 1.000.000 στην πράξη, η Ελλάδα θα διαλυθεί και θα διαμελισθεί. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ ο σχεδιασμός μιας εναλλακτικής εθνικής στρατηγικής για μια Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και, αν χρειασθεί, εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Ποιοι όμως

@ θα συνεννοηθούν για τον σχεδιασμό μιας τέτοιας εφεδρικής, και, αν χρειασθεί κύριας, στρατηγικής; Ο κ. Λεβέντης; ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης; ο κ. Τσίπρας; ο κ. Μητσοτάκης; η κυρία Γεννηματά; ο κ. Καμμένος; ο κ. Μιχαλολιάκος; οι μαριονέτες του Βερολίνου;

@ Θα ανατρέψουν οι μαριονέτες του Βερολίνου την πολιτική του Βερολίνου; Θα ανατρέψουν το μνημόνιο, ή δεν θα δεχθούν νέο μνημόνιο, οι δυνάμεις της Βουλής που υπερψήφισαν το μνημόνιο; Να γιατί κάθε λέξη που λέει ο κ. Τσίπρας είναι ψέμα (ανάλογο με τα ψέματα που είναι υποχρεωμένοι να λένε ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Λεβέντης και οι υπόλοιποι του ιδίου φυράματος). Να γιατί η πληθύς των δημοσιευμάτων του δυτικού Τύπου, δεξιού κι αριστερού, με αφορμή το χρόνιασμα του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, τα μεν τον θρηνούν, τα δε τον λοιδορούν.

@ Προσχωρώντας ο ΣΥΡΙΖΑ στη μνημονιακή πολιτική των αντιπάλων του, δημιούργησε πολιτικό αδιέξοδο στην κοινωνία. Μνημονιακόν Ολοκληρωτισμό. Κατάσταση θνησιγενής, που αν κρατήσει πολύ, θα αποβεί θανατηφόρα, Πράγμα που ούτε η φύση, ούτε οι κοινωνίες, ούτε η συμπεριφορά τους (η Ιστορία δηλαδή) ανέχονται...

www.enikos.gr

Ο έχων κότα, κοταέτω!

 

του Λάκη Λαζόπουλου

 

Η κότα πετάχτηκε στο μέγαρο Μαξίμου και άλλαξε η τύχη της. Αντί να καταλήξει σε κατσαρόλες και φούρνους βρέθηκε στον Εθνικό κήπο απέναντι να συνομιλεί με παγώνια και εξωτικούς παπαγάλους.

Έτσι είναι η ζωή! Αρκεί η κότα να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο.

Όπως πολλές κότες της πολιτικής ζωής, που όσο πιο κότες στάθηκαν στην ιστορία τόσο λαμπρότερο μέλλον τις περίμενε.

Το σύστημα επιβραβεύει την κότα. Είναι το αγαπημένο της πτηνό.

Ας αφήσουμε λοιπόν, την διάσημη πια, κότα του Μαξίμου να απολαμβάνει τα φλας των περαστικών στην νέα της εξοχική κατοικία, κι ας περάσουμε στην κατσαρόλα της Ελλάδας που βράζει μόνη της, μέσ' στο ζουμί της, χωρίς καμμία κότα μέσα.

Οι αγρότες με τα τρακτέρ και πάλι έτοιμα να κλείσουν τους δρόμους.

Τα λόγια τους θυμίζουν τα λόγια που λέγανε και στις προηγούμενες κινητοποιήσεις, δεν είναι ούτε λιγότερο το δίκαιο τώρα, ούτε λιγότερος ο θυμός.

Έχουν όμως για πρώτη φορά τώρα τους δημοσιογράφους με το μέρος τους. Αυτό είναι το καινούργιο.

Έτοιμοι να τους κατανοήσουν στο ΣΚΑΙ, στο MEGA, στον ΑΝΤ1 χωρίς να βγάζουν αφρούς από το στόμα. Μελιστάλακτοι ρωτούν και ξαναρωτούν, με αγωνία για το μέλλον των αγροτών. Έτσι όπως όφειλαν να είναι οι δημοσιογράφοι και στις παλαιότερες κινητοποιήσεις των αγροτών. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Τα νεύρα των εγκάθετων των καναλιών, για την παρουσία της αριστεράς στην εξουσία, τους βοηθά να κάνουν σωστά το έργο τους.

Αν κυβερνούσε ο Κυριάκος τώρα θα τους είχε πάρει τους αγρότες ο διάολος για το πώς τόλμησαν να διεκδικούν , για το πώς δεν κατανοούν την οικονομική κατάσταση της χώρας, για το πώς βάζουν σε κίνδυνο την αξιοπρέπεια της χώρας. Για το ότι η εικόνα ταξιδεύει στο εξωτερικό και να, δεν θα έρθουν οι τουρίστες και να, δεν θα γίνουν οι επενδύσεις. Τίποτα από όλα αυτά.

Είπαμε η αριστερά στου Μαξίμου και η δεξιά στα κανάλια. Την τηλεοπτική εξουσία την έχει ο Σαμαράς κι ο Άδωνης και ό,τι περισσεύει ο Τσίπρας και οι περί αυτόν…

Αλλά το εννοώ αυτό που λέω. Οι δημοσιογράφοι κάνουν σωστά το έργο τους και προβάλλουν σωστά το δίκαιο των αγροτών για πρώτη φορά.

Οι αγρότες, πλην εξαιρέσεων, στο συνολό τους υποφέρουν και η ζωή τους έχει γίνει πραγματικά αφόρητη και δυσβάστακτη. Έχουν διαλυθεί κι αυτοί, μόνο που είναι αυτοί που κρατούν τον πρωτογενή τομέα της παραγωγής της χώρας. Είναι οι πρώτοι και απολύτως αναγκαίοι και τα δεδομένα και οι προοπτικές τους είναι απελπιστικές.

Τα πράγματα είναι απλά. Δεν μπορείς να εισπράτεις 10 και να πληρώνεις στην εφορία 12.

Έχει ξεκοιλιαστεί το αγροτικό σώμα απ΄τις μαχαιριές που δέχεται. Από το πρώτο ακόμα μνημόνιο που υπέγραψε ο μέγας βλαξ αυτού του τόπου.

Είδα, παρεπιπτόντως, τον ΓΙώργο να κόβει μία τούρτα στα γραφεία του κόμματος που έκανε μόνος του. Του φώναζε ένας απελπισμένος «Παπανδρέου-Παπανδρέου-Παπανδρέου», κι αυτός τόσο χαρούμενος που έχει μείνει έστω και ένας να φωνάζει το όνομα του. Χασκογέλαγε, περπατώντας ανάμεσα στο τεχνητό πλήθος. Ο ανύπαρκτος της ιστορίας, που αν σταματήσει έστω και μια στιγμή να φέρει το όνομα του πατέρα του ούτε σε βαφτίσια δεν θα τον καλούν.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει και αλλάζουν προς το δυσκολότερο.

Παρακολουθούσα τις νέες αντικειμενικές αξίες που δημοσιεύτηκαν. Έχεις ένα σπίτι αξίας 100.000 Ευρώ, είναι ζήτημα αν μπορεί να πουληθεί 35.000 ευρώ. Το αγόρασες 150.000 ευρώ. Πλήρωσες στον τραπεζίτη 10.000 ευρώ για να στο βγάλει, στους τόκους 40.000 ευρώ , έχει αντικειμενική αξία 100.000 και πραγματική αξία 35.000.

Απλά νούμερα για να καταλάβει κανείς ότι η κατάσταση δεν παλεύεται άλλο , σε κανένα επίπεδο. Πληρώνουμε δεύτερη φορά τα σπίτια που αγοράσαμε.

Και είμαστε οι μόνοι στην Ευρώπη, οι μόνοι στον κόσμο. Τέτοιος ωμός εκβιασμός, τέτοιος εξευτελισμός . Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα με τις νέες αντικειμενικές αξίες.

Ο ΕΝΦΙΑ, το τόνισα πρέπει να καταργηθεί τελείως. Δεν μπορεί το κράτος να συμπεριφέρεται σαν Τούρκος, που βάζει χαράτσι χωρίς να υπολογίζει τις ζωές των ανθρώπων. Εμείς φορολογούμαστε απλά με το πόσα λείπουν στο κράτος. Κάθε φορά που το κράτος δεν έχει στα ταμεία του, γιατί τα έχουν κάνει μαντάρα οι πολιτικοί, πληρώνουν οι πολίτες με τις περιουσίες τους για να ξεπληρώσουν το κράτος.

Δεν υπάρχει Ευρώπη. Τίποτα. Ένα σκοτάδι και μία σκλαβιά, μια ζωή ανυπόφορη με ξεσπάσματα χαράς αραιά και που.

Όλα δύσκολα κι ολοένα και πιο δύσκολα.

Και άκουσα τον Σόιμπλε να λέει ότι η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην εφαρμογή της συνταγής του.

«Είναι η εφαρμογή, ανόητε!» είπε, παραφράζοντας την γνωστή φράση.

«Είναι το θράσος σου, φασίστα!», μιας και ανταλλάσουμε φράσεις στην ιστορία. Θέλει εφαρμογή ο τοκογλύφος. Ο αδίστακτος.

Και για εναλλακτική λύση ο καινούργιος ακροδεξιός σχηματισμός του Κυριάκου και του Άδωνη. Θλίψη. Καθαρή και ατόφια.

Συναντήθηκε ο Κυριάκος με τον Θεοδωράκη. Το ραντεβού των τίποτα στην σημαντικότερη στιγμή της πορείας αυτού του τόπου. Θα συναντηθούν λοιπόν τα τίποτα να πούνε τι; Τίποτα!

Ο Θεοδωράκης συμφωνεί με οτιδήποτε αρκεί να υπάρξει, αρκεί να πάρει μια θέση, αρκεί να μην τον πετάξουν. Τελείωσε όμως κι αυτός και το ΠΟΤΑΜΙ του. Και ψάχνει μία όχθη να απαλύνει τον πόνο της αποτυχίας του.

Κότες, κότες παντού. Κότες που συναντιόνται η μία με την άλλη και λένε λόγια που δεν βγάζουν πουθενά. Ένα απέραντο κοτέτσι και ένας λαός με συμπεριφορά κότας.

 Ξέρετε, στα ορνιθοτροφεία για να μπορέσει η κότα να κάνει συνέχεια αυγά της έχουν αναμένα φώτα, για να ξεγελιέται η κότα ότι είναι συνέχεια μέρα. Κοιτάει το ψεύτικο φως και συνεχίζει να παράγει αυγά . Έτσι ακριβώς είμαστε κι εμείς.

 Μας έχουν ανάψει το ψεύτικο φως της τηλεόρασης, μας λένε ψεύτικες ειδήσεις και συνεχίζουμε να παράγουμε αυγά, πέρα από τις δυνάμεις μας, πέρα από τις δυνατότητες μας.

Ώρα κάποιος να σβήσει το φως για να ξεχωρίσει η μέρα από την νύχτα και να ξεχωρίσει και η κότα από τον άνθρωπο.

Ο έχων ώτα, ακουέτω κι ο έχων κότα, κοταέτω!

www.altsantiri.gr

Μάκης Μαλαφέκας 'Αυτά τα παιδιά'

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Ασχολείται με τη συγγραφή λογοτεχνίας και ποίησης, το σχέδιο και τη ζωγραφική. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

Νόαμ Τσόμσκι: Οι σαδιστές ευρωκράτες βασανίζουν την Ελλάδα

 

Τη στάση της Ευρώπης τόσο απέναντι στην οικονομική κρίση και την Ελλάδα όσο και στη διαχείριση του προσφυγικού δράματος επικρίνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος φιλόσοφος και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι. Όσον αφορά την κρίση, ο Τσόμσκι λέει ότι «οι σαδιστές ευρωκράτες βασανίζουν την Ελλάδα» που τόλμησε να διεκδικήσει τη Δημοκρατία, ενώ για το προσφυγικό σημειώνει ότι η Ευρώπη ξέρει πολύ καλά από λιτότητα, αλλά όχι από ανθρωπισμό.

Ο Νόαμ Τσόμσκι μίλησε στον Xρόνη Πολυχρονίου για το Truthout.

Ο σαδισμός απέναντι στη Δημοκρατία

Σχολιάζοντας το θέμα της ελληνικής κρίσης, ο Αμερικανός φιλόσοφος ασκεί δριμεία κριτική στους πιστωτές της χώρας που ζητούν από την Ελλάδα να εφαρμόσει δύσκολα μέτρα που καμία άλλη δημοκρατική χώρα στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε να εισαγάγει.

«Οι όροι που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των πιστωτών κι έχουν καταστρέψει τη χώρα. Ο στόχος υποτίθεται πως ήταν να μειωθεί το χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί υπό αυτά τα μέτρα. Με την οικονομία να έχει υπονομευθεί, το ΑΕΠ έχει μειωθεί και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί παρά τη ριζική περιστολή των κρατικών δαπανών. Στην Ελλάδα έχει παρασχεθεί ελάφρυνση του χρέους, σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει γίνει σαν ένα χωνί μέσω του οποίου ρέει η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις τράπεζες του Βορρά, οι οποίες μέχρι σήμερα έδιναν επισφαλή δάνεια, δεν τα πήραν πίσω και θέλουν τώρα να διασωθούν από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Πρόκειται για μία συνήθη πρακτική των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στη νεοφιλελεύθερη εποχή», λέει.

«Όταν η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε δημοψήφισμα, για να ζητήσει από τους πολίτες της χώρας να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με την τύχη τους, η αντίδραση των ευρωπαϊκών ελίτ ήταν απόλυτος τρόμος απέναντι στην αναίδεια. Πώς μπορεί οι Έλληνες να τολμούν να θεωρούν τη Δημοκρατία ως μια αξία που πρέπει να γίνεται σεβαστή στη χώρα γέννησής της; Οι κρατούντες Ευρωκράτες αντέδρασαν με απόλυτο σαδισμό, προβάλλοντας ακόμα πιο σκληρές απαιτήσεις ώστε να γίνει η Ελλάδα ερείπια και στο μεταξύ, χωρίς καμία αμφιβολία, να ιδιοποιηθούν ό,τι μπορούν για τον εαυτό τους. Το αντικείμενο του σαδισμού δεν είναι οι Έλληνες ειδικά, αλλά όποιος τολμά να φανταστεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν δικαιώματα που συγκρίνονται με αυτά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των επενδυτών. Πολύ γενικά, μπορεί να πει κανείς ότι τα μέτρα λιτότητας κατά τη διάρκεια της ύφεσης δεν έβγαζαν οικονομικό νόημα, όπως αναγνωρίζεται ακόμη και από τους οικονομολόγους του ΔΝΤ (αν και όχι από τους πολιτικούς παράγοντες του Ταμείου). Αυτή η κατάσταση είναι δύσκολο να θεωρηθεί ως οτιδήποτε άλλο, εκτός από ταξικός πόλεμος, ο οποίος σκοπεύει να ανατρέψει τις κοινωνικές δημοκρατικές κατακτήσεις, που έχουν υπάρξει μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές της Ευρώπης στον σύγχρονο πολιτισμό», θα σημειώσει επίσης.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το μνημόνιο, και ο Βαρουφάκης

Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το γεγονός ότι παρά τις προεκλογικές του υποσχέσεις αναγκάστηκε τελικά να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο. Τι θα πει ο διεθνώς αναγνωρισμένος ακαδημαϊκός για αυτό; «Δεν αισθάνομαι αρκετά κοντά στην κατάσταση, ώστε να σχολιάσω συγκεκριμένες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, και να αξιολογήσω τις εναλλακτικές διαδρομές που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει». «Οι επιλογές του θα μπορούσαν να είναι καλύτερες πάντως, αν είχε λάβει ουσιαστική υποστήριξη από άλλες λαϊκές δυνάμεις της Ευρώπης, όπως νομίζω ότι θα μπορούσε να είχε γίνει», θα υπογραμμίσει.

Ο Τσόμσκι καλείται επίσης να σχολιάσει τις βλέψεις του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, για ένα ευρωπαϊκό κόμμα που θα «εκδημοκρατίσει» την Ευρώπη και απαντά στο ερώτημα «γιατί η σοσιαλδημοκρατία αποτελεί παρελθόν για πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες», αλλά και στο «πόσο εφικτό είναι να εκδημοκρατιστεί ο καπιταλισμός».

«Η σοσιαλδημοκρατία, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή παραλλαγή της, αλλά και σε άλλες, βρίσκεται κάτω από σοβαρή επίθεση από την νεοφιλελεύθερη περίοδο της προηγούμενης γενιάς, η οποία ήταν επιβλαβής για τον πληθυσμό, αλλά αντίθετα ωφέλησε μικρές ελίτ», λέει.

«Ένα παράδειγμα της χυδαιότητας αυτών των δογμάτων αποκαλύπτεται στη μελέτη που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την Oxfam, η οποία διαπιστώνει ότι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, θα έχει σύντομα στα χέρια του περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πλούτου. Στο μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, την πλουσιότερη εκ των κοινωνιών του κόσμου, εκατομμύρια παιδιών ζουν σε νοικοκυριά που προσπαθούν να επιβιώσουν με 2$ την ημέρα. Ακόμη και αυτό κομμάτι ψωμί είναι υπό επίθεση από τους λεγόμενους συντηρητικούς», παρατηρεί.

«Το πόσο μακριά μπορεί να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις στις υπάρχουσες συνθήκες του κρατικού καπιταλισμού, είναι υπό συζήτηση. Αλλά ότι μπορούν να πάνε πολύ πιο πέρα από ό,τι σήμερα, δεν είναι καθόλου υπό αμφισβήτηση. Ούτε τίθεται υπό αμφισβήτηση ότι πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να φτάσουν στα όριά τους», σημειώνει.

Σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, «αυτός θα πρέπει να είναι ένας στόχος ακόμη και για αυτούς που διατείνονται για τη ριζοσπαστική κοινωνική επανάσταση, η οποία θα οδηγούσε μόνο σε χειρότερα δεινά, αν δεν προκύψει από την αφοσίωση ευρύτερων μαζών που θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα κέντρα εξουσίας θα εμποδίσουν περαιτέρω τα βήματά τους προς τα εμπρός».

 

Οι λόγοι που οδήγησαν στην προσφυγική κρίση

Αναφορικά με τους λόγους που οδήγησαν στο ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης, ο Νόαμ Τσόμσκι κάνει την ανασκόπηση των γεγονότων που είχαν ως αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση στη Μέση Ανατολή. «Η κρίση χτιζόταν επί ένα μακρό διάστημα», λέει και εστιάζει σε δύο γεγονότα που χτύπησαν τη Μέσα Ανατολή σαν μία «δυτική βαριοπούλα» που απελευθέρωσε δραματικές συνέπειες.

Το πρώτο γεγονός που πρέπει να εξεταστεί είναι σύμφωνα με τον Αμερικανό φιλόσοφο, η εισβολή ΗΠΑ - Ηνωμένου Βασιλείου στο Ιράκ, με τη βάρβαρη κατοχή που ακολούθησε να έχει ως αποτέλεσμα, πέραν των σφαγών και της ολικής ισοπέδωσης της χώρας, το ξέσπασμα μίας σεχταριστικής διαμάχης που μοίρασε τη χώρα αλλά και την ευρύτερη περιοχή σε δύο στρατόπεδα. «Η εισβολή εκτόπισε εκατομμύρια ανθρώπων, οι οποίοι διέφυγαν ή αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε φτωχές γειτονικές χώρες, που βρέθηκαν αντιμέτωπες με τα δικά μας εγκλήματα», σημειώνει.

«Μία ακόμα πτυχή της εισβολής είναι και η γένεση του τερατουργήματος του Ισλαμικού Κράτους, που συνέβαλε στην καταστροφή της Συρίας», θα πει ο Νόαμ Τσόμσκι. Και σε αυτή την περίπτωση οι γειτονικές χώρες χρειάστηκε να απορροφήσουν τις προσφυγικές ροές, με την Τουρκία να έχει δεχτεί πάνω από 2 εκατ. Σύρους πρόσφυγες, λέει. Ωστόσο δεν παραλείπει να επικρίνει τη γείτονα χώρα μας για την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, καθώς όπως σημειώνει την ίδια στιγμή που η Τουρκία καλείται να αντιμετωπίσει το προσφυγικό, συμβάλλει στην κλιμάκωση της κρίσης, με το να υποστηρίζει το Μέτωπο Αλ Νούσρα, την αδελφή οργάνωση της Αλ Κάιντα στη Συρία, και με το να επιτίθεται στους Κούρδους, την κύρια δύναμη που πολεμάει τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους από εδάφους.

Το δεύτερο γεγονός που οδήγησε στη σημερινή κρίση, είναι σύμφωνα με τον διάσημο ακαδημαϊκό, η καταστροφή της Λιβύης, στην οποία σήμερα επικρατεί ένα χάος μεταξύ αντιμαχόμενων ομάδων. Πρόκειται για μια χώρα - βάση του Ισλαμικού Κράτους, που παράγει όχι μόνο τζιχαντιστές αλλά και όπλα που «ταξιδεύουν» από τη Δυτική Αφρική ως την Μέση Ανατολή, αλλά είναι και δέκτης μεγάλων μεταναστευτικών ροών από όλη την αφρικανική ήπειρο. Η περίπτωση της Λιβύης μάλιστα, σύμφωνα με τον Τσόμσκι, φέρνει στην επιφάνεια και ιστορικούς παράγοντες, όπως το ότι η Ευρώπη, συστηματικά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει βασανίσει και εκμεταλλευτεί την Αφρική για να προωθήσει τη δική της ανάπτυξη.

 

Η Ευρώπη ξέρει από λιτότητα αλλά όχι από ανθρωπισμό

Πώς βλέπει την αντίδραση της Ευρώπης απέναντι στην προσφυγική κρίση; «Τα ευρωπαϊκά κέντρα διακυβέρνησης είναι πολύ αποτελεσματικά στο να επιβάλλουν σκληρά μέτρα λιτότητας που καταστρέφουν τις φτωχότερες χώρες και ωφελούν τις τράπεζες. Στον αντίποδα, φαίνεται να έχουν καταρρεύσει σχεδόν ολοκληρωτικά απέναντι στην ανθρωπιστική καταστροφή που σε μεγάλο βαθμό έχουν δημιουργήσει τα δυτικά εγκλήματα. Το βάρος έπεσε στους λίγους που ήταν πρόθυμοι, τουλάχιστον προσωρινά, να κουνήσουν έστω και λίγο το δαχτυλάκι τους, όπως η Σουηδία και η Γερμανία. Πολλοί άλλοι απλά έκλεισαν τα σύνορά τους», σχολιάζει ο Νόαμ Τσόμσκι. Παραλληλίζει μάλιστα την κατάσταση στα σύνορα της Ευρώπης, σαν την κατάσταση που επικρατεί στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, όπου οι Αμερικάνοι υποστηρίζουν ότι ακολουθούν μία «ανθρωπιστική πολιτική που μειώνει την παράνομη μετανάστευση», αλλά σε ποιους; Σε αυτούς που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα συντρίμμια που άφησαν στην κεντρική Αμερική τα εγκλήματα των ΗΠΑ σε αυτή, όπως τονίζει.

«Τι μας λέει όλο αυτό για τις επικρατούσες αξίες; Είναι δύσκολο ακόμη και να χρησιμοποιήσεις τη λέξη “αξίες”, πόσο μάλλον να το σχολιάσεις», θα σημειώσει χαρακτηριστικά…

Ο Νόαμ Τσόμσκι τοποθετείται όμως και για το επιχείρημα που όλο και πιο συχνά ακούγεται από επίσημα ευρωπαϊκά χείλη και λέει ότι «είναι απλά αδύνατο να δεχτεί η Ευρώπη τόσους μετανάστες και πρόσφυγες». «Η Γερμανία έχει απορροφήσει σχεδόν 1 εκατ. πρόσφυγες, όντας μια πολύ πλούσια χώρα, με πληθυσμό άνω των 80 εκατ. πολιτών. Κάντε τη σύγκριση με τον Λίβανο, μια φτωχή χώρα με σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Το 25% του πληθυσμού του Λιβάνου αποτελείται από μη Λιβανέζους. Όπως πολύ σωστά έχει παρατηρήσει ο επικεφαλής του Human Rights Watch, Kenneth Roth, “Αυτό το κύμα ανθρώπων μοιάζει σαν σταγόνα, αν αναλογιστεί κανείς την πισίνα που καλείται να το απορροφήσει. Λαμβάνοντας υπόψη τον πλούτο της ΕΕ και την προηγμένη της οικονομία, είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι η Ευρώπη δεν διαθέτει τα μέσα για να απορροφήσει αυτούς τους νεοφερμένους, ιδιαίτερα οι χώρες που χρειάζονται τους μετανάστες για την οικονομική τους ευρωστία”».

 

Η κρίση ως ευκαιρία

Καταλήγοντας ο Αμερικανός φιλόσοφος θα σχολιάσει: «Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ του ενιαίου νομίσματος ― για το οποίο οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες ― και το έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία νομίζω ότι έχει υπάρξει μια σημαντική εξέλιξη. Υπενθυμίζεται ότι για εκατοντάδες χρόνια η Ευρώπη αλληλοσπαρασσόταν. Το να έχουν ξεπεραστεί οι εθνικές εχθροπραξίες και τα σύνορα είναι ένα σημαντικό επίτευγμα. Θα ήταν μεγάλη ντροπή αν η συνθήκη Σένγκεν καταρρεύσει κάτω από μια αντιληπτή απειλή, που δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να διαχειριστεί με ανθρωπιστικό τρόπο και που θα μπορούσε να συμβάλει στην οικονομική και πολιτιστική υγεία της ευρωπαϊκής κοινωνίας».

tvxs.gr

Τα ρέστα τους…

 

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

 

Kαι τώρα η μεγάλη αναμέτρηση!

Πατερούληδες, γιοί και παραγιοί της διαπλοκής δίνουν τα ρέστα τους εναντίον της κυβέρνησης, καθώς εκπνέει πλέον ο χρόνος που αγόρασαν ή νοίκιασαν με πραξικοπήματα, τερτίπια, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, εκβιασμούς και άλλα γνωστά και προσφιλή σ’ αυτούς τους κύκλους μέσα, προκειμένου να παρατείνουν τον ανέντιμο οικονομικό βίο τους…

Στη Βουλή είδαμε ήδη το πρώτο σώου παράδοσης των διαπιστευτηρίων…

Δεν το πίστευαν, είναι αλήθεια, ότι οι άλλοι θα το φτάσουν μέχρι το τέλος… Όταν έχεις μάθει στο βάθρο της ισχύος, δύσκολα συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν και μερικοί που δεν τα κάνουν επάνω τους κάθε φορά που τους τηλεφωνεί ο πατριάρχης των εκδοτών ή ο μεγαλονονός της πιάτσας…

Μέχρι να φτάσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδεις, τα παπαγαλάκια διέδιδαν ότι «οι εμπλεκόμενοι υπουργοί τα έχουν βρει με το σύστημα»…

Πάγια τακτική αποδόμησης του αντιπάλου… Σπέρνεις την αμφιβολία για την ηθική του ακεραιότητα και μετά τα πράγματα έρχονται από μόνα τους…

Δεν έπιασε όμως το κόλπο και όταν το νομοσχέδιο έγινε πια νόμος του κράτους, επιστρατεύθηκε το παρακράτος…

Ανυπόστατα δημοσιεύματα, κατασκευή ψευδών ειδήσεων, deals με κυκλώματα υπεράνω πάσης υποψίας , με ιδεολογικό μανδύα κιόλας σε αρκετές περιπτώσεις, ανασύνταξη του πολιτικού προσωπικού που το εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο έχει επιβάλλει, ενεργοποίηση όλων των θυλάκων που ελέγχουν ακόμη σημαντικούς τομείς της διοίκησης και της Δικαιοσύνης, λασπολογία και αναγωγή του ελάσσονος σε μείζον…

Στόχος η αναχαίτιση, πάση θυσία, της επιχείρησης εναντίον της μιντιακής διαπλοκής , γι’ αυτό και οι πρώτες σειρήνες περί οικουμενικής…

Με νωπό όμως το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Σεπτεμβρίου, το οποίο εμβόλισε όχι μόνο τα σχέδια για ανατροπή της κυβέρνησης αλλά και την ηττοπάθεια στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, η στρατηγική επαναπροσδιορίσθηκε…

Αφού δεν κατάφεραν να ρίξουν εύκολα τον Τσίπρα, επιχείρησαν να τον ρίξουν στη χοάνη της «οικουμενικότητας», μήπως και διατηρήσουν τα κεκτημένα που απειλούνται…

Η αναρρίχηση Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. αναζωπύρωσε τις ελπίδες του αρχικού σχεδιασμού για ανατροπή ,αλλά οι εγγενείς δυσκολίες φάνηκαν αμέσως, με αποτέλεσμα το σχέδιο να βρίσκεται σε αδιέξοδο…

Με τις λίστες οι οποίες έδειξαν την ακτινογραφία όλου του πολιτικού μαύρου χρήματος των τελευταίων πολλών χρόνων, σήμανε συναγερμός…

Εκτός από τις τηλεοπτικές άδειες, οι πατριάρχες του μαύρου πολιτικού χρήματος αγωνιούν – ίσως και περισσότερο πλέον – για τη λίστα της Ρηνανίας – Βεστφαλίας…

Οι οικονομικοί εισαγγελείς ξεκινούν εντός της βδομάδας να στέλνουν ανά 100 κλήσεις προς τους 11.558 καταθέτες της λίστας Μπόργιανς και πλέον αυτοί θα καλούνται όχι ως μάρτυρες αλλά ως ύποπτοι για την τέλεση των κακουργημάτων της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.

Επιπλέον θα δεσμευτούν, λέει, όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί στην Ελλάδα των μεγαλοκαταθετών της τράπεζας UBS.

Οι πάικτες ετοιμάζονται για την τελευταία παρτίδα και το Μαξίμου αποφάσισε επιτέλους να βγει από το καβούκι του καθωσπρεπισμού και της περιττής ενοχικότητας, καταγγέλλοντας πλέον ονομαστικά πρόσωπα,δυνάμεις και συστήματα …

Το πάρτι μόλις άρχισε και τα events προδιαγράφονται θεαματικά …

www.altsantiri.gr

Τσοβόλας: Ο Σημίτης υπερχρέωσε την Ελλάδα...

Δείτε τους πίνακες που παραθέτει...

Βόμβα για τα έως σήμερα λεγόμενα περί υπερχρέωσης της χώρας αποτελεί το ντοκουμέντο που παρουσιάζει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Δημήτρης Τσοβόλας
 Ο πρώην υπουργός οικονομικών παραθέτει στοιχεία από... τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι το "άλμα" στα χρέη του κράτους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη παρά τον "μύθο" ότι οι παροχές μέχρι το 1989 εκτίναξαν το χρέος.

Δείτε τι γράφει ο Δημήτρης Τσοβόλας

Πιο κάτω παραθέτω τον πίνακα 6.1 με τίτλο “Σύνθεση Χρέους Κεντρικής Διοίκησης (ποσά σε δισεκ. δρχ)” των ετών από 1987 έως και 1997. Είναι απολογιστικά (οριστικά στοιχεία). Ο πίνακας αυτός της εξέλιξης του χρέους περιλαμβάνεται στην Εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού έτους 1998 (Κυβέρνηση του κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους:

 

Από τον πίνακα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι είναι αναληθές και σκόπιμο, αυτό που επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια υποστήριζε η Ν.Δ. και το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι υπερχρεώθηκε η χώρα μας το 1989, λόγω της κοινωνικής πολιτικής και άλλων παροχών που δόθηκαν στον Ελληνικό λαό την περίοδο 1981-1989.
Προκύπτει, αντίθετα, ότι μετά το 1989, παρότι πάρθηκαν αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα και εκποιήθηκε μέρος της εθνικής περιουσίας, το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης αυξήθηκε σημαντικά και ως ποσοστό στο Α.Ε.Π. και σε απόλυτους αριθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις 31-12-1989 (η τότε Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε στις 30-6-1989) το χρέος αυτό ανέρχονταν σε 6.699 δισεκ. δρχ., ή σε ποσοστό 61,5% του Α.Ε.Π.
Στη συνέχεια όμως με Κυβέρνηση Ν.Δ. (και Πρωθυπουργό τον κ. Κων. Μητσοτάκη), το 1993 ανήλθε στο τρομακτικό ποσό των 23.431 δισεκ. δρχ. ή ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π.
 Τέλος στην περίοδο 1994 έως 1997 (με κυβέρνηση κ. Σημίτη) ανήλθε στο ποσό των 39.339 δισεκ. δρχ. το 1997 ή σε ποσοστό 120,2% στο Α.Ε.Π.
 Σήμερα δε, παρά τα σκληρά μνημόνια ανέρχεται στο ποσό των 364 δισ. ευρώ  ή σε ποσοστό 180% του Α.Ε.Π..
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Αθήνα, 25-1-2016
Δημήτριος Τσοβόλας

 Πηγές: PrettyLife.gr, usay.gr
matrix24.gr, nonews-news.blogspot.gr

…το σόι σου!

  Άρης Σκιαδόπουλος

 

Ποιος είναι αυτός ο απίθανος ράπερ που ακούει στο όνομα Ιάσονας Σχινάς Παπαδόπουλος και αναδείχτηκε μεμιάς το αγλάισμα της πολιτικής;

Ηγείται της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αδερφός του, Ορέστης, λέει, διορίστηκε την 1η Δεκέμβρη του 2015 ειδικός Σύμβουλος στο Οικονομικό Γραφείο της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού και η μητέρα του Ξανθίππη Παπαδοπούλου, Ειδική Σύμβουλος στο Γραφείο του υπουργού Υγείας, Αντρέα Ξανθού. Και αντί ο ράπερ του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει «τουμπεκί ψιλοκομμένο», έκαμε μια γραπτή δήλωση, έμπλεη πολιτικού κύρους και ήθους. Την ακόλουθη:

«Μπροστά στη ρουφιανιά και τον κιτρινισμό στέκομαι περήφανος και τους γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια. Ποτέ δεν ζητήσαμε, ποτέ δεν περιμέναμε ανταμοιβή. Το Κόμμα μας ζήτησε πλάτη, και βάλαμε».

Διαβάζοντας το κομμάτι του συναδέλφου Δημήτρη Μηλάκα, απ ο,τι είδα, ο εν λόγω κύριος έχει επικαλεστεί ανάμεσα στα άλλα, ότι ο θείος του… πατέρα του,δολοφονήθηκε από φασίστες, κάπου στα βουνά τής Ηλείας. Εγώ λοιπόν πληροφορώ τον ράπερ- Γραμματέα ότι γνωρίζω κάμποσα δισέγγονα και τριτανήψια δολοφονημένων από φασίστες ( με τα ίδια, ίσως και περισσότερα, προσόντα από τους διορισθέντες συγγενείς του) τα οποία γυρνούν εδώ κι εκεί, με τα ντοκτορά και τα μεταπτυχιακά στο χέρι. ΑΝΕΡΓΑ.

Και δεύτερο: Ποιος του είπε του συμπαθούς και αγνώστου ρεπερτορίου ράπερ, πλην Γραμματέως της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, ότι το Κόμμα έχει το δικαίωμα να επιβάλλει στην κυβέρνηση ποιος θα «βάλλει πλάτη»; Ας του μάθουν τουλάχιστον την αλφαβήτα της πολιτικής.

Δυστυχώς όμως, αυτή είναι μια πρακτική που κάποιοι ΣΥΡΙΖΑϊκότεροι του Τσίπρα την έχουν ακολουθήσει κατά γράμμα. Εκθέτοντας με τον τρόπο τους, τον ίδιο τον Πρωθυπουργό- αν καλόπιστα δεχτούμε ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει τίποτα για το…έγκλημα.

Τα ονόματα των διορισθέντων σε διάφορες θέσεις είναι γνωστά και γνωστές είναι οι εκλεκτικές τους συγγένειες. Παρά ταύτα, μέχρι και σήμερα δεν είδαμε καμιά διορθωτική κίνηση του Πρωθυπουργού. Αν και όλα φάνηκαν από το ξημέρωμα κιόλας.

Με τον τρόπο που διόρισε το σόι της η συμπαθής περιφερειάρχης. Και μάλιστα με αυξημένες αρμοδιότητες και υπερεξουσίες. Αίφνης, ο αγαπητός της αδερφός βρέθηκε από απλός Γραμματέας του Φεστιβάλ Αθηνών, να είναι διευθυντής, παρακαλώ, του γραφείου του υπουργού Πολιτισμού! Κι ενώ οι υπουργοί πάνε κι έρχονται, ο… διευθυντής εκεί, αμετακίνητος.

Μην αραδιάσουμε τώρα κι άλλα ονόματα. Την ξαδέλφη του Πρωθυπουργού, στο γραφείο του Σπίρτζη, τη σύζυγο του Δημήτρη Βίτσα, τη συμβία του Νίκου Παρασκευόπουλου, τη γυναίκα του Χρυσοχοϊδη κι άλλες κυρίες και κυρίους. Αυτό το σόι του…ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τελειωμό μπλιό! Μπάστα αδέρφια.

Το θλιβερό όμως είναι άλλο. Το νάσαι δημοσιογράφος και να καλείσαι να υπερασπιστείς όλα αυτά, από το κομματικό δημοσιογραφικό όργανο. Πραγματικά, μελαγχολείς όταν τον ρόλο αυτό καλούνται να παίξουν συνάδελφοι που δεν έχεις λόγο να μην τους εκτιμάς. Έτσι, βγήκε με ένα του κείμενο, να υπεραμυνθεί όλων αυτών, ο συνάδελφος Θανάσης Καρτερός. Ο οποίος χαρακτηρίζει όλες αυτές τις αποκαλύψεις ως… «μπούλινγκ» εναντίον της κυβέρνησης. Με λίγα λόγια…λιντσάρουν την κυβέρνηση, όσοι αποκαλύπτουν όλο αυτό το οργιώδες νταραβέρι διορισμών ημετέρων. Και όλα αυτά αποδίδονται στα καταραμένα μίντια που ντε και καλά, θέλουν να αποδομήσουν το θαυμαστό ως τα σήμερα έργο της Κυβέρνησης. Αναφέρει μάλιστα σ ένα σημείο σαρκάζοντας όσους κριτικάρουν την Κυβέρνηση…» και δεν είναι μόνο τα πρόσωπα, είναι και οι πολιτικές. Μας παίρνουν κάθε μέρα τα σπίτια, τις συντάξεις, τα δικαιώματα,τα χωράφια, τις γυναίκες και το κωνσταντινάτο φλουρί..»

Όχι, κύριε συνάδελφε! Δεν απειλούνται τα σπίτια, οι συντάξεις…αυξάνονται, από δικαιώματα είμαστε όλοι…ίσοι, οι γεωργοί είναι κατενθουσιασμένοι, για τις γυναίκες μας δεν ξέρω (απ ο,τι διάβασα τελευταία η πορνεία είναι στο φόρτε, της από γυναίκες απελπισμένες) . Όσο για κωνσταντινάτο φλουρί, δεν μας περισσεύει πια φράγκο…

Εκτός αν εσείς, στην «Αυγή», ζείτε ικανοποιημένοι, στον δικό σας ψευδαισθησιακό μικρόκοσμο, ή είστε από….σόι.

Εμείς οι υπόλοιποι….Γαμώ το σόι μας! Άντε Γεια (που λέει κι ο Τάκης)…

www.imerodromos.gr