Βίτσα: Ρε θα βγω στον δρόμο, εγώ η μεσόκοπη, η μάνα - γιατί άντρες δεν υπάρχουν σε αυτή την χώρα - με το τηγάνι μου στο χέρι και αλίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά μου,.

Γεια σου καλέ μου σκηνοθέτη

Τι να σου πω ;

Τα βάσανα αυτού του λαού δεν έχουν τελειωμό. Φταίχτης και θύμα ο ίδιος.

Άλλα πράγματα είχα σκοπό να σου γράψω, αλλά ήρθε σήμερα ο γιος μου, σαράντα ετών, επιστήμονας, παντρεμένος με δυο παιδιά και μου λέει “Μάνα θα φύγω”,  “θα πάω έξω να δουλέψω”. Τι λες παιδί μου ; του απάντησα ... που θα πας; ... “Μάνα, όπου και να πάω θα είναι καλύτερα από εδώ ... , εδώ σε κλέβουν, σε σκοτώνουν, που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου, μάνα, εδώ με τους δήμιους και τους κλέφτες;” .

Αυτά που λες και άλλα πολλά και θα σκάσει ο πατέρας του, αν του το πω.

Να ελπίσω ; σε τι να ελπίσω;  Η ελπίδα σκοτώνει την αλήθεια.

Την ελπίδα πουλάνε όλοι αυτοί και ταλανίζουν αυτό το λαό.

Λένε για το ασφαλιστικό αυτές τις μέρες. Ιδια παραμύθια από άλλους παραμυθάδες. Μία από τα ίδια η “αριστερά”. Γνωστή η συνταγή, αυξάνουν τις εισφορές και κόβουν τις συντάξεις. ...

Το ασφαλιστικό σύστημα και οι συντάξεις δημιουργήθηκαν υπό  την πίεση του κομμουνισμού. Πριν οι άνθρωποι, είτε πέθαιναν πάνω στην δουλειά είτε έπρεπε κάποιος να τους τρέφει στα γηρατειά. Σύνταξη δεν υπήρχε. Ηλθαν στην σοβιετία οι κομμουνιστές, έδωσαν σύνταξη σε όλους και αναγκάστηκαν και οι υπόλοιποι να το κάνουν για να μην χάσουν την εξουσία.

Στην Ελλάδα το είδαν πιο έξυπνα, τα αφεντικά του τόπου. Ευκαιρία ήταν να μαζέψουν κεφάλαια από το λαό για να τα εκμεταλλευτούν. Ετσι τις πρώτες δεκαετίες, που το ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία δεν είχαν υποχρέωση να πληρώνουν συντάξεις, μάζευαν το χρήμα  στην Τράπεζα του Ροθτσαϊλντ (ως “Τράπεζα της Ελλάδος” είναι πιο γνωστή) ΑΤΟΚΑ.  Και με τα χρήματα αυτά κάτι εθνάρχες όπως ο Κων/νος Τριανταφυλλίδης – Καραμανλής έδιναν ΑΤΟΚΑ δάνεια στους “εθνάρχες” του καπιταλισμού, να κάνουν ντουβάρια και να βγάλουν τα λεφτά στην Ελβετία.

Ποια μεταπολίτευση, μας λένε οι παπαγάλοι στα ΜΜΕ;  απόλυτη συνέχεια του παρελθόντος ήταν, οι ίδιες φάρες, τα ίδια τζάκια και σόγια. Ούτε ήλθε η μεταπολίτευση από επανάσταση του λαού. Ο Γκιζίκης παρέδωσε στον Καραμανλή, που ήταν πρωθυπουργός πάλι στο παρελθόν.  Ας αφήσουν αυτό το παραμύθι οι κρυπτοχουντικοί και οι κρυπτοβασιλικοί και όλοι οι επικίνδυνα ηλίθιοι. Δεν υπήρξε καμία πραγματική “μεταπολίτευση”.

Μετά την μεταπολίτευση λοιπόν συνεχίστηκε η ίδια αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων από τους “επενδυτές”, που θα έφερναν δήθεν την “ανάπτυξη”. Η όποια ανάπτυξη έγινε με τα λεφτά και τον ιδρώτα αυτού του λαού, απλά δεν πρέπει να το καταλάβει, ούτε του το λένε. Με τον Αντρέα έφαγε λίγο παραπάνω ψωμί αυτός ο λαός. Ισως το παράκανε, αλλά έδωσε. Οταν λοιπόν είδαν ότι τρώει ο λαός ψωμί, έσπευσαν οι Μητσοτάκηδες και όλοι οι επόμενοι να του το κόψουν. Ναι, δεν ήταν βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, όχι γιατί έφαγε ο λαός ψωμί, αλλά γιατί πριν του είχαν φάει τα λεφτά οι πλουτοκράτες. Με τόσα χρήματα, τα ασφαλιστικά ταμεία έπρεπε να έχουν δικές τους τις μισές τράπεζες. Για να τα αποτελειώσουν και να φάνε και άλλα, φίλε μου, τα έβαλαν τα ταμεία να “επενδύσουν” στο στημένο παιχνίδι του χρηματιστηρίου. Τα πήραν ξένα και ντόπια λαμόγια τα λεφτά και μην τους είδατε. Αφού πέρασε αυτή η κλοπή, κανονική λαίλαπα και υπήρχαν ακόμα αποθέματα, τότε αποφάσισαν ότι πρέπει να φάνε και άλλα: “Δομημένα Ομόλογα”. Η τελευταία κλοπή ήταν με το “κούρεμα”. Ανάμεσα στις τόσες κλοπές “άρχισαν να ανακαλύπτουν” ότι δεν βγαίνουν τα χρήματα για τις συντάξεις, ότι υπάρχουν ελλείμματα και άλλα τινά. Βέβαια δεν βγαίνουν τα χρήματα πλέον, αφού τα ρήμαξαν τα αφεντικά.

Μέτρα κλοπές: “επενδύσεις”, χρηματιστήριο, δομημένα, κούρεμα. Και τώρα τι προτείνουν : κόψε συντάξεις, αύξησε εισφορές. Αυτό που κάνουν  από το 1992 (νόμος Σούρλα). 23 χρόνια η ίδια συνταγή, αλλά ποτέ δεν πιάνει. Και δεν πιάνει γιατί ο στόχος των νεοφιλελεύθερων εδώ και χρόνια είναι η ιδιωτικοποίηση και η εξαφάνιση της σύνταξης. Ενα θέμα 50-60 ετών ήταν η σύνταξη, ένα διάλειμμα της ιστορίας της κλοπής και του θανάτου ανθρώπων και λαού. Το ξεπέρασαν και τώρα ξανά : θάνατος στην δουλειά ή από την πείνα.  Οσοι έχουν χρήμα θα ασφαλίζονται στους ιδιώτες τραπεζο-ασφαλιστές (που θα έχουν και τίποτα χρεοκοπίες από απάτες απληστίας στην πορεία), οι υπόλοιποι θα ζουν με το βοήθημα φιλανθρωπίας των πλουσίων μέχρι να κοπεί και αυτό. Μετά την χρεοκοπία της χώρας το βοήθημα – σύνταξη θα πάει στα 280 ευρώ. Αυτός είναι ο στόχος και μην ξεγελαστεί κανείς και τους δώσει βάση να κινηθούν. Γη και ύδωρ θα τους προσφέρει αν το κάνει. Οσοι ζήσουν, οι άλλοι ας πεθάνουν ..., άχρηστοι τους είμαστε την 3η ηλικία. Αλλά και η ίδια η χώρα, 3ης ηλικίας χώρα την έκαναν με τις πολιτικές τους. Αντε να παντρευτούν νέοι, άντε να κάνουν οικογένεια; με τι και πως;

Η μόνη λύση για τον λαό, είναι να φτιάξει νέα ασφαλιστικά ταμεία, ακόμα και με αυτο-οργάνωση και να τα διοικούν αποκλειστικά οι ασφαλισμένοι και όχι ξεκάρφωτοι διορισμένοι πολιτευτές και κομματόσκυλα - άσχετοι και υποτακτικοί για να παίρνουν μισθούς και αποζημιώσεις. Με πραγματική δημοκρατία, ενιαίο ψηφοδέλτιο και ανακλητότητα, που θα τα διοικεί θεσμικά ο λαός, οι ασφαλισμένοι τους. Νέα ταμεία, από τον λαό για τον λαό και μακριά από τις βδέλλες που του πίνουν το αίμα. Οποια κυβέρνηση το κάνει θα είναι πραγματικά κυβέρνηση του λαού και επειδή αυτές σπανίζουν θα πρέπει να το ξεκινήσει ο αποκαμωμένος λαός μόνος του.

Τι να σου πω, φίλε μου. Αν δεις την ιστορία της ανθρωπότητας και της Ελλάδας θα καταλάβεις πολλά, ίσως και όλα για όσα ζεις.

Οσο για τους επενδυτές στους οποίους ορκίζονται και παρακαλούν, είναι η απόδειξη ότι η τσιπροπαρέα δεν έχει ούτε σχέδιο, ούτε τίποτα. Αν είχε σχέδιο θα το είχε παρουσιάσει και πολύ περισσότερο θα το είχε βάλει μπροστά. Περιμένουν λέει τους επενδυτές σαν θεούς... . Να βάλουν λέω τον φίλο τους τον Ιερόνυμο να κάνει και καμιά παράκληση ... και να καθιερώσουν και εθνική εορτή : Η εορτή του τρισμέγιστου επενδυτή.

Τι είναι ρε γελοίοι, ο “επενδυτής” ; κανένας φιλάνθρωπος είναι;

Ενας λεφτάς είναι, που ψάχνει να βρει “πεθαμένους“ για να τους κλέψει, για να κερδίσει όσο περισσότερα μπορεί. Και, όταν βρει αλλού καλύτερα, θα κουνήσει το μαντήλι, αφού αρπάξει όσα μπορεί. Αμα είναι και ξένος ... όλο το χρήμα που θα μαζεύει, θα το στέλνει στο εξωτερικό και εδώ θα μένουν τα ιδρωμένα και ματοβαμμένα ρούχα να τα κλαίνε οι μανάδες και να τα πλένουν σε πλυντήρια ξένων επενδυτών με απορρυπαντικά άλλων ξένων επενδυτών. Δηλαδή ούτε το κλάμα του δεν μπορεί να χαρεί πια αυτός ο λαός. Ξένα ρούχα, ξένα πλυντήρια, ξένα απορρυπαντικά. Το μόνο που είναι δικό του. Το μόνο που ανήκει σε αυτόν το λαό είναι το κλάμα, ο ιδρώτας και το αίμα.

Αν υπήρχε “Αντίσταση” σε αυτή την χώρα, θα έλεγα: καμμένη γη, ταμπούρια, κλεφτοπόλεμο και έπειτα επίθεση, γιούρια να τους λιανίσουμε. Τώρα καθίστε να τρώτε σφαλιάρες και να κλαίτε. Εχει νόημα να ελπίζετε; Πριν από τρία χρόνια έκοψαν τα δώρα και το επίδομα άδειας, για να “εξορθολογιστεί” το σύστημα, για να μην υπάρχουν άλλες περικοπές στο μέλλον... ήταν “μεταρρύθμιση”. Πόσες περικοπές και τσεκούρια υπήρξαν έκτοτε; πόσες “μεταρρυθμίσεις” και περικοπές σας σκοτώνουν 25 χρόνια τώρα. Καθίστε να σας δουλεύουν και να λέτε “πάλι καλά” , μέχρι να έλθει η σειρά σας ... .

Ο,τιδήποτε σε μία χώρα, σε ένα λαό, σε μια κοινωνία πρέπει να ξεκινάει από το να έχει κάθε άνθρωπος όσα χρειάζεται για να ζήσει. Οταν ξεκινάει από το πόσα πρέπει να κόψει για να έχουν οι ισχυροί περισσότερα κέρδη, τότε είναι χαμένο το παιχνίδι, είναι όλα λάθος. Την ίδια ώρα που σας κόβανε μισθούς και συντάξεις, η σύμβαση της Αττικής Οδού π.χ. είχε και έχει λήξει και έπρεπε τα έσοδα να πηγαίνουν στο κράτος. Είδατε να γίνει τίποτα; Τι είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένοι, τελειωμένοι, πεθαμένοι,  μπροστά στα έσοδα των εθνικών εργολάβων-επενδυτών. Κάπως έτσι τους έδωσαν όλους τους δρόμους και φύτρωσαν παντού και αύξησαν τα διόδια με τους δρόμους που φτιάξαμε εμείς. Λογαριασμό μάλιστα δεν δίνουν σε κανέναν. Είπαμε, τι είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ μπροστά στα κέρδη των εθνικών εργολάβων; Την ίδια ώρα και με την ίδια ευκολία που σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους, χαρίζουν εκατομμύρια μπροστά στα μάτια σας.

Ρε θα βγω στον δρόμο, εγώ η μεσόκοπη, η μάνα - γιατί άντρες δεν υπάρχουν σε αυτή την χώρα - με το τηγάνι μου στο χέρι και αλίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά μου,.

Από το "Στοχασμός - Πολιτική"