Συντάκτης: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Φέτος η Νατάσσα Μποφίλιου παρουσιάζει κάτι εντελώς καινούργιο και διαφορετικό. Μια μουσική παράσταση με αρχή, μέση και τέλος. Με συγκεκριμένο concept που εμπεριέχει 100% την προσωπικότητα και την αισθητική της ίδιας, αλλά και των μόνιμων συνοδοιπόρων της, του συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη και του στιχουργού Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Είναι το «Μπελ Ρεβ», σε σκηνοθεσία του Αγγελου Τριανταφύλλου, και παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στο «Διογένης Studio» το οποίο ανακαινίστηκε ειδικά για την περίσταση. Ενθουσιασμένοι και οι τρεις τους, Νατάσσα, Θέμης και Γεράσιμος, θεωρούν πως είναι ό,τι καλύτερο έχουν παρουσιάσει ώς τώρα. Η Νατάσσα ήταν χειμαρρώδης στη συζήτησή μας. Ασταμάτητη. Ενδιαφέρουσα. Και απολαυστική θα έλεγα.
• Εχεις δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση;
Ποτέ. Σεξισμός βέβαια υπάρχει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Και είναι δυσκολότερο για ένα νέο κορίτσι όταν ξεκινάει το τραγούδι σε σύγκριση με ένα νέο αγόρι. Μια γυναίκα πρέπει να εξηγεί γιατί θέλει να είναι όμορφη.
• Πότε μια συναυλία είναι πραγματικά σέξι;
Η συναυλία είναι κάτι το πολύ ερωτικό και δεν έχει να κάνει με το ρεπερτόριο αλλά με τον τρόπο που μαγεύεις τους ανθρώπους. Δεν φοβάμαι τον ερωτισμό μου, μου αρέσει να αρέσω και μου αρέσει να μου αρέσουν. Και είναι ανεξάρτητο από την εμφάνιση και την ομορφιά του καλλιτέχνη, σχετίζεται με την αύρα και την ενέργεια.
• Χυδαία μπορεί να είναι μια συναυλία;
Φυσικά. Αν ο άλλος ανεβαίνει στη σκηνή και αντιμετωπίζει το κοινό με περιφρόνηση, «έλα μωρέ τώρα, να πάρουμε τα λεφτά και να φύγουμε», είναι τέρμα χυδαίος.
• Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι καλλιτέχνες;
Πάρα πολλοί. Δεν θα σου πω ονόματα, αλλά σίγουρα δεν έχει να κάνει με έναν συγκεκριμένο χώρο τραγουδιού. Είναι πολύ σοβαρό το ζήτημα, γιατί ανακατεύεσαι με την τέχνη που είναι κάτι το ιερό. Κρύβει χυδαιότητα όταν ανεβαίνεις απροετοίμαστος στη σκηνή.
• Εσύ έχεις βγει απροετοίμαστη;
Οχι, αλλά μου έτυχε δυο-τρεις φορές να είμαι άσχημα ψυχολογικά και να μην μπορώ να αναστρέψω την κατάσταση. Σε μια συναυλία στην Πάτρα έπαθα κάτι, στα καμαρίνια, και έκλαιγα με λυγμούς. Ηταν sold out, οι άνθρωποι βρίσκονταν ήδη εκεί, γεγονός που με άγχωνε ακόμα περισσότερο. Μάζεψα τα κομμάτια μου, βγήκα, προσπάθησα δυο-τρία τραγούδια, αλλά δεν τα κατάφερνα.
Ηταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε και δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Γενικά είμαι πάντοτε προετοιμασμένη, καταστρώνω plan b, plan c, όλα, αλλά αυτό δεν το υπολόγισα ποτέ γιατί δεν μου είχε ξανατύχει. Σκέφτηκα λοιπόν να φερθώ αυθόρμητα και μίλησα ειλικρινά στον κόσμο, «χίλια συγγνώμη, δεν είμαι αυτή που είμαι πάντα, χρειάζομαι λίγο παραπάνω τη βοήθειά σας και σας υπόσχομαι πως θα το βρω».
• Τα plan b, plan c κτλ τα έχεις και για το κακό κοινό;
Σε αυτό δεν κωλώνω. Διαθέτω μεγάλη σιγουριά. Είναι η δουλειά μου να βρω τρόπο να τους πλησιάσω, να τους ξεκλειδώσω. Πολύ σπάνια δεν το καταφέρνω. Οταν τους ανοίγεσαι, είναι δύσκολο να μην το πάρεις πίσω.
• Εχεις θυμώσει με θεατές;
Πολλές φορές. Σταμάτησα παράσταση στη μέση και την είπα σε παρέα, «αν δεν θέλετε, μπορείτε να πάρετε τα λεφτά σας πίσω και να φύγετε». Κάποιους άλλους τους χτύπησα στον ώμο να σταματήσουν, για άλλους κατέβηκα κάτω από τη σκηνή. Πέρσι με μια παρέα μού γύρισε το μάτι.
Τους αγριοκοίταζα, τους περιτριγύριζα, έσκυβα στο αυτί και τους έλεγα «σταμάααατα please γιατί θα έχουμε θέματα». Είμαι λίγο τσαμπούκι σε κάτι τέτοια. Στις συναυλίες βέβαια είναι διαφορετικό το κοινό. Δεν υπάρχουν ξέμπαρκοι εύκολα. Θα ήμουν άδικη όμως αν έλεγα πως έχουμε πολλά τέτοια κρούσματα. Το κοινό μας είναι φανταστικό.
• Παραμένουν φανταστικό κοινό ακόμα και αν μετά από σένα πάνε στην Πάολα;
Αν σε μένα ήταν ανοιχτοί στη συγκίνηση και πήραν ό,τι είχα να τους δώσω κι εκείνοι μου έδωσαν ό,τι χρειαζόμουν για να πάω παρακάτω, βεβαίως και είναι.
• Ο «Διογένης» που παίζεις τώρα δεν διαθέτει το δικό του, ξένο προς εσένα, κοινό;
Σίγουρα κάποια τραπέζια στην πρεμιέρα μας, το προηγούμενο Σάββατο, με παρακολουθούσαν για πρώτη φορά και ήρθαν με περιέργεια. Ηταν άψογοι όμως όλοι τους. Κοίτα, εμείς επιλέγουμε χώρους που μπορούν να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις της εκάστοτε παράστασης.
• Ναι, αλλά στον «Βοτανικό» που έπαιζες πέρσι, σήμερα παίζει ο Μάκης Δημάκης...
Και τι έγινε; Πήγα εκεί, έβαλα μία σκάλα, κίονες, τραγουδούσα άγνωστα κομμάτια, ήταν sold out, οι επιχειρηματίες ήταν γλυκύτατοι και υπέροχοι, γιατί να αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα; Επρεπε να βρούμε ένα μέρος που να υπάρχει η δυνατότητα να χωρέσει πολύς κόσμος. Εγώ άλλωστε δεν θέλω να παίζω τριήμερα.
• Εδώ υπάρχει και ο αντίλογος: Οταν η Μποφίλιου, μια τόσο εμπορική τραγουδίστρια, παίζει μόνο ένα βράδυ την εβδομάδα, περιορίζει τη νύχτα ακόμα περισσότερο. Πάνε που πάνε χάλια οι μουσικές σκηνές και έρχεται αυτή, που θα μπορούσε να γεμίσει χώρους και τρεις και τέσσερις νύχτες την εβδομάδα, να περιοριστεί σε ένα Σάββατο μόνο; Χαλάει την αγορά έτσι...
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ και το καταλαβαίνω τώρα που το λες. Δεν μπορώ όμως να δουλεύω τριήμερα. Κάνω κάτι με έντονη την αίσθηση της perfomance με σόου και κίνηση, είναι και τα τραγούδια του Θέμη απαιτητικά, μου είναι δύσκολο επομένως να τα επαναλαμβάνω τρεις μέρες. Είμαι και κατά του καψίματος, με το σερί καίγομαι. Ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης.
• Θα μπορούσες να ακυρώσεις μια σειρά παραστάσεων αν δεν σου άρεσε κάτι;
Εννοείται πως θα το έκανα.
• Μήπως έκανες και πράγματα που μακάρι να μην τα είχες κάνει;
Το 2014 είχα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας το οποίο δεν πήρα χαμπάρι και το άφηνα. Και δούλευα πάρα πολύ, μια ολόκληρη χρονιά έπαιζα με πυρετό. Πήγα να πάθω χοντρή ζημιά και να τα χάσω όλα. Ηταν μια χρονιά σαν να μην υπήρχα, είχα μπει στον αυτόματο. Δεν θα το επιτρέψω ποτέ ξανά στον εαυτό μου.
Θέλω να κρατώ τον πλήρη έλεγχο. Για αυτό και την επόμενη χρονιά δεν δούλεψα καθόλου. Ηταν το καλύτερο πράγμα που έκανα στη ζωή μου, γιατί πήρα τις αποστάσεις μου. Σαν να ξεκίνησα πάλι από την αρχή.
Γιατί τραγουδάω στο «Διογένης Studio»
«Αν μας έλεγες με τον Θέμη και με τον Γεράσιμο να διαλέξουμε μόνο μία παράσταση απ’ όσες έχουμε κάνει έως τώρα, θα επιλέγαμε αυτή. Γιατί έχει ωριμότητα και ψυχραιμία που κατακτήθηκε με τον χρόνο» παραδέχεται. «Οι επιρροές, όλα στα οποία κλείνουμε καλλιτεχνικά το μάτι, περιέχονται στο «Μπελ Ρεβ». Εδώ γίνεται ξεκάθαρη η μουσική μας αισθητική. Κάνουμε πράγματα που δεν τολμούσαμε ούτε να τα σκεφτούμε μέχρι πέρσι».
• Θα θορυβηθούν οι πιστοί σου θαρρείς;
Αυτό που ίσως ξενίσει κάποιους είναι το γεγονός πως πρόκειται για μουσική παράσταση. Δεν υπάρχει το περιθώριο για αστεία και κουβέντες ως συνήθως. Ο,τι θέλω να εκφράσω το εκφράζω με τη μουσική. Ναι, ίσως ξενίσει κάποιους.
• Για αυτό και φτιάξατε τον «Διογένη» σε στιλ θεάτρου;
Ηταν όρος για εμάς. Τρία πράγματα ζητήσαμε: να κάνουμε μία παράσταση με τους 15 καλύτερους σολίστες που θα σκίζουν, να παρουσιάσουμε το δικό μας ρεπερτόριο συν κάποιες διασκευές που θα εξηγούν την αλλαγή μας και, τρίτο, να κάθονται οι θεατές σε οριζόντια διάταξη.
• Μήπως το μόνιμο τρίο Μποφίλιου - Καραμουρατίδης - Ευαγγελάτος λειτουργεί κάπως περιοριστικά μερικές φορές για εσάς τους ίδιους;
Εμένα με απελευθερώνει γιατί δείχνω βαθιά εμπιστοσύνη στους πειραματισμούς τους. Ακούμε και οι τρεις πολλή μουσική, έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, δεν αποκλείουμε τίποτε. Εγώ έγινα τραγουδίστρια για να πω τα τραγούδια των παιδιών. Ηθελα να είμαι η ηρωίδα των τραγουδιών τους.
Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό
Αυτό που με πληγώνει είναι που μπήκε στο στόμα του καθενός, ακόμα και των αμόρφωτων, «ε, είδαμε και την πρώτη φορά Αριστερά τι έκανε». Είναι μαχαίρι στην καρδιά. Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, είχα πάρα πολλές ανησυχίες.
Ημουν σίγουρη πως δεν μπορεί ένας άνθρωπος να ανατρέψει τα πράγματα, να πάει στους δράκουλες και να κάνει κάτι. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του Τσίπρα, ούτε ότι κάποιοι άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν ξεχωριστή ιδεολογική παιδεία.
Δεν το συζητώ. Αλλά σε αυτό το σύστημα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημα, δεν μπορείς να κάνεις την ανατροπή. Η επανάσταση γίνεται μόνο από τον λαό. Ψηφίζω ΚΚΕ, αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία, για δύο λόγους: επειδή το νιώθω ως τιμή για την οικογένειά μου και τους παππούδες μου που ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση κι επειδή πιστεύω στην οργανωμένη πάλη».
• Γιατί δεν βοήθησε το ΚΚΕ τότε τον ΣΥΡΙΖΑ, στις αρχές του 2015;
Πολύ καλά έκανε. Το φαντάζεσαι πώς θα ήταν τώρα, αν είχε συνεργαστεί; Ηταν δεδομένα τα μέτρα, δεν γινόταν αλλιώς, θα τα έπαιρναν.
• Είναι δικτατορία η Ευρωπαϊκή Ενωση;
Φυσικά και είναι. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό. Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη.
Με έφτυσε ένας φασίστας στον δρόμο
«Για όσα είναι σοβαρά, παίρνω θέση. Για τους πρόσφυγες, τη Χρυσή Αυγή, το δημοψήφισμα. Αν μπορώ με την αναγνωρισιμότητά μου να βοηθήσω έναν άνθρωπο να νιώσει ελεύθερος, το κάνω. Εγραψα στο facebook υπέρ του Συμφώνου Συμβίωσης και με διέγραψαν πολλοί. Η απόφασή μου να συμμετάσχω στη συναυλία για την Ηριάννα ήταν πολιτική. Είναι θέμα δικαιοσύνης και δεν με ενδιαφέρει αν χάσω κάποιους οπαδούς μου».
• Τι είναι πιο σημαντικό; Να είσαι ο εαυτός σου ή να είσαι διάσημος και να σε αγαπάνε όλοι;
Δεν εμπιστεύομαι καθόλου τους ανθρώπους που τους αγαπάνε όλοι.
• Θυμάμαι τότε που θαρραλέα τα έβαλες με τη Χρυσή Αυγή...
Μου είπαν διάφοροι, γνωστοί και φίλοι, «είσαι με τα καλά σου;» Φυσικά και είμαι στα καλά μου. Δέχτηκα απειλές. Από το «θα σε κρεμάσουμε στο Σύνταγμα από τα άντερά σου» μέχρι που ένας με έφτυσε στον δρόμο!
• Φασίστας;
Ναι.
• Τι έκανες;
Εμεινα μαλάκας, δεν κουνήθηκα. Εμεινα άγαλμα, δεν το περίμενα.
• Φοβήθηκες;
Οχι. Και όχι επειδή είμαι ατρόμητη, αλλά είχα βαθιά πίστη. Προέρχομαι από ένα ιδιαίτερο σπίτι. Οταν έγινε αυτό με τη Χρυσή Αυγή, οι γονείς μου μού είπαν «είμαστε υπερήφανοι που είσαι κόρη μας, ό,τι και αν συμβεί, δεν πειράζει, άξιζε ο κόπος να ειπωθεί κι εσύ έκανες το χρέος σου, μίλησες κατά του φασισμού». Δεν μου είπαν, πρόσεξε παιδί μου, μην κάνεις αυτό κ.ο.κ. Πρέπει να μη φοβόμαστε.
ΥΓ του blog: ...είναι νέα, είναι ωραία, είναι ταλαντούχα, είναι ανερχόμενη στο χώρο της μουσικής κι έδωσε μια συνέντευξη....τόλμησε να πει τις απόψεις της πέρα από τα καθιερωμένα κι επιβαλλόμενα, ανέπτυξε πολιτικές θέσεις και κρίσεις πέρα από το τετριμμένα απολιτίκ και ενιαίο status quo των βάρδων της μεσοεπικοινωνιακής 'δημοκρατίας' μας..... απόψεις θολές, απόψεις ανεπεξέργαστες ίσως κληρονομικές, απόψεις συναισθηματικές, επιθυμίες ρομαντικές, πόθοι ουτοπικοί, αντιρρήσεις υπαρκτές για τον κόσμο που ζούμε και τις δυνάμεις που καθορίζουν το μέλλον και την πορεία μας σαν μεμονωμένων ατόμων και κοινωνιών συνολικότερα......κι έπεσαν να την φάνε με ύβρεις, ειρωνείες και εξυπνακισμούς οι 'ειδήμονες', οι επαγγελματίες της πολιτικής και τα τρωκτικά της ενημέρωσης....ΟΡΜΑΤΕ παιδιά της Ευρώπης κι ευρωλιγούρηδες κάθε εποχής και τύπου, ορμάτε ακάθεκτοι γιατί με την συμπεριφορά σας απλώς την επιβεβαιώνεται.....Η Ευρώπη που κάνει δεκτή αυτή την συμπεριφορά σας για το άλλο, το διαφορετικό, το ιδιαίτερο, τον τρόπο και την δημόσια εκφορά του είναι η Ευρώπη που απευχόμαστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου