Χρήστος Ξανθάκης
Είμαι χτες το βράδυ στο «Κονσερβοκούτι» και απολαμβάνω τα εδέσματα του σεφ και ακούω στο διπλανό τραπέζι τη φίλη μου την Ελένη να λέει για τα δακρυγόνα στο Σύνταγμα και ότι ήταν πολλά και ότι ήταν μπόλικα και ότι... ήταν ενοχλητικά και τη φάγανε γέροι και παιδιά και τέλος πάντων το παράκανε η αστυνομία.
Μπαίνω στη κουβέντα σχετικώς απρόσκλητος (το προνόμιο του να είσαι ρεπόρτερ!) και της λέω ότι εκεί ήμουνα και ότι η αστυνομία δεν είχε πολλές επιλογές. Διότι οι επιτιθέμενοι δεν πετάγανε νεράτζια, πετάγανε φωτοβολίδες ευθείας βολής (εκατοντάδες φωτοβολίδες ευθείας βολής, αν έχεις Θεό…) και κρατάγανε καδρόνια και κοντάρια και έτοιμοι ήταν να μπουκάρουν στη Βουλή και να την κάνουν ίσιωμα.
«Ας βάζανε εκείνα εκεί τα κάγκελα που είχανε βάλει στο παρελθόν», μου λέει.
«Αν τα είχανε βάλει θα τους λέγατε Σαμαράδες», της απαντάω. «Χώρια που θα μεγάλωνε κατά πολύ ο κίνδυνος ατυχήματος για τους γέρους και τα παιδιά.Μια λάθος κίνηση και δεν θα ψάχναμε μόνο την εντεκάχρονη Μαρίνα με το ασπρόμαυρο παλτό, θα ψάχναμε ένα σωρό κόσμο…»
Κάπου εκεί τσουγκρίσαμε τις ρακές μας και τέλειωσε ο διάλογος. Αλλά αυτό το στόρι με το ατύχημα με διαολίζει. Να ησυχάσω δεν με αφήνει, ως πιθανότητα όχι και τόσο μικρή, όχι και τόσο ασήμαντη. Διότι κυκλοφορούν από χθες στο περιστύλιο της Βουλής έντονες φήμες ότι ένα ατύχημα, μια προβοκάτσια, ένα πατατράκ όπως θέλετε πείτε το, πολύ θα εξυπηρετούσε εκείνους τους ταραξίες της περασμένης Κυριακής που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τα σαρώσουν όλα. Πολύ θα τους βόλευε κάποιος σοβαρός τραυματισμός ή και κάποιος νεκρός ακόμη, στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που έχουν προγραμματισθεί για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών…
Δεν είναι καινούρια αυτά τα κόλπα στην Ελλάδα. Η μέθοδος του τρίκυκλου, δεν είναι κάτι πρωτοφανέρωτο. Κι ο άνθρωπος είναι ένα δεμάτι χόρτο όπως έλεγε ο ποιητής. Δεν θέλει πολύ για να πάθει τη ζημιά. Του δίνεις μία και ψάχνει να βρει τι του συνέβη. Αν προλάβει δηλαδή και δεν πέσει κάτω αναίσθητος και ανήμπορος. Όχι, δεν θέλει πολύ. Θέλει ένα οργανωμένο σχέδιο απλώς, που θα αναλάβουν κάποια κομάντα να το φέρουν εις πέρας. Και ύστερα θα θρηνούμε όλοι και όλες μαζί και θα αναρωτιόμαστε τι μας βρήκε και θα ψάχνουμε να ανακαλύψουμε ποιος φταίει. Χαμένοι και χαμένες στην τρέλα της στιγμής, στη δίνη του ατυχήματος και των συνεπειών του.
Οπότε ας το έχει υπόψη της η αστυνομία και όποιοι την κυβερνάνε. Υπάρχει κόσμος που δεν θα σεβαστεί απολύτως τίποτε για να πετύχει τους σκοπούς του. Τους εθνικούς σκοπούς του, με συγχωρείτε, μιας και είναι εθνικό το θέμα και δεν χωράει αμφιβολίες. Μπροστά στο μεγαλείο της χώρας, τι σημασία μπορεί να έχει η σωματική ακεραιότητα του κάθε κακομοίρη. Εδώ μιλάμε για ιδέες που θα έλεγε και η Αφροδίτη Μάνου, εδώ μιλάμε για πατρίδες, εδώ μιλάμε για ιερά χώματα…
Προσοχή λοιπόν, για να μην έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Δεν πειράζει να λένε κάποια κόμματα πως θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να εμποδίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών, αυτά είναι μέσα στη Βουλή και μέσα στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Έξω απ’ τη Βουλή, ωστόσο, άλλο είναι το στόρι και άλλο το διακύβευμα. Και καλό είναι να έχουν άπαντες το νου τους, για να μην επαναληφθεί εν έτει 2019 η υπόθεση Λαμπράκη...
Είμαι χτες το βράδυ στο «Κονσερβοκούτι» και απολαμβάνω τα εδέσματα του σεφ και ακούω στο διπλανό τραπέζι τη φίλη μου την Ελένη να λέει για τα δακρυγόνα στο Σύνταγμα και ότι ήταν πολλά και ότι ήταν μπόλικα και ότι... ήταν ενοχλητικά και τη φάγανε γέροι και παιδιά και τέλος πάντων το παράκανε η αστυνομία.
Μπαίνω στη κουβέντα σχετικώς απρόσκλητος (το προνόμιο του να είσαι ρεπόρτερ!) και της λέω ότι εκεί ήμουνα και ότι η αστυνομία δεν είχε πολλές επιλογές. Διότι οι επιτιθέμενοι δεν πετάγανε νεράτζια, πετάγανε φωτοβολίδες ευθείας βολής (εκατοντάδες φωτοβολίδες ευθείας βολής, αν έχεις Θεό…) και κρατάγανε καδρόνια και κοντάρια και έτοιμοι ήταν να μπουκάρουν στη Βουλή και να την κάνουν ίσιωμα.
«Ας βάζανε εκείνα εκεί τα κάγκελα που είχανε βάλει στο παρελθόν», μου λέει.
«Αν τα είχανε βάλει θα τους λέγατε Σαμαράδες», της απαντάω. «Χώρια που θα μεγάλωνε κατά πολύ ο κίνδυνος ατυχήματος για τους γέρους και τα παιδιά.Μια λάθος κίνηση και δεν θα ψάχναμε μόνο την εντεκάχρονη Μαρίνα με το ασπρόμαυρο παλτό, θα ψάχναμε ένα σωρό κόσμο…»
Κάπου εκεί τσουγκρίσαμε τις ρακές μας και τέλειωσε ο διάλογος. Αλλά αυτό το στόρι με το ατύχημα με διαολίζει. Να ησυχάσω δεν με αφήνει, ως πιθανότητα όχι και τόσο μικρή, όχι και τόσο ασήμαντη. Διότι κυκλοφορούν από χθες στο περιστύλιο της Βουλής έντονες φήμες ότι ένα ατύχημα, μια προβοκάτσια, ένα πατατράκ όπως θέλετε πείτε το, πολύ θα εξυπηρετούσε εκείνους τους ταραξίες της περασμένης Κυριακής που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τα σαρώσουν όλα. Πολύ θα τους βόλευε κάποιος σοβαρός τραυματισμός ή και κάποιος νεκρός ακόμη, στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που έχουν προγραμματισθεί για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών…
Δεν είναι καινούρια αυτά τα κόλπα στην Ελλάδα. Η μέθοδος του τρίκυκλου, δεν είναι κάτι πρωτοφανέρωτο. Κι ο άνθρωπος είναι ένα δεμάτι χόρτο όπως έλεγε ο ποιητής. Δεν θέλει πολύ για να πάθει τη ζημιά. Του δίνεις μία και ψάχνει να βρει τι του συνέβη. Αν προλάβει δηλαδή και δεν πέσει κάτω αναίσθητος και ανήμπορος. Όχι, δεν θέλει πολύ. Θέλει ένα οργανωμένο σχέδιο απλώς, που θα αναλάβουν κάποια κομάντα να το φέρουν εις πέρας. Και ύστερα θα θρηνούμε όλοι και όλες μαζί και θα αναρωτιόμαστε τι μας βρήκε και θα ψάχνουμε να ανακαλύψουμε ποιος φταίει. Χαμένοι και χαμένες στην τρέλα της στιγμής, στη δίνη του ατυχήματος και των συνεπειών του.
Οπότε ας το έχει υπόψη της η αστυνομία και όποιοι την κυβερνάνε. Υπάρχει κόσμος που δεν θα σεβαστεί απολύτως τίποτε για να πετύχει τους σκοπούς του. Τους εθνικούς σκοπούς του, με συγχωρείτε, μιας και είναι εθνικό το θέμα και δεν χωράει αμφιβολίες. Μπροστά στο μεγαλείο της χώρας, τι σημασία μπορεί να έχει η σωματική ακεραιότητα του κάθε κακομοίρη. Εδώ μιλάμε για ιδέες που θα έλεγε και η Αφροδίτη Μάνου, εδώ μιλάμε για πατρίδες, εδώ μιλάμε για ιερά χώματα…
Προσοχή λοιπόν, για να μην έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Δεν πειράζει να λένε κάποια κόμματα πως θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να εμποδίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών, αυτά είναι μέσα στη Βουλή και μέσα στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Έξω απ’ τη Βουλή, ωστόσο, άλλο είναι το στόρι και άλλο το διακύβευμα. Και καλό είναι να έχουν άπαντες το νου τους, για να μην επαναληφθεί εν έτει 2019 η υπόθεση Λαμπράκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου