Ο Μπωντλαίρ που σαν σήμερα το 1821 γεννήθηκε. Γι’ αυτόν που η εφημερίδα Le Figaro της 5ης Ιουλίου 1857 έγραψε τα εξής με αφορμή τα Άνθη του Κακού: «Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του κ. Μπωντλαίρ. Όμως ορισμένα άλλα δεν μας επιτρέπουν περαιτέρω αμφιβολίες. Κυριαρχεί, ως επί το πλείστον, η μονότονη και επιτηδευμένη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, των ίδιων σκέψεων. Η αηδία πνίγει την αχρειότητα — για να την καταπολεμήσει σμίγει με το μόλυσμα». Αλλά ακριβώς αυτή η συνύφανση της ομορφιάς και της ασχήμιας της κακίας, της βίας της οδύνης με τη βία της ηδονής, έκανε μεγάλη την ποίηση του Μπωντλαίρ.
Ο Μπωντλαίρ από τον οποίο κρατώ πάντα τον ορισμό για το Ωραίο, ότι δηλαδή αυτό "απαρτίζεται από ένα διαχρονικό στοιχείο, όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, και ένα συγχρονικό, όπως οι σημερινές συνήθειες! Γιατί χωρίς τις δεύτερες το πρώτο θα ήταν σκληρό και απάνθρωπο".
Ο Μπωντλαίρ που έγραψε για τις «Άγιες πόρνες» και είπε: «Για να μη γίνετε οι μαρτυρικοί σκλάβοι του Χρόνου/μεθύστε/… Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, με ό,τι σας αρέσει»!
Spleen
Όταν, βαρύς και χαμηλός, ο ουρανός πλακώνει
το πνεύμα που απ' την πλήξη του την τόση αγκομαχάει
και γύρω τον ορίζοντα ολόκληρο τον ζώνει
και φως μουχρό, πιο θλιβερό κι απ' της νυχτός, σκορπάει΄
όταν η γη μια φυλακή λες κι είναι, μουσκεμένη,
όπου η Ελπίδα, φεύγοντας, σαν νυχτερίδα πάει
κι αγγίζει τη φτερούγα της στους τοίχους φοβισμένη
κι απά 'σε σαπιοτάβανα την κεφαλή χτυπάει΄
όταν τ' ατέλειωτο η βροχή κλωτό νερό της χύνει,
που σιδερόφραχτη τη γη σαν κάτεργο την δείχνει,
και πλήθος άτιμες, βουβές αράχνες πάει και στήνει
βαθιά μες στο κεφάλι μας το δολερό του δίχτυ,
άξαφνα τότε ακούγονται καμπάνες φρενιασμένες,
που το φριχτό τους ουρλιαχτό στους ουρανούς σκορπάνε
καθώς ψυχές που τριγυρνούν απάτριδες, χαμένες,
κι αρχίζουνε θρηνητικά, με πείσμα, να βογκάνε.
Και κάποια, δίχως μουσική, νεκρών πολλών κηδεία
περνά από την ψυχή μου. Κλαίει για ελπίδα νικημένη
και στο σκυφτό κρανίο μου καρφώνει η Αγωνία
δεσποτική τη μαύρη της σημαία λυσσασμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου