Μήπως δημιουργείται ένα -πολιτικό- τέρας;

«Ο κύριος ντε Λαφαγιέτ θέλει να μας σώσει από τους εξεγερμένους. Αλλά ποιος θα μας σώσει από τον κύριο ντε Λαφαγιέτ;» Μαρία Αντουανέτα

 

Γιώργος Λακόπουλος

 

Οι skype-παρέες των ημερών είναι μικρογραφίες ευρύτερων κοινωνικών ομάδων. Στις συνομιλίες τους διασταυρώνονται οι απόψεις για το θέμα της εποχής που είναι…

Αλήθεια ποιο είναι; Όσοι πουν «η επιδημία» μάλλον χάνουν.

Η υποκατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία -που έκανε και σ’ αυτή τη περίπτωση η κυβέρνηση – οδήγησε σε στρέβλωση:

Αντί να συζητούμε για την επίδραση του κορονοϊού στη χώρα, συζητούμε για την επίδραση του στο προφίλ της κυβέρνησης.

Αυτή η συζήτηση  γίνεται υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης. Αποκλειστικά. «‘Σ αυτό το θέατρο έχουν μικρόφωνο μόνο  οι γνωρίζοντες».

 

Περί μέτρων

Ο μηχανικός της skype- παρέας -με δημοκρατική διαδρομή- βρίσκει ότι η  -δεξιά- κυβέρνηση τα πάει καλά. Ακούει τους επιστήμονες. Πήρε πρώτη μέτρα στην Ευρώπη. Τα στοιχεία δεν το  επιβεβαιώνουν, αλλά αυτός το πιστεύει.  Άλλωστε το λένε τα παγκόσμια μίντια.

Ο γιατρός είναι, εξ επαγγέλματος, υποψιασμένος. Διακρίνει ότι πέρα από τα μέτρα η κυβέρνηση επενδύει στο φόβο και την ενοχή. Σου λέει: εσύ φταις. Σε παρακολουθώ.

Ανέθεσε τη χώρα σε έναν γιατρό. Αν αποτύχει, θα το χρεωθεί αυτός. Αν πετύχει, παίρνει τη δόξα η κυβέρνηση. Αλλά, κατά τη γνώμη του, μια κυβέρνηση που διαχειρίζεται μια επιδημία δεν μπορεί να παίρνει υπόψη της μόνο τι λένε οι γιατροί. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που ορίζουν την ορθή διακυβέρνηση.

Ο δημοσιογράφος που ξέρει περισσότερα σημειώνει  ότι η κυβέρνηση βρίσκεται ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου,  ενώ πριν την κρίση είχε αρχίσει η αποδόμησή της.  Αλλά θα κριθεί μετά την υγειονομική κρίση, από τη διαχείριση της οικονομίας.  Για την οποία δεν έχει πάρει μέτρα στήριξης -πέρα από τα επιδόματα.
Ο οικονομολόγος αναδεικνύει τις απορίες χωρίς απαντήσεις. Γιατί στην Ιταλία με τα ίδια μέτρα ο Βορράς πεθαίνει και ο Νότος όχι;  Τι θα επακολουθήσει στην καθημερινή ζωή ως απόρροια των μέτρων;  Ως πού θα φτάσει ο περιορισμός των ελευθεριών – για τις οποίες τα δικαστήρια μεταθέτουν την κρίση τους επί της αναλογικότητας στο μέλλον; Πού οδηγεί ο κανιβαλισμός από τα ΜΜΕ όσων «παραβιάζουν» τα μέτρα;

Γύρω από αυτές τις απόψεις κινούνται οι συζητήσεις σε όλη την επικράτεια.  

 

Περί ευθύνης

Πράγματι η κυβέρνηση πήρε μέτρα -χωρίς φυσικά να είναι η πρώτη στη Ευρώπη, όπως κομπάζει. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Πιστώνεται την επιτυχία εκ του αποτελέσματος. 

Αυτό που εισπράττει ο μέσος τηλεθεατής είναι ότι η μικρή Ελλάδα έχει 100 νεκρούς και η τεράστια Γαλλία 17.000. Άρα η ελληνική κυβέρνηση είναι  σπουδαία. Η γαλλική όχι.

Αλλά τα μέτρα πάνε πακέτο με τις συνέπειές τους. Μπορεί να αναχαίτισαν τον ιό, αλλά έφεραν ύφεση.  Άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους και επιχειρήσεις θα κλείσουν. Η Υγεία, η Ασφάλιση και η Πρόνοια θα υποχρηματοδοτηθούν και εξ αυτού θα πεθάνουν άνθρωποι.

Η «κυβερνητικοποίηση» της ενημέρωσης κρύβει τη μια όψη του νομίσματος, αφήνοντας την άλλη άθικτη- παρότι είναι αναπόφευκτη.

Οι πολίτες δεν ασχολούνται με αυτό που τους περιμένει. Η κυβέρνηση κατάφερε να αισθάνονται όλοι  μελλοθάνατοι. Υπακούουν στις εντολές περιορισμού για να  μην πεθάνουν- και ας μην κινδυνεύουν όλοι.

Ή για να μη θεωρηθούν υπεύθυνοι για τον θάνατο κάποιου άλλου. Και ας πεθάνει επειδή το κράτος δεν έχει ΜΕΘ να τον περιθάλψει.

Πέρα από τις ευνόητες οδηγίες συλλογικής προφύλαξης και αυτοπροστασίας  που πρέπει να τηρούν όλοι η  κυβερνητική προπαγάνδα υποβάλλει σε  μαρτύριο αυτοενοχοποίησης  τον πληθυσμό.

Εσύ είσαι υπεύθυνος. Αν δεν προσέξεις, θα αρρωστήσεις. Αν αρρωστήσεις,  θα πάρεις και άλλους μαζί σου.

Εν τω μεταξύ θα έχεις εισπράξει και μερικά τσουχτερά πρόστιμα, κατηγορούμενε.

 

Περί άλλοθι

Έτσι αποφεύγει δυο ενοχλητικές συζητήσεις: Πρώτα γιατί η ίδια άφησε απροετοίμαστο το ΕΣΥ -που εχθρεύεται πάντα ιδεολογικά- και περίμενε από τους δωρητές να βρεθούν υλικά  για τη λειτουργία του στην επιδημία.

Δεύτερο, πώς θα αντιμετωπίσει τις οικονομικές συνέπειες που επιφέρουν τα μέτρα. Με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

 Επιπλέον αποτρέπει την εστίαση σε σκανδαλώδεις αποφάσεις αδιαφάνειας στη διανομή δημοσίου χρήματος- με άλλοθι τις επείγουσες ανάγκες.

Το άλλοθι είναι η τεχνική της. Π.χ. χρησιμοποιεί τον καθηγητή Τσιόδρα σαν μπροστινό της. Σαν αγορανομικό υπεύθυνο. Προσφεύγει στον καθηγητή Μόσιαλο σαν άνωθεν καθοδηγητή της. Θέλει να πιστέψουμε ότι αυτοί  έχουν το τιμόνι- και την ευθύνη. Η κυβέρνηση εκτελεί υποδείξεις.

« Οι γιατροί  και οι επιστήμονες κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά εμείς οι πολιτικοί πρέπει να κάνουμε τη δική μας και να παίρνουμε αποφάσεις» έλεγε προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο ο Γκι Φερχόφστατ. 

Εκτός από το σεμνό και ανεπίληπτο μοντέλο Τσιόδρα επί σκηνής βρίσκεται και το  βάρβαρο μοντέλο Χαρδαλιά.

Εκτός από τη διεθνή ακτινοβολία του Μόσιαλου υπάρχει και η βαλκάνια πρακτική του Πατούλη.

Εκτός από τον Πιερρακάκη, που βρίσκει ευκαιρία να «εκβιάσει» τον κρατικό εκσυγχρονισμό, υπάρχει και ο Άδωνις, που βρίσκει ευκαιρία να προβάλλει τα τηλε-μαθήματα… αρχαίων ελληνικών στην οικογενειακή του επιχείρηση,  με πέντε ευρώ το κεφάλι.

 Η κυβέρνηση με τη συνδρομητή των ΜΜΕ αναγορεύει σε ύψιστο αγαθό ,  όχι τη χώρα, αλλά επιτυχία της. Αφού τα «κατάφερε» η ίδια, ο στόχος επιτεύχθηκε. Τα κείμενα που εκφωνούνται αυτές τις μέρες είναι δουλεμένα με αυτή την αντίληψη.

Ο στόχος της δεν ήταν να σωθεί η χώρα. Ήταν να σωθεί η ίδια. Να διαιωνισθεί η επικράτησή της. Να  δοξαστεί ο ηγέτης. Να ηττηθούν οι αντίπαλοι.

 

Περί εγκεφάλου

Η χώρα έγινε πεδίο εκμετάλλευσης του κορονοϊού- με προσφυγή στα ένστικτα επιβίωσης των ανθρώπων και στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.

Το εργαλείο είναι γνωστό από παλιά: προπαγάνδα.  Ή αλλιώς: πλύση εγκεφάλου.

Με μιντιακές ομοβροντίες στο  μυαλό των ανθρώπων η κυβέρνηση νοείται σαν ζώνη ασφάλειας. Σώζει ζωές. Ποτέ να μην την αποχωριστούν.

Δεν επιτρέπεται ο αντίλογος, η αμφιβολία, η άλλη άποψη, η αντιπρόταση, και πολύ περισσότερο η διαφωνία και η αντίδραση.

 Η κυβέρνηση κερδίζει. Η χειραγώγηση της ανθρώπινης συνείδησης με εργαλείο το φόβο του θανάτου δεν έχει αντίπαλο .

Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον άνθρωπο που έχει υποστεί πλύση  εγκεφάλου και βρίσκει λύτρωση στην καραντίνα. Όταν θα βγει θα είναι άλλος άνθρωπος.

Πρόθυμος να κλείσει να σύνορα. Να μισήσει όποιον είναι φορέας ιών και ιδεών που τον «απειλούν». Να δεχθεί τον περιορισμό της ελευθερίας του, αν είναι για την υγειά του. Να βολεύεται με λιγότερη Δημοκρατία, αν είναι να μην «κολλήσει».

Πίσω από την υγειονομική κρίση και την οικονομική κρίση που θα φέρουν οι αποφάσεις για την αντιμετώπισή της, δουλεύει ένας ολόκληρος μηχανισμός για να επιβληθεί η κυβερνητική αποθέωση στη σκέψη, το συναίσθημα και την κρίση των ανθρώπων.

Είναι ο σωτήρας τους. Ο Μωυσής που τους πέρασε από την έρημο. Ο πολέμαρχος που κατανίκησε τον εχθρό.
Μην κρυβόμαστε: κάποια  συμπλεγματική συνείδηση ζητάει  εν λευκώ εξουσιοδότηση για να διευθύνει τις ζωές τους  -που «έσωσε». Ή την παίρνει αυθαίρετα.

Αν το εδραιώσει, θα αλλοιώνει συνειδήσεις. Θα στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου. Θα τους ωθεί να λιθοβολούν ως αιρετικό όποιον έχει γνώμη. Θα ρίχνει στην πυρά όποιον εναντιώνεται σε σχέδια αυταρχισμού  και κυριαρχίας «για το καλό του». Θα τους οδηγεί στην κάλπη που θέλει.

Να τηρήσουμε την καραντίνα των μετακινήσεων. Αλλά να σπάσουμε την καραντίνα του μυαλού, των ιδεών, της ανοιχτής σκέψης και του ελεύθερου φρονήματος.

Αλλιώς θα επιτρέψουμε να δημιουργηθεί ένα πολιτικό τέρας. Με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr