Υπάρχει ένας άλλος ιός στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι εκτίθενται κάθε μέρα, χωρίς να το γνωρίζουν. Πολύ πιο επικίνδυνος, πολύ πιο ύπουλος, πολύ πιο θανατηφόρος. Είναι ο ιός του τρόμου. Κλέβει λίγο λίγο τη ζωή σου, χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι.
Του Στέφανου Ξενάκη*
Για μένα, το σημαντικότερο θέμα της εποχής είναι αυτό του εστιασμού. Πού επιλέγω να εστιάζω. Τι επιλέγω να βλέπω. Όπου εστιάζω, αυτό βλέπω. Όπου βλέπω, αυτό ζω. Και ό,τι ζω, αυτό γίνομαι. Αν βλέπω γκρίνια, γίνομαι γκρινιάρης, αν βλέπω ελπίδα, γίνομαι αισιόδοξος και πάει λέγοντας.
Η ζωή μου δεν καθορίζεται από τις συνθήκες αλλά από το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι τις συνθήκες. Η εστίαση κρίνει την ποιότητα της ζωής σου. Είναι άλλο τα πράγματα να πηγαίνουν καλά, άλλο εγώ να αντιλαμβάνομαι ότι πηγαίνουν καλά.
Η ιστορία που περνάμε κάποια στιγμή θα τελειώσει και όλα αυτά τα αγγούρια έχουν έρθει για να μας κάνουν καλύτερους, άσχετα με το αν τελικά θέλουμε να το δούμε και άσχετα με το αν τελικά θα γίνουμε καλύτεροι.
Είναι δεκάδες χιλιάδες οι συνάνθρωποί μας που έχουν νοσήσει ή ακόμα χειρότερα πεθάνει. Πρέπει όμως να δούμε και κάποια άλλα δεδομένα. Να φωτίσουμε κι αλλού. Κάθε μέρα 30.000 άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο. Κι άλλοι 30.000 από πείνα. Κάθε ζωή είναι πολύτιμη και πέρα για πέρα ισότιμη. Δεν βλέπαμε όμως ποτέ live τους θανάτους. Δεν είναι βραδιά εκλογών για να παρακολουθούμε τα αποτελέσματα ζωντανά ανά περιφέρεια.
Η ζωή μου δεν καθορίζεται από τις συνθήκες αλλά από το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι τις συνθήκες. Η εστίαση κρίνει την ποιότητα της ζωής σου. Είναι άλλο τα πράγματα να πηγαίνουν καλά, άλλο εγώ να αντιλαμβάνομαι ότι πηγαίνουν καλά.
Υπάρχει, λοιπόν, ένας άλλος ιός στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι εκτίθενται κάθε μέρα, χωρίς να το γνωρίζουν. Πολύ πιο επικίνδυνος, πολύ πιο ύπουλος, πολύ πιο θανατηφόρος. Δεν χρειάζεται άγγιγμα για να κολλήσει. Και κανένα γάντι, καμία μάσκα, κανένα εμβόλιο, κανένα φάρμακο εκεί έξω δεν μπορεί να σε σώσει. Είναι ο ιός του τρόμου. Κλέβει λίγο λίγο τη ζωή σου, χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι.
Σε απορροφά, χωρίς να το καταλαβαίνεις, μπροστά στον δέκτη. Αργά και εθιστικά. Το μονότονο τέμπο της απαγγελίας των ρόλων, η μουσική-θρίλερ χαλί πίσω από τα θέματα, η εξαιρετική σκηνοθεσία σαν να επρόκειτο για σίριαλ. Να διευκρινίσω κάτι: τα δελτία ειδήσεων δεν είναι κακά, ούτε κακοί οι άνθρωποι που τα φτιάχνουν, ούτε λένε ψέματα, στην τελική. Αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια. Και η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα. Η συστηματική τηλεθέασή τους είναι ολέθρια. Καταστρέφει την ελπίδα, εστιάζει στο κακό, δηλητηριάζει τη σχέση με τους συνανθρώπους σου, υποθηκεύει τις σχέσεις σου με τους δικούς σου και με τον εαυτό σου, καταστρέφει το ανοσοποιητικό σου, μολύνει τα παιδιά σου.
Ειδικά σε σπίτια όπου ζουν μικρά παιδιά, θα έπρεπε να απαγορεύεται διά νόμου η τηλεθέαση δελτίων. Η δουλειά του γονιού είναι να φιλτράρει αυτό που γίνεται και να το μεταφέρει ψύχραιμα στα παιδιά του. Το να βλέπεις δελτίο ειδήσεων μπροστά στα παιδιά σου για μένα είναι χειρότερο από το να καπνίζεις μπροστά τους. Προσέχουμε κάθε μέρα ποιος θα μπει από την πόρτα του σπιτιού μας και από τον δέκτη μπαίνουν οι χειρότεροι και τα χειρότερα των χειρότερων.
Πρόσφατα έβλεπα ξανά το βιντεάκι με το κοριτσάκι από την Κύπρο που ζητούσε γλυκά και απεγνωσμένα από τον Πρόεδρο τα τελειώσει η «καραμπίνα». Οι περισσότεροι εστιάσαμε στα όμορφα λόγια και στην αλήθεια του κοριτσιού, αλλά και στη συγκινητική απάντηση του Προέδρου. Ξαναπαίζοντας, όμως, το βιντεάκι παρατήρησα ότι πίσω από το κοριτσάκι έπαιζε, και μάλιστα δυνατά, αυτό το μονότονο, τρομοκρατικό και άψυχο γνώριμο τέμπο των δελτίων. Για μένα, η απελπισία του κοριτσιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τηλεθέαση των δελτίων από τους γονείς της. Τις προάλλες, μια μαμά μού έλεγε για ένα κοριτσάκι που ξυπνούσε μέσα στον ύπνο του, βλέποντας εφιάλτες ότι έχει κολλήσει τον ιό. Στοίχημα ότι κι εκεί παίζουν δελτία.
Η καθημερινή τηλεθέαση δελτίων ειδήσεων πλήττει την ψυχική και μακροπρόθεσμα τη σωματική υγεία των ανθρώπων. Μόνο αυτός που έχει σταμάτησε πια να βλέπει δελτία μπορεί να εξηγήσει πόσο καθάρισε η ζωή του από αυτόν τον εθισμό, όπως μόνο ο πρώην καπνιστής μπορεί να σου μιλήσει για τη νέα ζωή που ανέτειλε μετά το κόψιμο της κάκιστης συνήθειας.
Η καραντίνα και ο εγκλεισμός θα τελειώσουν κάποια στιγμή, μαζί με τον ιό. Ο πανικός, ο φόβος, ο αρνητισμός, η καταστροφολογία και η απαισιοδοξία όμως θα μείνουν. Αυτά μόνο εσύ μπορείς να τα διώξεις.
Η ζωή μου δεν καθορίζεται από τις συνθήκες αλλά από το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι τις συνθήκες. Η εστίαση κρίνει την ποιότητα της ζωής σου. Είναι άλλο τα πράγματα να πηγαίνουν καλά, άλλο εγώ να αντιλαμβάνομαι ότι πηγαίνουν καλά.
Η ιστορία που περνάμε κάποια στιγμή θα τελειώσει και όλα αυτά τα αγγούρια έχουν έρθει για να μας κάνουν καλύτερους, άσχετα με το αν τελικά θέλουμε να το δούμε και άσχετα με το αν τελικά θα γίνουμε καλύτεροι.
Είναι δεκάδες χιλιάδες οι συνάνθρωποί μας που έχουν νοσήσει ή ακόμα χειρότερα πεθάνει. Πρέπει όμως να δούμε και κάποια άλλα δεδομένα. Να φωτίσουμε κι αλλού. Κάθε μέρα 30.000 άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο. Κι άλλοι 30.000 από πείνα. Κάθε ζωή είναι πολύτιμη και πέρα για πέρα ισότιμη. Δεν βλέπαμε όμως ποτέ live τους θανάτους. Δεν είναι βραδιά εκλογών για να παρακολουθούμε τα αποτελέσματα ζωντανά ανά περιφέρεια.
Η ζωή μου δεν καθορίζεται από τις συνθήκες αλλά από το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι τις συνθήκες. Η εστίαση κρίνει την ποιότητα της ζωής σου. Είναι άλλο τα πράγματα να πηγαίνουν καλά, άλλο εγώ να αντιλαμβάνομαι ότι πηγαίνουν καλά.
Υπάρχει, λοιπόν, ένας άλλος ιός στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι εκτίθενται κάθε μέρα, χωρίς να το γνωρίζουν. Πολύ πιο επικίνδυνος, πολύ πιο ύπουλος, πολύ πιο θανατηφόρος. Δεν χρειάζεται άγγιγμα για να κολλήσει. Και κανένα γάντι, καμία μάσκα, κανένα εμβόλιο, κανένα φάρμακο εκεί έξω δεν μπορεί να σε σώσει. Είναι ο ιός του τρόμου. Κλέβει λίγο λίγο τη ζωή σου, χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι.
Σε απορροφά, χωρίς να το καταλαβαίνεις, μπροστά στον δέκτη. Αργά και εθιστικά. Το μονότονο τέμπο της απαγγελίας των ρόλων, η μουσική-θρίλερ χαλί πίσω από τα θέματα, η εξαιρετική σκηνοθεσία σαν να επρόκειτο για σίριαλ. Να διευκρινίσω κάτι: τα δελτία ειδήσεων δεν είναι κακά, ούτε κακοί οι άνθρωποι που τα φτιάχνουν, ούτε λένε ψέματα, στην τελική. Αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια. Και η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα. Η συστηματική τηλεθέασή τους είναι ολέθρια. Καταστρέφει την ελπίδα, εστιάζει στο κακό, δηλητηριάζει τη σχέση με τους συνανθρώπους σου, υποθηκεύει τις σχέσεις σου με τους δικούς σου και με τον εαυτό σου, καταστρέφει το ανοσοποιητικό σου, μολύνει τα παιδιά σου.
Ειδικά σε σπίτια όπου ζουν μικρά παιδιά, θα έπρεπε να απαγορεύεται διά νόμου η τηλεθέαση δελτίων. Η δουλειά του γονιού είναι να φιλτράρει αυτό που γίνεται και να το μεταφέρει ψύχραιμα στα παιδιά του. Το να βλέπεις δελτίο ειδήσεων μπροστά στα παιδιά σου για μένα είναι χειρότερο από το να καπνίζεις μπροστά τους. Προσέχουμε κάθε μέρα ποιος θα μπει από την πόρτα του σπιτιού μας και από τον δέκτη μπαίνουν οι χειρότεροι και τα χειρότερα των χειρότερων.
Πρόσφατα έβλεπα ξανά το βιντεάκι με το κοριτσάκι από την Κύπρο που ζητούσε γλυκά και απεγνωσμένα από τον Πρόεδρο τα τελειώσει η «καραμπίνα». Οι περισσότεροι εστιάσαμε στα όμορφα λόγια και στην αλήθεια του κοριτσιού, αλλά και στη συγκινητική απάντηση του Προέδρου. Ξαναπαίζοντας, όμως, το βιντεάκι παρατήρησα ότι πίσω από το κοριτσάκι έπαιζε, και μάλιστα δυνατά, αυτό το μονότονο, τρομοκρατικό και άψυχο γνώριμο τέμπο των δελτίων. Για μένα, η απελπισία του κοριτσιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τηλεθέαση των δελτίων από τους γονείς της. Τις προάλλες, μια μαμά μού έλεγε για ένα κοριτσάκι που ξυπνούσε μέσα στον ύπνο του, βλέποντας εφιάλτες ότι έχει κολλήσει τον ιό. Στοίχημα ότι κι εκεί παίζουν δελτία.
Η καθημερινή τηλεθέαση δελτίων ειδήσεων πλήττει την ψυχική και μακροπρόθεσμα τη σωματική υγεία των ανθρώπων. Μόνο αυτός που έχει σταμάτησε πια να βλέπει δελτία μπορεί να εξηγήσει πόσο καθάρισε η ζωή του από αυτόν τον εθισμό, όπως μόνο ο πρώην καπνιστής μπορεί να σου μιλήσει για τη νέα ζωή που ανέτειλε μετά το κόψιμο της κάκιστης συνήθειας.
Η καραντίνα και ο εγκλεισμός θα τελειώσουν κάποια στιγμή, μαζί με τον ιό. Ο πανικός, ο φόβος, ο αρνητισμός, η καταστροφολογία και η απαισιοδοξία όμως θα μείνουν. Αυτά μόνο εσύ μπορείς να τα διώξεις.
* Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο) και MBA στο Manchester Business School. Εργάστηκε με επιτυχία ως στέλεχος κι επιχειρηματίας στο χώρο της Διαφήμισης από το 1993 έως το 2015. Έκτοτε ασχολείται με το πάθος του, την αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις οποίες υπηρετεί παθιασμένα με τα κείμενα και τις ομιλίες του. Το πρώτο βιβλίο του το ΔΩΡΟ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2018. Το δεύτερο βιβλίο του ΚΑΠΤΑΙΝ κυκλοφόρησε το 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου