Η κοινωνία των μασκοφόρων

Γιώργος Λακόπουλος

 

«Ένα άλογο. Το βασίλειό μου για ένα άλογο».

Ριχάρδος Γ΄της Αγγλίας.

(Σήμερα θα έλεγε: για μια μάσκα κι ένα εμβόλιο)

 

Οι ειδικοί στην πολιτική επιστήμη, την κοινωνιολογία και την  ψυχολογία, θα χρειαστεί να ενσκήψουν σε ένα  μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα του 2020: πώς κατασκευάσθηκε μια «πολιτική γιγάντωση». Με τους πολίτες σε ρόλο κομπάρσων για 800 ευρώ.

 Καθώς ολοκληρώνεται -επιτυχώς- το πρόγραμμα «Ο Μητσοτάκης ηγέτης»  τελειώνει και το 800άρι. Το είπε ο Σκυλακάκης.

Παρακαλούνται οι κομπάρσοι φεύγοντας να μην αφήσουν πίσω τους τα πλαστικά που κρατούσαν στην παράσταση. Ο Πρωθυπουργός είναι και οικολόγος.  

 Νικήσαμε τον κορονοϊό, αποκτήσαμε Μωυσή και τη βγάλαμε ζάχαρη με τα  κρατικά ευρώ που δεν είχαμε  -πού να ξοδεύουμε, αν δεν θέλαμε «να γίνουμε  300 κιλά» κατά τον Γεωργιάδη.

Εκτός φυσικά από τα 5άευρα στη σχολή του για να μάθουν… αρχαία ελληνικά τα πιτσιρίκια.

Αλλά η κυβέρνηση δεν θα περίμενε φυσικά να έλθει η Αριστερά στα πράγματα για να «απελευθερώσει» τους «κρατούμενους».  

Το επιχειρεί η ίδια – χωρίς ωστόσο να θεμελιώνει τους λόγους του εγκλεισμού, πέρα από τον, ως τώρα απολογισμό, ότι η Ελλάδα ότι έχει λιγότερα από 3000 κρούσματα του ιού. Και λιγότερους από 150 νεκρούς, με «υποκείμενα  νοσήματα».

Πόσο θα κοστίσει αυτό, ποιοι και πώς θα το πληρώσουν αποφεύγει να το υπολογίσει.

Ένα φλύαρο -15 λεπτών- και μονότονο πρωθυπουργικό «διάγγελμα» -όπως βαφτίζονται οι δηλώσεις, αφού διάγγελμα απευθύνει μόνο ο αρχηγός του κράτους- μας προσγείωσε  στις υπόγειες κυβερνητικές επιδιώξεις.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε να παρουσιάσει την μεταφορά από τις  εύλογες προφυλάξεις και την επιστημονική μέριμνα σε μεγιστοποιημένο  πολιτικό όφελος για την κυβέρνηση  και τον ίδιο προσωπικά -που αυτοταυτίζεται πλέον με τον όρο «Πολιτεία».

Με κοφτή ανάγνωση, με ορατή προσπάθεια να υπηρετήσει τις συγκινησιακές ατάκες του κειμένου, αλλά με ύφος σεμνού «θριαμβευτή»  ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να μας εξοικειώσει με την «κοινωνία των μασκοφόρων».

Οι συνήθεις επικοινωνιακές διατυπώσεις του – από τις οποίες δεν έλειψε η  ξεκούδουνη αναφορά στον «λαϊκισμό»- εκτράπηκαν σε αυτολιβανωτούς  ηγεμονικού τύπου: «Σας εμπιστεύτηκα και με εμπιστευτήκατε». «Λαέ μου…» που έλεγαν παλιά οι  μονάρχες.

Σα να έλεγε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο-με υπολανθάνουσα οργουελική ικανοποίηση είπε το ανατριχιαστικό  ότι τα νέα μέτρα «πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δεν υπάρχει επιστροφή στην «προ κορωνοϊού πραγματικότητα». Ζούμε, ήδη, αλλιώς».

Αυτό το «αλλιώς» παρουσιάσθηκε με τη δέουσα παραποίηση: » Στην κοινωνική ζωή, ο νόμος τηρήθηκε συνειδητά, χωρίς τον φόβο κάποιας ποινής».  Για έναν Χαρδαλιά και τα καθημερινά πρόστιμα δεν έχει ακούσει προφανώς.

Ο Πρωθυπουργός περιέγραψε την νέα κοινωνία που σα να είναι το προσωπικό του όραμα. Σα να τον συναρπάζει μια χώρα σε ακινησία. Με  ησυχία νεκροταφείου.
Κατεστραμμένη οικονομικά  από τους περιορισμούς, που επέβαλε, σε πλήρη ευθυγράμμιση με την παγκόσμια τρομοκράτηση των ανθρώπων, που αισθάνθηκαν υπό την πίεση κυβερνήσεων και ΜΜΕ ως μελλοθάνατοι και άβουλοι. Εγκλείστηκαν χωρίς λόγο και δικαιώματα. 

Η «αποφυλάκιση» θα γίνει υπό όρους που παρουσίασαν -με την πολυλογία τους  οι υφυπουργοί. Το βασικό είναι να μην πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον. Και να  μην ξεχνάμε τη μάσκα μας.

Δεν ξέρουμε  κατά πόσο αυτό  εμποδίζει τον κορονοϊό.  Ξέρουμε όμως τι θα συμβολίσει η μάσκα και πώς θα λειτουργεί η κοινωνία των μασκοφόρων.

Θα ζήσουμε κάτι που θα υπερβαίνει τις πιο ξεσαλωμένες φαντασίες όσων σκηνοθετούν φουτουριστικές ταινίες. Οι άνθρωποι στο δρόμο, με μάσκα στο πρόσωπο, θα μοιάζουν σα να ήλθαν από άλλον πλανήτη.

Από μόνη της η μάσκα θα υποδηλώνει ότι αυτός που τη φοράει είναι επικίνδυνος και πρέπει ο άλλος να τον αποφεύγει, ενώ θα στέλνει και ο ίδιος με τη μάσκα του μήνυμα αποφυγής.

Ο μασκοφόρος άνθρωπος θα είναι νέο είδος. Θα φοβάται τον περαστικό, τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή, τον απέναντι και θα καταριέται τον μετανάστη και τον διαφορετικό.

Όλοι θα είναι εχθροί και εν δυνάμει φορείς μολύνσεων για την αποφυγή των οποίων δέχθηκε ήδη τη στέρηση της ελευθερίας του.

Είναι άνθρωπος -αντιάνθρωπος. Μοναχικός, καχύποπτος, εχθρικός και  μονίμως  με το φόβο του θανάτου.

Για κάποιους θα είναι ο ιδανικός άνθρωπος. Π.χ. μια εταιρία θα μπορεί να του πουλήσει τα μαντζούνια της για προφύλαξη από τη μόλυνση ή θεραπεία  αν κολλήσει.

Αργότερα θα του πουλήσει το εμβόλιο. Ακόμη και αν το εμβόλιο πάει πακέτο με τσιράκι εντοπισμού.

Κανείς δεν έδωσε σημασία ότι οι οκτώ μεγαλύτεροι διεθνείς οργανισμοί στον κόσμο για την ελευθερία του Τύπου: προειδοποιούν ότι απειλείται η  , ελεύθερη ροή πληροφοριών και η ελευθερία της ενημέρωσης, από «κυβερνήσεις που εκμεταλλεύονται την πανδημία για να εισαγάγουν περιορισμούς στην πρόσβαση των ΜΜΕ στις κυβερνητικές αποφάσεις και ενέργειες».

Το δίλημμα «Υγεία ή Δημοκρατία»  τείνει να απαντηθεί με τρόπο που ωφελεί την υγεία, που δεν κινδυνεύει όσο προβάλλεται. Αλλά ακυρώνει τη Δημοκρατία που καταλύεται -για καλό σκοπό.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr