Η "σοβιετική ψυχιατρική" στην υπηρεσία του κορονοκαπιταλισμού

 

….σημειώσεις για τον επόμενο πολιτικό* πόλεμο

Δημήτρης Οικονομίδης 

Τι ήτο ο Σπάρτακος; Ένας επαναστάτης;  Το πρώτο σύμβολο του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση; Και ο Ιησούς Χριστός επίσης; Ένας Εσσαίος επαναστάτης, που έδωσε στην επανάσταση την ανθρωπιά, την ισότητα φυλών και φύλων και τη δημοκρατία;

Ε λοιπόν, όχι! αγαπητή αναγνώστρια και αγαπητέ αναγνώστη. Παιδιά μου παραπλανημένα από την αναρχομπολσεβίκικη ιδεολογία που κυριάρχησε μετά τη Μεταπολίτευση !

Όχι! Και πάλι όχι!

Σύγχρονες ψυχο-ιστορικο-πολιτικές έρευνες ανακάλυψαν ότι ο Σπάρτακος είχε σαδιστή μπαμπά που τον έδερνε νυχθημερόν. Γι’ αυτό παρουσίασε ακραίες ψυχοπαθητικές τάσεις απειθαρχίας με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για τη ζωή και τις περιουσίες των φιλήσυχων Ρωμαίων πατρικίων της Ιταλικής χερσονήσου ( γνωστά και ως «μπάχαλα του 73-71 π.Χ. » ). Ευτυχώς οι πατρικές φιγούρες των Κράσσου και Πομπηϊου επαναφέραν την τάξη.

Ο δε περίφημος Κύριος Ημών Ιησούς, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα κακομαθημένο αγοράκι, χαϊδεμένο της μαμάς του, μαμά διατεινόμενη αιώνια παρθενία και έχοντας θέσει στην αφάνεια τον πατέρα. Ένας αιώνιος έφηβος, ένας Πήτερ Παν  που έπινε το φραπέ του με τις παρέες του στις εξοχές της Γαλιλαίας μέχρι τα τριάντα. Και ο οποίος μετά είπε να κάνει τον επαναστάτη με τα λεφτά του μπαμπά ( παιδί, δηλαδή, των Β.Π. της Ιερουσαλήμ, που στην εποχή μας θα έκαιγε,  έτσι για χαβαλέ, ίσαμε δύο Αθήνες το Δεκέμβρη του ‘08. Απόδειξη του προηγουμένου είναι το ότι τόλμησε να σηκώσει το φραγγέλιο κατά των δυνάμεων της Αγοράς).  Ανοριοθέτητος και άναρχος.

Πρόκειται για τις δύο όψεις της εχθροπάθειας. Η ενεργητικό-επιθετική και η παθητικό-επιθετική αντίστοιχα.

Ευτυχώς, οι φύλακες γρηγορούν και αποκαλύπτουν πλέον ότι οι θεωρίες περί αλλαγής του κόσμου είναι αποκυήματα ψυχικών διαταραχών !

Αλλά πριν αναφερθούμε στους τολμηρούς Ακρίτες της σύγχρονης διανόησης που αποκαλύπτουν την εχθροπάθεια πίσω από τα ωραία λόγια των δήθεν επαναστατών ….

….Ως «σοβιετική ψυχιατρική» στην πολιτική εννοείται, ως γνωστόν, η χρήση της ψυχιατρικής ως όπλο κατά των διαφωνούντων με το καθεστώς.

Πλην όμως, το όπλο αυτό φαίνεται ότι … συγκινεί και το «αντίπαλο» στρατόπεδο, που μάλλον εφηύρε την ορολογία.

Όπως φαίνεται δεν αρκούν τα «λογικά» («εμείς» σα χώρα – δημιουργήσαμε το χρέος, «έχουμε» υπερβολικό κράτος κ.ο.κ.  ) ή τα «συναισθηματικά »  ( «μαζί τα φάγαμε», «λαός τεμπέληδων και απείθαρχων»)  «επιχειρήματα» με τα οποία βομβαρδιστήκαμε από το 2008 και μετά. Δεν αρκούν για να τρομάξουν και να ενοχοποιήσουν τον πληθυσμό, όπως στην περίοδο των Μνημονίων, μιας και πλέον βρισκόμαστε μπροστά στην τραγική αποκάλυψη του τι σημαίνει κορονο-καπιταλισμός. Και τότε χρειάζεται ένα πιο βαρύ πυροβολικό. Η  «σοβιετική ψυχιατρική», λοιπόν, προσφέρεται ως τέτοιο στους «εχθρούς΄του…σοβιετισμού!

Χρειάζεται, άραγε, ιδιαίτερη ανάλυση το ότι η τωρινή κρίση διέλυσε κάθε επιχείρημα που δικαίωνε την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, την καταπληκτική Αγορά που ρυθμίζει τα πάντα και τη διάλυση του κρατικού μηχανισμού ( έστω και εάν Κράτος δεν σημαίνει Δημόσιο, αυτό είναι μια επόμενη αναγκαία συζήτηση ) ;

Χρειάζεται να γραφτούν, ξανά, πολλά λόγια για το ότι οι νέες επιδημίες ευνοούνται από την κανιβαλιστική φύση του σύγχρονου καπιταλισμού;

Όχι.

Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου είναι ακόμα σε κατάσταση σοκ και, προς ώρας, δεν δηλώνει ούτε εκδηλώνει με δράση αυτή τη συνειδητοποίηση, δεν σημαίνει ότι δεν συντελούνται υπόγειες διεργασίες, που μετά το πρώτο σοκ θα έρθουν στην επιφάνεια.

Αυτό μπορεί να μην το «ξέρουν», να μην το σκέφτονται πολλοί από τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται και προσπαθούν για την κοινωνική αλλαγή, και γι’ αυτό εξάλλου να απογοητεύονται που ο κόσμος δεν έχει ξεσηκωθεί μόλις … μερικές εβδομάδες από την εκδήλωση της κορονοκρίσης και να βιάζονται.

Αλλά η άλλη όχθη το ξέρει και προετοιμάζεται.  Βλέπετε, κάποιες χιλιετίες εξουσιαστικών και εκμεταλλευτικών κοινωνιών κάθε είδους, έχουν εκπαιδεύσει με άπειρα post-doc τους ανθρώπους του συστήματος.

Η … συγκίνηση και η έλξη των ανθρώπων του συστήματος από τον αυταρχισμό των σταλινικών καθεστώτων, δεν είναι καθόλου περίεργο πράγμα. Από τη μία η Χάνα Άρεντ στο «Ολοκληρωτικό σύστημα » αναφερόταν σε ολοκληρωτικές τάσεις στις σύγχρονες (την εποχή που έγραφε το έργο της ) δυτικές κοινωνίες και από την άλλη η εμφάνιση του νεοφιλελευθερισμού στη συνέχεια τη δικαίωσαν. Άραγε, είναι υπερβολή να πούμε ότι ο κρυφός πόθος των δυτικών κοινοβουλευτικών καθεστώτων είναι η εφαρμογή επιλεκτικών συνταγών της εξουσιαστικής πλευράς των καθεστώτων τού ανατολικού μπλοκ ( ή μήπως το σημερινό κινεζικό μοντέλο ; !).

Στο ζητούμενο, λοιπόν.

Μας ενημερώνουν έγκαιρα και έγκυρα αυτοί οι τολμηροί διανοητές ότι:

σε αυτή τη στιγμή «εθνικής» κρίσης, όποιοι τολμούν να ξεστομίζουν το αντεθνικό και διχαστικό «μετά θα λογαριαστούμε», δεν είναι απλώς «άκαιροι», «γραφικοί», «ανεδαφικοί» ή ακόμη χειρότερα «επικίνδυνοι » ( «διότι σας είδαμε τι κάνατε και στην ΕΣΣΔ !!!». Κι εδώ, μαζί τα κάναμε, ως φαίνεται…!!! ).

Όχι. Ακόμη χειρότερα.   Έχουμε ψυχικό πρόβλημα.  

Όλοι «εμείς», που προειδοποιούμε και προσπαθούμε, από σήμερα κιόλας, να συμβάλουμε στην προετοιμασία της νέας φάσης «λογαριάσματος»  με το σύστημα είμαστε  «εχθροπαθείς» !!!

Όποιος κριτικάρει και αντιμάχεται το σύστημα δεν το κάνει διότι κατανοεί την  επείγουσα και ζωτική πλέον ανάγκη για την επιβίωση όχι μόνο των λαϊκών στρωμάτων αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας, αλλά διότι πάσχει από έχθρα ενάντια στην «κοινή λογική» και στο «κοινό, εθνικό » συμφέρον. Τη λογική και το συμφέρον του συστήματος, βέβαια.

Περί εχθροπάθειας, λοιπόν, ξιφουλκεί ο κος Παντελής Καψής στην Athens Voice στις 27.3. Χρεώνοντας ή καλύτερα, πιστώνοντας, την εχθροπάθεια στο ΣΥΡΙΖΑ.

Να υποθέσουμε τι θα συμβεί εάν τολμήσει κάποιος να κρίνει έστω και κατ’ ελάχιστο τον κ. Τσιόδρα; Εισαγγελική εντολή και ψυχιατρική κλινική….;

Ο ορατός λόγος, που οδηγεί τον κο Καψή στην ψυχιατρικοποίηση;

Να μπλοκάρει, να ενοχοποιήσει ,να φοβίσει.

Ο αόρατος;  Φοβούνται…. 

Το ψυχιατρικό κατηγορητήριο τελειώνει με την αποκάλυψη αυτού του φόβου τους:  «Ας μην υποτιμούμε καθόλου την πιθανότητα αναζωπύρωσης του μίσους ιδίως σε μια κοινωνία όπου ένα μεγάλο μέρος των πολιτών θα αντιμετωπίζει ξανά τον εφιάλτη της φτώχειας και της ανεργίας».

Τα φάρμακά μας και στο σπίτι λοιπόν ;

 ………………………………….

ΥΓ: καλός γνώστης των ελληνικών,  του λόγου και των κανόνων της προπαγάνδας, ο Π. Καψής δεν παραλείπει να συνδέσει το «θα λογαριαστούμε» με το ΣΥΡΙΖΑ.

Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια.

Ένα. Η απαξίωση που σημαίνει η «λέξη» ΣΥΡΙΖΑ ίσως λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάποιον κόσμο στο να συνδεθεί με τις κινήσεις δράσης και λογαριάσματος. Και επόμενα να αδυνατήσει και να επιβραδύνει την εκδήλωση αντιδράσεων.

Δύο. Αναγκάζει το ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπιστεί ακόμη πιο συντηρητικά, δηλώνοντας ότι δεν έχει τέτοια γραμμή.

Τρία. Πιστώνει ταυτόχρονα, και ας φαίνεται αντιφατικό επιφανειακά, στο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτευτική διάθεση. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο για το σύστημα, η διάθεση αντίδρασης – κάποιων – να διοχετευτεί στο ΣΥΡΙΖΑ παρά στο «θα λογαριαστούμε». Πόσο δε μάλλον που το «θα λογαριαστούμε» συμπεριλαμβάνει και το ΣΥΡΙΖΑ.

* σε όλες τις γλώσσες εκτός των ελληνικών (εμφύλιος πόλεμος) και των σερβοκροατικών (ενδοοικογενειακός ή πόλεμος μεταξύ αδελφών), η πολιτική σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων λέγεται «πολιτικός» ,«εσωτερικός» πόλεμος ή άλλοι ανάλογοι όροι (βλ. σελ. 66-67 « Εμφύλιος, πολιτισμικό τραύμα » επιμ.  Ν.Δεμερτζής, Ε.Πασχαλούνη, Γ.Αντωνίου, εκδ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, 2013).

Η χρήση του όρου «εμφύλιος» είναι λαθεμένη και προβληματική και θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να σταματήσει από πλευράς των ανθρώπων που θέλουν την κοινωνική επανάσταση. Βάζει το κέντρο βάρους στο «εμφύλιο» και όχι στο κοινωνικό και το πολιτικό. Έτσι, δημιουργεί ή/και συντηρεί τις παραπλανητικές και ενοχοποιητικές (άρα παραλυτικές) θεωρίες για «τους Έλληνες που συνεχώς τρωγόμαστε μεταξύ μας». Φυσικά αυτοί που, πολύ συχνά καλοπροαίρετα, λένε αυτό το πράγμα, δεν θα έλεγαν ότι π.χ. οι Γάλλοι «φαγωθήκαν μεταξύ τους» το 1789, οι Ρώσοι το 1917, οι Κουβανοί το 1959 κ.ο.κ. Εκεί μιλάνε για Επανάσταση. Και σωστά. Λες και οι Επαναστάσεις δεν γίνονται ενάντια και στους εθνικά «αδελφούς» δυνάστες.

www.toperiodiko.gr