Υπήρχε κάποτε μία χώρα όπου οι κυβερνήσεις της την οδήγησαν στο μαρασμό και στην εξαθλίωση. Οι κάτοικοί αυτής της χώρας ήταν τόσο φτωχοί που δεν είχαν ούτε παπούτσια να φορέσουν. Έτσι από το πρωί ως το βράδυ όλοι τους περπατούσαν ξυπόλυτοι Στην αρχή δυσκολεύτηκαν αλλά μετά συνήθισαν και σε λίγο ήταν άλλα τα ενδιαφέροντά τους.
Οι κυβερνήσεις βλέποντας το λαό να υπομένει και να έχει συνηθίσει στην άθλια κατάσταση, συνέχιζαν το βιολί τους. «Αφού έμαθαν ξυπόλυτοι σιγά μη τους δώσουμε τη δυνατότητα να αγοράσουν παπούτσια!» σκέφτονταν οι άρχοντες.
Έτσι περνούσαν τα χρόνια ώσπου ξαφνικά μια χειμωνιάτικη μέρα έγινε ένα πρωτόγνωρο φυσικό φαινόμενο. Στην αρχή από τον συννεφιασμένο ουρανό άρχισαν να πέφτουν νιφάδες χιονιού. Σε λίγο έγινε το απίστευτο! Οι νιφάδες μετατράπηκαν σε σουβλερά αγκάθια σαν αχινοί και ένα πελώριο αγκαθωτό στρώμα κάλυψε τα πάντα!
Τι να κάνουν τώρα οι άνθρωποι, αφού παπούτσια δεν είχαν να περπατήσουν πάνω στα αγκάθια και στους αχινούς; Όσοι το προσπάθησαν καταματώθηκαν, τραυματίστηκαν άσχημα, με αποτέλεσμα να καταντήσουν ανίκανοι για εργασία!
Η φιλεύσπλαχνη πονηρή κυβέρνηση θορυβήθηκε, έβγαλε αμέσως διαταγή να κλειστούν όλοι στα σπίτια τους ώσπου να 'ρθουν οι καλοκαιρινές ηλιόλουστες μέρες να λιώσει το αγκαθωτό στρώμα. Για παπούτσια; Ούτε λόγος! «Τώρα που έμαθαν ξυπόλυτοι, σιγά μη τους χρειάζονται τα παπούτσια! Μια χαρά αερίζονται τα βρωμοπόδαρά τους», κάγχαζαν οι κρατούντες! «Όπου να ’ναι έρχεται το καλοκαίρι, μπόρα είναι θα περάσει!» αποφαίνονταν οι κυβερνητικοί επιστήμονες.
Ο λαός κλεισμένος μέσα άρχισε να υποφέρει. Οι περισσότεροι βέβαια ευγνωμονούσανε την κυβέρνηση για την προνοητικότητά της να τους απαγορεύσει την έξοδο. «Ευτυχώς βρεθήκαμε τούτες τις άσχημες μέρες με άξιους κυβερνήτες που μας έσωσαν», μονολογούσαν προσευχόμενοι.
Έλα ντε όμως που βρέθηκαν και κάμποσα ταραχοποιά στοιχεία που άρχισαν να σπέρνουν ζιζάνια, διεκδικώντας παράλογα πράγματα! «Φταίει η κυβέρνηση που μας άφησε ξυπόλητους στα αγκάθια!» διέδιδαν ξεδιάντροπα. «Που θα πάει αυτή η κατάσταση, απ’ το Φθινόπωρο τα ίδια θα έχουμε; Θέλουμε εδώ και τώρα παπούτσια! Θέλουμε δωρεάν παπούτσια για όλους! ΠΑ-ΠΟΥ-ΤΣΙΑ!!! ΠΑ-ΠΟΥ-ΤΣΙΑ!!!»
Αμάν, θορυβήθηκαν οι κυβερνώντες. «Έτσι και βγουν έξω από τα σπίτια τους οι ξυπόλυτοι, θα καταλάβουν ότι τα παπούτσια από δω και πέρα τους είναι απαραίτητα και χωρίς αυτά δεν έχουν ζωή! Κάτι πρέπει να κάνουμε! Να διπλασιάσουμε τα πρόστιμα, να τους δέρνουμε στο δρόμο!»
Οι ανυπάκουοι όμως σιγά σιγά οργανώθηκαν και κάλεσαν οι ανεύθυνοι το λαό σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Μόλις βέβαια ξεμύτισε ο κόσμος στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί, άντρες γυναίκες, νεολαία, ξυπόλυτοι όπως ήταν κατατρυπήθηκαν από τα αγκάθια και ξανατρύπωσαν στα σπίτια τους!
Η κυβέρνηση το χαβά της. Σιγά μη ξοδευότανε για παπούτσια! «Είδατε τι πάθατε ανόητοι βγαίνοντας από το σπίτι σας, ακούγοντας τους λαϊκιστές; Μέσα γρήγορα και τσιμουδιά!»
Στο λαό ευτυχώς επεκράτησαν πιο λογικές σκέψεις. «Καθίστε μέσα, πρώτα να λιώσουν τα αγκάθια και μετά θα λογαριαστούμε με τους σαλτιμπάγκους της εξουσίας! Αν δεν ξοδευτούν καλοκαιριάτικα να μας φτιάξουν παπούτσια, θα τους πάρει και θα τους σηκώσει! Σιγά μην τους αφήσουμε να μας έχουν ξυπόλητους του χρόνου που θα ξαναρχίσει να χιονίζει αγκάθια!»
Έκανε σιγοβρίζοντας υπομονή ο λαός με σφιγμένα δόντια. Έτσι μόλις έλιωσαν τα αγκάθια βγήκε ξυπόλυτος, αγανακτισμένος στους δρόμους και κυνήγησε τους άφρονες εξουσιαστές του, καταλαβαίνοντας τις διαθέσεις τους, ότι δηλαδή δεν σκοπεύουν ποτέ να φτιάξουν παπούτσια για το λαό, αφήνοντάς τον ξυπόλυτο στα αγκάθια!
Άργησε ο κόσμος, αλλά τελικά όλοι κατάλαβαν ότι τα παπούτσια δεν κατασκευάστηκαν έτσι τυχαία από το ανθρώπινο μυαλό, αλλά κατασκευάστηκαν γιατί είναι απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή του.
Και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα!
Οι κυβερνήσεις βλέποντας το λαό να υπομένει και να έχει συνηθίσει στην άθλια κατάσταση, συνέχιζαν το βιολί τους. «Αφού έμαθαν ξυπόλυτοι σιγά μη τους δώσουμε τη δυνατότητα να αγοράσουν παπούτσια!» σκέφτονταν οι άρχοντες.
Έτσι περνούσαν τα χρόνια ώσπου ξαφνικά μια χειμωνιάτικη μέρα έγινε ένα πρωτόγνωρο φυσικό φαινόμενο. Στην αρχή από τον συννεφιασμένο ουρανό άρχισαν να πέφτουν νιφάδες χιονιού. Σε λίγο έγινε το απίστευτο! Οι νιφάδες μετατράπηκαν σε σουβλερά αγκάθια σαν αχινοί και ένα πελώριο αγκαθωτό στρώμα κάλυψε τα πάντα!
Τι να κάνουν τώρα οι άνθρωποι, αφού παπούτσια δεν είχαν να περπατήσουν πάνω στα αγκάθια και στους αχινούς; Όσοι το προσπάθησαν καταματώθηκαν, τραυματίστηκαν άσχημα, με αποτέλεσμα να καταντήσουν ανίκανοι για εργασία!
Η φιλεύσπλαχνη πονηρή κυβέρνηση θορυβήθηκε, έβγαλε αμέσως διαταγή να κλειστούν όλοι στα σπίτια τους ώσπου να 'ρθουν οι καλοκαιρινές ηλιόλουστες μέρες να λιώσει το αγκαθωτό στρώμα. Για παπούτσια; Ούτε λόγος! «Τώρα που έμαθαν ξυπόλυτοι, σιγά μη τους χρειάζονται τα παπούτσια! Μια χαρά αερίζονται τα βρωμοπόδαρά τους», κάγχαζαν οι κρατούντες! «Όπου να ’ναι έρχεται το καλοκαίρι, μπόρα είναι θα περάσει!» αποφαίνονταν οι κυβερνητικοί επιστήμονες.
Ο λαός κλεισμένος μέσα άρχισε να υποφέρει. Οι περισσότεροι βέβαια ευγνωμονούσανε την κυβέρνηση για την προνοητικότητά της να τους απαγορεύσει την έξοδο. «Ευτυχώς βρεθήκαμε τούτες τις άσχημες μέρες με άξιους κυβερνήτες που μας έσωσαν», μονολογούσαν προσευχόμενοι.
Έλα ντε όμως που βρέθηκαν και κάμποσα ταραχοποιά στοιχεία που άρχισαν να σπέρνουν ζιζάνια, διεκδικώντας παράλογα πράγματα! «Φταίει η κυβέρνηση που μας άφησε ξυπόλητους στα αγκάθια!» διέδιδαν ξεδιάντροπα. «Που θα πάει αυτή η κατάσταση, απ’ το Φθινόπωρο τα ίδια θα έχουμε; Θέλουμε εδώ και τώρα παπούτσια! Θέλουμε δωρεάν παπούτσια για όλους! ΠΑ-ΠΟΥ-ΤΣΙΑ!!! ΠΑ-ΠΟΥ-ΤΣΙΑ!!!»
Αμάν, θορυβήθηκαν οι κυβερνώντες. «Έτσι και βγουν έξω από τα σπίτια τους οι ξυπόλυτοι, θα καταλάβουν ότι τα παπούτσια από δω και πέρα τους είναι απαραίτητα και χωρίς αυτά δεν έχουν ζωή! Κάτι πρέπει να κάνουμε! Να διπλασιάσουμε τα πρόστιμα, να τους δέρνουμε στο δρόμο!»
Οι ανυπάκουοι όμως σιγά σιγά οργανώθηκαν και κάλεσαν οι ανεύθυνοι το λαό σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Μόλις βέβαια ξεμύτισε ο κόσμος στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί, άντρες γυναίκες, νεολαία, ξυπόλυτοι όπως ήταν κατατρυπήθηκαν από τα αγκάθια και ξανατρύπωσαν στα σπίτια τους!
Η κυβέρνηση το χαβά της. Σιγά μη ξοδευότανε για παπούτσια! «Είδατε τι πάθατε ανόητοι βγαίνοντας από το σπίτι σας, ακούγοντας τους λαϊκιστές; Μέσα γρήγορα και τσιμουδιά!»
Στο λαό ευτυχώς επεκράτησαν πιο λογικές σκέψεις. «Καθίστε μέσα, πρώτα να λιώσουν τα αγκάθια και μετά θα λογαριαστούμε με τους σαλτιμπάγκους της εξουσίας! Αν δεν ξοδευτούν καλοκαιριάτικα να μας φτιάξουν παπούτσια, θα τους πάρει και θα τους σηκώσει! Σιγά μην τους αφήσουμε να μας έχουν ξυπόλητους του χρόνου που θα ξαναρχίσει να χιονίζει αγκάθια!»
Έκανε σιγοβρίζοντας υπομονή ο λαός με σφιγμένα δόντια. Έτσι μόλις έλιωσαν τα αγκάθια βγήκε ξυπόλυτος, αγανακτισμένος στους δρόμους και κυνήγησε τους άφρονες εξουσιαστές του, καταλαβαίνοντας τις διαθέσεις τους, ότι δηλαδή δεν σκοπεύουν ποτέ να φτιάξουν παπούτσια για το λαό, αφήνοντάς τον ξυπόλυτο στα αγκάθια!
Άργησε ο κόσμος, αλλά τελικά όλοι κατάλαβαν ότι τα παπούτσια δεν κατασκευάστηκαν έτσι τυχαία από το ανθρώπινο μυαλό, αλλά κατασκευάστηκαν γιατί είναι απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή του.
Και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου