Στα ηγετικά κλιμάκια της ΕΕ συζητούν ήδη το… πλεονέκτημα της εργασίας απ’ το σπίτι και άλλα «πλεονεκτήματα» που ανέδειξαν τα «μέτρα κοινωνικής απομάκρυνσης»
Στις πασχαλιάτικες βόλτες Β6 με το χαρτί του καραντινάρχη Χαρδαλιά στην κωλότσεπη, στη διαδρομή «Μάρκου Μουσούρου – Αρχιμήδους – Πλατεία Πλαστήρα – Ευφράνορος –Υμηττού – Μάρκου Μουσούρου», ή στην άλλη, «Μάρκου Μουσούρου – Στίλπωνος – Πλατεία Βαρνάβα – Πύρρωνος – Υμηττού – Μάρκου Μουσούρου», άκουγα τις κουβέντες των… Β6 συνοδοιπόρων μου. Άθελά μου τις άκουγα, αλλά με ιδιαίτερα περίεργα και ευπροσήγορα ώτα…
Οι ηλικιωμένοι λαχάνιαζαν κουβεντούλες για τον καιρό και τις αντοχές τους στο περπάτημα και στη ζωή: «Τα ‘μαθες; Ο Βρούτσης μάς έκοψε τα αναδρομικά…»
Οι ηλικιωμένοι λαχάνιαζαν κουβεντούλες για τον καιρό και τις αντοχές τους στο περπάτημα και στη ζωή: «Τα ‘μαθες; Ο Βρούτσης μάς έκοψε τα αναδρομικά…»
● «Εσύ να τα βλέπεις, που τους ψήφισες…».
Οι μεσήλικες, σκυθρωποί, ακολουθούσαν τα σκυλιά τους, ασθμαίνοντας τη δυσανεξία τους στον παρατεινόμενο εγκλεισμό: «Μα είναι δυνατόν; Με δέκα κρούσματα να παρατείνουν την καραντίνα;»
● «Να δεις που θα το τραβήξουν όσο πάει. Με Τσιόδρα – Χαρδαλιά βγάζουν άνετα τετραετία! Χαχαχα…».
Οι νέοι δεν έκρυβαν τη χαρά τους για την φημολογούμενη άρση των μέτρων: «Άντε, ρε φίλε, να τελειώνει αυτό το πράμα, να ξεχυθούμε στις παραλίες, τις καφετέριες και τα κλαμπάκια»
Οι μεσήλικες, σκυθρωποί, ακολουθούσαν τα σκυλιά τους, ασθμαίνοντας τη δυσανεξία τους στον παρατεινόμενο εγκλεισμό: «Μα είναι δυνατόν; Με δέκα κρούσματα να παρατείνουν την καραντίνα;»
● «Να δεις που θα το τραβήξουν όσο πάει. Με Τσιόδρα – Χαρδαλιά βγάζουν άνετα τετραετία! Χαχαχα…».
Οι νέοι δεν έκρυβαν τη χαρά τους για την φημολογούμενη άρση των μέτρων: «Άντε, ρε φίλε, να τελειώνει αυτό το πράμα, να ξεχυθούμε στις παραλίες, τις καφετέριες και τα κλαμπάκια»
● «Ναι, ρε, ακόμα και η σχολή μου λείπει. Κι ας μιλάμε με τα παιδιά όλη μέρα στην ομαδική».
Ύστερα σπίτι. Απολυμαίνουμε πόμολα πόρτας και κλειδιά, πλένουμε χεράκια όπως μας έχει δείξει ο σούπερ-ήρωας της υγειονομικής επιστήμης Τσιόδρας και, μέσω ιντερνέτ, μπαίνουμε στην εικονική – και με… ΠΝΠ – δημόσια σφαίρα. Όπου γίνεται… ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή…
*******
Του Διονύση Σαββόπουλου, ας πούμε, του φάνηκε ότι «ποτέ δεν ήμασταν πιο μαζί» και ότι «δεν είμαστε καθόλου αποξενωμένοι επειδή μένουμε σπίτι». Και του φάνηκε ότι «βγήκαμε στα μπαλκόνια με τα κεριά αναμμένα» και ότι «αυτό ήταν θαυμάσιο…». Ακόμα, του φάνηκε (του Σαββόπουλου, πάλι) ότι «ο Θεός δοξολογήθηκε μέσα στις ΜΕΘ, στους θαλαμηπόλους (sic) των νοσοκομείων...», και ότι «τα αγγελούδια ήταν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές και οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ» και του φάνηκε πως «ο Τσιόδρας ήταν μια σύνθεση Ανατολής και Δύσης».
Αμέσως άρχισα να «στέλνω» (μηνύματα στο messenger) και να ρωτώ τους φίλους μου αν τους… φάνηκε όπως του Σαββόπουλου. Όμως όχι, μόνοι στο σπίτι τούς φάνηκε ότι ήταν, και σε καμιά περίπτωση δεν βγήκαν στο μπαλκόνι με τα κεριά αναμμένα, «ποια κεριά, ούτε λαμπάδα δεν πήραμε φέτος απ’ τον νονό της μικρής – τα μέτρα Χαρδαλιά δεν προέβλεπαν, βλέπεις, επισκέψεις νονών», μου «έστειλε» (μήνυμα στο messenger, επαναλαμβάνω) η Red Lilian, αλλά εντάξει, Συριζαία με πατέντα είναι αυτή, τέτοια λέει!..
Όσο για αυτό που του φάνηκε ότι «ο Θεός δοξολογήθηκε μέσα στις ΜΕΘ, στους θαλαμηπόλους (sic… επαναλαμβάνω) των νοσοκομείων...» και ότι «τα αγγελούδια ήταν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές και οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ», είναι προφανές ότι έχει να κάνει με τις συνήθεις καλλιτεχνικές υποκλοπές του Διονύση: το πρώτο, κατά πάσα πιθανότητα, είναι… εμπνευσμένο από τη σειρά «Γραφείο Κηδειών Φίσερ», ενώ το δεύτερο, όπως με βλέπεις και σε βλέπω, από το Sweet Movie του Ντούσαν Μακαβέγιεφ.
*******
Το τελευταίο, αυτό που του φάνηκε (του Σαββόπουλου, επιμένω) ότι «ο Τσιόδρας ήταν μια σύνθεση Ανατολής και Δύσης», δεν θα το σχολιάσω διότι δεν μου… φάνηκε κάτι ιδιαίτερο. Άσε που, τρόπον τινά, μειώνει τον πανδημικό σούπερ ήρωα, αφού τον υποβιβάζει στην κατηγορία του απλού Έλληνα, δεδομένου ότι, όπως είπε κι ο Σπινόζα, «κάθε γνήσιος Έλληνας δεν είναι παρά μια σύνθεση Ανατολής και Δύσης»…
Κάτι σαν τραγούδι του Τσιτσάνη, ας πούμε, αλλά όχι οπωσδήποτε, εξαρτάται απ’ τη δοσολογία: Αν σου πέσει περισσότερη Ανατολή μπορεί να σου βγει Ζεκί Μουρέν* – αν σου πέσει περισσότερη Δύση, μπορεί να σου βγει Μπομπ Ντύλαν. Ή Λούτσιο Ντάλα. Ή… Σαββόπουλος, ας πούμε…
Πάντως, στο εξουσιαστικό εποικοδόμημα του καραντινιασμένου κόσμου τούτου, η… δοσολογία βγάζει Δύση με τα μπούνια. Να επεξεργάζεται στρατηγικές εξόδου απ’ την πανδημία με γνώμονα – τι άλλο; – την περαιτέρω ευημερία των αριθμών: πέρα από τις οικονομίες που εξασφαλίζει στα αφεντικά το εργασιακό ροτέϊσον (ως αποτέλεσμα των μέτρων… εργασιακής απομάκρυνσης) και την επιδοματική μετάλλαξη της μισθοδοσίας, στην Κομισιόν ξεκίνησαν ήδη οι συζητήσεις για τα… πλεονεκτήματα της εργασίας απ’ το σπίτι…
Και των κοινωνικών σχέσεων απ’ το σπίτι, της προμήθειας αγαθών και υπηρεσιών απ’ το σπίτι, της πολιτικής δράσης ή αντίδρασης ή διαμαρτυρίας ή αντίστασης, απ’ το σπίτι, ακόμα και της… επανάστασης, απ’ το σπίτι: σε στύλ «βγήκαμε στα μπαλκόνια με τα κεριά αναμμένα και αυτό ήταν θαυμάσιο…»
*Ο κορυφαίος Τούρκος λαϊκός τραγουδιστής
Ύστερα σπίτι. Απολυμαίνουμε πόμολα πόρτας και κλειδιά, πλένουμε χεράκια όπως μας έχει δείξει ο σούπερ-ήρωας της υγειονομικής επιστήμης Τσιόδρας και, μέσω ιντερνέτ, μπαίνουμε στην εικονική – και με… ΠΝΠ – δημόσια σφαίρα. Όπου γίνεται… ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή…
*******
Του Διονύση Σαββόπουλου, ας πούμε, του φάνηκε ότι «ποτέ δεν ήμασταν πιο μαζί» και ότι «δεν είμαστε καθόλου αποξενωμένοι επειδή μένουμε σπίτι». Και του φάνηκε ότι «βγήκαμε στα μπαλκόνια με τα κεριά αναμμένα» και ότι «αυτό ήταν θαυμάσιο…». Ακόμα, του φάνηκε (του Σαββόπουλου, πάλι) ότι «ο Θεός δοξολογήθηκε μέσα στις ΜΕΘ, στους θαλαμηπόλους (sic) των νοσοκομείων...», και ότι «τα αγγελούδια ήταν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές και οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ» και του φάνηκε πως «ο Τσιόδρας ήταν μια σύνθεση Ανατολής και Δύσης».
Αμέσως άρχισα να «στέλνω» (μηνύματα στο messenger) και να ρωτώ τους φίλους μου αν τους… φάνηκε όπως του Σαββόπουλου. Όμως όχι, μόνοι στο σπίτι τούς φάνηκε ότι ήταν, και σε καμιά περίπτωση δεν βγήκαν στο μπαλκόνι με τα κεριά αναμμένα, «ποια κεριά, ούτε λαμπάδα δεν πήραμε φέτος απ’ τον νονό της μικρής – τα μέτρα Χαρδαλιά δεν προέβλεπαν, βλέπεις, επισκέψεις νονών», μου «έστειλε» (μήνυμα στο messenger, επαναλαμβάνω) η Red Lilian, αλλά εντάξει, Συριζαία με πατέντα είναι αυτή, τέτοια λέει!..
Όσο για αυτό που του φάνηκε ότι «ο Θεός δοξολογήθηκε μέσα στις ΜΕΘ, στους θαλαμηπόλους (sic… επαναλαμβάνω) των νοσοκομείων...» και ότι «τα αγγελούδια ήταν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές και οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ», είναι προφανές ότι έχει να κάνει με τις συνήθεις καλλιτεχνικές υποκλοπές του Διονύση: το πρώτο, κατά πάσα πιθανότητα, είναι… εμπνευσμένο από τη σειρά «Γραφείο Κηδειών Φίσερ», ενώ το δεύτερο, όπως με βλέπεις και σε βλέπω, από το Sweet Movie του Ντούσαν Μακαβέγιεφ.
*******
Το τελευταίο, αυτό που του φάνηκε (του Σαββόπουλου, επιμένω) ότι «ο Τσιόδρας ήταν μια σύνθεση Ανατολής και Δύσης», δεν θα το σχολιάσω διότι δεν μου… φάνηκε κάτι ιδιαίτερο. Άσε που, τρόπον τινά, μειώνει τον πανδημικό σούπερ ήρωα, αφού τον υποβιβάζει στην κατηγορία του απλού Έλληνα, δεδομένου ότι, όπως είπε κι ο Σπινόζα, «κάθε γνήσιος Έλληνας δεν είναι παρά μια σύνθεση Ανατολής και Δύσης»…
Κάτι σαν τραγούδι του Τσιτσάνη, ας πούμε, αλλά όχι οπωσδήποτε, εξαρτάται απ’ τη δοσολογία: Αν σου πέσει περισσότερη Ανατολή μπορεί να σου βγει Ζεκί Μουρέν* – αν σου πέσει περισσότερη Δύση, μπορεί να σου βγει Μπομπ Ντύλαν. Ή Λούτσιο Ντάλα. Ή… Σαββόπουλος, ας πούμε…
Πάντως, στο εξουσιαστικό εποικοδόμημα του καραντινιασμένου κόσμου τούτου, η… δοσολογία βγάζει Δύση με τα μπούνια. Να επεξεργάζεται στρατηγικές εξόδου απ’ την πανδημία με γνώμονα – τι άλλο; – την περαιτέρω ευημερία των αριθμών: πέρα από τις οικονομίες που εξασφαλίζει στα αφεντικά το εργασιακό ροτέϊσον (ως αποτέλεσμα των μέτρων… εργασιακής απομάκρυνσης) και την επιδοματική μετάλλαξη της μισθοδοσίας, στην Κομισιόν ξεκίνησαν ήδη οι συζητήσεις για τα… πλεονεκτήματα της εργασίας απ’ το σπίτι…
Και των κοινωνικών σχέσεων απ’ το σπίτι, της προμήθειας αγαθών και υπηρεσιών απ’ το σπίτι, της πολιτικής δράσης ή αντίδρασης ή διαμαρτυρίας ή αντίστασης, απ’ το σπίτι, ακόμα και της… επανάστασης, απ’ το σπίτι: σε στύλ «βγήκαμε στα μπαλκόνια με τα κεριά αναμμένα και αυτό ήταν θαυμάσιο…»
*Ο κορυφαίος Τούρκος λαϊκός τραγουδιστής
ΥΓ του blog : .....η ειδησεογραφία λέει ότι σ' ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα 28τμ!!! που κι ο ήλιος το σνομπάρει, ένας απολυμένος σεκιουριτάς, η γυναίκα του, χωρίς εργασία λόγω των μέτρων, μιας κι έκλεισε η καφετερία που δούλευε, και τα δυο τους παιδιά ζούνε σε καραντίνα, όσο πιο μαζί από ποτέ, όσο πιο θαυμάσια από ποτέ έστω κι αν δεν έχουν μπαλκόνι για να 'βγαιναν στην Ανάσταση ούτε και λαμπάδα να ανάψουν, ούτε και φαγητό βέβαια....καλά να είναι ο Δήμος που τους πάει πού και πού τα χρειαζούμενα......αλλά ο υπερφίαλος και αμετροεπής λόγος των εχόντων, εξουσιαστών και καλαμοκαβαλάρηδων που επιβεβαιώνουν την ρήση του ποιητή ".....Αχ, πού 'σαι, νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!...." κάνει ακόμα πιο σκληρές κι απάνθρωπες τις διακρίσεις τούτου του κόσμου του παράλογου......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου