Μπουγιώτης Ευάγγελος
Αν ο Μητσοτάκης είχε την ευφυία και την επινοητικότητα του Καποδίστρια και αν γνώριζε λίγο καλύτερα τα χούγια του λαού που κυβερνά, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανταγωνίζεται σήμερα την Πορτογαλία και την Ισπανία σε επιτυχία του προγράμματος των εμβολιασμών. Θα είχε δηλαδή επιτύχει την περιζήτητη ανοσία της αγέλης με ποσοστά εμβολιασμών που ξεπερνούν το 80%, αντί του πενιχρού 57% στο οποίο εδώ και καιρό είμαστε καθηλωμένοι, αρκετά κάτω από το 64% που είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος.
Τι έκανε ο Καποδίστριας που δεν έκανε ο Μητσοτάκης;
Αξίζει να υπενθυμιστεί κατ’ αρχή ότι οι πατάτες την εποχή αμέσως μετά την ελληνική επανάσταση του 1821 ήταν άγνωστες ακόμη στην Ευρώπη. Ο Καποδίστριας όμως, γνωρίζοντας τόσο την υψηλή διατροφική τους αξία, όσο και την εύκολη καλλιέργεια και τη φτηνή τιμή τους, κατάλαβε ότι θα ήταν μια πρώτης τάξης τροφή για τους φτωχούς Έλληνες εκείνης της εποχής. Σκόνταψε όμως σε κάποιες από τις γνωστές… αρετές της φυλής των Ελλήνων. Οι οποίοι, ό,τι προέρχονταν από το εξωτερικό και κυρίως ό,τι προσπαθούσε να τους επιβληθεί άνωθεν και με το ζόρι, το θεωρούσαν και το θεωρούν ακόμη, εδώ που τα λέμε, εξ ορισμού ως ύποπτο και εχθρικό.
Σύμφωνα λοιπόν με τον γνωστό αστικό μύθο, ο Καποδίστριας γνωρίζοντας τον συντηρητισμό και την καχυποψία με την οποία οι Έλληνες αρνούμαστε ο,τιδήποτε μας επιβάλλεται εκ των άνω, αλλά και την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια με τις οποίες υπερασπιζόμαστε, ως ύψιστη αξία, την ελευθερία της δικής μας βούλησης, κατάλαβε ότι το παιχνίδι της υποχρεωτικότητας με τις πατάτες ήταν εξ ορισμού χαμένο.
Το πήρε λοιπόν αλλιώς. Έκρυψε μια καραβιά πατάτες σε μια αποθήκη καλά προστατευμένη και έβαλε να τις φρουρούν 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, σαν να επρόκειτο για το πιο ακριβό και πολύτιμο αγαθό.
Τη διαφορά στην υπόθεση με τις πατάτες την έκανε ο Καποδίστριας επενδύοντας έξυπνα στις γνωστές αρετές των Ελλήνων. Υποκινώντας λοιπόν την περιέργεια και κάνοντας τον κόσμο να πιστέψει ότι το επτασφράγιστο μυστικό που κρύβονταν μέσα στην καλά φυλασσόμενη αποθήκη ήταν ένα πολύτιμο και χρήσιμο αγαθό, που όμως προορίζονταν για λίγους, κέρδισε το παιχνίδι. Τόσο καλά που τις έκρυβαν, τόσο πολύ που τις φύλαγαν και τόσο δύσκολο που έκαναν το να αποκτήσουν οι πολίτες πρόσβαση σε αυτές, ήταν ζήτημα χρόνου πια οι πατάτες να γίνουν ένα από τα πιο δημοφιλή και περιζήτητα είδη διατροφής. Κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι και σήμερα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την άλλη, με τη γνωστή αλαζονική συμπεριφορά, με τον αυταρχισμό και τη στρατιωτική πειθαρχία των δεξιών παλιάς κοπής και έχοντας βαθιά την πεποίθηση ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει και ένας αστυνομικός για να το λύσει, αντιμετώπισε εξ αρχής τους πολίτες που δίσταζαν ή φοβόντουσαν να εμβολιαστούν σαν… ανυπάκουους υπηκόους.
Έκαναν δηλαδή εκείνο ακριβώς που δεν έπρεπε να κάνουν, προκειμένου να κερδηθεί το στοίχημα των εμβολιασμών.
Αντί να αντιμετωπίσουν με σεβασμό τους καχύποπτους και τους διστακτικούς με τα εμβόλια και αντί να προσπαθήσουν να διαλύσουν τους φόβους τους ασκώντας την αρετή της υπομονής, της ψυχραιμίας και της πειθούς, εξηγώντας με επιχειρήματα την αξία των εμβολιασμών στη δημόσια υγεία και επιμένοντας για το πόσο τυχεροί είμαστε εμείς, οι Ευρωπαίοι, που έχουμε αυτή τη δυνατότητα σε σχέση με άλλους λαούς του τρίτου κόσμου που μαστίζονται από την πανδημία χωρίς εμβόλια, στήλωσαν τα πόδια και πέρασαν κατευθείαν στην αντίπερα όχθη.
Περιθωριοποίησαν τους λεγόμενους αντιεμβολιαστές και τους ανακήρυξαν περίπου σε εχθρούς της πατρίδας. Και το χειρότερο, κατέφυγαν εξ αρχής στο έσχατο όπλο, στην επίδειξη δύναμης, επιβάλλοντας την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και προβλέποντας εκδικητικές συνέπειες για όσους αρνούνται ή φοβούνται ή έχουν δεύτερες σκέψεις να εμβολιαστούν.
Εκεί ήταν που χάθηκε οριστικά η μπάλα. Η απάντηση των λεγόμενων αντιεμβολιαστών ήταν να πεισμώσουν με την επίδειξη δύναμης και να αντισταθούν στην προσπάθεια να τους επιβληθεί δια της βίας κάτι που εκείνοι δεν ήθελαν. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός δηλαδή μετέτρεψε το ευαίσθητο αυτό τμήμα του πληθυσμού που στέκονταν σκεπτικό στην υπόθεση των εμβολιασμών, σε υπερασπιστές της ελευθερίας της βούλησης και σε πολεμιστές ενάντια στην παραβίαση των προσωπικών τους ελευθεριών.
Το ειρωνικό στην υπόθεση είναι ότι οι αντιεμβολιαστές, αυτοί τουλάχιστον που διαδηλώνουν στις πλατείες, δεν διαφέρουν και πολύ από το κοινό των γνωστών μας ακροδεξιών και εθνικιστών… Μακεδονομάχων που αποκαλούσαν προδότη τον Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κατεβαίνουν στις πορείες με ελληνικές σημαίες και με εκκλησιαστικά σύμβολα και επιδεικνύουν φιλάρεσκα φωτογραφίες του δικτάτορα Παπαδόπουλου, κάτω από τους ήχους θούριων και πατριωτικών ασμάτων.
Τι ειρωνεία όμως! Από τη μια να υμνούν τη χούντα και από την άλλη να… διεκδικούν ελευθερίες!
Με τούτα και με τα άλλα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατάφερε το ακατόρθωτο:
Απέτυχε οικτρά στον εθνικό στόχο της επίτευξης ανοσίας της αγέλης, καθηλώνοντας σε χαμηλά νούμερα τα ποσοστά των εμβολιασμών στον πληθυσμό.
Δίχασε την κοινωνία σε ένα ζήτημα δημόσιας υγείας που θα έπρεπε να μας ενώνει όλους σαν γροθιά και
Αποξένωσε πολιτικά και έχασε ένα κομμάτι ακροδεξιών ψηφοφόρων, αποδεικνύοντας την αλήθεια του ρητού: «Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες». Τους ακροδεξιούς αυτούς ματαίως διεκδικεί να τους ξανακερδίσει τώρα με την υπουργοποίηση Πλεύρη…
Με ένα σμπάρο, δηλαδή, η κυβέρνηση κατάφερε και έχασε τρία τρυγόνια!
Σε αντίθεση λοιπόν με τον Μητσοτάκη που προσπαθώντας να δείξει δύναμη και πυγμή έχασε το παιχνίδι της πανδημίας, ο Καποδίστριας με την επινοητική τακτική του δικαιώθηκε. Αν ζούσε σήμερα, θα ήταν πολύ υπερήφανος που οι πατάτες του μεγάλωσαν και εξακολουθούν να μεγαλώνουν και να συντηρούν γενιές Ελλήνων, έχοντας επιτύχει να γίνουν ένα από τα βασικά συστατικά της σύγχρονης διατροφής.
Τελικά ο Μητσοτάκης, με την τεράστια… πατάτα που έκανε με την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, κατάφερε να χάσει το πιο κρίσιμο στοίχημα για την πανδημία.
Τη στιγμή που ο Καποδίστριας, με την ευφυή τακτική με την οποία χειρίστηκε τις πατάτες που εισήγαγε, κατάφερε να κερδίσει την αιωνιότητα…
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου