Όταν οι ζέβρες αρνήθηκαν να γίνουν άλογα και μουλάρια.

Κόσμος

Οι δυτικοί αποικιοκράτες θέλησαν να εκμεταλλευτούν με κάθε δυνατό τρόπο τη χλωρίδα και την πανίδα της Αφρικής. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Η εξημέρωση και εκπαίδευση της ζέβρας έμοιαζε να είναι καλή ιδέα, όταν πολλά άλογα αποδεικνύονταν ευαίσθητα και επιρρεπή στις ασθένειες της εποχής. Οι ζέβρες, όμως, αρνήθηκαν να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. 

Η αποτυχημένη εξημέρωση της ζέβρας
Τη δεκαετία του 1760, ο Γάλλος φυσιοδίφης Μπαφόν (Georges‑Louis Leclerc, Comte de Buffon) πίστευε ότι οι ζέβρες θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα άλογα. 

Οι αποικιοκράτες στην Αφρική προσπάθησαν να τιθασεύσουν
 τις ζέβρες, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Στη φωτογραφία, ένας
νεαρός ιππεύει τον Τζίμι, που χαρακτηρίστηκε ως «η μοναδική
 ζέβρα που μπορεί να ιππευθεί»
(the only rideable zebra in the world)...

Την ίδια στιγμή στο Παρίσι, κυκλοφορούσαν φήμες ότι οι Ολλανδοί είχαν ήδη εκπαιδεύσει δεκάδες ζέβρες στις αποικίες τους και τις χρησιμοποιούσαν για να σέρνουν κάρα και άμαξες. 
Τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου, οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες στην Αφρική αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα με τα άλογα. 
Το βασικότερο ήταν ότι αρρώσταιναν πολύ εύκολα από τις ασθένειες που μετέδιδαν οι μύγες τσε-τσε, με αποτέλεσμα να γίνονται μη λειτουργικά, ενώ τα εισαγόμενα, από τη Δύση, ζώα δεν μπορούσαν να εγκλιματιστούν στις νέες συνθήκες και πέθαιναν σε νεαρή ηλικία. 

Ο ζωολόγος με τις ζέβρες στο Λονδίνο
(Πηγή: Wikimedia Commons)...

Έτσι, η πρόταση του Μπαφόν ήχησε ως η κατάλληλη λύση. 
Σε μια σειρά από χώρες της Αφρικής, οι Ευρωπαίοι επιδόθηκαν σε έναν επίμονο και διαρκή «αγώνα δρόμου», προκειμένου να εξημερώσουν τις ζέβρες και να τις «διδάξουν» τα νέα τους καθήκοντα.
Σύντομα, όμως, αντιλήφθηκαν πως οι προσπάθειές τους ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν. Σε αντίθεση με τα άλογα, τα οποία είναι από τη φύση τους πιο φιλικά και ήμερα προς τον άνθρωπο, οι ζέβρες βρίσκονται διαρκώς σε εγρήγορση.
Έπρεπε να επιβιώσουν στις Αφρικανικές ζούγκλες. Σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα εχθρικό, με δεκάδες σαρκοφάγα έτοιμα να τις κατασπαράξουν, όπως λιοντάρια, ύαινες, τίγρεις, λεοπαρδάλεις. 
Οι ζέβρες εξελίχθηκαν σε ένα ευαίσθητο, γρήγορο και επικίνδυνο ζώο. Οι συνθήκες όπου ζουν και μεγαλώνουν, όξυναν τα αντανακλαστικά τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούν να σκοτώσουν τον εκάστοτε κυνηγό τους με ένα μόνο λάκτισμα. 
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο ντόπιος πληθυσμός δεν κατάφερε ποτέ να τα εξημερώσει. 

Οι άποικοι διαπίστωσαν τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» του ζώου στην πράξη 
Όταν κατάφεραν να τιθασεύσουν κάποιες ζέβρες τις ανάγκασαν να αναλάβουν τον ρόλο του μουλαριού, κατάλαβαν ότι αφενός αυτά τα ζώα δεν έχουν τόση αντοχή. 
Αφετέρου μπορεί να γίνουν επικίνδυνα. Καθώς μία λάθος κίνηση ήταν αρκετή για να σπάσουν τα λουριά και να τρέξουν αστραπιαία. Ο γερμανικός αποικιακός στρατός προσπάθησε μέχρι και να διασταυρώσει άλογα και ζέβρες και να δημιουργήσει ένα νέο ζώο άτρωτο. Όμως, κι αυτές οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. 
Μόνο ο ζωολόγος Βάλτερ Ροθτσάιλντ κατάφερε να εκπαιδεύσει μερικές ζέβρες και να τις μεταφέρει στο Λονδίνο, για να αποδείξει τον «ήρεμο χαρακτήρα» του ζώου.
Όμως, όταν η άμαξα περνούσε μπροστά από το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ, ο ζωολόγος έχασε κάθε έλεγχο. 
Αναγκάστηκε να υπακούσει στη διαδρομή που οι ζέβρες χάραξαν, τόσο για να μην εκτεθεί όσο και για να μην κινδυνεύσει. 
Σήμερα, έχει αποδειχτεί ότι υπάρχουν τρόποι για να τιθασεύσει κανείς τις ζέβρες. Ωστόσο, πρόκειται για μεθόδους ιδιαίτερα βασανιστικές για τα ζώα, που οδηγούν σε κακοποίηση. 
Πηγή φωτογραφιών: Rare Historical Photos

Πηγή: mixanitouxronou.gr

ΥΓ του blog: ......οι ομοιότητες κι οι παραλληλισμοί με άλλα έμβια όντα, προθέσεις κι εποχές είναι απλώς τυχαίες....