Χωρίς αυταπάτες, λέμε ΝΑΙ στον Όλαφ Σολτς

Θα αρκεσθεί στον Μεγάλο Συνασπισμό ή θα επιχειρήσει συγκυβέρνηση με Πράσινους «Ελεύθερους Δημοκράτες» και Die Linke;

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Εσείς, τι λέτε; Προτιμάτε Σολτς ή Λάσετ στη θέση της Μέρκελ;   Όταν λέω «εσείς», δεν εννοώ εσάς τους θιασώτες της αριστεράς και της… προόδου που, εκ των εκλογικών πραγμάτων του 2019, δεν είσθε παρά εμείς, οι 1.781.057 ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Που σίγουρα, («αφού δεν μπόρεσε η πράσινη Αναλένα» όπως λέει μια ελάχιστη μειοψηφία… εντός μας) προτιμάμε Σολτς. 

Το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, εννοώ. Απ’ τους οποίους, η απερχόμενη καγκελάριος κ. Άνγκελα Μέρκελ ομολόγησε ότι εισέπραξε τη δυσκολότερη στιγμή της 16ετούς θητείας της στην καγκελαρία: «ζήτησα τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα!..», δήλωσε με ένα έκδηλο αίσθημα ενοχής για το  πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεών μας (και της ζωής μας εν γένει) στην περίοδο της κρίσης. Ενοχή που, ασφαλώς, δεν θα την εμποδίσει να απολαύσει τη ζωή της ως συνταξιούχος με μηνιαία σύνταξη 15.000 ευρώ, προσωπικό οδηγό, γραφείο με τέσσερις υπαλλήλους και πολλά ακόμα προνόμια.

Λοιπόν, εσείς τι λέτε; Προτιμάτε τον σοσιαλιστή Όλαφ Σολτς ή τον χριστιανοδημοκράτη Άρμιν Λάσετ στη θέση της Μέρκελ; Οι Γερμανοί, λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες, επέμεναν να προτιμούν τον πρώτο. Αυτόν που προτιμάτε κι εσείς που, εκ των εκλογικών πραγμάτων του 2019, δεν είσθε παρά εμείς: οι 1.781.057 ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Και… όχι μόνο, ελπίζω.  

 

*******

Ιδεολογικά, τον προτιμάμε. Επειδή είναι πρόεδρος του SPD, σοσιαλδημοκράτης δηλαδή. Που πάει να πει πιο κοντινός σε εμάς και στον δικό μας, τον Αλέξη Τσίπρα. Ενώ ο Άρμιν Λάσετ του CDU είναι χριστιανοδημοκράτης. Που πάει να πει πιο κοντινός στους άλλους και στον άλλο. Τον… ακατονόμαστο Κυριάκο Μητσοτάκη.

Γνωρίζω, ωστόσο, ότι οι Έλληνες στην  πλειονότητά τους (βάλτε και την πλειονότητα υμών των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ μέσα), δεν κόπτονται αν αύριο θα είναι  καγκελάριος ο Σολτς ή ο Λάσετ: σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του ευρωβαρόμετρου, το μόνο που ενδιαφέρει την πλειονότητα των Ελλήνων (ποσοστό 62%) είναι ότι η Ε.Ε. οφείλει να έχει ως απόλυτη προτεραιότητα τη λήψη μέτρων για τη μείωση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Την ίδια αναγκαιότητα προτάσσουν και οι πολίτες από 23, ακόμα, κράτη-μέλη.

Και καλά κάνουν: Συμφωνώ απόλυτα με την απάντηση που δίνει η πλειοψηφία των Ελλήνων στο συγκεκριμένο ευρωβαρόμετρο, υπερθεμάτιζε σε ερώτηση της efsyn.gr (Χριστίνα Κοψίνη) ο Ιταλός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι. Και επιχειρηματολογούσε με βιωμένες αλήθειες: «Τις τελευταίες δεκαετίες, είδαμε την ανισότητα να αυξάνεται δραματικά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η πανδημία έχει διευρύνει αυτό το χάσμα, με τους εργαζομένους χαμηλότερου εισοδήματος να πλήττονται περισσότερο από τις απώλειες θέσεων εργασίας και τις πιο ευάλωτες ομάδες να περιθωριοποιούνται».

 

*******    

Λοιπόν, τι λέτε, Σόλτς ή Λάσετ; Ή μήπως να πούμε κι εμείς  «τι Σολτς τι Λάσετ;», με την ελαφρότητα που, κάποιοι, κάποτε,

είπαν «τι Παπάγος τι Πλαστήρας»; Αποκλείεται: μόνο οι δογματικοί του κόσμου τούτου μηδενίζουν τη σημασία των πολιτικών αποχρώσεων – η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την οποία, ο αυριανός Γερμανός Καγκελάριος έχει την ευκαιρία να την ανακατευθύνει προς την προοδευτική ολοκλήρωση, ή να συνεχίσει να την οδηγεί στον δρόμο (της  σταδιακής, αμείλικτης παρακμής) που χάραξε η  Μέρκελ.

Ωστόσο, ως ρεαλιστές, οφείλουμε να πούμε ότι το  δεύτερο είναι πιο πιθανό απ’ το πρώτο, είτε με Σολτς, είτε με Λάσετ. «Η Γερμανία είναι Γερμανία» είναι το μότο των expert γερμανολογίας και, πιστέψτε με, έχουν δίκιο. Φυσικά, αν επικρατήσει ο Σολτς, όλοι θα μιλούν για «Ιστορική Αλλαγή» ή για την «μεγάλη επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη» και, πράγματι, στο επίπεδο των πολιτικών αποχρώσεων και των συμβολισμών, αυτά θα έχουν συμβεί.

Αλλά ακόμα κι αν ο Όλαφ Σολτς αποφύγει τον Μεγάλο Συνασπισμό (το θέλει;) και καταφέρει να σκαρώσει συγκυβέρνηση με τους Πράσινους, τους «Ελεύθερους Δημοκράτες» και το αριστερό Die Linke (το θέλει;), είναι απίθανο να τολμήσει κομβικές για το παρόν και το μέλλον της ΕΕ στρατηγικές και θεσμικές αλλαγές, όπως το υπαρξιακό για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ζήτημα της τροποποίησης – αν όχι της οριστικής κατάργησης – του Συμφώνου Σταθερότητας.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες: μόνο οι προσδοκώμενες προοδευτικές αποχρώσεις των επιλογών του στα ευρωτουρκικά, τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό, μας κάνουν να υποστηρίζουμε Όλαφ Σόλτς∙ ιδεολογικά, τον προτιμάμε, επειδή είναι πρόεδρος του SPD, σοσιαλδημοκράτης δηλαδή. Που πάει να πει πιο κοντινός σε εμάς και στον δικό μας, τον Αλέξη Τσίπρα.