γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης
Το να είσαι κάθαρμα στην πολιτική και να γίνεσαι μάλιστα σύνθημα στα χείλη του λαού, προϋποθέτει ικανότητες, όπως δόλο, σύνθετη σκέψη, στοιχειώδη ευφυία, επαφή με τη πραγματικότητα, κατανόηση και επαρκή αξιολόγηση των συνθηκών.
Κανένα κάθαρμα δεν θα πήγαινε σε κηδεία μιας τεράστιας καλλιτεχνικής και πνευματικής προσωπικότητας, με ομπρέλα από πεντάστερο ξενοδοχείο των Βρυξελλών.
Κανένα κάθαρμα δεν θα αναρωτιόταν γιατί τον βρίζει ο λαός. Τα καθάρματα έχουν επίγνωση ότι είναι καθάρματα και συνήθως αδιαφορούν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι κάθαρμα. Δεν είναι τίποτα. Γεγονός που τον κάνει ιδανικό υποχείριο καθαρμάτων.
Πάμε παρακάτω.
Έχει δικαίωμα ο λαός να συναθροίζεται, να αποδοκιμάζει, ακόμα και να υβρίζει, τον πρωθυπουργό και οποιονδήποτε διοικητικό δημόσιο υπάλληλο και πολιτικό προσωπικό της χώρας;
Προφανώς και έχει.
Από την εποχή του Αριστοφάνη.
Από την εποχή της Εκκλησίας του Δήμου, λίγα μέτρα μακριά από την σημερινή Μητρόπολη μιας άλλης εκκλησίας, όπου η ελεύθερη γνώμη είναι βλασφήμια και ο άνθρωπος υποτάσσεται.
Μάλιστα οι κηδείες πνευματικών ηγετών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αποτελούν ιστορικά ένα ιδανικό σκηνικό για αυθόρμητες αντιδράσεις αντίστασης κατά αυταρχικών κυβερνήσεων.
Ειδικά όταν προοδευτικοί πολίτες έχουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- απέναντι τους έναν πρωθυπουργό που στην κυβέρνηση και στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, υπάρχουν ουκ ολίγα ηγετικά στελέχη με φασιστικό και αντι-κομμουνιστικό παρελθόν.
Στην κηδεία μιας παγκόσμιας πνευματικής και καλλιτεχνικής προσωπικότητας, που είχε ζητήσει το επιτύμβιο επίγραμμα του να αναφέρει «Πολέμησε τον Δεκέμβρη».
Τι άποψη άραγε να έχουν για αυτό ο υπουργός Υγείας, ο υπουργός Εσωτερικών και ο υπουργός Ανάπτυξης του Κυριάκου Μητσοτάκη, που σε αντίστοιχη περίπτωση πιθανόν να ζητούσαν το δικό τους επιτύμβιο επίγραμμα να είναι το σύνθημα «Στο Βίτσι και στον Γράμμο, σας θάψαμε στην άμμο» (με τη βοήθεια των Άγγλων και των ναπάλμ);
Είναι έλλειψη σεβασμού οι αποδοκιμασίες σε μια κηδεία;
Ναι, αν μιλάμε για τσακωμό συγγενών για την κληρονομιά.
Όχι σε ένα αυθόρμητο παλλαϊκό ξέσπασμα, μετά από δύο χρόνια καταπίεσης, καταστολής, οικονομικής και ψυχολογικής κατάρρευσης, σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τρεις πανδημίες: Την υγειονομική, τη δημοσιογραφική και την κυβερνητική.
Και για να το κλείνουμε το θέμα. Οι συγκεντρωμένοι πολίτες έξω από την Μητρόπολη δεν έχασαν τον έλεγχο, ούτε "ξέφυγαν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου