Αδιαμφισβήτητη χαρακτήρισαν την ελληνική κυριαρχία στα νησιά οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Όμως απέφυγαν να θεωρήσουν εξίσου αυτονόητη την αμυντική οχύρωση των νησιών μας. Μέγα θέμα που θα το βρούμε μπροστά μας.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι( ΕΕ και Βρετανία) χαρακτήρισαν αδιαμφισβήτητη την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, γεγονός που θεωρήθηκε από τους ενθάδε συνήθεις πανηγυρτζήδες «ράπισμα προς την Τουρκία». Δυστυχώς, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Οι δηλώσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων στάθηκαν στο αυτονόητο, αλλά παρέκαμψαν το φλέγον: απέφυγαν να αναφερθούν στην στρατιωτικοποίηση των νησιών μας, που αποτελεί σημείο αναφοράς της επιθετικής τουρκικής προπαγάνδας.
Σωστά επισημαίνει τα εξής ο Π.Κ. Ιωακειμίδης στα «Νέα» (15.2.2022): «Αυτό που δε είπαν (σ.σ. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί), και που εάν το έλεγαν θα ήταν όντως πραγματικό, ισχυρό ράπισμα στην Τουρκία, είναι ότι «λόγω των συνθηκών και της πολιτικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, η Ελλάδα νομιμοποιείται πλήρως στη στρατιωτικοποίηση των νησιών». Αλλά δεν το είπαν. Και ο νοών νοείτω».
Δεν χρειάζεται περίσσευμα ευφυίας για να κατανοηθεί το σήμα που εκπέμπει εκείνο το «νοών νοείτω» του Ιωακειμίδη: Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αφήνουν ολάνοιχτο το παράθυρο στην Τουρκία να κλιμακώσει την προπαγάνδα και τις κινήσεις για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας.
Οπερ σημαίνει ότι ουδόλως αποκλείεται να πιεστεί προσεχώς η χώρα μας ΚΑΙ από τους Δυτικούς ώστε «να ρυθμιστεί» το επίδικο θέμα που θέτει με ένταση η γείτων. Δηλαδή, να ξαναδεί το ζήτημα η Ελλάδα και να το συζητήσει με την Τουρκία. Με άλλα λόγια, να υποχωρήσει…
Δεν έχει καταστεί γνωστό αν ο κ. Δένδιας είχε ζητήσει από τους Συμμάχους να θεωρήσουν επίσης αυτονόητο δικαίωμα της χώρας μας την αμυντική οχύρωση των νησιών του Αιγαίου. Ούτε αν διαμαρτυρήθηκε για την εξώφθαλμη παράλειψή τους να αναφέρουν την στρατιωτικοποίηση ως στοιχείο συνυφασμένο με την ελληνική κυριαρχία στα νησιά.
Διάτρητα επιχειρήματα
Η Τουρκία εγκαλεί τη χώρα μας για παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και της Σύμβασης Ειρήνης των Παρισίων(1947), καθώς και οι δύο αναφέρονται στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Ωστόσο, πρόκειται για νομιμοφανές επιχείρημα.
Η ουσία των επιχειρημάτων που επιστρατεύει η χώρα μας εντοπίζεται στην άρδην αλλαγή των συνθηκών εκ μέρους της Τουρκίας. Γεγονός που υποχρεώνει την Ελλάδα να μεριμνήσει για την υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας, όπως έχει υποχρέωση και αναφαίρετο δικαίωμα, βάσει των κανόνων του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης(παρακάτω αναλυτικά).
Οι συνθήκες άλλαξαν με ευθύνη της Τουρκίας, πρώτον, με το casus belli, αν η χώρα μας μας ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της για επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 μίλια. Δεύτερον, με την εισβολή στην Κύπρο. Και, τρίτον, με την εγκατάσταση της «Στρατιάς του Αιγαίου» στα Μικρασιατικά παράλια.
Οι αλλαγές αυτές πιστοποιούν ότι από ένα σημείο και μετά δεν επικρέμαται απλώς η απειλή της Τουρκίας, γενικώς και αορίστως, αλλά συνοδεύεται ορισμένως από την επιθετική βία της διακηρυγμένης απόφασης για πόλεμο.
Στιβαρό νομικό οπλοστάσιο
Στα νομιμοφανή επιχειρήματα της γείτονος, η Ελλάδα αντιπαραθέτει ένα στιβαρό νομικό οπλοστάσιο, που εδράζεται στα διεθνή θέσμια. Αναλυτικά και με απόλυτη ακρίβεια έχει επεξεργαστεί τη νομική-και πολιτική-επιχειρηματολογία της χώρας μας ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.
Θα παραθέσουμε εν συνόψει τα βασικά σημεία, όπως τα ανέπτυξε σε μια μνημειώδη ομιλία του στο Καστελλόριζο, στις 19. 9. 2020:
«Α. Αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας Θέση είναι ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υφίσταται μια, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και των αντίστοιχων θαλάσσιων ζωνών. Ουδένα δε ζήτημα υφίσταται ως προς την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου.
1. Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα -αλλά και την υποχρέωση, αφού τούτο αφορά την προστασία της Ελληνικής Επικράτειας- τόσο για δικό της λογαριασμό όσο και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλήρες Κράτος-Μέλος της, να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο, ανεξαρτήτως της έκτασης του εδάφους τους και του αν κατοικούνται ή όχι. Το δικαίωμα αυτό στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ περί «νόμιμης άμυνας» όχι μόνο σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον του, αλλά και σε περίπτωση «απειλής χρήσης βίας» ή ακόμη και «επικείμενης απειλής», όπως προκύπτει από την πρακτική αυτού τούτου του ΟΗΕ.
Και είναι δεδομένο ότι η Τουρκία, ιδίως μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, το εντελώς αυθαίρετο «casus belli» ως προς την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης και τον σχηματισμό της «Στρατιάς του Αιγαίου», απειλεί διαχρονικώς και ευθέως την Ελλάδα, και με την χρήση βίας –όπως αποδεικνύει, επιπροσθέτως, η πρόσφατη στάση της, μετά την «σύναψη» του λεγόμενου «τουρκολιβυκού μνημονίου»–παραβιάζοντας ευθέως το Διεθνές Δίκαιο και, κατ’ εξοχήν, το Δίκαιο της Θάλασσας κατά την Συνθήκη του Montego Bay του 1982. Συνθήκη, η οποία δεσμεύει και την Τουρκία, μέσω γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
2. Πέραν τούτων, η Τουρκία ουδόλως και καθ’ οιονδήποτε τρόπο μπορεί να επικαλείται την Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων του 1947, δια της οποίας παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Και αυτό επειδή η Τουρκία δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στην ως άνω Συνθήκη, η οποία έχει συναφθεί μεταξύ των Συμμάχων νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της Ιταλίας (…).
B. To ίδιο δικαίωμα -άρα και την ίδια υποχρέωση- αντλεί η Ελλάδα και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, σύμφωνα με τις ακόλουθες διευκρινίσεις και υπό τα δεδομένα της διαρκώς εντεινόμενης προκλητικής και επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας απέναντί της η οποία, κατά τα συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής, παραβιάζει ευθέως την Κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
1. Οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν τις θεσμικές εγγυήσεις ενεργοποίησης της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας», όταν απειλείται Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραπέμπουν ευθέως, ως προς τις προϋποθέσεις ενεργοποίησης της ρήτρας αυτής, στις προμνημονευόμενες διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Κατά τούτο, οι ως άνω διατάξεις αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, οπότε η Ελλάδα έχει το δικαίωμα αμυντικής θωράκισης των Νησιών του Αιγαίου εναντίον της τουρκικής απειλής και με βάση το θεσμικό πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου και του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
2. Επιπλέον, και ενόψει της κατάφωρης τουρκικής προκλητικότητας και ευθείας απειλής εναντίον της, η Ελλάδα δικαιούται, ανά πάσα στιγμή, να ζητήσει, ως Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ενεργοποίηση της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας», κατά τις διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί την πρακτική, η οποία έχει έως τώρα ακολουθηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ενεργοποίηση της ως άνω ρήτρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου