Ρε πάτε καλά; Μία χαρά -μία χαρά!- μου 'χει μείνει και μένα σ' αυτή τη ρημάδα τη ζωή και θα μου την πάρετε κι αυτή; Ούτε μακαρόνια με κιμά, ρε; Ούτε αυτό δεν θα μπορώ να χαρώ πια; Ειδικά εγώ που, ως γνωστόν, τρώω τον υδατάνθρακα και το πετσοκομμένο μοσχάρι (το οποίο έζησε δίχως να δει μήτε μία μέρα πράσινο χορτάρι αγρού, το τιγκάρανε στην ορμόνη, το σκότωσαν δίχως έλεος και μετά μας το πασάρανε για «κιμαδάκι γάλακτος») και δεν το χορταίνω μιλάμε!
Είμαστε ό,τι τρώμε και εγώ είμαι μακαρονάκι κιμαδένιο. Λιπιάρικο, ορμονούχο, τίγκα στη θερμίδα και την ελληνική παράδοση. Οχι που θα γίνω εγώ γεμιστά της Θεανώς... Πάτε καλά, ρε; Και όχι μόνο θα το τρώω, θα το τραγουδάω κιόλας. Στη διαπασών θα βάζω τον Ρουβά - τον τραγουδιστή/ηθοποιό Επιδαύρου και λοιπών χωριών (και χωρίων)/πρέσβη φιλανθρωπικής δράσης παμπλούτιας για τα καρκινοπαθή παιδιά/πρεσβευτή του «ναι» στο δημοψήφισμα/μαντατοφόρου της Νέας Χρονιάς της Νέας Δημοκρατίας και του μόνου ανθρώπου που ίσως (ίσως λέω) μπορεί να σταθεί δίπλα στον Μπακογιάννη και να μη ζουλέψει η Σία, γιατί ο δικός της είναι πιο όμορφος, πιο όμορφος, πιο όμορφος και να σκάσετε και θα γίνει και πρωθυπουργός, γιατί είναι πιο όμορφος κι απ' τον Κυριάκο και γιατί είναι και γιος της Ντόρας και η Ντόρα πρέπει να βγάλει οπωσδήποτε έναν πρωθυπουργό, αφού ο αδερφός της συνεργάστηκε με τον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση του πατέρα τους, για να σαμποτάρει την ίδια. Και αυτά στην Κρήτη τα κρατάνε μανιάτικο!
Αμ τι νόμιζες; Πώς θ' αρχίσω το μιρλάρισμα σαν κάτι πλεμπαραίους, που θα σκεφτούν να μην αγοράσουν κρέας και μακαρόνια (γιατί ακρίβυναν πολύ), να μην κάψουν ρεύμα (γιατί ακρίβυνε πολύ πολύ) και να μην ακούσουν και Ρουβά γιατί λέει αγάπησε. Ρε πάτε καλά; Θα στήσουμε στον τοίχο και την αγάπη τώρα; Εγώ, εκτός από γνωστή κρεατοφάγος, είμαι και, ως επίσης γνωστόν, πολύ χριστιανή. Και ξέρω από αγάπη. Οπως και ο Ρουβάς. Χριστιανός κι αυτός. Αγαπησιάρικο αγόρι, τουτέστιν. Τον είδε, σου λέει, και αυτό ήταν. Καρδούλες έβγαιναν από τα ματάκια του και λουλουδάκια φύτρωσαν στον απέραντο κήπο της καρδιάς του. Ο ίδιος ξέρει μόνο πόσο σπάραξε σαν έμαθε ότι κάτι... τώρα, παιδάκια ήτανε; Αλβανάκια ήτανε; Μεταναστάκια; Μπορεί και ηθοποιοί (όχι του δικού του διαμετρήματος βέβαια)... Σαν έμαθε ότι κάτι τέτοιους τελοσπάντων κάπως πασπάτεψε τελοσπάντων ο αγαπημένος του, τότε λύγισε. Δεν τον κρατούσαν τα πόδια του. Κι έβγαλε οιμωγή Εκάβης: Αχχχχχχ Βαρδάρη μου! Φύσηξε και πάρε τον καημό μου!
Την καλύτερη απάντηση στα όσα έσουραν οι πλεμπαίοι στον «μακαρόνια με κιμά» Ρουβά την έδωσε ο Στάθης ο Καλύβας: «Οχλος ατομικά θλιβερός και συλλογικά φασιστικός». Αυτό. Κι εγώ τον Καλύβα ακούω, γιατί είμαι νέα και δεν ξέρω την Ιστορία μας και δεν θα τη διαβάσω από κάτι χιλιοχρονίτικα βιβλία, αλλά από την καλυβιώτικη φρεσκαδούρα. Τρώγοντας κιμαδάκι θα τη διαβάζω και απέξω θα τη μάθω και γλωσσίτσα δεν θα βγάλω, να μιρλάρω σαν την άλλη, δημοσιογράφα είν' κι αυτή, που ρωτάει υπουργό, Αναπτύξεως τρανό, πώς τα βγάζουν πέρα κάποιοι που δεν έχουνε να πάρουν μήτ' αγγούρι δροσερό. Για να λάβει απαντησούλα, απ' τον ίδιο υπουργό, πως να σταματήσει πρέπει να γκρινιάζει για κακό, γιατί όλα βαίνουν φίνα και τ' αγγούρι είν' φτηνό!
Πήγε τώρα η άλλη, 70 χρόνων γυναίκα, κι έχωσε κρέας και τυρί στην τσάντα της, γιατί λέει δεν! (αγγουράκι πάντως δεν πήρε - να τα λέμε κι αυτά). Εξαλλο τον έκανε τον υπεύθυνο στα Lidl (εδώ στη γειτονιά μου είναι - εκεί ψωνίζω συνέχεια, μετά την εκκλησία και πριν από τη μακαρονάδα) και είπε να της κάνουν μήνυση. Δηλαδή τι; Επειδή γλίτωσε ήδη ένας Γιάννης Αγιάννης, θα το πάρουμε σκοινί κορδόνι; Αφού το είπε σου λέω ο Σπυρέτος ο Γεωργιάδης: «Δεν θέλω άλλη μιζέρια! Βαρέθηκα! Ολα πάνε πρίμα»... τι άλλο θέλετε δηλαδή; Σε λίγο θα μου πείτε να μποϊκοτάρουμε και ολόκληρη γερμανική αλυσίδα ελληνικών προϊόντων!
Ε ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου