Παντελής Μπουκάλας
«Ειρηνευτικές δυνάμεις», «στοχευμένες επιθέσεις», «έξυπνα όπλα», «κανένας κίνδυνος για τους αμάχους»… Η προπαγάνδα του Βλαντιμίρ Πούτιν επιστράτευσε όλο το γνωστό λεξιλόγιο των τιμωρητικών ή «παιδαγωγικών» εισβολών σε ξένα εδάφη και των δήθεν δίκαιων επιθέσεων κατά «λαών-παριών». Καμιά ανάγκη δεν νιώθει, βέβαια, ο απολυταρχικός ηγεμόνας της Ρωσίας να απολογηθεί σε κανέναν ή να δώσει εξηγήσεις. Απλώς χρησιμοποιεί τη συνήθη νατοϊκή ορολογία για να ειρωνευτεί ακόμα πιο άγρια τη Δύση. Και ιδίως την Ε.Ε., σκιώδη και τούτη τη φορά.
Μα, θα πει κανείς (ιδιαίτερα αν ανήκει στην κατηγορία των φιλορώσων Ελλήνων, που συνεχίζουν να ονειρεύονται ότι το «ξανθό γένος» θα μας προσφέρει στο πιάτο την Πόλη), είναι λαός-παρίας οι Ουκρανοί; Για τους Ρώσους, ναι, είναι, όπως είναι για τους Αμερικανοβρετανούς οι Ιρακινοί ή οι Ιρανοί. Φυσικά, η ρωσική ρητορική αναφέρεται από παλιά στον «αδελφό ουκρανικό λαό». Και πράγματι, η Ιστορία συνέδεσε τις μοίρες των δύο λαών επί αιώνες. Για τη Μόσχα ωστόσο, όποιοι κι αν κυβερνούσαν, όλοι οι υπόλοιποι λαοί πλην του ρωσικού ήταν υποδεέστεροι, συμπληρωματικοί, υπηρέτες.
Ο αναθεωρητής Βλαντιμίρ Πούτιν προχώρησε ακόμα περισσότερο: Αμφισβητεί την ύπαρξη ουκρανικού έθνους, θεωρεί «τεχνητό κράτος» την Ουκρανία και –αίφνης– επικαλείται την «αποναζιστικοποίησή» της σαν αιτία της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησής» του. Φιλοναζιστικές ή ναζιστικές δυνάμεις υπήρχαν πάντα στην Ουκρανία, και ο ρόλος τους στην καταπάτηση των συμφωνιών του Μινσκ κάθε άλλο παρά ασήμαντος είναι. Στις προεδρικές εκλογές του 2018, πάντως, ο υποψήφιος των συνασπισμένων υπερεθνικιστών (Δεξιός Τομέας, Svoboda, C14 κ.ά.) έλαβε μόλις το 1,6% των ψήφων. Ενα χρόνο αργότερα, στις κοινοβουλευτικές εκλογές, ένας ανάλογος συνασπισμός απέσπασε το 2,15% των ψήφων. Ούτε το μισό του ορίου του 5%, που θα του επέτρεπε την είσοδο στη Βουλή.
Δύο μείζονα τραύματα θα χωρίζουν για πάντα Ρώσους και Ουκρανούς: το Τσερνόμπιλ, η καταστροφή δηλαδή τον Απρίλιο του 1986 του εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας με το όνομα Β. Ι. Λένιν. Και το πολύ λιγότερο γνωστό Γολοντομόρ, ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας το 1932-1933, επί Στάλιν και Αγροτικής Μεταρρύθμισης, όταν πέθαναν από την πείνα εκατομμύρια Ουκρανοί. Και μια χούφτα σιτάρι αν έκρυβες για να μην κατασχεθεί, σε εκτελούσαν. Στις δύο παλιές πηγές, ο εισβολέας Πούτιν προσθέτει μια τρίτη. Και αυτή εσαεί αθεράπευτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου