Όμως το ζήτημα είναι το Ιράν όχι το Ισλάμ, δηλαδή το κράτος όχι η ιδεολογία.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στη «Δύση» ισχυρίζονταν ότι η αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ, ο πυρήνας της οποίας ήταν η Σοβιετική Ρωσία, εδραζόταν στην ιδεολογική απειλή του κομμουνισμού.
Η στάση της «Δύσης» απέναντι στη μετασοβιετική Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία απέδειξαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι το ζήτημα δεν ήταν ο κομμουνισμός αλλά η Ρωσία. Είτε έχει σοσιαλιστική είτε εθνικιστική ιδεολογική κατεύθυνση το ρωσικό κράτος είναι αντίπαλος: το κράτος και όχι η ιδεολογία είναι το πρωταρχικό ζήτημα. Πιο συγκεκριμένα το ζήτημα είναι το μέγεθος και η μη ευθυγράμμιση του ρωσικού κράτους με τα γεωπολιτικά, οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά συμφέροντα του αμερικανικού κράτους.
Ό,τι συνέβαινε με τον κομμουνισμό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου συμβαίνει και με το Ισλάμ σήμερα. Η πράσινη (ισλαμική) απειλή είναι η νέα κόκκινη (κομμουνιστική) απειλή. Όμως το ζήτημα είναι το Ιράν όχι το Ισλάμ, δηλαδή το κράτος όχι η ιδεολογία. Άλλωστε πριν από την υποτιθέμενη θρησκευτική απειλή του Ιράν, είχαμε την κοσμική απειλή της Αιγύπτου (του Νάσερ), του Ιράν (του Μοσαντέκ) και, από κάποια στιγμή και ύστερα, του Ιράκ (του Χουσεΐν). Τότε η απειλή ήταν κοσμική, τώρα είναι θρησκευτική.
Πάντοτε γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί το ζήτημα της απειλής, του κινδύνου ή του εχθρού από το κράτος στην ιδεολογία. Όμως όπως και τότε έτσι και τώρα το ζήτημα είναι ότι όλα αυτά τα κράτη (η Αίγυπτος και το Ιράκ, αλλά και η Ιορδανία και η Συρία τότε, και το Ιράν τώρα) δεν ευθυγραμμίζονται γεωπολιτικά με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ακόμα και αν εκλείψει η τωρινή θρησκευτική απειλή, η οποία υποτίθεται ότι είναι το Ισλάμ αλλά στην πραγματικότητα είναι το κράτος του Ιράν, με παρόμοιο τρόπο που παλαιότερα εξέλειψε η κοσμική απειλή, δηλαδή ο Αραβικός «φασισμός» όπως ονόμαζαν τον Μπααθισμό, που στην πραγματικότητα ήταν η Αίγυπτος, η Συρία, η Ιορδανία και το Ιράκ, έτσι και στο μέλλον κάποια νέα ιδεολογική απειλή θα κατασκευάσουν προκειμένου να αποκρύβουν ότι το ζήτημα είναι τα κράτη που δεν ευθυγραμμίζονται γεωπολιτικά με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, οι οποίες είναι πάτρωνας του Ισραήλ, το οποίο είναι ένα ατίθασο κράτος-πελάτης των ΗΠΑ. Πριν από τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, ή το λεγόμενο τρομοκρατικό Ισλάμ, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά το μη κρατικό ή υποκρατικό Ισλάμ που δεν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, απειλή, κίνδυνος ή εχθρός ήταν ο φασιστικός κρατικός κοσμικός παναραβισμός που δεν ευθυγραμμιζόταν με τα «δυτικά» συμφέροντα.
Είναι διαφορετικό πράγμα να θες να ελεγχθεί ή να περιοριστεί η μετανάστευση και διαφορετικό πράγμα με αφορμή το μεταναστευτικό ζήτημα να ευθυγραμμίζεσαι με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ, αποκρύβοντας αντιθέσεις συμφερόντων μεταξύ κρατών και σχέσεις ισχύος κάτω από την ιδεολογική και θρησκευτική προβιά του Ισλάμ.
Άλλωστε η Σαουδική Αραβία ή τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ούτε περισσότερο κοσμικά κράτη είναι από το Ιράν ούτε διεξάγουν εκλογές, ενώ η «κακή» Αίγυπτος προέκυψε μετά από εκλογές και η «καλή» Αίγυπτος μετά από πραξικόπημα, το Μαρόκο είναι μοναρχικό και όχι ρεπουμπλικανικό κράτος κ.λπ. (Δεν αντέχουν σε κριτική αυτές οι θέσεις). Όλα αυτά τα κράτη ευθυγραμμίζονται, σε γενικές γραμμές μέχρι ενός σημείου και μέχρι στιγμής, με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Αν πάψουν να ευθυγραμμίζονται θα μετονομαστούν αυτοστιγμής σε θεοκρατίες, δικτατορίες και απόλυτες δεσποτικές μοναρχίες, σε αυταρχικά και τυραννικά καθεστώτα.
Μέσω της μεταφοράς από το κρατικό στο ιδεολογικό επιτυγχάνονται άπειροι στόχοι.
Ένα μονάχα από τα αποτελέσματα αυτής της ιδεολογικοποίησης είναι απόκρυψη σχέσεων ισχύος, δηλαδή του ποιος είναι δυνατός και ποιος αδύναμος, και άρα το ζήτημα της δικαιοσύνης και της αδικίας. Έτσι στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο δεν σκοτώνονται ούτε άνθρωποι ούτε γυναίκες και παιδιά ούτε Άραβες, ούτε Παλαιστίνιοι και Λιβανέζοι, παρά Μουσουλμάνοι τρομοκράτες.
Όπως η ιστορία απέδειξε ότι το ζήτημα δεν ήταν ο κομμουνισμός αλλά η Ρωσία, έτσι θα αποδειχθεί ότι το ζήτημα δεν είναι το Ισλάμ αλλά το Ιράν. Το ζήτημα ήταν και είναι τα κράτη που δεν ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για την Κίνα, για την οποία προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την ιδέα της κομμουνιστικής απειλής στις Ηνωμένες Πολιτείες της
ΦΩΤ: Στιγμιότυπο από τους εορτασμούς της 45ης επετείου της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν.
---------------------------------
Δημήτρης Β. Πεπόνης
Ο Δημήτρης Β. Πεπόνης είναι ο δημιουργός του ιστότοπου αναλύσεων «Κοσμοϊδιογλωσσία» και συγγραφέας του βιβλίου «Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης. Από την Ουκρανία και την Πανδημία στην Πλανητική Τάξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου