του Ζαφείρη Χατζηδήμου
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, με ένα σχέδιο που κάθε άλλο παρά βιώσιμο και «νικηφόρο» μπορεί να το αποκαλέσει κανείς, απαιτεί την εγκατάσταση ενός ολοκληρωμένου πακέτου στρατηγικής αποτροπής από το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ουσιαστικά, ζητά από τη Δύση να μεταφέρει βαρέα όπλα και συστήματα αποτροπής στην πρώτη γραμμή ενός πολέμου, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες για την ίδια την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Η Ρωσία φυσικά αντέδρασε και όχι μόνο γιατί το σχέδιο αυτό παραβιάζει κάθε έννοια διπλωματίας, αλλά επειδή βλέπει σε αυτό μια προκλητική κίνηση που θα κλιμακώσει τη σύγκρουση σε επίπεδα που δεν μπορούν να προληφθούν. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δεν είχε άδικο όταν χαρακτήρισε το σχέδιο «εφήμερο», γιατί στηρίζεται σε εντελώς ανέφικτες προσδοκίες.
Ας εξετάσουμε γιατί τα πέντε σημεία αυτού του “σχεδίου νίκης” είναι εκτός πραγματικότητας και ιδιαίτερα επικίνδυνα:
- Πρόσκληση στο ΝΑΤΟ: Η πρόταση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την ώρα που μαίνεται ένας πόλεμος, είναι μια από τις πιο επικίνδυνες και ανεύθυνες κινήσεις που μπορεί να προτείνει κάποιος. Το ΝΑΤΟ έχει επανειλημμένα αποφύγει να δεσμευτεί σε μια τέτοια κίνηση, καθώς γνωρίζει καλά ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε άμεση στρατιωτική εμπλοκή της Συμμαχίας με τη Ρωσία. Οποιαδήποτε πρόσκληση για ένταξη της Ουκρανίας αυτή τη στιγμή θα ήταν ένα ξεκάθαρο σήμα ότι το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να μπει στον πόλεμο, κάτι που δεν είναι απλώς ριψοκίνδυνο, αλλά αυτοκτονικό.
- Περισσότερα όπλα χωρίς περιορισμούς στη χρήση τους: Ο Ζελένσκι δεν αρκείται μόνο στη στρατιωτική βοήθεια, αλλά ζητά να μπορεί να χρησιμοποιήσει τα δυτικά όπλα χωρίς περιορισμούς, ακόμη και για επιθέσεις εντός της ρωσικής επικράτειας. Αυτή η πρόταση είναι επικίνδυνη και θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν ευρύτερο πόλεμο στην Ευρώπη. Οι Δυτικοί σύμμαχοι γνωρίζουν καλά ότι η παράδοση όπλων χωρίς περιορισμούς σημαίνει την είσοδο σε έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας, κάτι που έχουν αποφύγει επιμελώς μέχρι σήμερα. Επιπλέον, δεν είναι λίγες οι χώρες που ανησυχούν για την πιθανότητα να ξεπεραστούν τα όρια και να προκληθεί μια ανυπολόγιστη ρωσική αντίδραση.
- Ολοκληρωμένο πακέτο αποτροπής: Ουσιαστικά, ο Ζελένσκι ζητά από το ΝΑΤΟ να εγκαταστήσει στρατιωτική βάση και οπλικά συστήματα στρατηγικής αποτροπής στην Ουκρανία, θέτοντας την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή ενός πυρηνικού πολέμου. Η ιδέα ότι το ΝΑΤΟ θα δεχτεί να στήσει τέτοια υποδομή σε μια χώρα που δεν είναι μέλος της Συμμαχίας, και μάλιστα εν μέσω πολέμου, είναι εξωπραγματική. Πώς ακριβώς θα επιτευχθεί αυτή η «στρατηγική αποτροπή» όταν η Ρωσία θα δει την κίνηση αυτή ως άμεση απειλή για την εθνική της ασφάλεια και θα αντιδράσει αναλόγως; Οι χώρες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, δεν έχουν κανένα κίνητρο να προχωρήσουν σε μια τέτοια αυτοκτονική κίνηση.
- Στρατηγικό οικονομικό δυναμικό: Ο Ζελένσκι προτείνει τη σύναψη ειδικών οικονομικών συμφωνιών με την ΕΕ και τις ΗΠΑ για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Ουκρανίας, όπως το λίθιο και το φυσικό αέριο. Αυτή η πρόταση φαίνεται περισσότερο ως μια προσπάθεια να προσελκύσει επενδύσεις από τους δυτικούς εταίρους, αλλά οι πόροι της Ουκρανίας αυτή τη στιγμή είναι πρακτικά μη εκμεταλλεύσιμοι λόγω της εμπόλεμης κατάστασης. Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο με αβέβαιο μέλλον; Η πρόταση αυτή είναι τόσο ανέφικτη όσο και το υπόλοιπο “σχέδιο νίκης”.
- Στρατιωτικές μονάδες μετά τον πόλεμο: Η ιδέα ότι η Ουκρανία θα αντικαταστήσει στρατιωτικές μονάδες των ΗΠΑ στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο είναι απλώς φαντασίωση. Ακόμη κι αν η Ουκρανία καταφέρει να βγει νικήτρια από τον πόλεμο – κάτι που δεν είναι βέβαιο – η χώρα θα είναι τόσο εξαντλημένη και κατεστραμμένη που δεν θα έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τέτοιες ευθύνες. Επιπλέον, οι ΗΠΑ δεν θα διακινδύνευαν ποτέ να μειώσουν την παρουσία τους στην Ευρώπη σε μια τόσο ρευστή γεωπολιτική κατάσταση.
Η Δύση πιέζει για κατάπαυση του πυρός
Οι αντιδράσεις των ηγετών της Δύσης στο σχέδιο του Ζελένσκι ήταν χλιαρές και επιφυλακτικές. Παρά τη συνεχή ρητορική στήριξη προς την Ουκρανία, οι περισσότερες δυτικές χώρες, κυρίως οι ΗΠΑ και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, αποφεύγουν να δεσμευτούν πλήρως στις εξωπραγματικές απαιτήσεις του Κιέβου. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, καθώς και οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, έχουν κάνει σαφές ότι μια άμεση πρόσκληση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ή η παράδοση στρατηγικών όπλων χωρίς περιορισμούς, δεν είναι ρεαλιστικές επιλογές.
Η αλήθεια είναι ότι οι δυτικοί σύμμαχοι, οι οποίοι από την αρχή του πολέμου είχαν δείξει στήριξη προς την Ουκρανία, πλέον επιδιώκουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια κατάπαυση του πυρός. Η προσοχή τους στρέφεται ολοένα και περισσότερο στη Μέση Ανατολή, όπου η γεωπολιτική κατάσταση έχει γίνει κρίσιμη και δυνητικά καταστροφική για τα συμφέροντά τους.
Με τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ- Χαμάς/Χεζμπολάχ να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και άλλες δυνάμεις όπως το Ιράν να εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα, οι δυτικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται ότι μια γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τις δικές τους οικονομίες και την παγκόσμια σταθερότητα.
Πιο συγκεκριμένα, οι οικονομικές συνέπειες μιας γενικευμένης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, ειδικά όσον αφορά τον ενεργειακό τομέα, θα ήταν τεράστιες. Οι δυτικές χώρες, ιδίως οι οικονομίες του Νότου – Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Γαλλία – θα πληγούν σοβαρά από ενδεχόμενες διακοπές στον εφοδιασμό με ενέργεια και από αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς η σταθερότητα στις ενεργειακές αγορές είναι ζωτικής σημασίας για τις οικονομίες τους. Ενδεχόμενες αναταράξεις στην περιοχή θα οδηγήσουν σε υψηλότερα κόστη παραγωγής, αύξηση των τιμών των καυσίμων και, κατ’ επέκταση, σε πληθωριστικές πιέσεις που θα πλήξουν τις οικονομίες αυτών των χωρών.
Η στροφή των δυτικών προς τη Μέση Ανατολή έχει ήδη γίνει αισθητή και η Ουκρανία βρίσκεται, ολοένα και περισσότερο, στη σκιά. Παρόλο που οι ηγέτες της Δύσης δεν θα εγκαταλείψουν εντελώς το Κίεβο, είναι σαφές ότι οι προτεραιότητές τους αλλάζουν και πλέον θέλουν να βρουν μια διπλωματική λύση ή τουλάχιστον, μια παύση στις εχθροπραξίες.
Οι γεωστρατηγικοί και οικονομικοί λόγοι επιβάλλουν πλέον την εστίαση στη Μέση Ανατολή, καθώς η γενίκευση της σύγκρουσης εκεί θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στις αγορές και να αποσταθεροποιήσει παγκόσμιες ισορροπίες με καταστροφικές συνέπειες για όλους.
Συμπερασματικά, το “σχέδιο νίκης” του Ζελένσκι δεν είναι απλά ανέφικτο – αλλά και επικίνδυνο. Ζητά από τους συμμάχους του να αναλάβουν ένα τεράστιο ρίσκο, ενώ δεν προσφέρει καμία σαφή στρατηγική για το πώς ακριβώς θα επιτευχθούν αυτά τα φιλόδοξα σχέδια. Το σχέδιο βασίζεται σε φαντασιώσεις και αβάσιμες προσδοκίες και αν η Δύση ακολουθήσει αυτή την πορεία, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της σύγκρουσης, κάτι που θα οδηγήσει όχι σε νίκη, αλλά σε μια καταστροφή τεραστίων διαστάσεων.
Οι αντιδράσεις των ηγετών της Δύσης στο σχέδιο του Ζελένσκι ήταν χλιαρές και επιφυλακτικές. Παρά τη συνεχή ρητορική στήριξη προς την Ουκρανία, οι περισσότερες δυτικές χώρες, κυρίως οι ΗΠΑ και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, αποφεύγουν να δεσμευτούν πλήρως στις εξωπραγματικές απαιτήσεις του Κιέβου. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, καθώς και οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, έχουν κάνει σαφές ότι μια άμεση πρόσκληση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ή η παράδοση στρατηγικών όπλων χωρίς περιορισμούς, δεν είναι ρεαλιστικές επιλογές.
Η αλήθεια είναι ότι οι δυτικοί σύμμαχοι, οι οποίοι από την αρχή του πολέμου είχαν δείξει στήριξη προς την Ουκρανία, πλέον επιδιώκουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια κατάπαυση του πυρός. Η προσοχή τους στρέφεται ολοένα και περισσότερο στη Μέση Ανατολή, όπου η γεωπολιτική κατάσταση έχει γίνει κρίσιμη και δυνητικά καταστροφική για τα συμφέροντά τους.
Με τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ- Χαμάς/Χεζμπολάχ να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και άλλες δυνάμεις όπως το Ιράν να εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα, οι δυτικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται ότι μια γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τις δικές τους οικονομίες και την παγκόσμια σταθερότητα.
Πιο συγκεκριμένα, οι οικονομικές συνέπειες μιας γενικευμένης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, ειδικά όσον αφορά τον ενεργειακό τομέα, θα ήταν τεράστιες. Οι δυτικές χώρες, ιδίως οι οικονομίες του Νότου – Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Γαλλία – θα πληγούν σοβαρά από ενδεχόμενες διακοπές στον εφοδιασμό με ενέργεια και από αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς η σταθερότητα στις ενεργειακές αγορές είναι ζωτικής σημασίας για τις οικονομίες τους. Ενδεχόμενες αναταράξεις στην περιοχή θα οδηγήσουν σε υψηλότερα κόστη παραγωγής, αύξηση των τιμών των καυσίμων και, κατ’ επέκταση, σε πληθωριστικές πιέσεις που θα πλήξουν τις οικονομίες αυτών των χωρών.
Η στροφή των δυτικών προς τη Μέση Ανατολή έχει ήδη γίνει αισθητή και η Ουκρανία βρίσκεται, ολοένα και περισσότερο, στη σκιά. Παρόλο που οι ηγέτες της Δύσης δεν θα εγκαταλείψουν εντελώς το Κίεβο, είναι σαφές ότι οι προτεραιότητές τους αλλάζουν και πλέον θέλουν να βρουν μια διπλωματική λύση ή τουλάχιστον, μια παύση στις εχθροπραξίες.
Οι γεωστρατηγικοί και οικονομικοί λόγοι επιβάλλουν πλέον την εστίαση στη Μέση Ανατολή, καθώς η γενίκευση της σύγκρουσης εκεί θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στις αγορές και να αποσταθεροποιήσει παγκόσμιες ισορροπίες με καταστροφικές συνέπειες για όλους.
Συμπερασματικά, το “σχέδιο νίκης” του Ζελένσκι δεν είναι απλά ανέφικτο – αλλά και επικίνδυνο. Ζητά από τους συμμάχους του να αναλάβουν ένα τεράστιο ρίσκο, ενώ δεν προσφέρει καμία σαφή στρατηγική για το πώς ακριβώς θα επιτευχθούν αυτά τα φιλόδοξα σχέδια. Το σχέδιο βασίζεται σε φαντασιώσεις και αβάσιμες προσδοκίες και αν η Δύση ακολουθήσει αυτή την πορεία, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της σύγκρουσης, κάτι που θα οδηγήσει όχι σε νίκη, αλλά σε μια καταστροφή τεραστίων διαστάσεων.
Πηγή: neostrategy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου