Τροφή για σκέψη, είτε γουστάρουμε είτε δεν γουστάρουμε, ιδίως τώρα που όλο και θεριεύει το σενάριο για “νικηφόρα ανασυγκρότηση” της ΚεντροΑριστεράς…
Χτυπάει το τηλέφωνο της Χριστοδουλοπούλου, άγνωστο νούμερο.
“Ασταδγιάλα”, σκέφτεται η Τασία, “κάνας κρετίνος θα είναι πάλι, που θέλει να μου πουλήσει καινούριο πάροχο ηλεκτρικού ρεύματος”.
Το αφήνει να βαράει.
Περνάει η ώρα, μετά από λίγο ξανά τα ίδια.
Και ξανά και ξανά και ξανά.
Τέλος πάντων, βαριέται το διαρκές ντριν ντριν η πρώην υπουργός, σου λέει “θα το σηκώσω, θα τους τα χώσω, θα το κλείσω και ύστερα φραγή”.
Το σηκώνει.
Κι ακούει από την άλλη άκρη της γραμμής:
“Καλή σας μέρα κυρία Χριστοδουλοπούλου, από το Μαξίμου σας παίρνουμε”!
“Ποιος μαλάκας φαρσέρ;”, αναρωτιέται η Τασία, αλλά πριν προλάβει να πατήσει το εικονίδιο το κόκκινο συνεχίζει ο άλλος:
“Μας συγχωρείτε, την άδειά σας θέλουμε”!
“Ποια άδεια; Για ποιο πράγμα;”
“Ε, να ξέρετε, τώρα που θα έρθουν κάτι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες, θα μας ρωτάει ο κόσμος όλος τι γίνεται με την πάρτη τους. Θα σας πείραζε να απαντήσουμε με «λιάζονται»;”
Τη συνέχεια δεν την παραθέτω εδώ γιατί είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, αλλά υποθέτω ότι μπορείτε να τη φαντασθείτε αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες. Σχεδόν μια δεκαετία περίμενε η πρώην υπουργός για να πάρει την εκδίκησή της και τώρα θα την απολαύσει όπως λέει και το γνωμικό:
Κρύα, πλην γευστικότατη!
Και πως όχι δηλαδή, από τη στιγμή που η Γερμανία και η Ολλανδία και κάποια άλλα καϊνάρια που ακόμη δεν έχουν εκδηλωθεί (εκδηλώθηκε προχτές ο φρέσκος υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας!), ετοιμάζονται όχι μόνο να κάνουν ποτηρόπανο το Σένγκεν αλλά και να ξαποστείλουν και δεκάδες χιλιάδες μετανάστες. Με τελικό προορισμό (σε πολλά εισαγωγικά) τις πατρίδες τους και ενδιάμεσο (σε ακόμη πιο πολλά εισαγωγικά) τη χώρα των κορόιδων, το κράτος των μπαγλαμάδων, την επικράτεια των οσφυοκαμπτών:
Την Ελλάδα 2.0, που ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως…
Τι να σας πω, τέτοια τύχη ο Βελόπουλος ούτε στα πιο υγρά όνειρά του. Να φαντασθείτε, τώρα με το νέο Τζάκποτ στο Τζόκερ, προσπαθούν από τον ΟΠΑΠ να του απαγορεύσουν την είσοδο στα πρακτορεία γιατί θα σηκώσει όλο το χαρτί!
Και η αριστερά;
Η αριστερά, ως συνήθως, τα ‘χει μπλεγμένα. Και δεν ξέρει αν πρέπει ν’ ακολουθήσει την Σάρα Βάγκενκνεχτ ή την Έφη Αχτσιόχλου στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Ιδίως τώρα που πάει να κάνει μπαμ ο Λίβανος και μπορεί να δούμε καινούριες καραβιές ταλαίπωρων στη Μεσόγειο. Κι αν νομίζετε ότι θα σταματήσουν μόνο στην Κύπρο και στην Τουρκία…
Τι λένε, όμως, οι δύο κυρίες;
Για αρχή και για να μην τις αδικήσω, οφείλω να σημειώσω ότι αμφότερες αναγνωρίζουν την ήττα της Αριστεράς στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως έγραψε στο Ίνσταγκραμ η Αχτσιόγλου, εκεί στη καναδέζικη διάσκεψη των προοδευτικών προσωπικοτήτων που παραβρέθηκε προσφάτως το συμπέρασμα ήταν σαφές:
Η δεξιά και η άκρα δεξιά έχουν κερδίσει ιδεολογικά αυτό το πεδίο!
Πράγμα το οποίο συμμερίζεται και η Βάγκενκνεχτ, το νέο αστέρι της γερμανικής πολιτικής σκηνής, αλλά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο “δια ταύτα”.
Δηλαδή;
Δηλαδή, η Έφη, υπογραμμίζει ότι “οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να ανασυγκροτήσουν την αφήγηση, δίνοντας τη μάχη των ιδεών”.
Ενδιαφέρον, αναμφίβολα, αλλά πιο νεφελώδες και από μάθημα Βέλτσου στην Πάντειο. Και πολύ πρακτικό δεν το λες, όταν έχεις να ντύσεις, να ταΐσεις και να κοιμήσεις χιλιάδες επί χιλιάδων, ενώ οι τοπικές κοινωνίες εξεγείρονται αφιονισμένες από το φαρμάκι των καναλιών. Και η αλληλεγγύη, μετά απ’ το τουρ ντε φορς της περασμένης δεκαετίας, κοιμάται εδώ και πολύ καιρό τον ύπνο του δικαίου…
Η Σάρα, από την άλλη, ακολουθεί μια επιχειρηματική συμβουλή από την πραγματική πατρίδα του Στέφανου Κασσελάκη:
Don’t throw good money after bad money!
Άμα έχεις επενδύσει κάπου, δηλαδή, και δεν τραβάει με τίποτα η φασούλα, μη ρίχνεις άλλα κεφάλαια, τζάμπα θα πάνε. Οπότε, το γύρισε το βιολί από την ανοχή και τη χαλαράδα στο περιορισμοί, περιορισμοί, περιορισμοί. Χωρίς να μπαίνει στην καταδιωκτική λογική της ακροδεξιάς, υπόσχεται φραγμούς και όρια, μιας και, κατά την ίδια τουλάχιστον, έχει ξεφύγει το πράγμα.
Και οι ψηφοφόροι πως απαντούν;
Οι ψηφοφόροι στην Ελλάδα την Νέα Αριστερά της Αχτσιόγλου δεν την στείλανε στην Ευρωβουλή, ενώ στη Γερμανία η Βάγκεκνεχτ χτυπάει δεκαπεντάρια στις τοπικές εκλογές. Με ολίγους μήνες ζωής το κόμμα της, παρακαλώ, και θέσεις στα εργασιακά και οικονομικά ζητήματα τόσο προοδευτικές ώστε προκαλούν ένα σχετικό τρόμο στους New York Times.
Τροφή για σκέψη, είτε γουστάρουμε είτε δεν γουστάρουμε, ιδίως τώρα που όλο και θεριεύει το σενάριο για “νικηφόρα ανασυγκρότηση” της ΚεντροΑριστεράς…
Το αφήνει να βαράει.
Περνάει η ώρα, μετά από λίγο ξανά τα ίδια.
Και ξανά και ξανά και ξανά.
Τέλος πάντων, βαριέται το διαρκές ντριν ντριν η πρώην υπουργός, σου λέει “θα το σηκώσω, θα τους τα χώσω, θα το κλείσω και ύστερα φραγή”.
Το σηκώνει.
Κι ακούει από την άλλη άκρη της γραμμής:
“Καλή σας μέρα κυρία Χριστοδουλοπούλου, από το Μαξίμου σας παίρνουμε”!
“Ποιος μαλάκας φαρσέρ;”, αναρωτιέται η Τασία, αλλά πριν προλάβει να πατήσει το εικονίδιο το κόκκινο συνεχίζει ο άλλος:
“Μας συγχωρείτε, την άδειά σας θέλουμε”!
“Ποια άδεια; Για ποιο πράγμα;”
“Ε, να ξέρετε, τώρα που θα έρθουν κάτι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες, θα μας ρωτάει ο κόσμος όλος τι γίνεται με την πάρτη τους. Θα σας πείραζε να απαντήσουμε με «λιάζονται»;”
Τη συνέχεια δεν την παραθέτω εδώ γιατί είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, αλλά υποθέτω ότι μπορείτε να τη φαντασθείτε αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες. Σχεδόν μια δεκαετία περίμενε η πρώην υπουργός για να πάρει την εκδίκησή της και τώρα θα την απολαύσει όπως λέει και το γνωμικό:
Κρύα, πλην γευστικότατη!
Και πως όχι δηλαδή, από τη στιγμή που η Γερμανία και η Ολλανδία και κάποια άλλα καϊνάρια που ακόμη δεν έχουν εκδηλωθεί (εκδηλώθηκε προχτές ο φρέσκος υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας!), ετοιμάζονται όχι μόνο να κάνουν ποτηρόπανο το Σένγκεν αλλά και να ξαποστείλουν και δεκάδες χιλιάδες μετανάστες. Με τελικό προορισμό (σε πολλά εισαγωγικά) τις πατρίδες τους και ενδιάμεσο (σε ακόμη πιο πολλά εισαγωγικά) τη χώρα των κορόιδων, το κράτος των μπαγλαμάδων, την επικράτεια των οσφυοκαμπτών:
Την Ελλάδα 2.0, που ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως…
Τι να σας πω, τέτοια τύχη ο Βελόπουλος ούτε στα πιο υγρά όνειρά του. Να φαντασθείτε, τώρα με το νέο Τζάκποτ στο Τζόκερ, προσπαθούν από τον ΟΠΑΠ να του απαγορεύσουν την είσοδο στα πρακτορεία γιατί θα σηκώσει όλο το χαρτί!
Και η αριστερά;
Η αριστερά, ως συνήθως, τα ‘χει μπλεγμένα. Και δεν ξέρει αν πρέπει ν’ ακολουθήσει την Σάρα Βάγκενκνεχτ ή την Έφη Αχτσιόχλου στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Ιδίως τώρα που πάει να κάνει μπαμ ο Λίβανος και μπορεί να δούμε καινούριες καραβιές ταλαίπωρων στη Μεσόγειο. Κι αν νομίζετε ότι θα σταματήσουν μόνο στην Κύπρο και στην Τουρκία…
Τι λένε, όμως, οι δύο κυρίες;
Για αρχή και για να μην τις αδικήσω, οφείλω να σημειώσω ότι αμφότερες αναγνωρίζουν την ήττα της Αριστεράς στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως έγραψε στο Ίνσταγκραμ η Αχτσιόγλου, εκεί στη καναδέζικη διάσκεψη των προοδευτικών προσωπικοτήτων που παραβρέθηκε προσφάτως το συμπέρασμα ήταν σαφές:
Η δεξιά και η άκρα δεξιά έχουν κερδίσει ιδεολογικά αυτό το πεδίο!
Πράγμα το οποίο συμμερίζεται και η Βάγκενκνεχτ, το νέο αστέρι της γερμανικής πολιτικής σκηνής, αλλά με εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο “δια ταύτα”.
Δηλαδή;
Δηλαδή, η Έφη, υπογραμμίζει ότι “οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να ανασυγκροτήσουν την αφήγηση, δίνοντας τη μάχη των ιδεών”.
Ενδιαφέρον, αναμφίβολα, αλλά πιο νεφελώδες και από μάθημα Βέλτσου στην Πάντειο. Και πολύ πρακτικό δεν το λες, όταν έχεις να ντύσεις, να ταΐσεις και να κοιμήσεις χιλιάδες επί χιλιάδων, ενώ οι τοπικές κοινωνίες εξεγείρονται αφιονισμένες από το φαρμάκι των καναλιών. Και η αλληλεγγύη, μετά απ’ το τουρ ντε φορς της περασμένης δεκαετίας, κοιμάται εδώ και πολύ καιρό τον ύπνο του δικαίου…
Η Σάρα, από την άλλη, ακολουθεί μια επιχειρηματική συμβουλή από την πραγματική πατρίδα του Στέφανου Κασσελάκη:
Don’t throw good money after bad money!
Άμα έχεις επενδύσει κάπου, δηλαδή, και δεν τραβάει με τίποτα η φασούλα, μη ρίχνεις άλλα κεφάλαια, τζάμπα θα πάνε. Οπότε, το γύρισε το βιολί από την ανοχή και τη χαλαράδα στο περιορισμοί, περιορισμοί, περιορισμοί. Χωρίς να μπαίνει στην καταδιωκτική λογική της ακροδεξιάς, υπόσχεται φραγμούς και όρια, μιας και, κατά την ίδια τουλάχιστον, έχει ξεφύγει το πράγμα.
Και οι ψηφοφόροι πως απαντούν;
Οι ψηφοφόροι στην Ελλάδα την Νέα Αριστερά της Αχτσιόγλου δεν την στείλανε στην Ευρωβουλή, ενώ στη Γερμανία η Βάγκεκνεχτ χτυπάει δεκαπεντάρια στις τοπικές εκλογές. Με ολίγους μήνες ζωής το κόμμα της, παρακαλώ, και θέσεις στα εργασιακά και οικονομικά ζητήματα τόσο προοδευτικές ώστε προκαλούν ένα σχετικό τρόμο στους New York Times.
Τροφή για σκέψη, είτε γουστάρουμε είτε δεν γουστάρουμε, ιδίως τώρα που όλο και θεριεύει το σενάριο για “νικηφόρα ανασυγκρότηση” της ΚεντροΑριστεράς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου