Σταύρος Χριστακόπουλος
Το 39% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα μελετά το ενδεχόμενο να την εγκαταλείψει και να «μεταναστεύσει» σε κάποια άλλη χώρα. Αυτό μας λέει μια έρευνα του Endeavor Greece, ενός «διεθνούς μη κερδοσκοπικού οργανισμού», ο οποίος... «επιλέγει και στηρίζει δυναμικά αναπτυσσόμενους επιχειρηματίες μέσω στρατηγικής καθοδήγησης, πρόσβασης σε αγορές και πρόσβασης σε κεφάλαια», όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του. Μάλιστα αυτό το 39% του Μαρτίου του 2016 (23-31 είναι οι ημερομηνίες κατά τις οποίες διεξήχθη η έρευνα σε δείγμα 300 επιχειρήσεων) είναι κατά πολύ υψηλότερο από το 23% που είχε καταγραφεί τον Ιούλιο του 2015, αμέσως μετά την επιβολή της τραπεζικής αργίας και των capital controls. Σύμφωνα με την έρευνα της Endeavor Greece, ήδη 15% των επιχειρήσεων του δείγματος έχει «μεταναστεύσει» (13% ήταν το αντίστοιχο ποσοστό τον Ιούλιο του 2015). Οι τομείς στους οποίους δραστηριοποιούνται οι εταιρείες που έχουν ήδη μεταναστεύσει έχουν ως εξής:
♦ Το 56% στον κλάδο τεχνολογίας.
♦ Το 8% στη μεταποίηση.
♦ Το 8% σε καταναλωτικά προϊόντα.
♦ Το 7% στον τουρισμό.
♦Το 6% στην παροχή υπηρεσιών προς επιχειρήσεις.
♦Το 5% στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.
♦ Το 4% στον κλάδο υγείας.
♦ Το 4% στο λιανεμπόριο.
Από τις δραστηριοποιούμενες στην Ελλάδα εταιρείες, οι λιγότερο πρόθυμες να παραμείνουν, δραστηριοποιούνται στους κλάδους της υγείας (27%) και της τεχνολογίας (19%). Ποιος είναι όμως ο λόγος της συζητούμενης «μετανάστευσης»; Τι δεν βρίσκουν στην Ελλάδα και επιθυμούν να φύγουν; Σύμφωνα με την έρευνα:
♦ Το 56% εκτιμά ότι η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα βελτιωθεί νωρίτερα από τα πέντε χρόνια (τον Μάιο του 2014 την ίδια άποψη είχε μόλις το 4%, ενώ το 62% των ερωτηθέντων προέβλεπε βελτίωση της κατάστασης ύστερα από δύο χρόνια).
♦ Το 80% περίπου δηλώνει ότι, αν έκανε τώρα τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα, θα τα έκανε εκτός Ελλάδας.
♦ Το 60% δηλώνει ως βασικό λόγο φυγής τη φορολογική αστάθεια.
♦ Το 55% διαμαρτύρεται για την ελλιπή πρόσβαση σε κεφάλαια.
♦Το 51% θεωρεί αντικίνητρο την υψηλή φορολογία.
♦ Το 42% δεν αντέχει τη γραφειοκρατία.
Όλοι αυτοί οι λόγοι, ποσοστιαία, κινούνται πολύ ψηλότερα από τις δυσκολίες στις συναλλαγές λόγω των capital controls και την αρνητική εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.Αντιθέτως, πολύ πιο πρόθυμο να παραμείνει στη χώρα μας είναι το 81% των επιχειρήσεων του δείγματος που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα και το 80% αυτών του τομέα των καταναλωτικών προϊόντων.Βυθίζουν τη χώραΗ εικόνα που προκύπτει από την παραπάνω έρευνα είναι εντυπωσιακή ως προς το τι επιδρά αρνητικά στην ελληνική οικονομία. Ούτε η κατάρα των capital controls ούτε η κακή εικόνα της Ελλάδας - δύο παράγοντες που συνήθως υπερτονίζονται από τα ΜΜΕ και τα πολιτικά κόμματα - αποτελούν αντικίνητρο για την παρουσία μιας επιχείρησης στην Ελλάδα. Η φορολογική και πολιτική σταθερότητα, η πρόσβαση σε κεφάλαια και η λιγότερη γραφειοκρατία είναι τα στοιχεία που αποζητούν όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερες μέρες στη Δυτική Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Κύπρο.Εντύπωση προκαλεί το ότι μόλις 5% στρέφεται προς τη Βουλγαρία με κριτήριο τη χαμηλότερη φορολόγηση. Μια ακόμη απόδειξη του ότι το επιχειρείν εξετάζει με βαρύτερα «συστημικά» κριτήρια τη χώρα στην οποία θέλει να δραστηριοποιηθεί.Η χώρα μοιάζει με έναν οικονομικό και κοινωνικό βάλτο, πάνω από τον οποίο δυστυχώς άρχισαν πάλι να πετούν οι γύπες του ΔΝΤ ορθώνοντας νέα εμπόδια στα ήδη πολλά που έχουν συσσωρευτεί.Είναι προφανές όχι μόνο από την παραπάνω έρευνα, αλλά και από την κοινή πείρα, ότι, όσο περνάει ο καιρός και δεν φαίνεται κάποιο φως στον ορίζοντα, η χώρα βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην κατάθλιψη και την απαξίωση. Όποιος αισθάνεται ενεργός και ικανός, προτιμά να εγκαταλείψει τον βάλτο και να πάει εκεί όπου κρίνει ότι έχει ελπίδα να δουλέψει και να προκόψει.Οι «μεγάλοι μεταρρυθμιστές» του ΔΝΤ επιμένουν, ακόμη μια φορά, να μεγεθύνουν το δημοσιονομικό σκέλος, επιμένουν να ραδιουργούν ετοιμάζοντας ακόμη και επεισόδια χρεοκοπίας, επιμένουν να σαμποτάρουν συστηματικά κάθε προσπάθεια συμφωνίας, προκειμένου να υπερασπιστούν μια συνταγή καταδικασμένη από την πραγματικότητα. Με αποτέλεσμα εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια να έχουμε κολλήσει... στην ίδια αξιολόγηση!Η Ελλάδα - με ευθύνη όλων των πρόσφατων κυβερνήσεων, μηδεμιάς εξαιρουμένης - έχει μείνει τραγικά πίσω στη δημιουργία κανόνων που θα διαμορφώνουν στοιχειωδώς ελκυστικές προϋποθέσεις για προσέλκυση της επιχειρηματικότητας. Και, όπως βλέπουμε, τα ζητούμενα εκ μέρους των επιχειρήσεων δεν είναι απλώς και μόνο η χαμηλότερη φορολόγηση, η οποία από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα.Η πολιτική και φορολογική σταθερότητα, η οποία χτίζεται μόνο με κανόνες που ισχύουν για όλους, και η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς είναι τα ζητούμενα. Ούτε καν χαμηλότερο εργατικό κόστος δεν ζητούν οι επιχειρήσεις, αφού αυτό έχει ήδη κατρακυλήσει αρκετά.Η εμμονική - και ύποπτη - στοχοπροσήλωση των αρπακτικών του ΔΝΤ στην ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των εισοδημάτων, που παράγει μόνο ύφεση ή στασιμότητα, βυθίζει σε μια μόνιμη κατάσταση κόντρας κυβέρνηση και δανειστές και απογοητεύει όποιον προσδοκά ένα μικρό δείγμα εκσυγχρονισμού της χώρας, χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδίων και ανάκαμψη της οικονομίας. Την ίδια ώρα το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του παίζει με τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών ηγεσιών, αλλά ούτε καν σκέπτεται το ενδεχόμενο να συμφωνήσει στους απαραίτητους σταθερούς κανόνες που θα διασφαλίσουν στοιχειωδώς επενδύσεις, χωρίς τις οποίες μόνο ερείπια θα παράγονται τα επόμενα χρόνια. Εκτός αν, όπως έχουμε αναρωτηθεί στο παρελθόν, θέλουν μόνο την πολιτική κυριαρχία, ακόμη και αν αυτή ασκείται πάνω στα ερείπια...
♦ Το 56% στον κλάδο τεχνολογίας.
♦ Το 8% στη μεταποίηση.
♦ Το 8% σε καταναλωτικά προϊόντα.
♦ Το 7% στον τουρισμό.
♦Το 6% στην παροχή υπηρεσιών προς επιχειρήσεις.
♦Το 5% στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.
♦ Το 4% στον κλάδο υγείας.
♦ Το 4% στο λιανεμπόριο.
Από τις δραστηριοποιούμενες στην Ελλάδα εταιρείες, οι λιγότερο πρόθυμες να παραμείνουν, δραστηριοποιούνται στους κλάδους της υγείας (27%) και της τεχνολογίας (19%). Ποιος είναι όμως ο λόγος της συζητούμενης «μετανάστευσης»; Τι δεν βρίσκουν στην Ελλάδα και επιθυμούν να φύγουν; Σύμφωνα με την έρευνα:
♦ Το 56% εκτιμά ότι η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα βελτιωθεί νωρίτερα από τα πέντε χρόνια (τον Μάιο του 2014 την ίδια άποψη είχε μόλις το 4%, ενώ το 62% των ερωτηθέντων προέβλεπε βελτίωση της κατάστασης ύστερα από δύο χρόνια).
♦ Το 80% περίπου δηλώνει ότι, αν έκανε τώρα τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα, θα τα έκανε εκτός Ελλάδας.
♦ Το 60% δηλώνει ως βασικό λόγο φυγής τη φορολογική αστάθεια.
♦ Το 55% διαμαρτύρεται για την ελλιπή πρόσβαση σε κεφάλαια.
♦Το 51% θεωρεί αντικίνητρο την υψηλή φορολογία.
♦ Το 42% δεν αντέχει τη γραφειοκρατία.
Όλοι αυτοί οι λόγοι, ποσοστιαία, κινούνται πολύ ψηλότερα από τις δυσκολίες στις συναλλαγές λόγω των capital controls και την αρνητική εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.Αντιθέτως, πολύ πιο πρόθυμο να παραμείνει στη χώρα μας είναι το 81% των επιχειρήσεων του δείγματος που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα και το 80% αυτών του τομέα των καταναλωτικών προϊόντων.Βυθίζουν τη χώραΗ εικόνα που προκύπτει από την παραπάνω έρευνα είναι εντυπωσιακή ως προς το τι επιδρά αρνητικά στην ελληνική οικονομία. Ούτε η κατάρα των capital controls ούτε η κακή εικόνα της Ελλάδας - δύο παράγοντες που συνήθως υπερτονίζονται από τα ΜΜΕ και τα πολιτικά κόμματα - αποτελούν αντικίνητρο για την παρουσία μιας επιχείρησης στην Ελλάδα. Η φορολογική και πολιτική σταθερότητα, η πρόσβαση σε κεφάλαια και η λιγότερη γραφειοκρατία είναι τα στοιχεία που αποζητούν όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερες μέρες στη Δυτική Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Κύπρο.Εντύπωση προκαλεί το ότι μόλις 5% στρέφεται προς τη Βουλγαρία με κριτήριο τη χαμηλότερη φορολόγηση. Μια ακόμη απόδειξη του ότι το επιχειρείν εξετάζει με βαρύτερα «συστημικά» κριτήρια τη χώρα στην οποία θέλει να δραστηριοποιηθεί.Η χώρα μοιάζει με έναν οικονομικό και κοινωνικό βάλτο, πάνω από τον οποίο δυστυχώς άρχισαν πάλι να πετούν οι γύπες του ΔΝΤ ορθώνοντας νέα εμπόδια στα ήδη πολλά που έχουν συσσωρευτεί.Είναι προφανές όχι μόνο από την παραπάνω έρευνα, αλλά και από την κοινή πείρα, ότι, όσο περνάει ο καιρός και δεν φαίνεται κάποιο φως στον ορίζοντα, η χώρα βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην κατάθλιψη και την απαξίωση. Όποιος αισθάνεται ενεργός και ικανός, προτιμά να εγκαταλείψει τον βάλτο και να πάει εκεί όπου κρίνει ότι έχει ελπίδα να δουλέψει και να προκόψει.Οι «μεγάλοι μεταρρυθμιστές» του ΔΝΤ επιμένουν, ακόμη μια φορά, να μεγεθύνουν το δημοσιονομικό σκέλος, επιμένουν να ραδιουργούν ετοιμάζοντας ακόμη και επεισόδια χρεοκοπίας, επιμένουν να σαμποτάρουν συστηματικά κάθε προσπάθεια συμφωνίας, προκειμένου να υπερασπιστούν μια συνταγή καταδικασμένη από την πραγματικότητα. Με αποτέλεσμα εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια να έχουμε κολλήσει... στην ίδια αξιολόγηση!Η Ελλάδα - με ευθύνη όλων των πρόσφατων κυβερνήσεων, μηδεμιάς εξαιρουμένης - έχει μείνει τραγικά πίσω στη δημιουργία κανόνων που θα διαμορφώνουν στοιχειωδώς ελκυστικές προϋποθέσεις για προσέλκυση της επιχειρηματικότητας. Και, όπως βλέπουμε, τα ζητούμενα εκ μέρους των επιχειρήσεων δεν είναι απλώς και μόνο η χαμηλότερη φορολόγηση, η οποία από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα.Η πολιτική και φορολογική σταθερότητα, η οποία χτίζεται μόνο με κανόνες που ισχύουν για όλους, και η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς είναι τα ζητούμενα. Ούτε καν χαμηλότερο εργατικό κόστος δεν ζητούν οι επιχειρήσεις, αφού αυτό έχει ήδη κατρακυλήσει αρκετά.Η εμμονική - και ύποπτη - στοχοπροσήλωση των αρπακτικών του ΔΝΤ στην ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των εισοδημάτων, που παράγει μόνο ύφεση ή στασιμότητα, βυθίζει σε μια μόνιμη κατάσταση κόντρας κυβέρνηση και δανειστές και απογοητεύει όποιον προσδοκά ένα μικρό δείγμα εκσυγχρονισμού της χώρας, χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδίων και ανάκαμψη της οικονομίας. Την ίδια ώρα το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του παίζει με τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών ηγεσιών, αλλά ούτε καν σκέπτεται το ενδεχόμενο να συμφωνήσει στους απαραίτητους σταθερούς κανόνες που θα διασφαλίσουν στοιχειωδώς επενδύσεις, χωρίς τις οποίες μόνο ερείπια θα παράγονται τα επόμενα χρόνια. Εκτός αν, όπως έχουμε αναρωτηθεί στο παρελθόν, θέλουν μόνο την πολιτική κυριαρχία, ακόμη και αν αυτή ασκείται πάνω στα ερείπια...
εφημερίδα «το Ποντίκι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου