Στην πλατεία της Δημοκρατίας είναι εκείνοι που συμμετέχουν στη «Nuit debout» (Ολονυκτία), οι αγρυπνούντες, αυτοί που καταδικάζουν το νέο νόμο για τα εργασιακά και ονειρεύονται ξανά την επανάσταση. Και να, απέναντι στη NuitDebout, μια άλλη νύχτα αναπτύσσεται, η NuitDesDebats. Στα πανεπιστήμια, στους σταθμούς των τρένων, σε δημαρχεία, σε εστιατόρια και σε εκκλησίες, σε όλο το Παρίσι γίνονται συζητήσεις.
Η «συζήτηση», ή αλλιώς debat, είναι η συνέχεια των μεγάλων συλλαλητηρίων του Σαββάτου, 2 Απριλίου, στο Παρίσι για τα εργασιακά, λένε κάποιοι (Le Monde). Όμως συμβαίνει το αντίθετο. «Η νύχτα των συζητήσεων» είναι μία πρωτοβουλία που δεν προέκυψε αυθόρμητα από τα «κάτω» αλλά από τον Δήμο της γαλλικής πρωτεύουσας, που οδήγησε σε 135 ανάλογες «ολονύκτιες» εκδηλώσεις. Έτσι μετά το φεστιβάλ μουσικής, τη Λευκή Νύχτα (Nuit Blanche), την Άνοιξη των ποιητών, το ολοήμερο άνοιγμα των καταστημάτων και τη γιορτή της βιβλιοθήκης, ήρθε και η ώρα, ή καλύτερα η ημέρα της εγελιανής διαλεκτικής! Όλοι εδώ μπορούν να μάθουν πως να διαχειρίζονται τις συζητήσεις στα διάφορα δείπνα της πόλης του φωτός και να εντυπωσιάζουν!
Όχι, δεν θα συζητήσουν για την ανεργία και τις ανισότητες ή το προσφυγικό, αλλά για το αν «Η εκκοσμίκευση είναι συμβατή με το Θεό», αν «Η γυναικεία ευχαρίστηση είναι ακόμα ταμπού». Στο δημαρχείο του 4ου, κάποιοι φοιτητές ιατρικής εστιάζουν στο ερώτημα: «εμπορευματοποίηση της ζωής, ποιος κατέχει το σώμα μου;». Αλλά να και μια συζήτηση που αφορά σε ένα ζέον ζήτημα, όπως «η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η ελευθερία».
Η φιλοσοφία θα έλεγε κανείς ότι είναι ξανά στους δρόμους, χωρίς όμως τον Αλτουσέρ, τον Καστοριάδη, τον Σαρτρ, αλλά με τύπους, όπως αυτοί οι «νέοι φιλόσοφοι», ή οι τριάντα σπασίκλες στο Bercy κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Gare de Lyon, που φαίνεται σαν να βγήκαν κατευθείαν από τη θεωρία του Big Bang και οι οποίοι προσπαθούν να λύσουν ένα σημαντικό ερώτημα: «Τι κάνει έναν σουπερ-ήρωα;».
Από το πανεπιστήμιο του Jussieu μέχρι και το Point Ephemere στο Quai de Valmy, υπάρχει κάτι για όλους. Σ΄ αυτή την Υπεραγορά ιδεών και απόψεων ο καθένας βρίσκει το πρόβλημά του, το λέει, το εκφέρει, ακούγεται και εκτονώνεται. Αυτή η ομαδική μαραθώνια ψυχανάλυση είναι πρόδηλο ότι έχει ως σκοπό την καθησύχαση των παθών, αλλά και τη λίπανση του συστήματος. Μόνο που ενίοτε ένα απρόβλεπτο γεγονός εκτρέπει τα πράγματα από την οργανωμένη κοίτη τους και τότε ισχύει πραγματικά ο Χέγκελ που μιλούσε για την επιφαινόμενη και την πραγματική ιστορία, για την πανουργία του λόγου και της ιστορίας, που οδηγεί πραγματικά στην ανατροπή, παρά τη θέληση των «Κυρίων» ή των «πάνω» όπως λέμε σήμερα.
Και να, σε μία εκδήλωση του Mediapart και των Εκδόσεων La Découverte, καταφθάνει μία ομάδα αγανακτισμένων από την πλατεία της Δημοκρατίας και αποφασίζει να διακόψει τη συζήτηση. NuitDebout εναντίον NuitDesDebats. Δύο νύχτες… αντιπαρατίθενται και αυτός ο ήπιος «εμφύλιος των κάτω» μόλις αρχίζει. Οι «πάνω» τα κατάφεραν καλά. Ο αγωνιστής της πλατείας της Δημοκρατίας εις μάτην προσπαθεί να θέσει ως θέμα συζήτησης: "Τι άλλο μπορεί η πολιτική; "
Τελικά για συζήτηση θα τεθεί το ερώτημα: «Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της συζήτησης(debat) και της συνομιλίας;» (θέατρο de l’ Opprime, πίσω από το σταθμό Bercy). «Πάντα αισθάνομαι μια ορισμένη βία σε μια συζήτηση», λέει κάποιος. «Αν άρουμε το Εγώ, θα μειώσουμε τη βία του Εαυτού (ego)», λέει άλλος. «Θέλω μόνο να διακόψω τη συζήτηση για να ρωτήσω αν θα πάρετε όλοι πίτσα» λέει κάποιος άλλος! Είναι είκοσι, φοιτητές και ηθοποιοί, οι οποίοι αφού ανέλυσαν την αληθινή φύση του υπερ-ήρωα Μπάτμαν, τώρα καθαρίζουν μαζί. Και η συντροφικότητα ανθίζει μαζί με το σάρωμα των σκουπιδιών. Μόνο που η πίτσα έχει ήδη πνίξει την επανάσταση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου