Χωροφύλακες

 

Πολλοί σημερινοί Έλληνες συμπεριφέρονται σαν χωροφύλακες. Η Ελληνική Χωροφυλακή συγχωνεύθηκε με την Αστυνομία Πόλεων και έγινε η Ελληνική Αστυνομία το 1984 -με απόφαση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου- αλλά έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην ελληνική κοινωνία.
Ο ρόλος του χωροφύλακα ήταν να κυνηγάει όλους τους πολίτες που δεν ανήκαν στην Δεξιά.
Δηλαδή, ο χωροφύλακας ασχολούταν περισσότερο με τα πολιτικά φρονήματα των πολιτών και λιγότερο με τους κακοποιούς και τους εγκληματίες.
Είναι πάρα πολλοί οι Έλληνες σήμερα που θέλουν να πουν στους άλλους τι θα σκέφτονται.
Όποιος έχει λογαριασμό στα social media, θα έχει παρατηρήσει πως υπάρχουν στρατιές χωροφυλάκων.
Χωροφύλακες από όλους τους χώρους. Αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, κομμουνιστές και άλλοι.
Φυσικά, πολλοί από αυτούς είναι έμμισθοι υπάλληλοι των κομμάτων.
Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να τους αντιληφθείς, γιατί όλη μέρα δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιτίθενται σε όσους θεωρούν αντιπάλους του κόμματός τους.
Είναι απολαυστικό -αλλά και αδιάφορο από ένα σημείο και μετά-, όταν σκοτώνονται μεταξύ τους οι υπάλληλοι των κομμάτων αλλά το άσχημο είναι ότι δεν μένουν στις μεταξύ τους «μάχες»· θέλουν να πείσουν και τους ουδέτερους πόσο γαμάτα είναι τα κόμματά τους.
Δεν βλέπω να έχει κάποιο αποτέλεσμα αυτή η τακτική αλλά αυτοί επιμένουν. Δουλειά τους είναι.
Το πρόβλημα είναι με αυτούς που δεν είναι δουλειά τους αλλά συμπεριφέρονται σαν να είναι.
Πάρα πολλοί Έλληνες δεν χρησιμοποιούν τα social media για να γράψουν κάτι όμορφο, κάτι χαριτωμένο, κάτι ουσιαστικό, κάτι συγκινητικό, κάτι ευαίσθητο, κάτι σατιρικό, κάτι έξυπνο, κάτι αστείο ή κάτι ενδιαφέρον τέλος πάντων, αλλά για να βγάλουν τη χολή τους στους άλλους.
Είναι αυτοί οι τύποι -κυρίως άνδρες γιατί οι γυναίκες δεν μοιάζουν να συγκινούνται ιδιαίτερα από το ρόλο του χωροφύλακα- που θέλουν να πουν στους άλλους τι να σκέφτονται και τι να γράφουν.
Τους είναι δύσκολο να γράψουν κάτι δικό τους, οπότε αρκούνται στο να προσπαθούν να καταστρέψουν αυτά που γράφουν οι άλλοι.
Επίσης, συμβουλεύουν. Με όλη τη συντήρηση και τον μικροαστισμό που τους διακατέχει. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Δεν ξέρω πως γίνεται να συμβουλεύεις ανθρώπους που δεν τους ξέρεις και δεν σε ξέρουν -και δεν σου έχουν ποτέ ζητήσει τις συμβουλές σου-, αλλά βλέπω μια βαριά απελπισία σε αυτές τις συμβουλές.
Βέβαια, κρύβει και μια μοναξιά αυτό γιατί, αν κάποιος είναι όλη μέρα στα social media και ποστάρει συνέχεια, καταλαβαίνεις πως μάλλον δεν έχει και πολλούς φίλους.
Θέλουν λίγη αγάπη μωρέ οι καημένοι, και -αντί να το πούν ευθέως- λυσσάνε.
Πάντως, αγάπη στα social media δεν θα βρεις· καλό είναι να βγεις και λίγο έξω, να συναντήσεις τους ανθρώπους. Υπάρχει μάλιστα μια φήμη πως κάποιοι γ@μάνε με αυτό τον τρόπο.
Από τα social media είναι ολοφάνερο πως οι Έλληνες δεν πρόκειται να αντιδράσουν ποτέ.
Το πρόβλημα των περισσότερων Ελλήνων δεν είναι η εξουσία αλλά ο άλλος Έλληνας.
Οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν να αποδείξουν πως οι άλλοι Έλληνες είναι σκάρτοι.
Δεν τους ενδιαφέρει να είναι σωστοί οι ίδιοι· μόνο να αποδείξουν πως ο άλλος Έλληνας δεν είναι.
Όσο παγιώνεται η ήττα, η αδυναμία αντίδρασης -λόγω «αναπηρίας»- και η προσωπική ματαίωση, τόσο περισσότερο εχθρός θα γίνεται ο άλλος Έλληνας και όχι η εξουσία.
Οι χωροφύλακες πληθαίνουν.
Είναι τραγικό να έχεις γίνει χωροφύλακας και να νομίζεις πως είσαι γαμάτος και πρωτοπορία. 
(Τελικά, όταν φεύγεις από την Ελλάδα, τα βλέπεις αλλιώς τα πράγματα.)

pitsirikos