Η χρεοκοπία της Ελλάδας είχε πολλά αρνητικά σημεία -τα βλέπουμε και τα βιώνουμε- αλλά είχε και πολλά θετικά. Αυτά είναι πιο δύσκολο να τα αντιληφθεί κάποιος στον παρόντα χρόνο. Συνήθως, τα συνειδητοποιεί αργότερα.
Πέρα από το γεγονός ότι η χρεοκοπία της χώρας ανάγκασε πολλούς Έλληνες να επανεξετάσουν τη ζωή τους, να αποκτήσουν -με το ζόρι- κάποια φιλοσοφία ζωής, να αντιληφθούν τις πραγματικές τους ανάγκες και να κάνουν συνειδητές πια επιλογές, υπάρχει και ένα σημείο που είναι καθοριστικό για την ελληνική κοινωνία και τον Ελληνισμό.
Από την ημέρα που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος, με μια σειρά από εθνικούς μύθους χτίστηκε στους Έλληνες η αντίληψη πως είναι ο περιούσιος λαός που υπερέχει όλων των άλλων.
Μόνο και μόνο που γεννιόσουν Έλληνας ήταν ένδειξη υπεροχής και πιστοποιητικό αθωότητας.
Η εκμάθηση της υπεροχής των Ελλήνων έναντι των άλλων ξεκινούσε από το σχολείο και απλωνόταν μέσα στη ζωή.
Αυτό εξηγεί πάρα πολλά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα.
Αντί να γίνεται ένας ψύχραιμος και ειλικρινής διάλογος για το ποια είναι η Ελλάδα, ποιες είναι οι δυνάμεις της, ποιες είναι οι δυνατότητές της και τι μπορεί να πετύχει, όλα αυτά καλύπτονταν από μια γενικευμένη αίσθηση ελληνικού μεγαλείου και υπεροχής.
Η Ελλάδα δεν είχε δρόμους αλλά «εμείς χτίσαμε Παρθενώνες».
Τα νοσκομεία ήταν αχούρια αλλά «ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου».
Η Ελλάδα ήταν ένα προτεκτοράτο αλλά «εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία».
Η Ελλάδα ήταν ένα προτεκτοράτο αλλά οι Έλληνες είχαν την εντύπωση πως ήταν το κέντρο του κόσμου και όλα γυρνούσαν γύρω της.
Φυσικά, όλα αυτά βόλευαν την πολιτική οικονομική ελίτ της χώρας που την περνούσε φίνα, δίνοντας το σανό του ελληνικού μεγαλείου στην πλέμπα. (σ.σ. επειδή γίνεται πολύ λόγος για το σανό σήμερα, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως είναι παραδοσιακό έδεσμα ο σανός στην Ελλάδα και το προσφέρουν πάντα οι ελίτ της χώρας στο πόπολο, το οποίο γουστάρει σανό με τρέλα.)
Και ήρθε η χρεοκοπία, και φάνηκε η γύμνια της Ελλάδας.
Ήρθε η χρεοκοπία και η Ελλάδα είναι γυμνή κάτω από τον λαμπερό της ήλιο.
Οι Έλληνες αρχικά θύμωσαν, κάποιοι το έριξαν στις μαγκιές, στις Χρυσές Αυγές και στα «θα σας γ@μήσουμε» αλλά σιγά-σιγά αναγκάζονται πια να δουν την πραγματικότητα.
Η Ελλάδα είναι και επίσημα πια ένα προτεκτοράτο. Και με τη βούλα.
Και αυτό δεν προβλέπεται να αλλάζει σύντομα.
Τα περί ελληνικού μεγαλείου και υπεροχής της φυλής, έρχονται πια σε ευθεία σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Μπορούν οι Έλληνες να επιμείνουν στο ελληνικό μεγαλείο, στους Παρθενώνες, στους ατελείωτους ήρωες της Ελληνικής Ιστορίας -προδότη στην Ελλάδα έχουμε να δούμε από την εποχή του Εφιάλτη- και στα «εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία».
Βέβαια, αυτά μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Από την άλλη, μπορούν να δουν την πραγματική κατάσταση της Ελλάδας και να οργανωθούν για να την αλλάξουν και να την βελτιώσουν.
Τώρα που το πρόβλημα παρουσιάστηκε σε όλες του τις διαστάσεις μπροστά στα μάτια μας, μπορούμε και να το λύσουμε.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ευκαιρία να λύσουμε το πρόβλημα της Ελλάδας -και να μην το κουκουλώσουμε ξανά με ψέματα και μύθους- είναι τώρα.
Ας την αρπάξουμε αυτήν την ευκαιρία.
(Πάντως, ό,τι κι αν κάνουν οι Έλληνες, εγώ θα τους αγαπάω. Γιατί σημασία έχει ν’ αγαπάς.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου