Όπως ήταν φυσικό, το παιχνίδι της ασφάλειας και των καθαρών Εξαρχείων, ξεκίνησε από τους μετανάστες. Όχι γιατί είναι ο εύκολος στόχος, αλλά γιατί πρέπει μπροστά στις κάμερες να εμπεδωθεί, πως υπάρχει εχθρός ο οποίος είναι οι μετανάστες. Και αφού έχουμε πολλούς, κινδυνεύουμε πολύ.
Κώστας Βαξεβάνης
Μετά το «ΑΜΚΑ μόνο για Έλληνες» ήταν λογικό και επόμενο να πάμε στο «Ελλάδα μόνο για Έλληνες» με εξαίρεση ίσως κάποιους σκούρους που μας κάνουν τη δουλειά στα χωράφια για ένα μαύρο μεροκάματο και ξεσκατίζουν τους παρατημένους γονείς μας για ένα κομμάτι ψωμί.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει κάτι νέο και άγνωστο. Παίζει με το επιχείρημα της ασφάλειας όπως όλες οι συντηρητικές κυβερνήσεις, φροντίζοντας ταυτόχρονα να γαργαλάει το αίσθημα ανασφάλειας με τη βοήθεια των Μέσων Ενημέρωσης που ελέγχει. Είναι προφανές πως ο κάτοικος στο Σουφλί ή στη Γαύδο, κινδυνεύει περισσότερο από πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης παρά από μετανάστες αλλά σημασία έχει να κάνει την παραδοχή πως τα πράγματα είναι αντίστροφα. Όταν τον εχθρό στον υποδεικνύει το κανάλι είναι δύσκολο να ανακαλύψεις την πραγματική απειλή που δεν στην δείχνει κανένας.
Η συνταγή μακροημέρευσης κάθε συντηρητικής κυβέρνησης είναι να δημιουργεί φόβο για ανύπαρκτους εχθρούς τους οποίους υπόσχεται πως θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Έτσι αν πείσεις τους πολίτες πως κινδυνεύεις από τα Εξάρχεια σε κάθε μορφή τους, τότε θα φανείς αποτελεσματικός και δίκαιος αν μετατρέψεις την περιοχή σε πολεμική ζώνη και όχι καραγκιόζης που κάνει το στρατηγό.
Η τακτική αυτή στην πιο μπρουτάλ μορφή της, εντοπίζεται στη δεκαετία του 70 στην Ιταλία, όταν οι μυστικές υπηρεσίες ακολουθούσαν την «στρατηγική της έντασης», έβαζαν δηλαδή τους φασίστες συνεργάτες τους να κάνουν αιματηρές βομβιστικές επιθέσεις για να φαντάζει αναγκαία μια κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει την τάξη και την ασφάλεια έναντι πάντα των Αριστερών που δεν μετέτρεπαν τη χώρα σε πεδίο μάχης.
Σήμερα δεν υπάρχουν προβοκατορικές βομβιστικές (ακόμη) γιατί υπάρχουν τα κανάλια. Και αφού τα κανάλια λένε πως κινδυνεύουμε από τα Εξάρχεια που δεν ξέρουμε πού πέφτουν, τότε κινδυνεύουμε και θα μας σώσει ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
Ο συγκεκριμένος για όσους επιμένουν να θυμούνται παρά το επικοινωνιακό αφήγημα, ήταν ο Υπουργός ο οποίος εξασφάλισε την ασφάλεια σε τέτοιο βαθμό, που οι τρομοκράτες του ανατίναξαν το υπουργικό γραφείο σκοτώνοντας τον συνεργάτη του.
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να διαιωνίσει την εξουσία της δημιουργώντας δράκους τους οποίους στη συνέχεια θα πολεμήσει με πάνοπλους αστυνομικούς και σιδερόφρακτες πρακτικές.
Φυσικά υπάρχει και μια άλλη διάσταση στον διαχρονικό πόλεμο για χάρη της ασφάλειας. Λέγεται προμήθειες και μίζες. Γιατί το δόγμα της ασφάλειας αυτόματα δικαιολογεί επιβλητικές στολές, όπλα, ασυρμάτους, ηλεκτρονικά μέσα και εταιρείες «ασφάλειας» που θα προστρέξουν φιλότιμα για να μας σώσουν. Θυμάστε φαντάζομαι το σύστημα C4I που προμηθευτήκαμε από τη Siemens και το φίλο του Κυριάκου Μητσοτάκη, Μιχάλη Χριστοφοράκο, για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν λειτούργησε ποτέ. Λειτούργησαν όμως οι μίζες και οι μαύρες συναλλαγές. Θα ξεπηδήσουν δεκάδες μικρά C4I για το καλό μας την ασφάλειά μας. Έτσι ο ρόμποκοπ που περιπολεί σα να είναι στο Ιράκ και όχι σε Ευρωπαϊκή χώρα θα αποτελεί μια κανονικότητα.
Κυρίως όμως θα αντιπαρατεθεί η ασφάλεια με τα δικαιώματα. Για χάρη της ασφάλειας, της δημιουργημένης δηλαδή ανασφάλειας που θα κατασκευάσουν με αστυνομικούς που θα ξανακάνουν τον Κάλαχαν και θα δημιουργήσουν ένα επιμελημένο χάος, θα καταργήσουν δικαιώματα για να μας προστατεύσουν.
Η θεμελίωση ενός τέτοιου κράτους τους κάνει αναγκαίους και ισχυρούς. Αρκεί να καταφέρουν να ανταλλάξουν την ασφάλεια με την αφέλεια.
ΥΓ Φυσικά τα θέματα ασφάλειας για τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη αποκτούν τριτεύουσα σημασία όταν πρέπει να προστατεύσει στόχους που δεν του είναι συμπαθείς. Γιατί για τον εαυτό του δεν κάνει εκπτώσεις. Ακόμη και τα χρόνια που δεν ήταν Υπουργός πληρώναμε εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό για να τον προστατεύουν δεκάδες , ναι δεκάδες αστυνομικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου