Κάποιοι θα σαρκάσουν
του Γιάννη Τριάντη
Αίφνης, η ιλιγγιώδης πορεία του ταλαντούχου τενίστα ανακόπηκε. Αλλεπάλληλες ήττες, πρόωρος αποκλεισμός στο US Open, υποχώρηση στην παγκόσμια κατάταξη, αναπόφευκτα τα σχόλια των μήντια και τα ερωτήματα: «Τι τρέχει με τον Στέφανο Τσιτσιπά;»…
Θα μπορούσε-ή μπορεί- να μην συμβαίνει τίποτε παράξενο, αλλόκοτο ή περίεργο. Ολοι οι αθλητές περνούν περιόδους κάμψης. Εκτός κι αν μιλάμε για περιπτώσεις καλοπληρωμένων άσσων που επαναπαύονται στα κλέη τους και αρκούνται στην ήσσονα προσπάθεια, με αποτέλεσμα την κατωφερική πορεία.
Όμως ο Τσιτσιπάς δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή. Αιφνιδιάζοντας τους πάντες, έδωσε μια πειστική εξήγηση υπαρξιακών διαστάσεων που εκφεύγει του συνήθους ορίου και αποκαλύπτει έναν βαθύτερο εαυτό:
«Νιώθω να κάνω το ίδιο πράγμα συνέχεια και το μυαλό μου δεν αντέχει άλλο. Κάνω την ίδια ρουτίνα στο γήπεδο, την ίδια στρατηγική. Δεν αισθάνομαι να έχω άλλη έμπνευση»… Και λίγο αργότερα: «Αυτό που πρέπει να κάνω για να ξαναβρώ την έμπνευσή μου είναι ν΄αρχίσω από το μηδέν».
Κάποιοι θα σαρκάσουν. Και άλλοι ενδεχομένως να μιλήσουν για «προβλήματα πολυτελείας» του πλούσιου-απο χρήμα και δημοσιότητα- νεαρού, που ξεκίνησε άφραγκος και κατόρθωσε με σκληρή δουλειά να κατακτήσει περίοπτη θέση στον απαιτητικό και άκρως ανταγωνιστικό κόσμο του τένις.
Όχι. Δεν προσφέρεται για σαρκασμούς και ειρωνείες η δήλωση του Τσιτσιπά. Γιατί ο εξαιρετικός τενίστας έθεσε με λίγες λέξεις κορυφαία ζητήματα για την ζωή του καθενός: το φθοροποιόν της γραμμικής, τυποποιημένης ζωής (ρουτίνα) και το ανατατικόν του καυσίμου που κινεί δημιουργικά τον άνθρωπο (έμπνευση).
Εκεί το κρίσιμον. Στην έμπνευση! Σ΄ αυτό το «κάτι» που μετακινεί βουνά. Που σε ενθουσιάζει και σε απογειώνει. Που σε κάνει να αντιμετωπίζεις λυρικά και στωϊκά ακόμη και τις δυσκολίες. Αυτό που επενεργεί ώστε να βλέπεις με «άλλο μάτι» τον κόσμο, αλλά και τον δικό σου μικρόκοσμο.
Ο Τσιτσιπάς δεν μίλησε για κορεσμό. Βυθίστηκε στα βάθη της εξοντωτικής ρουτίνας και προσπαθεί να βρεί τα αίτια της προσωρινής του ψυχικής κόπωσης. Θυμίζει Δήλιο κολυμβητή που χάρις στις ικανότητες του καταφέρνει να μην πνιγεί.
Έτσι, βλέποντας σαν σε βίντεο τη ζωή και την πορεία του, έχει το σθένος να πει ότι θα αρχίσει από το μηδέν για να ξαναβρεί την έμπνευση. Παναπεί, ενδεχομένως θα αξιολογήσει εκ νέου «κέρδη και ζημίες» από τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Δηλαδή, το κόστος που συνεπάγεται το διαρκές της σκληρής προπόνησης και των απαιτήσεων πού έχουν εγγραφεί από τους άλλους, αλλά και από τον εαυτό του.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει ο ταλαντούχος Τσιτσιπάς να παραμείνει στον Όλυμπο του τένις. Εκείνο που φαντάζει πιθανό είναι ότι ο νεαρός αυτός ,με την πολύπτυχη δραστηριότητα και την ευαισθησία που τον διακρίνει, δεν θα καταγραφεί ως ακόμη μία περίπτωση αθλητή που έζησε και ζεί μονάχα για το τένις, τα χρήματα και τη δόξα.
Τουλάχιστον αυτό δηλοί η δήλωσή του για τη ρουτίνα και την έμπνευση…
Θα μπορούσε-ή μπορεί- να μην συμβαίνει τίποτε παράξενο, αλλόκοτο ή περίεργο. Ολοι οι αθλητές περνούν περιόδους κάμψης. Εκτός κι αν μιλάμε για περιπτώσεις καλοπληρωμένων άσσων που επαναπαύονται στα κλέη τους και αρκούνται στην ήσσονα προσπάθεια, με αποτέλεσμα την κατωφερική πορεία.
Όμως ο Τσιτσιπάς δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή. Αιφνιδιάζοντας τους πάντες, έδωσε μια πειστική εξήγηση υπαρξιακών διαστάσεων που εκφεύγει του συνήθους ορίου και αποκαλύπτει έναν βαθύτερο εαυτό:
«Νιώθω να κάνω το ίδιο πράγμα συνέχεια και το μυαλό μου δεν αντέχει άλλο. Κάνω την ίδια ρουτίνα στο γήπεδο, την ίδια στρατηγική. Δεν αισθάνομαι να έχω άλλη έμπνευση»… Και λίγο αργότερα: «Αυτό που πρέπει να κάνω για να ξαναβρώ την έμπνευσή μου είναι ν΄αρχίσω από το μηδέν».
Κάποιοι θα σαρκάσουν. Και άλλοι ενδεχομένως να μιλήσουν για «προβλήματα πολυτελείας» του πλούσιου-απο χρήμα και δημοσιότητα- νεαρού, που ξεκίνησε άφραγκος και κατόρθωσε με σκληρή δουλειά να κατακτήσει περίοπτη θέση στον απαιτητικό και άκρως ανταγωνιστικό κόσμο του τένις.
Όχι. Δεν προσφέρεται για σαρκασμούς και ειρωνείες η δήλωση του Τσιτσιπά. Γιατί ο εξαιρετικός τενίστας έθεσε με λίγες λέξεις κορυφαία ζητήματα για την ζωή του καθενός: το φθοροποιόν της γραμμικής, τυποποιημένης ζωής (ρουτίνα) και το ανατατικόν του καυσίμου που κινεί δημιουργικά τον άνθρωπο (έμπνευση).
Εκεί το κρίσιμον. Στην έμπνευση! Σ΄ αυτό το «κάτι» που μετακινεί βουνά. Που σε ενθουσιάζει και σε απογειώνει. Που σε κάνει να αντιμετωπίζεις λυρικά και στωϊκά ακόμη και τις δυσκολίες. Αυτό που επενεργεί ώστε να βλέπεις με «άλλο μάτι» τον κόσμο, αλλά και τον δικό σου μικρόκοσμο.
Ο Τσιτσιπάς δεν μίλησε για κορεσμό. Βυθίστηκε στα βάθη της εξοντωτικής ρουτίνας και προσπαθεί να βρεί τα αίτια της προσωρινής του ψυχικής κόπωσης. Θυμίζει Δήλιο κολυμβητή που χάρις στις ικανότητες του καταφέρνει να μην πνιγεί.
Έτσι, βλέποντας σαν σε βίντεο τη ζωή και την πορεία του, έχει το σθένος να πει ότι θα αρχίσει από το μηδέν για να ξαναβρεί την έμπνευση. Παναπεί, ενδεχομένως θα αξιολογήσει εκ νέου «κέρδη και ζημίες» από τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Δηλαδή, το κόστος που συνεπάγεται το διαρκές της σκληρής προπόνησης και των απαιτήσεων πού έχουν εγγραφεί από τους άλλους, αλλά και από τον εαυτό του.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει ο ταλαντούχος Τσιτσιπάς να παραμείνει στον Όλυμπο του τένις. Εκείνο που φαντάζει πιθανό είναι ότι ο νεαρός αυτός ,με την πολύπτυχη δραστηριότητα και την ευαισθησία που τον διακρίνει, δεν θα καταγραφεί ως ακόμη μία περίπτωση αθλητή που έζησε και ζεί μονάχα για το τένις, τα χρήματα και τη δόξα.
Τουλάχιστον αυτό δηλοί η δήλωσή του για τη ρουτίνα και την έμπνευση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου