Ο Πικάσο σκιτσάρει τον Μανώλη Γλέζο στην Ακρόπολη...

 

Εμυ Ντούρου

 

Τον Αύγουστο του 1958 ο Μανώλης Γλέζος συνελήφθη με την κατηγορία της κατασκοπίας υπέρ της ΕΣΣΔ, επειδή...συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Κώστα Κολιγιάννη, ο οποίος επισκεπτόταν τη χώρα παράνομα.

Ήταν η τέταρτη φορά που συλλαμβανόταν. Στην Ευρώπη ξέσπασε αμέσως μετά τη σύλληψή του ένα κίνημα για την απελευθέρωσή του στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Καμύ και ο Σαρτρ, οι οποίοι ίδρυσαν Διεθνή Επιτροπή για την υπεράσπισή του.
Ο Καμύ σε επιστολή του της 27ης Απριλίου 1959 -σχεδόν τρεις μήνες πριν από τη δίκη- προς τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή έγραφε: «Πέρα από κάθε κομματικό πνεύμα, θα ήθελα να σας εκφράσω τα συναισθήματα με τα οποία οι ελεύθεροι Γάλλοι διανοούμενοι παρακολουθούν την υπόθεση Γλέζου. Η φιλία και το χρέος της προσωπικής ευγνωμοσύνης που αισθανόμαστε για τη χώρα σας μας οδηγούν να πάρουμε θέση στην υπόθεση αυτή. Απευθύνοντας έκκληση στα πιστεύω σας περί δικαιοσύνης, θα ήμασταν ευγνώμονες εάν θελήσετε να δείξετε ευμένεια ως προς τον διανοούμενο, του οποίου δεν ασπάζομαι τις πεποιθήσεις μεν, αλλά θεωρώ ότι η γενναιότητα του είναι άξια, αν μη τι άλλο, εκτίμησης».
Στο κίνημα συμμετείχε και ο Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος στις 2 Ιουλίου 1959 δημιούργησε ένα σκίτσο στο οποίο απεικονίζεται ο Μανώλης Γλέζος πάνω στον Παρθενώνα να κρατάει τη σημαία με το περιστέρι της ειρήνης. Το σκίτσο έγινεπρωτοσέλιδο στην Humanite με τίτλο «Το μολύβι του Πικάσο σε βοήθεια του ήρωα της Ακρόπολης» και θα τυπωνόταν σε καρτ ποστάλ, με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τον αγώνα υποστήριξής του.
Το 1962 όταν ο Μανώλης Γλέζος αποφυλακίστηκε δέχτηκε την πρόταση του Πικάσο να τον επισκεφτεί στην έπαυλή του στην Aix-en-Provence. Ο Πικάσο την εποχή εκείνη είχε σοβαρά θέματα υγείας και έμενε στο δωμάτιό του για ώρες. Όταν ο Γλέζος μπήκε να τον δει ο ζωγράφος τον υποδέχτηκε με μία φράση: «Ελλάδα! Φως!». Δεν συζήτησαν ποτέ μεταξύ τους για το σκίτσο...

www.documentonews.gr

Η Λάμψη

 

Κι όταν η Κυβέρνηση Μητσοτάκη  αποτύχει, εμείς θα έχουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και θα φωτιζόμαστε από  τη… λάμψη του

 

@ai_Katerina

 

Το παιχνίδι της ατομικής ευθύνης πάλιωσε, ξέφτισε. Οι τεμπέληδες, οι ανεύθυνοι, οι «ελληναράδες», οι μαδουραίοι, οι «όλοι μαζί τα φάγαμε», οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι «υπάνθρωποι», είναι κλεισμένοι σπίτια τους. Τα περιθώρια στένεψαν. Οι συνήθεις ύποπτοι εξαντλήθηκαν. Πάμε για άλλα…

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ποσώς ενδιαφέρεται να ελέγξει την επιδημία-και ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος είναι τα tests- αυτό που καίγεται να ελέγξει είναι το αφήγημα της πανδημίας. Τα κυβερνητικά ΜΜΕ, μπουκωμένα από κρατικό χρήμα,  έχουν μια εντολή, όλοι και όλα μπορούν να πυροβοληθούν αρκεί να μείνει ο Βασιλιάς στο απυρόβλητο.

Αυτή είναι η –όχι και τόσο-καινούργια επικοινωνιακή προσέγγιση, που σήμερα αποτιμάται-επισήμως- στα 11.000.000 ευρώ. Οι  στραβές, οι ελλείψεις και τα κλεφτόδεντρα αντιμετωπίζονται με το επιχείρημα ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αυτή που εκθέτει τον Μητσοτάκη. Αυτός καταβάλει κάθε προσπάθεια,  βασιλεύει και «διαγγέλλεται».

Ο COVID-19 ξεγύμνωσε πάρα πολλούς από τις πλαστικές τους πορφύρες.

Από τους wannabe μεσαία τάξη «που θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει» μέχρι τους Έλληνες του εξωτερικού που από πυλώνες του Έθνους μετατράπηκαν σε  δακτυλοδεικτούμενους κακομαθημένους «που θυμήθηκαν την πατρίδα στα δύσκολα».

Από τους κραυγάζοντες και ολοφυρόμενους πρίγκιπες σύμφωνα με τη θεωρία των οποίων η  αιτία όλων των δεινών ήταν η επιδοματική πολιτική στους πληβείους, και τους χαζεύεις σήμερα να ξεσηκώνονται αν το επίδομα δεν τους συμπεριλαμβάνει. Καημένη γραβάτα που σου έμελλε να συρθείς.

Από τους laissez-faire και τα αόρατα χέρια,  στα παρακάλια για διογκούμενες κρατικές παρεμβάσεις και ενισχύσεις. Από τον James Wilson-ιδρυτή του Economist- και του «δεν είναι δουλειά κανενός να φροντίζει κάποιον άλλον», αναφερόμενος στον μεγάλο Ιρλανδέζικο λιμό, η απαίτηση για κορωνο-ομόλογο. Να βλέπει σήμερα ο Βαρουφάκης τον Ντράγκι και να σκιάζεται.

Αλλά σε αυτό το τοπίο που ήρθαν όλα ανάποδα, υπάρχει μια σταθερά. Η Λάμψη. Η λάμψη του Μητσοτάκη. Απλώς…

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον φιλελευθερισμό του Μητσοτάκη

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ηγεσία του Μητσοτάκη

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ευαισθησία του Μητσοτάκη

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον πατριωτισμό του Μητσοτάκη

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο μεγαλείο του Μητσοτάκη.

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη λάμψη του μεγαλείου και του «αστερισμού» του Μητσοτάκη.

Η Λάμψη.

Ας προσέξουν όμως λίγο οι αγιογράφοι του γυμνού βασιλιά. Ας συγκρατηθούν λίγο.

Γιατί, εμείς οι… άλλοι,  η μόνη… λάμψη που διακρίνουμε στον Μητσοτάκη είναι το τσεκούρι που κρατά για τα εργασιακά μας δικαιώματα. Κι όταν θολώσει η λάμψη από το γλείψιμο, όταν το γκλίτερ δεν θα καλύπτει πλέον τις αντικοινωνικές  αυτές πολιτικές, τότε το τσεκούρι θα φτάσει στο σπίτι σας. Θα φτάσει στο δυστοπικό Overlook κατακρεούργησης της δίκης του Κυβέρνησης ουρλιάζοντας «Heeeeere’s Koulis». Για να αναζητήσει την Λάμψη του Ηγέτη που δεν διστάζει να σκοτώσει τους-αναλώσιμους- δικούς του για να διασωθεί. Και υποψιάζομαι ότι στο ρόλο  της Σέλεϊ Ντιβάλ θα διαπρέψει ο Άδωνις…

www.koutipandoras.gr

Δάσκαλοι που δουλεύουν ενώ τεμπέληδες δημοσιογράφοι κάνουν διακοπές

του Κωστή Παπαϊωάννου 

 

Αποδοχή του συστήματος υγείας σε καιρό πανδημίας δε σημαίνει αλλαγή στάσης απέναντι στο κράτος πρόνοιας. Παροδική αναδίπλωση είναι. Τακτικισμός. Πολλοί υποκλίνονται σε ήρωες γιατρούς αλλά μιλούσαν χτες για χαραμοφάηδες στην υγεία.
Σα να τους ακούω. «Αφήστε τους νοσηλευτές, πιάστε τους δασκάλους».

Προ ημερών ο πολύς κ. Χασαπόπουλος μάλωνε συνδικαλιστή εκπαιδευτικό (της ΔΑΚΕ μάλιστα) από τηλεοράσεως λέγοντας «δεν είναι και καμιά επιστήμη η εξ αποστάσεως εκπαίδευση». Και συνέχιζε με την ιδιωτική εκπαίδευση που «από την πρώτη στιγμή εφαρμόζει τέτοιες μεθόδους» ενώ στο δημόσιο σχολείο «δε θέλουν οι δάσκαλοι».
Έτσι αποφάνθηκε ο κ. Χασαπόπουλος. Απλή άγνοια; Ιδεοληψία; Βλακεία;
Τίποτα από τα τρία. Συνειδητές ανακρίβειες και αποσιωπήσεις:
Πρώτη: Δεν κάνουν όλα τα ιδιωτικά εξ αποστάσεως εκπαίδευση με τηλεδιασκέψεις ούτε για την Γ’ Λυκείου. Πολλά στέλνουν μόνο υλικό για να δουλέψουν μόνοι τους οι μαθητές. Σε πολλά υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις και προβληματισμοί.
Δεύτερη. Η τεχνική υποδομή του υπουργείου για την τηλεκπαίδευση αγωνίζεται να σηκώσει το τεράστιο βάρος που έπεσε με το κλείσιμο των σχολείων. Μέρες ολόκληρες εκπαιδευτικοί και γονείς προσπαθούν να συνδεθούν με κωδικούς για να μπουν στο Σχολικό Δίκτυο αλλά αυτό «κρεμάει» επανειλημμένα.
Τρίτη. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί ανταποκρίθηκαν στις συνθήκες και έχουν φτιάξει χιλιάδες ηλεκτρονικές τάξεις. Συχνά με ξενύχτι, με τεχνικά προβλήματα, με δυσκολίες, με τα δικά τους παιδιά στο ίδιο ή στο διπλανό δωμάτιο, με δίκτυο υπερφορτωμένο, με μαθητές χωρίς υπολογιστή δικό τους, με γονείς των μαθητών να παρακολουθούν «κρυφά» το μάθημα.

Τρία κρίσιμα ψέματα. Ψιλά γράμματα μπροστά στην ευκολία της απαξίωσης. Οι καιροί ευνοούν κοινωνικό αυτοματισμό και υπεραπλουστεύσεις. Η εκπαίδευση είναι βολικό γήπεδο, ειδικά με τέτοια γενικευμένη και άγνωστης διάρκειας διακοπή.
«Δεν είναι καμιά επιστήμη», είπε ο αστέρας. Αγνοώντας ότι κάθε υποκατάσταση της σχολικής καθημερινότητας πρέπει να σεβαστεί ηλικίες, κοινωνικά περιβάλλοντα, διαθέσιμους πόρους. Οι δάσκαλοι «κάνουν διακοπές» έγραφε άλλος.

Ε λοιπόν, υποπτεύομαι ότι συμβαίνει το αντίθετο. Είναι οι ίδιοι τεμπέληδες, οπαδοί της ευκολίας. Πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Γιατί δουλειά τους είναι να ψάχνουν. Να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα για το τεχνικό πλαίσιο, τις υποδομές του Υπουργείου Παιδείας, τις οικονομικές δυνατότητες των οικογενειών. Να ψάξουν τι ήδη γίνεται σε πολλά σχολεία.
Είναι λάτρεις της υπαγορευμένης ευκολίας, της στρατευμένης κοινοτοπίας που ισοπεδώνει, ποτίζει το κοινό με τοξικό κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν ασχολούνται με έρευνα, πιο εύκολα βγαίνουν λεφτά με κλισέ, πολιτικά κερδοφόρες μπούρδες. Θέλει δουλειά και κότσια η έρευνα και η στάθμιση, η αναζήτηση των ειδικών, ο σοβαρός μετά γνώσεως λόγος που αποδομεί κυρίαρχα αφηγήματα και πάει κόντρα στη γραφή του Μέσου όπου δουλεύουν.

Πώς να αναλύσουν αυτοί οι δημοσιογράφοι το βαθιά συντηρητικό στίγμα της κυρίας Κεραμέως; Πώς να αναλύσουν το τρίπτυχο «Εκκλησία, εθνοκεντρικά αφηγήματα και εξυπηρετήσεις στα κολέγια»; Πώς να ερευνήσουν την εξίσωση επαγγελματικών δικαιωμάτων δημόσιων ΑΕΙ και ιδιωτικών κολλεγίων που επιτρέπει στους αποφοίτους κολλεγίων να διοριστούν στο δημόσιο; Πώς να σχολιάσουν την επικοινωνιακή εκστρατεία της υπουργού, ότι η ίδια έχει τάχα ετοιμάσει το πλαίσιο αλλά οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί δε θέλουν, ενώ η αλήθεια είναι η επιχειρησιακή αδυναμία του δικού της μηχανισμού;
Θα πει κανείς: Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί απρόθυμοι; Φυσικά. Φυγόπονοι; Εννοείται. Αλλά η χολερική ισοπέδωση δικαιώνει τους φυγόπονους και ματαιώνει εκείνους που μοχθούν. Και είναι εξαιρετικά περίεργη η σύμπτωση αυτής της ισοπέδωσης με την παράλληλη φημολογία για μειώσεις μισθών στο δημόσιο.
Προφανής η προσπάθεια να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας της εκπαίδευσης. Αλλά εδώ θα μου πείτε, δε σταματούν να το κάνουν στην υγεία εν μέσω πανδημίας. Καλά λόγια και παλαμάκια για τους γιατρούς στο ΕΣΥ, οικονομική ενίσχυση στις ιδιωτικές κλινικές.
Στην εκπαίδευση θα κωλώσουν;

 

Υγ. Ο τίτλος αποτελεί μια κάπως «προκλητική» παράφραση τουίτ του κ. Τέλογλου.

antiphono.wordpress.com

Όχι δεν λυπήθηκε ολόκληρη η Ελλάδα για τον θάνατο του Γλέζου...

 

Λένε μάλιστα πως όταν πέθανε ακολούθησαν τη νεκρική πομπήόλες οι λάμπες πετρελαίου των θλιμμένων προαστίων,
χαμηλωμένες βέβαια για την περίσταση.
Kι έτσι εξηγήθηκαν πολλές απ’ τις παλιές υπερβολές του.
Τάσος Λειβαδίτης

Χρήστος Αβραμίδης
Υποψ. Διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών Δημοσιογράφος

«Θλίψη σε ολόκληρη την Ελλάδα σκόρπισε η είδηση για τον θάνατο» αναπαράγουν τα μεγάλα ΜΜΕ.
Όχι δεν είναι... ολόκληρη η Ελλάδα που λυπήθηκε. Γνωρίζω σίγουρα κάποιους που δεν λυπούνται.
Όταν μετατρέψαμε τις κρατικές παρελάσεις σε παρελάσεις του λαού και τρέχαν να γλυτώσουν οι επίσημοι, ξεκίνησε αμέσως ένας δεύτερος αγώνας για το νόημα αυτού που συνέβη. Γιατί αυτό θα όριζε τις πιθανές εξελίξεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Συζητήσεις στις γειτονιές, στα οικογενειακά τραπέζια, στα κανάλια. [1]
Σε αυτήν την Ιστορική στιγμή βγήκε ο Παπούλιας για να πει ότι είναι ντροπή για το έθνος.
Αμέσως του απάντησε ο Γλέζος ότι είναι τιμή για το έθνος να αντιστέκεται στα μνημόνια, στις μειώσεις και στις ιδιωτικοποιήσεις. Ότι τις τιμές τις αξίζει ο λαός και όχι οι επίσημοι.
Γνωρίζω σίγουρα κάποιους που χαίρονται που δεν θα είναι ξανά εκεί ένας Γλέζος να τους βάλει στην θέση τους.
Εκείνη την στιγμή, live στην συχνότητα του Mega, ο Παπούλιας και ο Γλέζος εκπροσωπούσαν ένα έθνος. Ένα διαφορετικό έθνος ο καθένας.
Ο Παπούλιας εκπροσωπούσε το επίσημο έθνος-κράτος. Το έθνος που βαφτίζει για «εθνάρχη» έναν συνεργάτη των ναζί.
Που νίκησε στον εμφύλιο με τις βόμβες των Αμερικάνων. Το έθνος που άφηνε ατιμώρητους ταγματασφαλίτες και τους έδινε όπλα να πυροβολούν ανθρώπους σαν τον Γλέζο.
Το έθνος που εκτελούσε Μπελογιάννηδες. Που τιμώρησε τους ΕΑΜίτες επειδή αντιστάθηκαν. Το έθνος-κράτος που καταδίκαζε σε θάνατο τον Γλέζο. Το έθνος των Γκοτζαμάνηδων. Το έθνος-κράτος που βίαζε γυναίκες στα κρατητήρια. Το έθνος-κράτος που «ξέχασε» να καταδικάσει τους βασανιστές της χούντας. Το έθνος που παραδίδει τον Οτσαλάν και ανοίγει τα λιμάνια του για τους φονιάδες του ΝΑΤΟ. Το έθνος-κράτος που ξεπουλάει το ρεύμα, τα τραίνα, τα λιμάνια και το νερό του. Το έθνος-κράτος που «έχει συνέχεια».
Ο Γλέζος εκπροσωπούσε το Έθνος που κατεβάζει την σημαία των ναζί. Το έθνος που τους χωράει όλους: Έλληνες, Σλάβους, Μουσουλμάνους, Άθεους, Χριστιανούς, Εβραίους.
Το έθνος που ψηφίζουν για πρώτη φορά οι γυναίκες. Με λίγα λόγια το έθνος που δημιουργούσε καθημερινά το ΕΑΜ στο βουνό.
Το έθνος που τα καράβια δεν θα ανήκουν πια στους πλούσιους συνεργάτες των ναζί.
Το έθνος που αντιστέκεται στους Άγγλους τον Δεκέμβρη. Εκπροσωπούσε την Μακρόνησο και την αντίσταση στην Αμερικάνικη κόκκινη προβιά. Το έθνος των Λαμπράκηδων.
Το έθνος των εργαζομένων που μοιράζονται τα βάσανα και τους αγώνες τους. Το έθνος που αντιστέκεται στα τανκς. Το έθνος της ιστορικής τομής και α-συνέχειας.
Το έθνος που μάχεται στο Σύνταγμα ενάντια στα μνημόνια και τιμά το 61% του λαού για την μοίρα αυτής της χώρας.

Αυτό το έθνος δεν ενώνεται με το δίκαιο του αίματος, μα με το δίκιο του εργαζόμενου.
Αυτό το άλλο έθνος μπορεί ακόμα να πλανάται πάνω από την χώρα σαν φάντασμα γιατί υπήρξε το ΕΑΜ και αγωνιστές σαν αυτόν.
Αυτό το έθνος εκπροσώπησε ο Γλέζος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Για αυτό ακόμα και όσοι διαφωνούμε με πολλές επιλογές του, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν οι βάσεις του θανάτου παρέμεναν, αυτός δεν δίσταζε να φύγει. Για αυτό το 2015 όταν υπέγραφαν όλοι μαζί μνημόνιο αυτός συνέχιζε το Όχι.
Για αυτό και ενώ, τελικά, δεν «λυπάται ολόκληρη η Ελλάδα», λυπάται η συντριπτική πλειοψηφία αυτής της χώρας. Και έχουν κάθε λόγο να λυπούνται οι λαϊκές γειτονιές, αυτό που ο Λειβαδίτης περιέγραφε ως θλιμμένα προάστια.
Χρέος μας να διατηρήσουμε ζωντανό στην μνήμη αυτόν τον Γλέζο. Τον 96χρονο, τότε, Γλέζο που στέκεται στην βροχή, υψώνει την γροθιά και τιμά τους νεκρούς συντρόφους του.
Όπως έγραφε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν:
Ο κίνδυνος απειλεί τόσο το περιεχόμενο της παράδοσης όσο και τους παραλήπτες του.
Και για τους δύο είναι ο ίδιος: να γίνουν όργανα της κυρίαρχης τάξης. Κάθε εποχή πρέπει να κάνει τη δύσκολη προσπάθεια για την εκ νέου αρπαγή της παράδοσης από τον κoνφoρμισμό, που είναι έτoιμoς να την καταδυναστεύσει. Γιατί ο Μεσίας δεν έρχεται μόνο σαν λυτρωτής, αλλά και σαν νικητής του αντίχριστου. Το χάρισμα να αναζωπυρώνει τη σπίθα της ελπίδας στο παρελθόν έχει εκείνος μόνο ο ιστορικός που είναι απόλυτα πεισμένος ότι ούτε ακόμη και οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει.
Και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά. [2]
Να αντισταθούμε στην προσπάθεια των επισήμων να μετατρέψουν τον τελευταίο παρτιζάνο σε μια ακίνδυνη μούμια. Να τον κάνουν όργανο της κυρίαρχης τάξης.
Γιατί με δική του επιλογή, μέχρι το τέλος, ήταν το ακριβώς αντίθετο.
Ήτανε αυτός που σε ηλικία 88 ετών που τα έβαλε με τα ΜΑΤ για να απελευθερώσει έναν διαδηλωτή.
Αθάνατος.

Σημειώσεις
[1] Όταν ξεκινά ο καυγάς για να εκτιμήσουμε ποιος θα κερδίσει, θα πρέπει να κοιτάμε το πλήθος που παρακολουθεί, μας συμβουλεύει ο Gamson βασιζόμενος στον Schattschneider
Στο: Gamson, W. A. (2004). Bystanders, public opinion, and the media. The Blackwell companion to social movements, 242-261
[2] Από το «Η ανασύνθεση του παρελθόντος»

 info-war.gr

ΥΓ1 του blog:  ...καλό ταξίδι αδάμαστε αγωνιστή της λευτεριάς….δεν σε πενθούμε, γιορτάζουμε την ύπαρξη και το φως σου....

ΥΓ2 του blog: ...είδαμε κάπου να 'διαφημίζουν' το διατροφικό μενού της μακροζωίας του Μανώλη Γλέζου.....δεν μπήκαμε στον πειρασμό να διαβάσουμε την μικρότητα γιατί  ξέρουμε βιωματικά την αλήθεια...το πρωί τρεφότανε με ελευθερία, το μεσημέρι με δικαιοσύνη και το βράδυ με καλοσύνη....κι όλη μέρα τρεφότανε μ' άγουρα μύγδαλα που βαστούσε στην τσέπη....τα έβγαζε, τραβούσε τον σκληρό και στυφό φλοιό απ' έξω κι από μέσα έβγαινε τρυφερός και δροσερός ο καρπός της αγάπης που είχε για όλους μας.....

Το τηλέφωνο του ΕΟΔΥ χειρίζεται call center και για αυτό γίνονται μοιραία λάθη

 

Τις απαντήσεις στο τηλέφωνο ανάγκης του ΕΟΔΥ για τον κορονοιό χειρίζεται call center, με υπαλλήλους που απαντούν σε εκατοντάδες τηλεφωνήματα πολιτών, χωρίς να έχουν στοιχειώδη εκπαίδευση. Σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες του Tvxs.gr, οι υπάλληλοι αυτοί δεν βρίσκονται σε επαφή, ούτε καθοδηγούνται από ιατρούς ή άλλο ειδικευμένο προσωπικό: απαντούν στα τηλεφωνήματα με βάση έναν αλγόριθμο που διαμορφώνεται ανάλογα με τις ερωτήσεις που υποβάλλουν στους πολίτες.

Έτσι πιθανότατα εξηγούνται τα μοιραία λάθη, όπως αυτό που έγινε στην περίπτωση του τουριστικού γκρουπ που επέτρεψε στην Ηλεία από τους Αγιους Τόπους αλλά δεν αξιολογήθηκαν τα περιστατικά  παρά τα συμπτώματα, καθώς δεν προέρχονταν από την Ιταλία, όπου είχαν σημειωθεί τα πρώτα κρούσματα της πανδημίας. Το ίδιο συνέβη προφανώς και στη περίπτωση της άτυχους 41χρονης από την Καστοριά, της οποίας το νεαρό της ηλικίας οδήγησε τον αλγόριθμο να την συμβουλεύσει να παραμείνει στο σπίτι της.

Κύκλοι προσκείμενοι στο ιατρικό επιτελείο που χειρίζεται την πανδημία στην Ελλάδα, υποστηρίζουν ότι ήταν τόσο πολλά τα τηλεφωνήματα πολιτών ώστε την υπόθεση δεν μπορούσε να αναλάβει το τηλεφωνικό κέντρο του ΕΟΔΥ. Αλλά επικριτές της έλλειψης σοβαρής προετοιμασίας από τον ΕΟΔΥ και το υπουργείο Υγείας, αντιτείνουν ότι το έργο αυτό, με τη κατάλληλη ενίσχυση σε ειδικευμένο προσωπικό, θα μπορούσαν να αναλάβουν άλλοι φορείς με τεχνογνωσία, όπως το ΕΚΑΒ.

«Σε κάθε περίπτωση», λέει κάποιος που γνωρίζει καλά τα ιατρικά πράγματα, «θα έπρεπε να υπάρχει ιατρική επίβλεψη». «Θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί οι γιατροί που για διάφορους λόγους(έχουν χρόνιες παθήσεις κλπ) βρίσκονται αυτοί τη στιγμή σε εφεδρεία και δεν είναι λίγοι. Όπως αποδείχθηκε πρόκειται για ερωτήσεις που αφορούν τη ζωή και τον θάνατο. Δεν μπορεί να αποφασίζει ένας αλγόριθμος για αυτό», τονίζει στο Tvxs.gr

Σημειώνεται πως μετά τις καταγγελίες, τα στοιχεία και τις αποκαλύψεις για την υπόθεση της 41χρονης στην Καστοριά, o προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Καστοριάς Νικόλαος Καραμολέγκος έδωσε παραγγελία για τη διενέργεια αστυνομικής προανάκρισης και  θα ακολουθήσει προκαταρκτική εξέταση για τις συνθήκες και τις πιθανές ευθύνες του θανάτου της 41χρονης.

tvxs.gr

Τα πανεπιστήμια μπορούν να κάνουν διαγνωστικά τεστ γρήγορα και φτηνά...

 

Αννα Ανδριτσάκη

 

Όλες οι ιατρικές σχολές της χώρας μπορούν να πραγματοποιούν διαγνωστικά τεστ για τον κορονοϊό. Στην περιφέρεια, ορισμένες ήδη το κάνουν σε συνεργασία με τα νοσοκομεία της περιοχής τους. Δεν ρωτήθηκαν, ούτε περίμεναν την κυβέρνηση.
Εκείνη, έχοντας, μέχρι... τώρα, αφήσει απ’ έξω πανεπιστημιακές σχολές και ερευνητικά εργαστήρια από το βασικό εθνικό σχέδιο συντονισμού, εδώ και αρκετές ημέρες έχει στο τραπέζι το πόρισμα της επιτροπής με επικεφαλής τον Μανώλη Δερμιτζάκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και πρόεδρο του Κέντρου Ερευνας και Καινοτομίας. Προτείνεται σχέδιο που επιβεβαιώνει τη δυνατότητα ανάπτυξης μεθόδων εξέτασης σε μαζική κλίμακα και φτηνά. Δηλαδή, αυτό που κάνουν ήδη οι ιατρικές σχολές.
Η καθυστέρηση της κυβέρνησης σε αυτό το στοίχημα σε συνδυασμό με τα αστραπιαία ανακλαστικά που επέδειξε για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα οδηγούν σε κρίσιμα στοιχήματα για τη δημόσια υγεία. Το κυριότερο όμως είναι πως ο χαμένος χρόνος κινδυνεύει να μετατραπεί σε κρίσιμη ολιγωρία, ειδικά αν ο κ. Τσιόδρας αποφασίσει ότι ο μαζικός έλεγχος κρίνεται απαραίτητος επιδημιολογικά. Κανένα σκληρό μέτρο πολιτικής προστασίας δεν θα μπορέσει να βοηθήσει.

Σε Ιωάννινα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Ηράκλειο, οι ιατρικές σχολές ήδη κάνουν διαγνωστικά τεστ. Κάποιες αποφάσισαν να ενημερώσουν τον πρωθυπουργό ότι μπορούν να προσφέρουν άμεσα τις υπηρεσίες τους (το ΑΠΘ το δήλωσε δημόσια), ενώ άλλες χρειάζονται μικρή ενίσχυση για τον απαραίτητο εξοπλισμό. Πολύ μικρότερη από τα 30 εκατ. ευρώ που δόθηκαν στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Αρκούν λίγες δεκάδες χιλιάδες ευρώ.

 

Διαχείριση κρίσης
Στα Ιωάννινα ο τρόπος οργάνωσης και διαχείρισης της κατάστασης θα μπορούσε να αποτελέσει μοντέλο διαχείρισης της κρίσης σε επίπεδο αυτοδιοίκησης αλλά με εφαρμογή και σε εθνικό επίπεδο. Οπως μας λέει ο αντιπρύτανης Ερευνας και Διά Βίου Μάθησης του Πανεπιστημίου, καθηγητής Ιατρικής και διεθνούς κύρους βιολόγος, Σπύρος Γεωργάτος: «Εμείς ήδη πραγματοποιούμε τεστ. Είχαμε τον χώρο και την πιστοποίηση κι έτσι η ομάδα της Μικροβιολογίας έφτιαξε (με την αρωγή του πανεπιστημιακού νοσοκομείου) το εργαστήριο. Συνεργαζόμαστε στενά με το πανεπιστημιακό νοσοκομείο, που είναι νοσοκομείο αναφοράς, αλλά και με όλες τις άλλες νοσοκομειακές δομές του νομού». Στην ερώτηση αν χρειάστηκαν χρήματα για τον απαραίτητο εξοπλισμό, μας απαντά αφοπλιστικά: «Ναι, χρειάστηκε υποστήριξη. Οχι όμως μεγάλη.
Ηρθαμε σε επαφή με τον περιφερειάρχη κι εκείνος μας χορήγησε περί τις 40.000 που απαιτούνταν ώστε να αγοραστεί ο κατάλληλος εξοπλισμός». Το αποτέλεσμα; «Μέχρι να φτιαχτεί το εργαστήριο όλα τα δείγματα αποστέλλονταν στη Θεσσαλονίκη ή στο Παστέρ, στην Αθήνα, και ο χρόνος αναμονής για τη διάγνωση ήταν δύο με τρεις ημέρες. Τώρα έχουμε τα αποτελέσματα μέσα στην ημέρα ή το αργότερο την επομένη» .
Δεν περίμεναν κανέναν, δεν ρωτήθηκαν από κανέναν, δεν έμειναν αμέτοχοι. Να συμπληρώσουμε ότι το ίδιο γίνεται στην Πάτρα (και μάλιστα με δύο εργαστήρια), στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα και στο Ηράκλειο. Πού ήταν σε όλα αυτά η κυβέρνηση; Σε ποιο σχέδιο υπάρχει αυτή η σοβαρή παράλειψη;
Πριν σκεφτεί αν τα ιδιωτικά νοσοκομεία χρειάζονται βοήθεια προκειμένου να συνεισφέρουν (με το αζημίωτο, τόσο από το κράτος όσο και από τον πολίτη), ρώτησε όλες τις ιατρικές σχολές της χώρας αλλά και τα όποια κατάλληλα ερευνητικά κέντρα και εργαστήρια, αν και ποια βοήθεια χρειάζονται ώστε να βοηθήσουν τη χώρα; Δωρεάν;
Πρόκειται για ζήτημα που συνδέεται αυτομάτως με τον εθνικό συντονισμό και κατ’ επέκταση με την εθνική προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης και τη δημόσια υγεία, ζήτημα σαφώς πιο ζέον από την κάλυψη των ιδιωτικών νοσοκομείων για την ίδια δουλειά, για την οποία πληρώνονται κιόλας.

 

Το σκάνδαλο είναι πολλαπλό.
Α) Δεν είναι μόνον ότι η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε ένα σοβαρό εθνικό σχέδιο συντονισμού, ξεκινώντας από τα προφανή (βλ. ιατρικές σχολές και ερευνητικά κέντρα), εύκολα σκέφτηκε και έδωσε στα ιδιωτικά νοσοκομεία 30 εκατ. ευρώ. Είναι σκανδαλοδέστερο το γεγονός ότι δεν χρειαζόταν καν. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία μπορούν να αγοράζουν τα απαραίτητα περιβόητα κιτ της εξέτασης γιατί, πολύ απλά, πληρώνονται για να την κάνουν. Μην ξεχνάμε, 300 ευρώ έκαστη.
Β) Βασική και ακόμη πιο σκανδαλώδης παράμετρος της απόφασης για την ενίσχυση των ιδιωτικών νοσοκομείων είναι το γεγονός ότι έτσι δημιουργείται ένας αχρείαστος και κυρίως επιζήμιος για τη δημόσια υγεία ανταγωνισμός με τα δημόσια νοσοκομεία και τα ερευνητικά εργαστήρια σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση των ακριβών και ολοένα και περισσότερο δυσεύρετων κιτ εξέτασης.
Γ) Εστω και καθυστερημένα, την Παρασκευή 20 Μαρτίου, ανακοινώθηκε ότι καταρτίστηκε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την επιτροπή Δερμιτζάκη. Βασικός άξονας του σχεδίου, η δυνατότητα ανάπτυξης σε μικρό χρονικό διάστημα μεθοδολογίας εξέτασης με βασικά αντιδραστήρια. Προφανής σκοπός, η υποστήριξη και η αύξηση των εξετάσεων για τον κορονοϊό και συνεπώς ο έλεγχος της διάδοσης με παράλληλη μείωση του κόστους των εξετάσεων αυτών.
«Ολες οι ιατρικές σχολές μπορούν να κάνουν τα τεστ. Αλλες είναι έτοιμες και άλλες χρειάζονται το κιτ ή επιμέρους αντιδραστήρια. Εξαρτάται από τις υποδομές τους» διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ο κ. Γεωργάτος. Συνεπώς, το ζήτημα της σοβαρής αντιμετώπισης της κρίσης αυτής δεν περιορίζεται στα τρία πανεπιστήμια τα οποία, όπως αποκάλυψε το TVXS, με επιστολή τους στον πρωθυπουργό, δήλωσαν την πρόθεσή τους να βοηθήσουν και μάλιστα δωρεάν στην κρίσιμη μάχη που δίνει η χώρα.
Αφορά όλη την πανεπιστημιακή ιατρική και ερευνητική κοινότητα τις οποίες άφησε μόνες τους να δράσουν (ή και όχι) η κυβέρνηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση της επιτροπής Δερμιτζάκη έχει γίνει δεκτή και μένει να εγκριθεί το απαιτούμενο κόστος. Πρόκειται πράγματι για παρέμβαση σοβαρή και πολύτιμη για μια προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της πρωτοφανούς κρίσης στη δημόσια υγεία καθώς αναμένεται να είναι στη διάθεση του ΕΣΥ.
Ομως, πέρα από το γεγονός ότι θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα και χωρίς πολλή σκέψη από τον ίδιο τον ΕΟΔΥ, είναι αδιανόητο να μην έχουν ολοκληρωθεί ακόμα όλες οι απαραίτητες διαδικασίες. Τι περιμένει η κυβέρνηση; Πού είναι τα ανακλαστικά της; Αυτά που επέδειξε με τα 30 εκατ. προς τον ιδιωτικό τομέα και τα 11 εκατ. ευρώ για την καμπάνια «Μένουμε σπίτι» μέσω των ΜΜΕ, η οποία έπρεπε να προβάλλεται δωρεάν.
Δ) Τέλος, αποδεικνύεται σκανδαλωδώς φιλελεύθερη η τακτική από τη μια να αναζητείς και να εφαρμόζεις (να το αναγνωρίσουμε) εθνικά σχέδια που συμπεριλαμβάνουν ενεργοποίηση δυνάμεων του δημόσιου τομέα και από την άλλη να εντάσσεις στις πρώτες κιόλας δέσμες μέτρων ενίσχυσης το πακέτο των 30 εκατ. ευρώ προς τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Μοιάζει αντιφατικό, αλλά δεν είναι.

www.efsyn.gr

Μολυσματικές ασθένειες: Μύθοι και Γρίφοι...

Του Βασίλη Λύκου*

 

Οι προβολές του ανθρώπινου πληθυσμού, σε πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών, εκτιμούν ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα φτάσει στα 9,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους μέχρι τα μέσα του αιώνα και 11 δισεκατομμύρια μέχρι το 2100. Η αλματώδης αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού, η αλληλεπίδρασή του με την άγρια πανίδα και τα οικοσυστήματά τους καθώς και η αύξηση του διεθνούς εμπορίου και των μεταφορών είναι όλοι παράγοντες που πιθανόν θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο η ανθρωπότητα ασχολείται με την πρόληψη και τη θεραπεία επιδημιών, λένε οι ειδικοί. Στην πραγματικότητα η άνευ προηγουμένου, αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού, κατά το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα, που εκτοξεύθηκε από τα 2,5 δις. στα 6 δις. μπορεί να έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει τον τρόπο εμφάνισης των μολυσματικών ασθενειών.

Σύμφωνα με μια έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, φαίνεται ότι υπάρχει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του κινδύνου πανδημίας και της πυκνότητας του ανθρώπινου πληθυσμού. Εξετάζοντας τα σύγχρονα κρούσματα από τα μέσα του 20ού αιώνα, διαπιστώθηκε ότι ο ρυθμός εμφάνισης ασθενειών, που προκαλούνται από παθογόνους νέους μικροοργανισμούς στον άνθρωπο, έχει αυξηθεί σημαντικά με το χρόνο, παρά την πρόοδο της επιστήμης στην πρόληψη και τις τεχνικές διάγνωσης και παρακολούθησης. Περισσότερα από 300 νέα μολυσματικά νοσήματα εμφανίστηκαν μεταξύ του 1940 και του 2004, σύμφωνα με τη μελέτη. Ορισμένες από αυτές τις ασθένειες προκλήθηκαν από παθογόνους παράγοντες – ιογενείς της άγριας ορνιθοπανίδας, που έχουν μεταπηδήσει σε οικόσιτα ζωικά είδη και τελικά στον άνθρωπο όπως για παράδειγμα, ο ιός του Δυτικού Νείλου, ο κορωναϊός του SARS και ο ιός HIV. Ενώ άλλες προκλήθηκαν από μια νέα παραλλαγή ενός παθογόνου ιού, που εξελίχθηκε για να αναχαιτίσει τα διαθέσιμα φάρμακα π.χ. κατά της φυματίωσης και της ελονοσίας, αυξάνοντας την ανθεκτικότητά του σε αυτά.

Ορισμένοι παθογόνοι οργανισμοί δεν είναι καινούργιοι στον άνθρωπο αλλά η «επανεμφάνισή» τους αυξήθηκε δραματικά, κυρίως λόγω των αλλαγών που επέφεραν οι άνθρωποι σε παρθένα οικοσυστήματά – οικοτύπους ειδών άγριας ορνιθοπανίδας,  η οποία φέρει αυτά τα παθογόνα και που συνήθως δεν είναι μολυσματικά για την ίδια. Δηλαδή οι άνθρωποι λόγω υπερπληθυσμού και ανάγκης για εξοχική κατοικία διείσδυσαν με «τεχνητά» περιβάλλοντα εκεί όπου μέχρι πρότινος έβριθε η βιοποικιλότητα σε παρθένα οικοσυστήματα.  Επιπλέον εγκατέστησαν εκεί φάρμες οικόσιτων ζώων όπως π.χ. γουρούνια ή βοοειδή οπότε τα βακτήρια και οι ιοί της άγριας πανίδας (που μόνο ελάχιστα έχουμε ταυτοποιήσει) μεταπήδησαν μέσω αυτών των ζώων στον άνθρωπο, προκαλώντας επιδημίες και εν δυνάμει, λόγου του σύγχρονου τρόπου ζωής (αερομεταφορές – εκμηδενισμός των αποστάσεων, μεταφορά μέσω προϊόντων και βιομάζας και μαζί τους παθογόνων μικοοργανισμών χωρίς ανταγωνιστές στα νέα περιβάλλοντα), σε πανδημίες. Ωστόσο έχει βρεθεί ότι περισσότερο από το 70% των νέων λοιμώξεων – γνωστές ως «ζωονοσογόνες» ασθένειες – προκλήθηκαν από παθογόνους παράγοντες που προέρχονται από τα άγρια ζώα. Για παράδειγμα ο ιός Nipah, που προκαλεί φλεγμονή του εγκεφάλου και ξεκίνησε το 1999 στο Perak της Μαλαισίας ή ο κορωναϊός του SARS, που πρώτα μόλυνε έναν αγρότη, εντοπίζονται και οι δύο στους ιούς των νυχτερίδων δηλαδή είναι μεταλλαγμένα στελέχη που διαφέρουν σε κάποια γονίδια από τα αρχικά.

Σήμερα οι ερευνητές μελετούν τους τρόπους ταχύτερης ταυτοποίησης των ιών, έτσι ώστε τα εμβόλια να αναπτυχθούν νωρίς στη διαδικασία εντοπισμού και οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντος οικοσυστήματος για να εντοπίσουν τα σημερινά εξερχόμενα νοσήματα και να βρουν τον επόμενο αναδυόμενο ιό πριν βρει ανθρώπους. Όλα αυτά γίνονται σε μια προσπάθεια να έχουμε τις νέες δημιουργικές λύσεις που θα απέτρεπαν την γένεση πανδημιών σε έναν υπερκατοικημένο πλανήτη.

Με άλλα λόγια η προσπάθεια αυτή τη στιγμή έγκειται στον εντοπισμό νέων στελεχών που δύναται να προκαλέσουν πανδημία έχοντας από πριν κατασκευάσει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο δεδομένου ότι η πλειοψηφία των επιθετικών αυτών στελεχών είναι παλαιότεροι παθογόνοι, μεταλλαγμένοι πια, ιοί. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτες, έχει διαπιστωθεί ότι οι νέοι ιοί είναι πιθανότερο να εμφανιστούν σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου. Η τροπική Αφρική, η Λατινική Αμερική και η Ασία είναι εν δυνάμει γενεσιουργές εστίες έκτακτης ανάγκης λόγω υψηλής βιοποικιλότητας αλλά και αυξανόμενης ανθρώπινης αλληλεπίδρασης εκεί με το περιβάλλον. Και εφόσον ξεκινήσουν από εκεί οι νέοι ιοί, μπορούν εύκολα να «αεροδιακομιστούν» οπουδήποτε στον πλανήτη…

Όμως, αλήθεια είναι σε θέση η ανθρωπότητα, σήμερα, να αντιμετωπίσει τέτοιες γενικευμένες ασύμμετρες απειλές, προστατεύοντας το μέλλον της; Η απάντηση είναι ότι ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε αλλά θα χρειαστούμε ένα ισχυρό σύστημα δημόσιας υγείας προκειμένου να ανταποκριθούμε στην πληθυσμιακή αύξηση, την αστικοποίηση, τη γήρανση του πληθυσμού, την «έκρηξη» των αερομεταφορών και κυρίως, στην ολοένα και εντονότερη αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και άγριων ζώων, που προκαλούν νέες ασθένειες. Όμως πρέπει να κατανοήσουμε ότι το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι κάτι δεδομένο και δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόματα χωρίς περισσότερους πόρους και ανθρώπινο δυναμικό. Αντ’ αυτού παρατηρούμε συνεχώς περικοπές των κονδυλίων, που διατίθενται για τη δημόσια υγεία σε όλα τα κράτη παγκοσμίως. Παρόλα αυτά ακόμη και υποχρηματοδοτούμενο, αυτό το δημόσιο αγαθό των κοινωνιών έχει καταφέρει να διαγνώσκει, να εντοπίζει και να παροπλίζει σχετικά σύντομα μολύνσεις, που εξαπλώνονται γρήγορα, με την ανάπτυξη μεθόδων, που μπορούν να ανιχνεύσουν γρήγορα τη μόλυνση ακόμη και  πριν καν ένα άτομο αρχίσει να εμφανίζει συμπτώματα. Σκεφτείτε μόνο ότι μόλις περίπου, δύο μήνες μετά την ανακοίνωση της πανδημίας γρίπης των χοίρων το 2009 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αναπτύχθηκαν εμβόλια και η παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων αυτών ήταν σε εξέλιξη.

Από την άλλη μεριά σημαντικά βήματα πρέπει να γίνουν και στους τομείς της επιστήμης της περιβαλλοντικής διαχείρισης και της οικολογίας έτσι ώστε αφενός να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε τους ζωτικούς οικοτύπους της άγριας ζωής και αφετέρου να κατανοήσουμε την οικολογία των μολύνσεων μέσα από την αποκωδικοποίηση αυτής της συμβίωσης παθογόνων και μη μικροοργανισμών με αυτή καθαυτή την άγρια ζωή. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη φύση ύστερα από τόσα χρόνια εξέλιξης, για κάθε «κλειδί» υπάρχει ταυτόχρονα και μια «κλειδαριά», μόνο γι αυτό, που ελέγχει την υπεραύξηση ειδών έναντι κάποιων άλλων…

Όμως τίποτε απ’ όλα τα παραπάνω δεν δύναται να συμβεί αν πρώτα απ’ όλα δεν αλλάξουμε το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο, που ακολουθούμε έως τώρα, ως παγκόσμια κοινότητα. Αν δεν κατανοήσουμε ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε καταναλώνοντας λιγότερα, χρησιμοποιώντας ολοένα και πιο ελάχιστους φυσικούς πόρους με σεβασμό πάντα ως προς την αδιατάρακτη λειτουργία των οικοσυστημάτων που μας περιβάλλουν. Γιατί το μέλλον του πλανήτη δεν είναι συνυφασμένο απαραίτητα με το μέλλον της ανθρωπότητας και η γη θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται ακόμη και χωρίς το ανθρώπινο είδος. Το θέμα είναι αν εμείς θέλουμε & μπορούμε να συνεχίσουμε ΜΑΖΙ της αυτό το υπέροχο, συναρπαστικό ταξίδι…

*Βασίλης Λύκος: Βιολόγος, Διδάκτωρ Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Πανεπιστημίου Κρήτης

ecopress.gr

Τhe day after τι πρόσημο θα έχει;...

Γιάννης Πανούσης

"Είναι απολύτως εύλογο το γεγονός ότι αντίθετα με τις δυνάμεις της συντήρησης ,που βρίσκουν πάντα τον τρόπο να συστρατευθούν ενάντια σε ό,τι φαίνεται να τις απειλεί,οι δυνάμεις που εκφράζουν μία ριζική μεταρρυθμιστική βούληση είναι δύσκολο να...ευθυγραμμίζονται σε μία ενιαία πολιτική γραμμή"  Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Ο αόρατος Λεβιάθαν

Μέσα σ’ένα τοπίο αταξίας, ανισορροπίας και ασυνέχειας μη-ελέγξιμο,το οποίο προκάλεσε η Πανδημία, προκύπτουν αυτοπαθή ρίσκα και ετεροπαθείς κίνδυνοι, οι οποίοι προφανώς δεν είναι δίκαια και ισότιμα κατανεμημένοι και προφανέστατα σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικό πλαίσιο[χρόνου και χώρου]. Το ρίσκο το αναλαμβάνουμε ενώ τον κίνδυνο τον υφιστάμεθα αλλά η υποκειμενική αίσθηση του επερχόμενου ‘κακού’ μοιάζει να είναι κοινή.
Στην περίπτωση της διαχείρισης του Κορονοϊού,πέραν της υφέρπουσας κρίσης προοπτικής μιας κοινωνίας για την Επόμενη Μέρα αλλά και της μονοαξιακής προσέγγισης των εννόμων αγαθών και των δικαιωμάτων,τίθενται κι άλλα ευρύτερα ερωτήματα.

• πρόκειται για μία εφάπαξ κρίση, για μία κυκλική κρίση ή για μία μόνιμη κάθετη επιδημία, όπου η επ’αόριστον ανασφάλεια καθιστά αφόρητη την καθημερινότητα;
• πώς περνάει ‘αναίμακτα’ μία κοινωνία από το μακροεπίπεδο της καλής διαβίωσης στο μικροεπίπεδο της εν κινδύνω επιβίωσης;
• αναμένεται αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων προς το ‘αποστασιοποιημένο’ ή μήπως και αλλαγή τρόπου και φιλοσοφίας ζωής;
• το ηλικιακό κριτήριο, ως ατόμων με αυξημένο κίνδυνο θυματοποίησης,θα δημιουργήσει μία νέα κοινωνική κλίμακα αποκλεισμών;
• οι απαθείς μη-κινδυνεύοντες συμπεριφέρονται προς τις ευπαθείς κινδυνεύουσες ομάδες όπως πριν η ένεση ηθικής μήπως πρέπει να προηγείται του ενέσιμου εμβολίου;

Επειδή από τον Ψυχρό/Θερμό πόλεμο και τον Πυρηνικό/Ψυχολογικό πόλεμο έχουμε φτάσει σ’ένα Βιολογικο-ιατρικο-υγειονομικό πόλεμο το Κράτος (Θείας Πρόνοιας;) αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να μην αφήσουν να δημιουργηθεί the day after μία σκιώδης κοινωνία φόβου.

Όσον αφορά στην Αριστερά πρέπει η ηγεσία της, αλλά και κάθε μέλος, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει επαναφορά των πραγμάτων στην προ-ιϊκή ‘ομαλότητα’ και ότι είναι πολύ πιθανό να ξεπεταχθούν μορφώματα που θα χρησιμοποιήσουν μία λαϊκιστική σωτηρολογία για να δώσουν μία ψευδή αυτοπεποίθηση στους ταπεινωμένους ή γονατισμένους, από έναν Ιό, πρώην ελληνόμαγκες.

Πρέπει συνεπώς ν’ αλλάξουν η ρητορική, οι ιδεοληπτικές αναφορές, οι μαξιμαλισμοί, οι συμψηφισμοί, το στυλ (παντογνωσίας!) και βέβαια τα πρόσωπα, αν θέλει η Αριστερά να την ακούσει η νέα τάξη ανθρώπων που δεν χαιρετάνε, ούτε εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον.

Το Χάος γεννάει νέους νόμους συντήρησης και οι φοβισμένοι συσπειρώνονται γύρω από την εκάστοτε (πειστική ακόμα και πιεστική) εξουσία κι όχι γύρω από τους μελλοντολόγους ευτυχίας και τους γεφυροποιούς ανατροπής.

Και ο νοών, νοείτω... 

Πηγή: www.anoixtoparathyro.gr

Το ΜΕΤΑ είναι ΤΩΡΑ

 

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

Όχι δεν υπάρχει Μετά. Το Μετά είναι Τώρα. Τώρα που μας εξοντώνει ο κορωνοϊός και βρίσκουν την ευκαιρία να μας κατασπαράξουν οι μεγα-γύπες, έτσι «πτώματα», τσακισμένοι και περιδεείς καθώς είμαστε. Τώρα πρέπει να αντιδράσουμε. Αύριο θα είναι αργά.
Ο πόλεμος είναι τώρα, είναι ενάντια σε αυτούς που διέλυσαν τα οικοσυστήματα, αλλά και τα συστήματα υγείας, την εργασία, την ίδια την κοινωνία. Είναι αυτοί και οι «παπαγάλοι» τους, που ενθυλακώνουν 11 εκατομμύρια ευρώ για να μας πουν το απίστευτο ψέμα ότι «Είμαστε όλοι μαζί». Ότι είμαστε μαζί με αυτούς που έχουν πρόσβαση στην ιδιωτική νοσηλεία, ότι είμαστε μαζί με τους μεγα-πλούσιους που αναζητούν για την απομόνωσή τους λόγω του κορωνοϊού ιδιωτικά νησιά και υπερπολυτελή εναλλακτικά καταλύματα, όπως στο νησί Γκλάντεν της Καραϊβικής (κόστος 2.000 δολάρια τη βραδιά, Η Καθημερινή, 28.3.2020). «Είμαστε μαζί», λέει, με αυτούς που κερδίζουν από το θάνατό μας, από τα κοράκια που πωλούν στα νοσοκομεία 21 ευρώ τη μάσκα, και με τα κυβερνητικά σαπρόφυτα που αντί να επιτάξουν τις ιδιωτικές ΜΕΘ, αυξάνουν κατά 100% την αποζημίωση των κλινικαρχών.
Όχι, οι εργάτες στο Μπέργκαμο, που συνεχίζουν να πηγαίνουν στα εργοστάσια, χωρίς καμία προστασία, δεν είναι μαζί με τον εργοστασιάρχη, που είναι ασφαλής στη βίλα-μπούνγκερ του.  
Όχι, οι άστεγοι του Συντάγματος, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες της Μόριας δεν είναι μαζί με τον Μηταράκη και τους φασίστες που συνεχίζουν να τους κυνηγούν.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, που χειροκρότησε ένα βράδυ από το μπαλκόνι της και η Μαρέβα Μητσοτάκη, αυτοί οι πραγματικοί ήρωες, οι οποίοι ζητούν «όπλα» -μέσα προστασίας και προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία-, έγιναν τώρα «ιδεοληπτικοί της αριστεράς»! Για να επιβεβαιωθεί έτσι ότι είναι μέγα ψεύδος πως τάχα «είμαστε όλοι μαζί».
Μόνο «Ο λαός θα σώσει το λαό». Τώρα.
Τώρα που γίνονται χιλιάδες απολύσεις με την κάλυψη της κυβέρνησης. Τώρα που υπονομεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τώρα που μειώνονται κατά 50% οι μισθοί. Τώρα που προαναγγέλλονται μειώσεις των μισθών στο Δημόσιο. Τώρα που επιβάλλουν δήθεν «προσωρινά» αντεργατικά μέτρα, τα οποία όμως θα παραμείνουν. Τώρα που στρατιωτικοποιούν την κρίση, τη ρητορική τους και την κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τον μεγάλο φόβο. Τώρα που σχεδιάζεται η νέα αναδιανομή του πλούτου, με πρώτη ευνοημένη την ιδιωτική υγεία. Τώρα που δημιουργείται σε πολιτισμικό επίπεδο ο «κορωνο-άνθρωπος». Ο έμφοβος άνθρωπος, η μαριονέτα των «από πάνω».
Το Μετά είναι Τώρα. Ο αγώνας είναι τώρα. 
Είναι στα νοσοκομεία. Εκεί που γιατροί και νοσηλευτές, «άοπλοι», αλλά με αυταπάρνηση, δίνουν τη μάχη της ζωής. Είμαστε μαζί τους. Μ’ αυτούς/ές είμαστε όλοι μαζί. Ναι, γιατί «Ο λαός θα σώσει το λαό».
Ο αγώνας είναι τώρα. Είναι στους δρόμους της Αλληλεγγύης. Εκεί που το πρόσωπο της δυστυχίας ουρλιάζει σ’ όλους τους καιρούς. Εκεί όπου νεαρά παιδιά, νέοι και νέες, από τα Εξάρχεια και από παντού, σπάνε την απαγόρευση και μοιράζουν φαγητό και αντισηπτικό στους «ξεχασμένους» του… «Είμαστε όλοι μαζί». Είναι οι εθελοντές που συνεχίζουν να αγωνίζονται στα στρατόπεδα της ντροπής, στη Μόρια, στην Κω, στη Χίο. Αυτοί είναι οι πρωτοπόροι.
Είναι και εκείνοι που παλεύουν στα κοινωνικά δίκτυα για να μην περάσει το ψέμα, για να μη μας κάνουν κουρκούτι τον εγκέφαλο. Ναι, το κλείσιμο τον σούπερ μάρκετ την Κυριακή, είναι επιτυχία του κινήματος στο διαδίκτυο.
Αγωνιζόμαστε λοιπόν. Γιατί το Μετά είναι Τώρα.
Ψηλά το κεφάλι αδέρφια. Ο λαός θα σώσει το λαό.

Πηγή: artinews.gr

Θεσσαλονίκη πόλη φάντασμα

Με υπογραφή Αδωνη ανοχύρωτη η Θεσσαλονίκη

 

Το Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων λείπει σήμερα από την πόλη περισσότερο από ποτέ

Ρεπορτάζ Μαρίνα Αγγελάκη

•Εν συντομία
Με υπογραφή Αδωνη Γεωργιάδη έκλεισε στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2013, μαζί με άλλα δύο νοσοκομεία, το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων, κατά κοινή ομολογία απολύτως απαραίτητο σήμερα.
•Γιατί ενδιαφέρει
Οταν οι ειδικοί έβαζαν λουκέτο στα «αναπαραγωγικά».

 

Στο νούμερο 13 της οδού Γρηγορίου Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη  βρίσκεται από τα τέλη του 19ου αιώνα ένα από τα ιστορικά νοσοκομεία της πόλης. Θεμελιώθηκε τον Αύγουστο του 1893 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα ΙΙιέτρο Αριγκόνι για να στεγάσει το νοσοκομείο της ιταλικής κοινότητας. Ύστερα από 120 χρόνια συνεχούς λειτουργίας το άλλοτε ιταλικό Γενικό Νοσοκομείο «Βασίλισσα Μαργαρίτα» που έγινε από το 1945 το Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων της Θεσσαλονίκης μετέπειτα Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων, γνωστό ως Λοιμωδών- εκκενώθηκε του 2013 με υπουργική απόφαση. Τη χώρα κυβερνούσε ο Αντώνης Σαμαράς και υπουργός Υγείας ήταν ο Άδωνης Γεωργιάδης.

Με έντονη κριτική αντιμετωπίστηκε από την ιατρική και νοσηλευτική κοινότητα η κίνηση του σημερινού υπουργού Ανάπτυξης και αντιπροέδρου της ΝΔ να βάλει λουκέτο σε μια ειδική υγειονομική μονάδα 100 κλινών, ωστόσο οι αντιδράσεις δεν απέδωσαν. Στη Θεσσαλονίκη προκλήθηκε αναστάτωση στις εφημερίες, οι ασθενείς και το προσωπικό των καταργημένων νοσοκομείων διασπείρονταν εδώ κι εκεί, ενώ μέρος των εργαζομένων εξαναγκάστηκε ακόμη και να ξεσπιτωθεί στην Αθήνα. Ο νοσηλευτικός χάρτης της Θεσσαλονίκης άλλαξε.

«Οι γιατροί και οι νοσηλευτές του εργάζονται πλέον εδώ κι εκεί και όλη αυτή η εμπειρία της αντιμετώπισης λοιμωδών νοσημάτων αφέθηκι να χαθεί» Βασίλης Μπουλούκος Παθολόγος και γιατρός του Κοινωνικοί! Ιατρείου Θεσσαλονίκης

Θύμα του νεοφιλελευθερισμού

Επτά χρόνια μετά το φθινόπωρο του 2013 η πανδημία της Covid-19 βρίσκει τη Θεσσαλονίκη χωρίς τρία νοσοκομεία, Λείπει ειδικά το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων. Το κλείσιμό του συνδυάστηκε με το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα ότι η υγεία είναι αναπαραγωγική και πρέπει να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες που προορίζονται γι’ αυτήν.

Δεν ξέρουμε, λένε οι επιστήμονες πως θα εξελιχθεί η πανδημία όμως κάνεις δεν μπορεί να αμφισβητεί ότι θα χρειαστούν  περισσότερα κρεβάτια νοσηλείας και θάλαμοι απομόνωσης. Άραγε το Λοιμωδών της Θεσσαλονίκης πόσο χρήσιμο θα ήταν, και μάλιστα ως ειδική υγειονομική μονάδα, αν λειτουργούσε σήμερα; Αλλά κατά πόσο θα μπορούσε να επαναλειτουργήσει; Κατά πολλούς γιατρούς και νοσηλευτές που γνωρίζουν τη σημερινή κατάσταση των κτιρίων του, δεν θα μπορούσε να επαναλειτουργήσει άμεσα διότι έχει ερειπωθεί τόσο που χρειάζεται πολλή δουλειά. Άλλοι διαφωνούν.

«Εδώ στήσανε σκηνές έξω από νοσοκομεία αυτές τις μέρες, ένα κτίριο γιατί δεν μπορεί να λειτουργήσει;» μας απαντά ο παθολόγος και γιατρός του Κοινωνικού Ιατρείου Θεσσαλονίκης Βασίλης Μπουλούκος, υποστηρίζοντας ότι το Λοιμωδών αναμφίβολα θα ήταν απαραίτητο σήμερα. «Δίνουμε μια μάχη με ένα νοσοκομείο κλειστό και μάλιστα ένα ειδικό νοσοκομείο για λοιμώδεις παθήσεις. Φυσικά δεν μπορούμε να συγκριθούμε με πολιτικές χωρών που χτίζουν νοσοκομεία σε δέκα μέρες αλλά θεωρητικά μπορεί να λειτουργήσει όπως όλα τα νοσοκομειακά κτίρια που είναι κλειστά» σημειώνει. Εκτός όμως από τις κλίνες ενός ειδικού νοσοκομείου, σύμφωνα με τον κ. Μπουλούκο το σημαντικότερο πλεονέκτημα που θα διέθετε η πόλη αυτές τις δύσκολες μέρες, αν λειτουργούσε το Λοιμωδών, είναι το προσωπικό του: «Οι γιατροί και οι νοσηλευτές του θα μπορούσαν να δώσουν οργανωμένα κατευθυντήριες οδηγίες που θα λειτουργούσαν σαν κώδικας σε όλα τα νοσοκομεία. Όμως εργάζονται πλέον εδώ κι εκεί και όλη αυτή η εμπειρία της αντιμετώπισης λοιμωδών νοσημάτων αφέθηκε να χαθεί». Κατά τη γνώμη του κ. Μπαλούκου επίσης θα πρέπει να ανοίξει στον κόσμο και το στρατιωτικό νοσοκομείο, το 424 ΓΣΝΕ. «Είναι κλειστό σήμερα για τέτοια περιστατικά, έχει φτιαχτεί όμως με προδιαγραφές για ανάλογες συνθήκες, έτοιμο μάλιστα και για βιολογικό πόλεμο» μας λέει..

«Μεγάλο λάθος του Αδωνη»

Όπως μας είπαν γιατροί και νοσηλευτές που πέρασαν από το Λοιμωδών Θεσσαλονίκης, οι οποίοι είχαν διαφωνήσει έντονα με το κλείσιμό του γνωρίζοντας καλά το ειδικό έργο που παρείχε στη Βόρεια Ελλάδα, μαζί τους συντάχθηκε και το προσωπικό των γενικών κλινικών. Ήταν μεγάλος λάθος του Άδωνη Γεωργιάδη, τονίζουν, και εξηγούν ότι «καθώς δημιουργούνται πτέρυγες ειδικών παθήσεων μέσα σε ένα γενικό νοσοκομείο, διασπείρονται τα λοιμώδη σε τμήματά γενικών νοσημάτων» ενώ μας θυμίζουν ότι κάποιοι γιατροί εκείνη την εποχή είχαν προβεί σε εξώδικες διαμαρτυρίες εναντίον του υπουργείου Υγείας, το οποίο είναι πάντα υπεύθυνο για τη διασπορά μιας λοιμώδους νόσου.

Σύμφωνα με πληροφορίες που κυκλυψυρουν σε διαδρόμους νοσοκομείων της πόλης, κλιμάκιο τεχνικών αις 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης, στον έλεγχο και την εποπτεία της οποίας υπόκειται το κλειστό πια νοσοκομείο, εξέταοε προ ημερών τις εγκαταστάσεις του. Τις πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνει στο Documento ο διοικητικός διευθυντής του Δημήτριος Πνευματικός, τονίζοντας ότι ακόμη δεν έχει καθοριστεί τίποτε, ενώ επιφυλάχτηκε να μας απαντήσει λέγοντας μόνο πως κατά τη δική του γνώμη «απαραίτητες εργασίες είναι αναγκαίες ώστε το νοσοκομείο να γίνει ξανά λειτουργικό».

Η πρόθεση της κυβέρνησης πάντως να εξετάσει ιο ενδεχόμενο να επαναλειτουργήοει ιο εγκαταλειμμένο εδώ και επτά χρόνια Λοιμωδών υποδεικνύει ότι δεν έπρεπε να λείπει από τη Θεσσαλονίκη. Και αυιύ ακριβώς επισημαίνουν γιατροί και νοσηλευτές στο Documento απευθυνόμενοι στον τότε υπουργό Υγείας ο οποίος πριν από επτά χρόνια έβαλε λουκέτο σε περισσότερα από δέκα νοσοκομεία της χώρας: «Κύριε Γ'ωργιάδη, κανένα δημόσιο νοσοκομείο δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε ως ασύμφορη ούτε ως επικερδής επιχείρηοη που ανοίγει και κλείνει κατά το δοκούν αλλά ως κοινωνική δομή του κράτους που οφείλει να διατηρείται ανοιχτή και λειτουργική κάτω από όλες τις συνθήκες, υπηρετώντας αποκλειστικά και σωστά οργανωμένα υπηρεσίες δημόσιας υγειονομι κής περίθαλψης»

από εφημερίδα Documento 29/3/2020 σελ.13

Οι ΗΠΑ δημιουργούν συνθήκες «ολοκαυτώματος» με τον κορονοϊό

Μέλη της Μπολιβαριανής Εθνικής Αστυνομίας κουβαλούν κιβώτια με εξοπλισμό προστασίας όπως μάσκες, γάντια
 και θερμόμετρα υπερύθρων στο Εθνικό Πειραματικό Πανεπιστήμιο Ασφαλείας του Καράκας, στη Βενεζουέλα

Άρης Χατζηστεφάνου

 

Η Ουάσινγκτον ενισχύει τις κυρώσεις εναντίον εχθρικών κυβερνήσεων γνωρίζοντας ότι ο κορονοϊός θα προκαλέσει εκατόμβες νεκρών στα ήδη διαλυμένα συστήματα υγείας τους. Ετσι όμως δημιουργεί νέες εστίες εξάπλωσης του ιού για ολόκληρο τον πλανήτη.

«Είναι πρακτικά αδύνατον να εξωραΐσουμε επικοινωνιακά (spin) τις εικόνες Ισραηλινών στρατιωτών που θα πυροβολούν Παλαιστινίους ενώ αυτοί θα ζητούν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό». Το απόσπασμα δεν προέρχεται από κάποια απόρρητη αναφορά των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, αλλά από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Jerusalem Post.

Η συντάκτρια του κειμένου μάλιστα επισημαίνει ότι αυτό το σενάριο θα είναι «εφιαλτικό για τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας» (αναφέρεται προφανώς στην επικοινωνιακή διαχείριση και όχι στο γεγονός ότι θα πυροβολούν ασθενείς του κορονοϊού).

Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ένα αντίστοιχο άρθρο στα οθωμανικά «μέσα ενημέρωσης» την εποχή που οι δυνάμεις του Κιουταχή ετοιμάζονταν να κατασφάξουν τους πολιορκημένους του Μεσολογγίου, όταν αυτοί θα επιχειρούσαν τη μεγάλη έξοδο για να γλιτώσουν από την πείνα και τις επιδημίες. Στην εποχή όμως των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των απευθείας τηλεοπτικών συνδέσεων η επικοινωνιακή διαχείριση μιας πολιορκίας αποκτά τη δική της σημασία για τους πολιορκητές.

Αγόρι με προστατευτική μάσκα στη φαβέλα Πετάρε, Καράκας

Δυστυχώς, το σενάριο της Jerusalem Post δεν είναι διόλου υποθετικό. Στη Λωρίδα της Γάζας, όπου συνωστίζονται περίπου δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιοι χωρίς στοιχειώδη πρόσβαση σε φάρμακα, ιατρικό προσωπικό ή ακόμη και τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό, έχουν ήδη σημειωθεί τα πρώτα κρούσματα του κορονοϊού.

Το Ισραήλ έχει δημιουργήσει έναν θάλαμο αναπαραγωγής του ιού, ο οποίος μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε ολοκαύτωμα όχι μόνο τους Παλαιστινίους αλλά και αρκετές ακόμη γειτονικές χώρες φτάνοντας σύντομα και στην Ευρώπη.

Τη στιγμή όμως που η γειτνίαση των Ισραηλινών πολιορκητών με τους Παλαιστίνιους πολιορκημένους προκαλεί (τουλάχιστον επικοινωνιακό) πονοκέφαλο στο Τελ Αβίβ, δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο και για την Ουάσινγκτον, η οποία κλιμακώνει εξ αποστάσεως τον οικονομικό αποκλεισμό των αντιπάλων της.

Καθώς η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει τα πρώτα κρούσματα του κορονοϊού, με τα νοσοκομεία της να βρίσκονται σε πλήρη διάλυση από τις πολυετείς κυρώσεις, η Ουάσινγκτον επικήρυξε τον Νικολάς Μαδούρο και στελέχη της κυβέρνησής του για «ναρκοτρομοκρατία». Η συγκεκριμένη κατηγορία επιτρέπει στις ΗΠΑ να εντείνουν τον αποκλεισμό, που σύμφωνα με ανεξάρτητους αναλυτές έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή τουλάχιστον 40.000 ανθρώπων.

Να σημειωθεί ότι ακόμη και οργανώσεις που είναι ιδιαίτερα εχθρικές προς την κυβέρνηση Μαδούρο έχουν απορρίψει ως αβάσιμες τις κατηγορίες του Λευκού Οίκου για τoν ρόλο της Βενεζουέλας σε δίκτυα εμπορίας ναρκωτικών. Συγκεκριμένα η οργάνωση WOLA (Washington Office on Latin America), στηριζόμενη σε στοιχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, απέδειξε ότι οι ποσότητες κοκαΐνης που περνούν από τη χώρα είναι αμελητέες σε σχέση με τα δίκτυα που λειτουργούν από φιλικές προς τις ΗΠΑ χώρες.

Η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη στο Ιράν. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Τζέφρι Σακς, το γεγονός ότι η χώρα έχει το 1,1% του παγκόσμιου πληθυσμού αλλά το 11,2% των θυμάτων από τον κορονοϊό σχετίζεται άμεσα με τις αμερικανικές κυρώσεις, οι οποίες μείωσαν την παραγωγή πετρελαίου κατά 1,8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα (περίπου 50%).

Οσο όμως οι νεκροί αυξάνονται στο Ιράν και τη Βενεζουέλα τόσο ενισχύονται και οι αμερικανικές κυρώσεις, με τις οποίες η Ουάσινγκτον ελπίζει να οδηγήσει στην επιβολή φιλικών καθεστώτων, όπως του επίδοξου πραξικοπηματία Χουάν Γουαϊδό. Το τελευταίο δεκαήμερο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επέβαλε κυρώσεις σε εννέα εταιρείες που εμπορεύονταν πετρέλαιο με το Ιράν αλλά και στη μοναδική εταιρεία που συνέχιζε να αγοράζει πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, για λογαριασμό της Ρωσίας.

Σύμφωνα όμως με τον Τζέφρι Σακς, κόβοντας κάθε πηγή χρηματοδότησης οι ΗΠΑ δεν διαλύουν απλώς τα δημόσια συστήματα υγείας αλλά απαγορεύουν και στις κυβερνήσεις να επιδοτήσουν τους πολίτες τους ώστε να μπορούν να μείνουν στο σπίτι τους και να αποτρέψουν την εξάπλωση του ιού.

Να σημειωθεί ότι σε αυτή την προσπάθεια οι ΗΠΑ φαίνεται να χρησιμοποιούν ανοιχτά πλέον και το ΔΝΤ. Το Ταμείο αρνήθηκε τη χορήγηση δανείου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Βενεζουέλα, με το πρόσχημα ότι δεν είναι σαφές ποια είναι η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Το μήνυμα ήταν σαφές: αν δεν αναλάβει την εξουσία ο Γουαϊδό, ο πληθυσμός σας θα υποστεί τις συνέπειες της πανδημίας.

Καθώς όμως οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ και άλλων συμμάχων τους δημιουργούν υγειονομικές βόμβες, από τις οποίες θα μπορούσαν να υπάρξουν δεκάδες χιλιάδες νεκροί, ολόκληρος ο πλανήτης κινδυνεύει να χάσει τη μάχη για τον έλεγχο τα πανδημίας.

Οι σύγχρονοι πολιορκητές θα πρέπει να θυμούνται ότι ακόμη και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, που εκμεταλλεύτηκαν την επιδημία που έπληξε την Αθήνα στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, τελικά αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από την περιοχή καθώς άρχισαν να μολύνονται και οι δικοί τους στρατιώτες.

info-war.gr

www.efsyn.gr

Η εντατική μπίζνα και οι τεσταρισμένοι παρουσιαστές της ομοψυχίας

 

Ναι, να είμαστε όλοι μαζί οι Έλληνες αλλά με βάση την αλήθεια, όχι το βόλεμά τους

Κώστας Βαξεβάνης

 

Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, με την πανδημία έχουμε δύο εικόνες. Η μία είναι η διαγγελματική στην οποία ο πρωθυπουργός , σε πρώτο πρόσωπο συνήθως, δίνει οδηγίες στους πολίτες φροντίζοντας να τους καθιστά υπεύθυνους για όσα συμβαίνουν. Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται με τις επίσημες ανακοινώσεις με στατιστικά στοιχεία ή με τις απαξιωτικές προτροπές της νέας κυβερνητικής εκπροσώπου κυρίας Πελώνη, η οποία σε κάθε σοβαρή ερώτηση δημοσιογράφου συνιστά «να μην κάνουμε μικροπολιτική». 

Υπάρχει εδώ και μέρες η εικόνα που δίνεται από το μέτωπο της μάχης. Γιατροί, νοσηλευτές, συγγενείς νοσούντων, δημοσιοποιούν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την έλλειψη μέτρων προστασίας. Κάπου στα Γιάννενα, οι γιατροί κατασκεύασαν μόνοι τους μάσκα πατέντα για να κάνουν τη δουλειά τους. Τα βλέπεις και αναρωτιέσαι, «καλά τον ιό δεν μπορούμε να τον χτυπήσουμε. Μάσκες και αναλώσιμα δεν μπορούσαμε να έχουμε προμηθευτεί την εποχή που η κυβέρνηση διαβεβαίωνε πως είμαστε θωρακισμένοι; Ελληνικές βιομηχανίες δεν υπάρχουν για να συμβάλουν στην κατασκευή μέτρων προστασίας;». 

Και ενώ σταθμίζοντας τις δύο εικόνες προσπαθείς να βρεις το δίκιο του καθενός, η κυβέρνηση φροντίζει να κάνει ξεκάθαρα τα πράγματα. Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ο πρωθυπουργός φρόντισε να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις του. Ενώ βρισκόμαστε σε πόλεμο όπως μας έχει διαβεβαιώσει ο ίδιος, δεν φρόντισε να επιτάξει τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και τα διαγνωστικά κέντρα και να τα θέσει υπό το συντονισμό της Πολιτικής Προστασίας για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Αντιθέτως νοίκιασε πρακτικά τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) των ιδιωτικών θεραπευτηρίων, σε τιμές διπλάσιες από αυτές που προβλέπονταν ως σήμερα από τον ΕΟΠΥΥ. Ενώ μας μαστίζει η υγειονομική κρίση και ισοπεδώνεται το Δημόσιο σύστημα Υγείας το οποίο πρέπει να ενισχυθεί, ο τομέας της ιδιωτικής Υγείας εισπράττει είτε με την ενοικίαση των ΜΕΘ στο κράτος είτε κάνοντας ακριβά τεστ για τον κορονοϊό σε έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι μάλιστα διαλαλούν στα social media πως έκαναν το τεστ βγάζοντας τη γλώσσα στους πληβείους που στημένοι στο τηλέφωνο στη γραμμή του ΕΟΔΥ, προσπαθούν να πείσουν πως χρειάζονται τεστ. Μια 40χρονη γυναίκα , με σοβαρά προβλήματα πέθανε αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει τον ΕΟΔΥ πως χρειάζεται τεστ γιατί είχε προβλήματα δύσπνοιας που είχαν επιδεινωθεί. 

Η κυβέρνηση λοιπόν , με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, φρόντισε τα ιδιωτικά θεραπευτήρια να αποζημιωθούν με 30 εκατομμύρια ευρώ για τα τεστ που έχουν κάνει, φυσικά στη συγκεκριμένη κατηγορία των κατεχόντων. Με τα χρήματα αυτά, το ελληνικό Δημόσιο Σύστημα θα είχε κάνει δεκαπλάσια τεστ, αλλά προείχε φαίνεται η εξυπηρέτηση των αγχωμένων επωνύμων και η εξασφάλιση του εισοδήματος της επιχειρηματικότητας στο χώρο της Υγείας. 

Από όλη αυτή την κρίση, το Δημόσιο σύστημα Υγείας θα βγει ισοπεδωμένο, ενώ για το ιδιωτικό σύστημα, θα είναι απλώς μπίζνες και έσοδα. Θα κάνω και την δυσάρεστη πρόβλεψη πως όταν τελειώσει η περιπέτεια, ο  πρωθυπουργός της χώρας θα σταθεί πάνω στα ερείπια της Δημόσιας υγείας και θα αναγγείλει πως θα επιδοτήσει τους ιδιώτες της Υγείας επειδή συνέβαλαν στην κρίση. Φαντάζομαι και εκείνοι με κάποιο τρόπο θα ανταποδώσουν την ευεργεσία.

Αυτή είναι η κατάσταση και θυμίζει σε πολλά την οικονομική κρίση και την αντιμετώπισή της. Πώς το έλεγαν οι εφευρετικοί μαυραγορίτες της οικονομικής κρίσης; «Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία». Διαχρονική αξία και οι κρίσεις και οι μαυραγορίτες της. 

Δυο λόγια μόνο για το μιντιακό σύστημα, τους παρουσιαστές και τις τηλεπερσόνες που αφού έφαγαν τα θαλασσοδάνεια ανέλαβαν και πάλι το ρόλο του μπούλινγκ και της ενοχοποίησης όσων αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Τους παρατηρώ να φτιάχνουν πάλι τις γραβάτες και να εξακοντίζουν τις γνωστές κατηγορίες πως «είναι απαράδεκτο κάποιοι να κάνουν μικροπολιτική και να διχάζουν τους έλληνες». Φαντάζομαι πως δεν θεωρούν διχασμό να πεθαίνει μια μάνα 40 ετών με τρία παιδιά γιατί δεν της έκαναν τεστ ώστε να νοσηλευτεί,  ενώ οι ίδιοι να έχουν κάνει το δικό τους τεστ (επιδοτούμενο πλέον) αν και ασυμπτωματικοί. Ναι, να είμαστε όλοι μαζί οι Έλληνες αλλά με βάση την αλήθεια, όχι το βόλεμά τους. Άντε 

 

ΥΓ.: Επειδή σήμερα είναι και Εθνική γιορτή, να θυμίσω πως σε όλες τις μάχες δεν ήμασταν όλοι μαζί. Υπήρχαν οι Μακρυγιάννηδες και οι Φαναριώτες, οι Λεωνίδες και οι Εφιάλτες, οι Αντιστασιακοί και οι δοσίλογοι. Οπότε είναι ανάγκη αυτό το «όλοι μαζί» για να αποκτά αξία, να απαντά στο ερώτημα «σε τι;»

www.koutipandoras.gr

Απαιτείται πλήρης ανάπτυξη ενός κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος Υγείας

 

Κώστας Πελετίδης Δήμαρχος Πατρέων

 

Ζούμε σε μία περίοδο δοκιμασίας της δημόσιας υγείας. Απαιτούνται -και σωστά- μέτρα σε πολλές κατευθύνσεις. Μέσα σε αυτά τα μέτρα είναι και αυτά του περιορισμού μετακίνησης, των ατομικών μέτρων προστασίας από τον ιό. Σωστά υπάρχει καταιγισμός από μηνύματα για ατομική πρόληψη, αλλά όλα αυτά δεν πρέπει να μας πάνε στην άλλη άκρη, να καλούμαστε εκτός από το να κλειστούμε σπίτι, να κλείσουμε και το μυαλό μας, το στόμα μας, να σιωπήσουμε. Να θεωρείται ένοχος ο λαός, ο ίδιος ο άρρωστος, επειδή το δημόσιο σύστημα υγείας είναι ανεπαρκέστατο.

▶ Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, βγαίνουν στην επιφάνεια για ακόμα μία φορά μία σειρά αλήθειες που δεν μπορούμε να τις προσπεράσουμε. Για να δούμε μερικές από αυτές
Ζήσαμε μία περίοδο απαξίωσης από το κυρίαρχο σύστημα της έννοιας του δημόσιου και κοινωνικού αγαθού, που η δημόσια υγεία θεωρούνταν «κόστος» και οι εργαζόμενοι που θα έπρεπε να τη στελεχώσουν «έξοδο». Επί σειρά ετών, προχωράει η ολοένα και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας, οι υπηρεσίες της γίνονται ανταποδοτικές.
Ταυτόχρονα με αυτά, διεξάγεται και η αντίστοιχη «πλύση εγκεφάλου» στους εργαζόμενους, συνολικά στα λαϊκά στρώματα, ώστε να πειστούν ότι οι υπηρεσίες θα γίνουν καλύτερες αν εμπλακεί το ιδιωτικό κεφάλαιο, ότι είναι πιο σωστό «ό,τι πληρώνει ο καθένας, τόσα να λαμβάνει κιόλας». Ότι θα είναι «καλύτερα» για το δημόσιο, αν το υγειονομικό υλικό αγοράζεται με βάση τη χαμηλότερη προσφορά, η οποία μπορεί να προέρχεται από την Ελλάδα, από τη Ρωσία, από την Κίνα κτλ. Ότι είναι «μαξιμαλισμός» να ζητάμε πιο πολλά Νοσοκομεία, Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που να επαρκούν για όλο τον πληθυσμό, πολιτική πρόληψης για το λαό μας. Ο «εξορθολογισμός» της κρατικής πολιτικής στην Υγεία, λοιπόν, πέρασε μέσα από τη μείωση της χρηματοδότησης, το πάγωμα των προσλήψεων, την αποσάθρωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Στην πόλη μας εκφράστηκε επιπλέον με ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό στα δύο Νοσοκομεία μας, κλείσιμο του Νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος, του 409.

▶ Η εξέλιξη της επιδημίας του νέου κορωνοϊού, έφερε πλήρως στο φως το πόσο ανύπαρκτη και υποτυπώδη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) έχουμε.
Αναδείχτηκε ότι η προτροπή, πως όσοι εμφανίζουν ήπια συμπτώματα θα πρέπει να παραμείνουν σπίτι τους και να συμβουλεύονται το γιατρό τους, ώστε να μη δημιουργείται συμφόρηση στα νοσοκομεία, δεν μπορεί να υποστηριχθεί από την ΠΦΥ. Έτσι, αναγκάζεται ο λαός να βάζει το χέρι στην τσέπη –αν έχει-, για να βρει κάποια υποστήριξη.
Μόλις πριν από δύο μέρες (!!!) άρχισε στις μονάδες της ΠΦΥ η ενημέρωση για το πώς χρησιμοποιούνται τα Μέσα Ατομικής Προστασίας, τα οποία δεν υπάρχουν ακόμα, αλλά αναμένονται. Με την κατάσταση που επικρατεί στην ΠΦΥ, γίνεται κατανοητό το γιατί δεν της ανατέθηκε η εξέταση και λήψη επιχρίσματος για την ανίχνευση του κορωνοϊού, πέραν του γεγονότος ότι δεν υπήρχαν αντιδραστήρια για την εξέταση. Αλήθεια, γιατί ένα διαγνωστικό τεστ για τον κορωνοϊό να έχει τόσο μεγάλο κόστος. Αν δεν ήταν η αγορά, δεν θα ήταν πάμφθηνο; Αν γινόταν η εξέταση σε όσους είχαν συμπτώματα, θα ήταν πολύ πιο εύκολη η αντιμετώπιση και ο έλεγχος της διασποράς του κορωνοϊού.

▶ Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, καταρρίπτονται τα ιδεολογήματα και ο κυνικός ισχυρισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι «η αγορά μπορεί να ανταποκριθεί προς όφελος όλων».
Αποδεικνύεται πόσο μακριά από τις ανάγκες του λαού είναι οι επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ στον τομέα της Πρόληψης, Προστασίας και Προαγωγής Υγείας – Ανάπτυξης των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας. Ο όλος σχεδιασμός τους, πέραν των ωραίων εκθέσεων, έχει ως στόχο με ελάχιστους πόρους να δίνουν τις κατευθύνσεις και με ένα συνονθύλευμα φορέων να παρέχεται η ΠΦΥ από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους επιχειρηματικούς ομίλους στην Υγεία, τους Δήμους, τις ΜΚΟ.
Δυστυχώς, σε αυτές τις επιλογές έχουν σύμμαχο την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων στην Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων, οι οποίες θέλουν να αναλάβουν την αρμοδιότητα της ΠΦΥ οι Δήμοι. Επιλογές που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα που ζούμε σήμερα, η οποία δείχνει το πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι σχεδιασμοί.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίος ένας κρατικός ενιαίος σχεδιασμός και όχι επιλογές τέτοιες που υποσκάπτουν τον ενιαίο χαρακτήρα και οδηγούν κάθε Δήμο ξεκομμένα να ψάχνει να βρει λύσεις.
Απαιτείται πλήρης ανάπτυξη ενός κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος Υγείας, με Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου, πλήρως στελεχωμένα με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, υγειονομικούς όλων των κλάδων, με σύγχρονο εξοπλισμό, με όλη την αναγκαία χρηματοδότηση. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές οικογένειες.
Ήρθε σήμερα η ώρα –πιο έντονα απ’ ότι σε άλλες στιγμές- να αποδειχτεί στην πράξη αν η πολιτική που ακολουθείται επιβεβαιώνεται ή όχι, δυστυχώς μετρώντας παράλληλα θύματα, στη χώρα μας, αλλά και στην Ιταλία, στη Γαλλία, σε όλο τον κόσμο. Αποδεικνύεται ότι η Υγεία δεν μπορεί να αφεθεί στο έλεος του κέρδους, στους νόμους της αγοράς. Δεν μπορεί κανείς να κάνει ότι δε βλέπει πως όπου υπήρχε ικανοποιητική δυνατότητα πρόσβασης του πληθυσμού σε επαρκείς υπηρεσίες περίθαλψης, η θνητότητα (θάνατοι επί % των νοσούντων) ήταν της τάξης του 0,3%, ενώ όπου δεν υπήρχε τέτοια πρόσβαση η θνητότητα ήταν υπερδεκαπλάσια, 3-5%.

▶ Όταν λοιπόν η κυβέρνηση βάζει μπροστά την ατομική ευθύνη για τον περιορισμό της πανδημίας, αυτό είναι ένα το κρατούμενο και βλέπουμε ότι η πλειοψηφία του λαού αντιμετωπίζει με αίσθημα ευθύνης το θέμα της δημόσιας υγείας που περνάει η χώρα μας.
Το μείζον όμως ζήτημα είναι η ευθύνη του κράτους (μέσω των κάθε φορά κυβερνώντων) για την εξασφάλιση όλων των μέσων, ώστε να ενισχυθεί το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Αναρωτιόμαστε, γιατί δεν προσλαμβάνεται μόνιμο προσωπικό, γιατί επιμένει η κυβέρνηση με τους επικουρικούς, οι οποίοι μέχρι να εκπαιδευτούν, να έχουν την απαιτούμενη εμπειρία, θα φτάσει η ώρα να φύγουν; Είναι αντικειμενικό το 2020 να γίνεται έκκληση για εθελοντές στα Νοσοκομεία μας, όταν είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε αρκετούς επιστήμονες Υγείας και μάλιστα όταν έχουμε κατηγορηθεί πολλές φορές ότι «παράγουμε πολλούς επιστήμονες» και ότι «τα Πανεπιστήμιά μας βγάζουν πιο πολλούς γιατρούς από όσους μπορούμε να απορροφήσουμε»;
Θεωρούμε, επίσης, απαράδεκτο, το 2020 η χώρα μας να μην μπορεί να εξασφαλίσει με ίδια μέσα το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, να μην έχει άμεση πρόσβαση στα Μέσα Ατομικής Προστασίας (μάσκες, γάντια κλπ.), σε όλο τον αναγκαίο εξοπλισμό που χρειάζεται και να περιμένουμε να μας τροφοδοτήσει η Κίνα και η Ρωσία. Ο παγκόσμιος πληθυσμός να περιμένει φάρμακα και εμβόλια και τα μονοπώλια να ανταγωνίζονται ποιος πρώτος θα έχει την πατέντα του εμβολίου, του φαρμάκου που θα αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό.
Πρέπει να αναλογιστούμε αν αυτό είναι σε αντιστοιχία με όλα τα παχιά λόγια περί ανάπτυξης που ακούγαμε τόσο καιρό, η οποία θα ωφελούσε κάποια στιγμή και τα λαϊκά δικαιώματα. Είναι η κατάλληλη ώρα να σκεφτούμε αν τα δικαιώματά μας και οι ανάγκες μας, τόσο στην Υγεία, όσο και σε μία σειρά ακόμα τομείς, όπως η πρόσβαση σε αξιοπρεπείς δημοτικές υπηρεσίες, η ολοκληρωμένη μόρφωση για το λαό και τα παιδιά του, η διατροφή του λαού μας, η πρόσβαση στον πολιτισμό και στον αθλητισμό, μπορούν και πρέπει να εξαρτώνται από τον κάθε φορά προσανατολισμό των επενδυτών, εγχώριων και διεθνών.

▶ Ο συλλογισμός αυτός, αν τον ακολουθήσουμε μέχρι τέλους, μας δείχνει ότι ο «φοβερός» καπιταλιστικός σχεδιασμός, ο καπιταλιστικός δρόμος που παρουσιάζεται ως μονόδρομος, αφήνει εκτεθειμένη τη χώρα μας και το λαό της, καθημερινά αλλά και σε κρίσιμες στιγμές.
Ένα άλλο ζήτημα που χρειάζεται την προσοχή μας, είναι ότι σε αυτές τις δύσκολες ώρες για τους λαούς, δεν είναι το μοναδικό μέλημα όλων η αντιμετώπιση της πανδημίας. Η εξάπλωση του κορωνοϊού αξιοποιείται πολύπλευρα από τις αστικές τάξεις όλων των χωρών, μαζί και από τη δική μας.
Κάποιοι σχεδιάζουν, «ονειρεύονται» ανακατατάξεις της οικονομικής και πολιτικής δύναμης ανάμεσα στα ισχυρά κράτη. Άλλοι θέλουν να συνηθίσουμε στην καταστολή, ώστε να έχουν έτοιμα τα εργαλεία, νομοθετικά και άλλα, για την αντιμετώπιση οποιωνδήποτε «έκτακτων καταστάσεων» προκύψουν. Πολλοί, όπως ο ΣΕΒ, διάφοροι σύνδεσμοι εργοδοτών, βλέπουν την κατάσταση σαν ευκαιρία για να περάσουν αδιαμαρτύρητα αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στις οποίες στόχευαν εδώ και χρόνια και με την κινητοποίηση του εργατικού – λαϊκού κινήματος άλλες ακυρώθηκαν και άλλες καθυστέρησαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γενίκευση της τηλεργασίας, ένα πάγιο αίτημα των ομίλων, του ΣΕΒ, το οποίο θα συμβάλλει στην ακόμα μεγαλύτερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, στην κατάργηση της συλλογικότητας.
Αν η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων είναι πρόσκαιρη και οφείλεται αποκλειστικά στον κορωνοϊό, αναρωτιόμαστε αν τα σούπερ-μάρκετ, που αυτή την περίοδο αύξησαν την κερδοφορία τους, θα προχωρήσουν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, χωρίς τετράωρα, εξάωρα, part time, μισθούς δούλου. Έχουμε πείρα και γνωρίζουμε την απάντηση.
Βλέπουμε δηλαδή ότι ο κορωνοϊός μπορεί να λειτουργήσει και ως επιταχυντής μία σειράς εξελίξεων, χωρίς να είναι η αιτία τους –όπως θα θελήσουν να μας πείσουν-, για παράδειγμα σε μία πιθανή ύφεση στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία.
Όλοι καταλαβαίνουμε ποιος θα πληρώσει «το μάρμαρο». Όμως γνωρίζουμε ότι το λαϊκό κίνημα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη και πρέπει να παλέψουμε να μη «φιμωθεί» ούτε την περίοδο που διανύουμε. Υπερασπιζόμαστε με όλα τα μέσα τη δημόσια υγεία, τα λαϊκά δικαιώματα συνολικά, δεν αφήνουμε στο σύστημα δρόμους ανοιχτούς για να μας κάνει το κεφάλι «κουρκούτι», να σκεφτόμαστε όπως αυτό θέλει.
Προσέχουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, για να είμαστε όλοι παρόντες και δυνατοί, ώστε να διεκδικήσουμε και να οικοδομήσουμε το αύριο. Ένα αύριο που πρέπει να ανήκει σε όλη την κοινωνία και όχι σε όσους ζουν εις βάρος της.

Πηγή: e-patras.gr

Γιατί ο Π.Ο.Υ. επιμένει ότι το lockdown δεν αρκεί – Τι συμβαίνει με τα μαζικά test

 

Παναγιώτης Σωτήρης

 

Οι δηλώσεις του επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγιεσούς στις 25 Μαρτίου ήταν σαφείς. Αφού ανέφερε ότι όλο και περισσότερες χώρες εφαρμόζουν μέτρα lockdown, έσπευσε να υπογραμμίσει ότι αυτά δίνουν απλώς ένα παράθυρο ευκαιρίας για να ξεδιπλωθούν τα μέτρα που πραγματικά μπορούν να αντιμετωπίσουν την πανδημία.
Γι’ αυτό και επανέλαβε τις έξι βασικές συστάσεις του ΠΟΥ: Πρώτον, την επέκταση, εκπαίδευση και ενεργοποίηση του αναγκαίου νοσηλευτικού προσωπικού και προσωπικού δημόσιας υγείας σε κάθε χώρα. Δεύτερον, την εφαρμογή ενός συστήματος για τον εντοπισμό κάθε υπόπτου κρούσματος σε επίπεδο κοινότητας. Τρίτον, την αύξηση της παραγωγής και της διαθεσιμότητας των τεστ. Τέταρτον, τον εντοπισμό, την προσαρμογή και τον εξοπλισμό εγκαταστάσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη νοσηλεία και απομόνωση ασθενών. Έκτον, την ανάγκη όλη η διακυβέρνηση πρέπει να επικεντρωθεί στον περιορισμό και τον έλεγχο του COVID-19.
Η αναφορά αυτή ήρθε, για άλλη μια φορά, να υπενθυμίσει ότι για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όπως και για τους περισσότερους ειδικούς στη Δημόσια Υγεία, η αντιμετώπιση μιας πανδημίας δεν μπορεί να περιοριστεί στα μέτρα περιορισμού και φυσικής αποστασιοποίησης, αλλά θα πρέπει να είναι μια συνολική προσέγγιση.

 

Η σημασία των μαζικών τεστ

Η σημασία των μαζικών ελέγχων στον πληθυσμό για τον εντοπισμό πιθανών κρουσμάτων είναι ένα σημείο στο οποίο επανέρχεται και ο ΠΟΥ και αρκετοί ειδικοί. Οι λόγοι για αυτό είναι δύο.
Πρώτον, όσο πιο πολλοί έλεγχοι γίνουν, τόσο πιο πολλά κρούσματα θα εντοπιστούν και θα ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για να μην υπάρξει παραπέρα διασπορά μέσα στην κοινότητα. Γιατί κάποιος που γνωρίζει ότι είναι θετικός θα μπορεί να εφαρμόσει πολύ πιο αυστηρά του κανόνες «αυτο-απομόνωσης», αλλά και να νοσηλευτεί σε συνθήκες απομόνωσης. Αντίστοιχα, θα μπορούν να ελεγχθούν και οι στενές επαφές του και άρα επίσης να εντοπιστούν ακόμη περισσότερα κρούσματα και επίσης να απομονωθούν.
Διαφορετικά, ακόμη και με τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας και της κίνησης και τον περιορισμό των συναναστροφών θα συνεχίζει να υπάρχει διασπορά, έστω και σε μικρότερη κλίμακα από ό,τι εάν δεν είχαν ληφθεί καθόλου μέτρα. Χωρίς ριζικό περιορισμό της διασποράς που μπορεί να γίνει ακόμη και εντός των μέτρων περιορισμού, π.χ. εντός των οικογενειακών συναναστροφών ενός νοικοκυριού, θα συνεχίσουμε να έχουμε κρούσματα και μάλιστα με αυξημένη έκθεση σε κίνδυνο των ευάλωτων μελών των νοικοκυριών όπως είναι οι ηλικιωμένοι.
Δεύτερον, γιατί όσο πιο πολλά τεστ γίνουν τόσο καλύτερη εικόνα θα αποκτήσουμε για την πραγματική δυναμική της πανδημίας και ως προς το πόσο μεταδοτική είναι και ως προς το πόσο θανατηφόρα. Και αυτά δεν είναι απλώς στατιστικά μεγέθη. Είναι παράμετροι που ορίζουν και κατευθύνεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Ι. Ιωαννίδης, καθηγητής Παθολογίας και Επιδημιολογίας και Πληθυσμιακής Υγείας του Πανεπιστημίου Stanford, «χωρίς να έχουμε κάποια δεδομένα από την πραγματική συχνότητα της λοίμωξης στον γενικό πληθυσμό, δεν ξέρουμε καν αν η καραντίνα απέδωσε, για πόσο πρέπει να την κρατήσουμε, και αν το πρόβλημα θα επανέλθει αν άρουμε την καραντίνα. Πάμε στα τυφλά.»
Προς το παρόν η σημασία των εκτεταμένων ελέγχων σε συνδυασμό με ιχνηλάτηση και απομόνωση κρουσμάτων δείχνει να αποδίδει σε χώρες όπως π.χ. η Νότια Κορέα.

 

Η σημασία της συνολικής ενίσχυσης του συστήματος υγείας

Στην Ελλάδα εάν κανείς παρατηρήσει τη συζήτηση για το εάν είμαστε προετοιμασμένοι για την πανδημία, θα διαπιστώσει ότι κυρίως το μετράμε με βάση τον αριθμό των κρεβατιών σε ΜΕΘ. Είναι αλήθεια ότι αυτό είναι ένας λόγος μεγάλης ανησυχίας γιατί η χώρα μας έχει μικρό συγκριτικά αριθμό κλινών σε ΜΕΘ ως προς τον πληθυσμό σε σχέση με άλλες χώρες αλλά και γιατί όπως δείχνει η εμπειρία της Ιταλία στην κορύφωση της τοπικής έξαρσης της πανδημίας υπάρχει ο κίνδυνος να μην υπάρχουν αρκετές θέσεις σε ΜΕΘ για τους ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση.
Όμως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός υγείας, όπως και οι περισσότεροι ειδικοί στη Δημόσια Υγεία επιμένουν στη συνολική ενίσχυση του συστήματος υγείας και των δομών δημόσιας υγείας. Η πανδημία δεν χρειάζεται μόνο ΜΕΘ, πιο σωστά χρειάζεται να γίνουν όλα τα βήματα ώστε να μην υπάρξει οριακή ανάγκη για ΜΕΘ. Αυτό αφορά τόσο τα μέτρα φυσικής αποστασιοποίησης και υγιεινής για την αποτροπή της διασποράς, απαιτεί όμως και όλα τα επίπεδα ενός συστήματος υγείας.
Απαιτεί την πρωτοβάθμια υγεία μέσα στην κοινότητα, για να μπορεί ο έλεγχος, εντοπισμός και απομόνωση κρουσμάτων να διευκολύνεται και να μην υπάρχουν κρούσματα που απλώς «αναμένουν στο τηλέφωνο» οδηγίες. Απαιτεί επαρκείς χώρους νοσηλείας, ώστε να νοσηλεύονται απομονωμένα κρούσματα COVID-19. Και προφανώς απαιτεί και ΜΕΘ.

 

Να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να υπάρξει έγκαιρη έξοδος από την καραντίνα

Ο επικεφαλής του ΠΟΥ υπογράμμισε ότι τα μέτρα που προτείνει ο οργανισμός για την έγκαιρο και μαζικό έλεγχο και την ενίσχυση των συστημάτων υγείας είναι ο τρόπος για τον περιορισμό και τη διακοπή της μετάδοσης, «έτσι ώστε αρθούν οι περιορισμοί, δεν υπάρχει ξανά έξαρση του ιού». Γι’ αυτό και υπογράμμισε ότι «το τελευταίο πράγμα που θέλει μια χώρα είναι να ανοίξει τα σχολεία και τις επιχειρήσεις, αλλά μετά να υποχρεωθεί να τα κλείσει ξανά μετά από μια εκ νέου έξαρση».
Επιπλέον «επιθετικά μέτρα για να εντοπιστούν, απομονωθούν, ελεγχθούν, νοσηλευτούν και ιχνηλατηθούν κρούσματα δεν είναι μόνο ο καλύτερος τρόπος για την έξοδο από ακραίους κοινωνικούς και οικονομικούς περιορισμούς – είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος για να τους προλάβουμε». Το σημείο αυτό αφορά μια άλλη πλευρά ανησυχίας και έμφασης του ΠΟΕ: την ανάγκη να προληφθεί η έξαρση της επιδημίας σε χώρες που αυτή τη στιγμήν δεν έχουν μεγάλη μετάδοση και οι οποίες έχουν μια ευκαιρία να αποφύγουν το μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος των μέτρων, αλλά και τον κίνδυνο να καταρρεύσουν πολύ πιο γρήγορα τα ευάλωτα και υποστελεχωμένα συστήματα υγείας.

 

Η ανάγκη να αντιμετωπιστεί το κοινωνικό κόστος

Αυτή τη στιγμή παγκοσμίως όλη η έμφαση είναι σε μέτρα απαγορεύσεων της κίνησης και της κυκλοφορίας και στον υποχρεωτικό κατ’ οίκον περιορισμό ενός πολύ μεγάλου μέρους του παγκοσμίου πληθυσμού.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Εάν στις αναπτυγμένες χώρες συζητάμε τα προβλήματα που υπάρχουν από τη συνέχεια εκτεταμένων οικονομικών δραστηριοτήτων, που πιθανώς να συντηρούν και εστίες μετάδοσης, και εξετάζουμε εάν πρέπει να κλείσουν «μη στρατηγικές δραστηριότητες» σε μεγάλο μέρους του αναπτυσσόμενου κόσμου τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα ως προς το τι σημαίνει «μένουμε σπίτι».
Ακόμη πιο δύσκολα είναι τα πράγματα και ως προς το κοινωνικό κόστος των μέτρων περιορισμού, ιδίως εάν παραταθούν. Το γεγονός ότι στις ΗΠΑ είχαμε το υψηλότερο αριθμό αιτήσεων για καταβολή επιδομάτων ανεργίας μέσα σε μία εβδομάδα που καταγράφηκε ποτέ, με 3,28 εκατομμύρια αιτήσεις, είναι από αυτή την άποψη ενδεικτικό. Αντίστοιχα, μπορεί π.χ. στην Ευρώπη να υπάρχουν μέτρα που έχουν χαρακτήρα «κοινωνικού κράτους» αυτό δεν ισχύει για όλο τον κόσμο. Ακόμη και στον αναπτυγμένο κόσμο υπάρχει μεγάλη ανησυχία για τα πιο επισφαλή τμήματα της αγοράς εργασίας. Ούτως ή άλλως μια πολύ μεγάλη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας σημαίνει μεγάλο κόστος και άμεσο και έμμεσο (από την ανασφάλεια, την επιδείνωση των όρων ζωής, το ψυχολογικό στρες). Η καραντίνα είναι ένα «φάρμακο» με πολύ μεγάλες παρενέργειες.
Οι υποδείξεις του ΠΟΥ και των ειδικών στη δημόσια υγεία δεν παραπέμπουν σε κάποια αμφισβήτηση της ανάγκης για μέτρα περιορισμού. Ούτε έχουν σχέση με τις φωνές που υπάρχουν π.χ. στις ΗΠΑ και που εκπροσωπούν κυρίως επιχειρηματικά συμφέροντα και που πιέζουν για γρήγορη άρση των μέτρων περιορισμού σε βάρος της υγείας του πληθυσμού (άποψη που φαίνεται ότι συμμερίζεται και ο Πρόεδρος Τραμπ).
Κυρίως επισημαίνουν την ανάγκη πολύ πιο αποφασιστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με έμφαση στα μέτρα εντοπισμού, απομόνωσης, ελέγχου, νοσηλείας, ιχνηλάτησης και τελικά διακοπής της μετάδοσης, ακριβώς για να μπορέσει να είναι πιο γρήγορη η αντιμετώπιση της τωρινής παγκόσμιας έξαρσης και άρα η έξοδος από τα μέτρα περιορισμού χωρίς κίνδυνο άμεσης νέας έξαρσης.

Πηγή: in.gr