Δυστυχώς με χειροκροτήματα και φωνές από τα μπαλκόνια δεν ενισχύεται η δημόσια υγεία
Θύμιος Γεωργόπουλος
Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι σήμερα, αύριο; Μα τότε ίσως να είναι αργά. Γιατί τι είδους αύριο θα είναι αυτό; Το αύριο της... «ανοικοδόμησης των ερειπίων» που θα αναλάβει η ιδιωτική πρωτοβουλία (που ξέρει μόνο από καλές μπίζνες) και ενώ προηγουμένως έκανε στην άκρη για να σωριαστεί το δημόσιο οικοδόμημα;
Σήμερα μαθαίνουμε οδυνηρά ποιοι και κυρίως με πόσες δυνάμεις και όπλα δίνουν την μάχη. Δυστυχώς με χειροκροτήματα και φωνές από τα μπαλκόνια δεν ενισχύεται η δημόσια υγεία. Δεν λέω, πολύ καλά είναι και τα χειροκροτήματα και οι φωνές επευφημίας, αλλά για τις συναυλίες, τα θέατρα και τα γήπεδα. Στους μαχητές της πρώτης γραμμής -που καταθέτουν τα πάντα για το υπέρτατο αγαθό, αυτό της δημόσιας υγείας- μάλλον μελαγχολία προκαλούν παρά ικανοποίηση.
Και παρακαλώ πολύ -κυρίως τους ανιδιοτελείς φίλους- να μην ξανακουστεί η φράση: “Τώρα δίνουμε την μάχη, βάζουμε όλοι πλάτη και τ’ άλλα θα τα βρούμε μετά, δεν είναι του παρόντος”.
Επαναλαμβάνω, αν όχι τώρα πότε; Όχι βέβαια για συζητήσεις, αλλά για πράξεις, αυτές που απαιτούνται και που κάποιοι ανακάλυψαν με την βίαιη ωρίμανση από την πανδημία του κορωναϊού, πράξεις ενίσχυσης του ΕΣΥ.
Βάζουμε όλοι πλάτη γιατί είναι πρώτιστο πατριωτικό και ανθρωπιστικό καθήκον και παραμερίζουμε τις όποιες διαφορές γιατί ναι, αυτές πραγματικά δεν είναι του παρόντος, αλλά όλα τα σφυριά επιβάλλεται να βαράνε στην μία και μόνη κατεύθυνση, της στήριξης και ανόρθωσης της δημόσιας υγείας που σήμερα, μόνη αυτή, δίνει την μάχη για όλους μας.
Γιατί είναι του παρόντος η –με fast track διαδικασίες- πρόσληψη (για την κάλυψη όλων των κενών θέσεων) σε γιατρούς, νοσηλευτές, τεχνολόγους, διοικητικούς και βοηθητικό προσωπικό.
Γιατί είναι του παρόντος και εθνική ανάγκη το άνοιγμα όλων των κλειστών κλινών ΜΕΘ, η επίταξη όλων των ιδιωτικών και η μετατροπή σε ΜΕΘ κοινών κλινών, ώστε τουλάχιστον να διπλασιάσουμε τις μόλις 557 λειτουργούσες κλίνες αντί για 3.500 χιλιάδες που προβλέπουν τα διεθνή standards, με έμφαση στο λεκανοπέδιο όπου λειτουργούν μόλις 224 κλίνες για τις ανάγκες κάλυψης του 60% του πληθυσμού της χώρας.
Γιατί είναι του παρόντος να υπάρχει απόλυτη επάρκεια σε υλικά αντιμετώπισης του κορωναϊού (π.χ. αναπνευστήρες) και μέσα προστασίας των εργαζομένων που εκτίθενται συνεχώς στον κίνδυνο προσβολής από τον ιό, χωρίς να υπολογίζουμε τους απαγορευτικούς όρους του «συμφώνου σταθερότητας».
Γιατί είναι του παρόντος η ελεύθερη πρόσβαση, χωρίς αποκλεισμούς, όλων όσων έχουν ανάγκη το δημόσιο σύστημα υγείας
Γιατί είναι του παρόντος και αδήριτη ανάγκη να πειθαρχήσουμε παραμένοντας στο σπίτι, αλλά παράλληλα πρέπει να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας της εργασίας -κυρίως των ασθενέστερων- που έτσι δεν θα αψηφήσουν τον κίνδυνο για να διασφαλίσουν το μεροκάματο, χρησιμοποιώντας και το «μαξιλαράκι» των 37 δις γιατί τώρα είναι η ώρα της ανάγκης και όχι η διαχρονική ανάγκη των τραπεζών.
Γιατί είναι του παρόντος να αποκεφαλιστεί κάθε φαινόμενο αισχροκέρδειας και να ληφθούν μέτρα για την κάλυψη των αναγκών χωρίς τεχνητές ελλείψεις, αφού οι νόμοι της αγοράς φυσικά και λειτουργούν πάντα, αλλά δίνουν λύσεις προασπίζοντας το ιδιωτικό και όχι το δημόσιο συμφέρον.
Γιατί είναι του παρόντος να εξαφανιστούν από την δημόσια σφαίρα πρακτικές κλεισίματος δημόσιων δομών υγείας ή απόψεις για γκρέμισμα δημόσιων νοσοκομείων.
Γιατί δεν είναι του παρόντος αλλά διαχρονική η άποψη του Βωβενάργκ:
“Το όφελος από την αρετή είναι τόσο προφανές, ώστε οι κακοί την ασκούν από συμφέρον.”
Σήμερα μαθαίνουμε οδυνηρά ποιοι και κυρίως με πόσες δυνάμεις και όπλα δίνουν την μάχη. Δυστυχώς με χειροκροτήματα και φωνές από τα μπαλκόνια δεν ενισχύεται η δημόσια υγεία. Δεν λέω, πολύ καλά είναι και τα χειροκροτήματα και οι φωνές επευφημίας, αλλά για τις συναυλίες, τα θέατρα και τα γήπεδα. Στους μαχητές της πρώτης γραμμής -που καταθέτουν τα πάντα για το υπέρτατο αγαθό, αυτό της δημόσιας υγείας- μάλλον μελαγχολία προκαλούν παρά ικανοποίηση.
Και παρακαλώ πολύ -κυρίως τους ανιδιοτελείς φίλους- να μην ξανακουστεί η φράση: “Τώρα δίνουμε την μάχη, βάζουμε όλοι πλάτη και τ’ άλλα θα τα βρούμε μετά, δεν είναι του παρόντος”.
Επαναλαμβάνω, αν όχι τώρα πότε; Όχι βέβαια για συζητήσεις, αλλά για πράξεις, αυτές που απαιτούνται και που κάποιοι ανακάλυψαν με την βίαιη ωρίμανση από την πανδημία του κορωναϊού, πράξεις ενίσχυσης του ΕΣΥ.
Βάζουμε όλοι πλάτη γιατί είναι πρώτιστο πατριωτικό και ανθρωπιστικό καθήκον και παραμερίζουμε τις όποιες διαφορές γιατί ναι, αυτές πραγματικά δεν είναι του παρόντος, αλλά όλα τα σφυριά επιβάλλεται να βαράνε στην μία και μόνη κατεύθυνση, της στήριξης και ανόρθωσης της δημόσιας υγείας που σήμερα, μόνη αυτή, δίνει την μάχη για όλους μας.
Γιατί είναι του παρόντος η –με fast track διαδικασίες- πρόσληψη (για την κάλυψη όλων των κενών θέσεων) σε γιατρούς, νοσηλευτές, τεχνολόγους, διοικητικούς και βοηθητικό προσωπικό.
Γιατί είναι του παρόντος και εθνική ανάγκη το άνοιγμα όλων των κλειστών κλινών ΜΕΘ, η επίταξη όλων των ιδιωτικών και η μετατροπή σε ΜΕΘ κοινών κλινών, ώστε τουλάχιστον να διπλασιάσουμε τις μόλις 557 λειτουργούσες κλίνες αντί για 3.500 χιλιάδες που προβλέπουν τα διεθνή standards, με έμφαση στο λεκανοπέδιο όπου λειτουργούν μόλις 224 κλίνες για τις ανάγκες κάλυψης του 60% του πληθυσμού της χώρας.
Γιατί είναι του παρόντος να υπάρχει απόλυτη επάρκεια σε υλικά αντιμετώπισης του κορωναϊού (π.χ. αναπνευστήρες) και μέσα προστασίας των εργαζομένων που εκτίθενται συνεχώς στον κίνδυνο προσβολής από τον ιό, χωρίς να υπολογίζουμε τους απαγορευτικούς όρους του «συμφώνου σταθερότητας».
Γιατί είναι του παρόντος η ελεύθερη πρόσβαση, χωρίς αποκλεισμούς, όλων όσων έχουν ανάγκη το δημόσιο σύστημα υγείας
Γιατί είναι του παρόντος και αδήριτη ανάγκη να πειθαρχήσουμε παραμένοντας στο σπίτι, αλλά παράλληλα πρέπει να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας της εργασίας -κυρίως των ασθενέστερων- που έτσι δεν θα αψηφήσουν τον κίνδυνο για να διασφαλίσουν το μεροκάματο, χρησιμοποιώντας και το «μαξιλαράκι» των 37 δις γιατί τώρα είναι η ώρα της ανάγκης και όχι η διαχρονική ανάγκη των τραπεζών.
Γιατί είναι του παρόντος να αποκεφαλιστεί κάθε φαινόμενο αισχροκέρδειας και να ληφθούν μέτρα για την κάλυψη των αναγκών χωρίς τεχνητές ελλείψεις, αφού οι νόμοι της αγοράς φυσικά και λειτουργούν πάντα, αλλά δίνουν λύσεις προασπίζοντας το ιδιωτικό και όχι το δημόσιο συμφέρον.
Γιατί είναι του παρόντος να εξαφανιστούν από την δημόσια σφαίρα πρακτικές κλεισίματος δημόσιων δομών υγείας ή απόψεις για γκρέμισμα δημόσιων νοσοκομείων.
Γιατί δεν είναι του παρόντος αλλά διαχρονική η άποψη του Βωβενάργκ:
“Το όφελος από την αρετή είναι τόσο προφανές, ώστε οι κακοί την ασκούν από συμφέρον.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου